Þjóðólfur - 20.04.1889, Blaðsíða 4

68
000, Suður-Rússlandi 2 millj., Sviss 1,280-
000, Serbíu 700,000, Tyrklandi 600,000 og
Rumeníu 336,335. Alls 125,084,335 hekt-
olitrar. Einn hektoliter er 1031/* pottar;
verður því þetta 16,512 miljónir flöskur,
og koma þá nálega 48 flöskur á hvern í-
búa í Norðurálfunni. (Public Opinion).
Dýpt hafsins. Skip eitt, sem nýlega
var við sjómælingar í Ástralíu, hefur fund-
ið, að sjórinn á tveim stöðum fyrir sunn-
an Vináttueyjarnar er afardjúpur, á öðr-
um staðnum 4295 íaðmar og á liinum
4410 faðmar, það er talsvert á aðra mílu
og meir en fjórum sinnum meira en frá
toppnum á hæsta fjalli á íslandi niður á
jafnsljettu. Á þrem öðrum stöðum hafa
menn áður fundið, að dýpt hafsins er þó
enn meiri, við norðausturströnd Japans
4,655 faðmar, fyrir sunnan Ladroneyjarn-
ar 4,475 og fyrir norðan Porto Riko 4,561
faðmur. (Public Opinion).
Að veiða fisk við rafmagnsljós hefur
verið reynt á Englandi. Tvö net voru
lögð um nótt; á öðru var lampi með raf-
magnsljósi; var það fullt af flski, er vitj-
að var um það; en á hinu netinu var
ekkert Ijós, og kom því nær enginn flsk-
ur í það. Siðan var lampinn settur á það
net, og bæði netin voru reynd með lömp-
um og lampalaus. Allar þær tilraunir
sýndu, að fiskurinn hænist ótrúlega mikið j
að rafmagnsljósinu. (Fishing Gazette).
j
Fyrirspurnir.
1. Er nokkuð saknæmt að lögum að uppnefna
fðlk?
2. Hvílir nokkur siðferðisleg eða lagaleg skylda
á presti, sóknarnefnd eða sýslumanni, að taka slikt
fyrir, þótt það sje ekki kært?
3. Er rjett fyrir þá að þegja, sem uppnefndir
hafa verið? x~\~y-
Svör.
1. Það er undir því komið, hvernig nafnagipt- !
urnar eru; ef þær geta heimfærst undir ærumeið-
ingar, eins og opt á sjer stað, eru þær saknæmar
eptir hegningarlögunum 21. kap.
2. Engin lagaleg skylda, en opt getur það ver- (
ið siðferðislega rjett t. d. af presti, að reyna að
stemma stigu við nafnagiptum, þvi að þær eru ó-
siður.
3. Það verður að vera komið undir tilfinningu
hvers manns, sem fyrir sliku verður.
Auglýsingar.
í sarnfeldu máli með smáletri kosta 2 a. (þakkaráv. 3 a.)
hvert orð 15 stafa frekast; með ööru letri eða setning,
1 kr. fyrir þumlung dálks-lengdar. Borgun út í hönd.
Lciðarvísir til iífsábyrgðar fæst ókeypis |
hjá rítstjórunum og hjá dr. med. Jónassen, sem j
einnig gefur þeim, sem vilja tryggja líf sitt, aliar
nauðsynlegar upplýsingar. 127
Undirskrifaður kaupir velverkaðan saltfisk,
helst smáfisk og ýsu, einnig blautan fisk
(þyrskling og ýsu). Ýsan óskast afhreistruð.
Borgun í peningum.
Hafnafirði, 12. apríl 1889.
W. Gr. Spence Paterson. 128
Utgerðarmaður duglegur verður tekinn i góð-
an stað og fyrir gott kaup á komandi vori.
