Þjóðólfur - 01.05.1889, Blaðsíða 3

75
Til að gefa út Jónsbók, liafa þeir
cand. jur. Ólafur Halldórsson og dr. Jón
Þorkelsson í Kíiöfn fengið veittar 2000
kr. á ári í 4 ár af ríkissjóði Dana.
Jón Ólafsson alþm. fjekk nú með póst-
skipinu sendar 1099 kr. 67 a. frá löndum
í Ameríku, sem hata skotið þessu fje sam-
an handa honum fyrir það, að hann skrif-
aði móti Gröndai um vesturferðir og til
þess að kosta málið, sem Gröndal höfðaði
gegn honum. Samskotin halda áfram
meðal landa í Ameríku.
Frá íslendingum í Ameríku. Bald-
vin L. Baldvinsson, sem ferðast hefur
undaníarin ár hjer á landi og fylgt vest-
urförum til Kanada „hefur verið settur
umsjónarmaður íslenskra innflutninga, af
Kanadastjórn. Starf hans verður að taka
á móti innflytjendum, þegar þeir koma að
heiman, og leiðbeina löndum við að fá at-
vinnu og nema land‘‘ segir Lögberg og
tekur það um leið fram, að það sje „ástæða
til að gleðjast yfir þessu nýja embætti,
sem stofnað hefur verið“.
Þess hefur áður verið getið, að Islend-
ingar í Kanada liafa sótt til stjórnarinnar
þar um fjárstyrk til að hjálpa íslending-
um heima, eu stjórnin liefur ekkert fje
viljað veita í þessu skyni, eða liefur „ekk-
ert fje fyrir hendi“ til þessa.
Uufubátsmál ísfirðinga, sem lengi hef-
ur verið á prjónunum, en hingað til ekk-
ert orðið úr. virðist nú vera að komast
í vænlegra horf, því að sýslunefndin í
ísafjarðarsýslu samþykkti nýlega á fundi,
að fá i því skyni 4000 kr. lán, svo að
hún hefur að því meðtöldu til umráða
rúm 12000 kr. í vor til þessa fyrirtækis
og vonast eptir fjárstyrk af landssjóði.
Um kvalveiðar ljet sýslunefnd ís-
firðinga nýlega það álit uppi á fundi,
að engum ætti að leyfast hvalveiðar hjer
við land, nema hann hafi lögheimili hjer
á landi.
Kauptjelag ísfirðinga hefur í ár veitt
úr varasjóði sínum 200 kr. til verðlauna
fyrir vaudaða verkun á saltfiski og sýslu-j
nefndin í ísafjarðarsýslu hefur nú veittj
kaupfjelaginu 300 kr. í sama skyni; skal
þessum 500 kr. útbýttmeðal kaupfjelags-
manna einna, eptir nákvæmari reglum,
sem um það hafa verið settar.
Þingmálafund hjeldu þingmenn ís-
firðinga 5. þ. m. á Isafirði. Þar voru
menn rneðal annars með afnámi vistar-
skyldunnar. Útflutningstolla vildi þar
enginn hafa, „en álitu rjettara að auka
tekjur landsjóðs með aðflutningstollum á
erlendum óhófs- og munaðarvörum“. Á
fundinum var samþykkt svolátandi álykt-
un: „Fundurinn skorar á alþingi, að
setja nefnd í þingbyrjun til að rannsaka,
hverjar verið hafa tillögur landshöfðingja
ti.l stjórnarinnar um mál þau, er alþingi
afgreiddi síðast“ (Þjóðviljinn).
Fyrirspurn.
Er rjett af lækni að gefa út eins mörg
recept eins og hann vísar á margar með-
alategundir, t. d. ef hann ráðleggur sama
manni i einu 5 meðalateguudir, getur
hann þá gefið 5 recept og heimtað 25 a.
fyrir hvert eða alls kr. 1,25? A.
Svar. Nei, það getur hann ekki.
