Þjóðólfur - 01.05.1889, Blaðsíða 4

76
C. C. Drewsens
elek troplet-verksmiöj a,
verksmiðju-útsala
að eins
34 Österg-ade 34
KJ0BENHAVN
hefur til sölu miklar birgðir af alls konar áhöldum úr „pletti“, bæði nauðsynleg-
um áhöldum og glysvöru, með nýjasta Iagi, og silfringu (Forsölvning) svo haldgóðri,
að hún lœtur sig ekki, allt hentugt til fermingar-, hátíða-. brúðar- og verðlauna-gjafa, J
sömuleiðis í lieimanmund; allt sjerlega ódýrt.
Hinar ágætu silfruðu nýsilfur-skeiðar og gaflar með dönsku lagi eru til sölu
með þessu verði: V, I II III IV
Matskeiðar eða gaflar . . 12 kr. 16 kr. 20 kr. 24 kr. 28 kr.
Miðlungsgaflar .... . . . . — 10 — 14 — 18 — 22 — 26 —
„Dessert“-skeiðar eða gaflar . . . . — 9 — 12 — 15 — 18 — 21 -
Teskeiðar stórar .... . . . . — 6 — 8 — 10 — 12 — 14 —
do. minni . . . . — 5 — 7 8,50 10 — 12 —
Súpuskeiðar 4 — 5 — 6 — 7 — 8 —
Abyrgð er gefin fyrir því, að sitfringin haldi
sjer með góðri meðferð við daglega brúkun til 10 15 20
heimilisþarfa í . . . . ár ár ár
Allt úr hörðum málmi til aðgreiningar frá Bretlandsmálmi (tini og blýi), sem ekki
heldur sjer nærri eins lengi.
Verðlisti með myndum fæst ókeypis og kostnaðarlaust sendur. Það,
sem pantað er, sendist mót borgun fyrir fram. Aðgerðir og silfring á alls
konar slitnu „Elekropletti" af heudi leyst fijótt og vel gegn vægri borgun, og verður
það, sem við er gert, vcnjulega alveg eins og nýtt. 143
1P4F Á næstu krossmessu (14. mai) get-
ur góður fjárhirðir fengið vist á bæ í
Árnessýslu, einungis til að hirða fje. Ef
hann hefur góð meðmæli frá áreiðanleg-
um manni, má hann búast við að hafa
betri kjör en vinnumenn almennt hafa.
Ef nokkur vill sinna þessu, gefi hann
sig fram við ritstjóra Þjóðólfs, sem vis-
ar á staðinn. 144
Leiðarvíslr til Jífsábyrgðar fæst ðkeypis
lijá ritstjórunum og hjá dr. med. Jónassen, sem
einnig gefur þeim, sem vilja tryggja líf sitt, allar
nauðsynlegar upplýsingar. 145
r
UITVÁíIiT (kafflblendingur), sem eingöngu má
DUJa.AiiI nota 1 stað kaffibauna, fæ.st eins og
vant er fyrir 56 aura pundið í verslun
H. Th. A. Thomsens í Reykjavík. 146
ú
S
Ö
a
W
Ekta anilínlitir
fást hvergi eins góðir og ódýrir eins og
í verslun
STURLU JÓNSSONAR,
Aðalstræti Nr. 14.
W
Pr
ss
0
•UT1I1IIIIÍII1? RJJIft 147
Eigandi og ábyrgðarmaður:
Þorleifur Jónsson, cand. phil.
Skrifstofa: í Bankast.ræti nr. 3.
Prentsm. Sigt'. Eymundssonar.
74
þeir ættu ekki að hætta við og fara heldur suður að
Zambesifljóti eða norður að Nzigevatni og svo heim.
„Segðu mjer nú, Frank!“ sagði Stanley að lokum,
„hvað álítur þú?“
„Vjer skulum lialda áfram !“ svaraði Frank. Þetta
var einmitt það, sem Stanley vildi. Samningurinn við
Tippu-Tip var undirskrifaður, og þeir áttu að mætast, í
hæ, sem lieitir Nyangwe, nokkru vestar. Sá bær er
60—70 mílum f'yrir vestan Udschidschi, og þangað hafði
Livingstone komist lengst vestur.
Þangað voru þeir komnir 2. nóv. 1876 og hafði
Tippu-Tip 400 manns, en Stanley 150. Lögðu þeir af
stað 5. nóv. hjer um bil 2 árum síðar, en Stanley hafði
byrjað ferðina írá Zanzibar.
Þeir lögðu af stað inn í skógana. Eptir 10 daga
ferð var Tippu-Tip svo aðþreyttur, að hann hað Stan-
ley um að gefa sig lausan, enda hafði vegurinn verið
svo vondur, að varla er liægt að gjöra sjer hugmynd
um slíkt. Skógurinn var svo ltár og þjettur, að aldrei
sá til sólar, feikna grös, reyr, vínviður, vafningsjurtir
og alls konar pálmaviðir, voru svo vafðir saman að
menn urðu að ryðja veginn, og menn urðu opt að skríða
áfram, því ekki var hægt fyrir þá að ganga upprjettir.
Jarðvegurinn var rennblautur forarleir og stundum með
djúpura síkjum, fullum með vatn. Samt fjekk Stanley
75
Tippu-Tip til að halda áfram, en hann varð að bæta við
hann 2600 dollurum.
Stanley hjelt niður með ánni; en 19. nóv. datthon-
um í hug, að fara á „Lady Alice“ niður eptir ánni.
Hann ljet setja bátinu saman og stigu í hann með hon-
um 38 af fylgdarmönnum hans, en Tippu-Tip fór með
meginliðið á landi. Eptir því, sem þeir fóru lengra nið-
ar fljótið, urðu landsmenn verri viðureignar. Þeir voru
víðast mannætur; og liöfðu þeir sums staðar tvennar
raðir af höfuðkúpum manna í kring um bæi sína ; vist-
ir vildu þeir ekki selja, en alls staðar heyrðist í kring
heróp landsbúa : „Ooh--hu—hu ! Ooh—hu—liu!“ og
áttu menn opt í höggi við þá. Menn urðu blóðrisa og
særðir á fótunum af þyrnum, en veikir at matskorti.
Við það bættist og bólusótt, svo að daglega dóu 2—3
menn af liðinu.
Einu sinni náði Stanley í dverg og liafði hann með
sjer í nokkra daga til þess að segja til vegar. Dverg-
ur skildi ekkert í því, hvers vegna hann var ekki tek-
inn og jetinn, og þegar hann slapp, varð liann fjarska
glaður og hljóp eius og fætur toguðu út í skóginn.
Hins vegar rjeðust landsbúar á Stanley og menn
hans hvað eptir annað; þeir hugsuðu ekki um neitt
annað, en drepa menn hans og jeta. Hinn 18. des. ljetu
þeir eins og óðir menn, og sá liann þá ekki annað ráð