Ritstjöri vísar á. 129
MYNDIR af Bjarna Tbórarensen fást hjá
bóksala Sigurði Kristjánssyni. Þær eru
vel vandaðar og einkar hentugar sumargjafir. 130
f
T)TTF A TfTJT (kaffiblendingur), sem eingöngu má
BUMrfl nota 1 stað kaffibauna, fæst eins og
vant er fyrir 56 aura pundið í verslun
H. Th. A. Thomsens í Reykjavlk. 131
Frímerki.
íslensk frímerki eru keypt fyrir hátt verð og
peninga út, í hönd, eða í skiptum fyrir útlend frí-
merki, ef þess er óskað. Brjef með tilboðum og
frímerkjum sendist til
F. Seith, Adniiralgade í).
Kjðbenhavu K. 132
Eigandi og ábyrgðarmaður:
Þorlelfnr Jðnsson, cand. phil.
Skrifstofa: í Bankastræti nr. 3.
Prentsm. Sigf. Eymundssonar.
66
sem jeg mæti, hversu þú ert blóðþyrst dýr; i öllum
löndum hvítra manna skal jeg boða það með hárri röddu,
hversu þú hefur drýgt óguðlegt verk. Lifðu vel, Mtesa.
Þú getur nú drepið höfðingjann, en jeg fer burt og vil
ekki horfa á það“.
Stanley vatt sjer hvatlega við og fór að ganga
burtu.
Mtesa var hrærður af orðum síns „hvíta vinar“;
tárin hrundu niður eptir kinnum hans og hann grjet
hátt eins og barn.
„Pað er alveg satt, sem hann segir. Ó faðir, fyr-
irgefðu mjer! fyrirgefðu mjer!“ Þegar hann haf'ði sagt
þetta, flýtti hann sjer burtu.
En að vörmu spori kallaði ungur sveinn á Stanley
til keisarans, sem tók vinsamlega á móti honum og
sagði:
„Stamlih skal ekki segja, að Mtesa sje slæmur mað-
ur. Hann hefur fyrirgefið Wavumaa-höfðingjanum og vill
ekki skerða eitt hár á hans höfði. Vill Stamlih nú segja,
að Mtesa sje góður“.
„Já“, svaraði Stanley glaður, „Mtesa er mjög góð-
ur“, og það var ekki með uppgerðar innileik, að hann
tók í hönd hans.
Nú sagði Stanley honum frá bragði, sem hann hafði
hugsað upp til að fá enda á ófriðnum, en það var að
67
búa til timburkastala, sem mœtti róa að innan út að
eyjunni, til að hræða Wavumaa. Þetta þótti Mtesa
óskaráð. Stanley byggði kastalann. Þegar hann var
fullgjörður, hrundu 1000 menn honum fram á sjó. 60
róðrarmenn og 150 skotmenn fóru út í hann. Stanley
skipaði mönnum að hafa svo hljótt um sig, sem verða
mætti.
Kastalanum var róið út að eyjunni. Wavumaar horfðu
sem þrumulostnir á þetta ferlíki. En þá var sagt með
drynjandi röddu inni í því: „Segið nú þegar, hvort
þjer viljið semja frið og ganga til hlýðni við Mtesa, eða
þjer viljið, að jeg sprengi eyjuna i lopt upp. En þjer
megið ekki hugsa ykkur lengi um — svarið þegar!“
Wavumaar voru hálfringlaðir af hræðslu, þeir hjeldu
þetta væri andi — ef til vill djöfulleg óttaleg vera. í
flýti skutu þeir á þingi. En þá kom röddin aptur:
„Svarið nú — jeg get ekki beðið lengur“.
Þá hrópaði einn af höfðiugjunum út til kastalans:
„Það er nóg. Vjer skulum gjöra Mtesa ánægðan. Vjer
skulum draga skattinn saman í dag og færa hann til
Mtesa. Snú við. Ó, andi. Stríðið er búið“.
Þeir í kastalanum sneru þegar við og hjeldu til
sama lands, glaðari en frá megi segja. Eyjarskeggjar
komu svo eptir þrjár stundir með skattinn, og voru allir
glaðir yflr þessum málalokum.