ÞJÓÐÓLPUR kemur út 4 föstudaginn eins og
vant er; auglýsingar í það blað teknar allan dag-
inn 4 morgun.
Auglýsingar.
1 samfeldu máli með smáletri kosta 2 a. (þakkaráv. 3 a.)
hvert orð 15 staí'a frekast; með öðru letri eða setning,
1 kr. fyrir þumlung- dálks-lengdar' Borgun út 1 hönd.
Ný fjclagsrit, 4. ár, óskast til kaups,
og verður vel borgað. Bitstj. vísar
á kaupandann. 142
76
vænna, en leggja undir sig eitt af þorpum þeirra, bæði
til að útvega vistir og hvíla hina sjúku.
Tippu-Tip hafði ekki sjest í nokkra daga. Næsta
morgun komu landsbúar og hjeldu orustu við Stanley.
Hann barðist í liálfan tíma og þótti tvísýnt, hversu fara
mundi, en þá kom Tippu-Tip, og ljetu landsmenn þá
undan síga, og íórn út í eyju í ánni. Höfðu þeir fjölda
háta og liugðust fá bannað þeim Stanley umför niður
fljótið. En Stauley náði bátum þeirra með brögðum.
Sáu landsmenn þá sitt óvænna og sömdu frið 22. des.
En sama dag kvaðst Tippu-Tip snúa við og var Stan-
ley eigi liægt með neinu móti að fá hann lengra með
sjer. Var nú ekki álitlegt, að lialda áfram, en Stanley
ljet það ekki á sjer festa.
„Þótt mjer þyki eins vænt um lífið og þjer þykir
og öllum öðrum mönnum“, sagði Stanley við Frank, „þá
er jeg þó einráðinn i því, að leggja lífið í sölurnar,
allt í sölurnar, til þess að fá fyrirtæki mínu fram-
gengt.
Frank þótti það ískyggilegt, að áin rann stöðugt í
uorður, en Stanley tók fram landabrjef yíir Afríku og
kvaðst viss um að för þeirra mundi heppnast.
Menn hvíldu sig síðan í nokkra daga, en 28. des.
skildu menn. Tippu-Tip fór til baka, en Stanley hjelt
áfram niður fljótið. Tippu-Tip hafði að eins farið með
73
var hún um 2000 álnir á breidd. Þessi á er Kongo-
fljótið, on það vissi enginn þá, og Stanley heldur ekki.
Hún rann nærri beint í norður, og því þótti Stanley ó-
víst, hvort hún rynni í Nilfljótið, Nigerfljótið eða þá að
hjer væri Kongo.
Um þetta leyti hitti Stanley Arabahöfðingja, sem
heitir Tippu-Tip. Sagði Tippu-Tip honum, að hætturn-
ar væru óttalegar, sem liann legði sig í. Sá Stanley,
að liann myndi eigi fá frarn komið ferð sinni, ef hann
í'engi eigi hjálp lijá Tippu-Tip, ogbað hann aðfylgjasjer
með sínum mönnum. En Tippu-Tip kvaðst að eins hafa
300 manns og það væri ekki nóg.
„Ekki mun fara betur fyrir mjer“, kvað Stanley,
„ef jeg verð að fara af stað með minn litla flokk al-
einn“.
„En þótt þjer Wasunguar (hvítir), kastið þannig
líflnu burt, er það þó engin ástæða fyrir oss til að gjöra
hið sama. Vjer Arabar ferðumst seint og hægt, til
þess að fá fílabein og þræla. En þjer kastið burt lífínu
til ónýtis. Yðar tilgangur er einungis sá, að gá að fljót-
um, vötnum og fjöllum hjá oss.
Þessa skoðun hafði hann á ferð Stanleys, en þar
kom þó um síðir, að hann gaf kost á liðveislu sinni týr-
ir 5000 dollara.
Um kveldið talaði Stanley við Frank um, hvort