Þjóðólfur - 27.08.1889, Blaðsíða 4

160
Herdís Benediktsen, Knudsen kaupmaður
og nokkurir Englendingar. — Laura fer
í dag til Yesturlandsins og með henni
þingmennirnir að vestan, sjera Jakob
Guðmundsson, sjera Sigurður Jensson,
Gunnar Halldórsson og sjera Sigurður
Stefánsson; svo og læknir Þorvaldur
Jónsson, cand. Björn Blöndal o. fl.
Yerslunarfrjettir frá Khöfn 13. ágúst.
Saltfiskur frá Faxaflóa seldur til Spánar á
50—46 ríkismörk skppd. kominn á skip á
íslandi; smáfiskur á 48 kr. til 46 kr. —
í Höfn seldur stór óhnakkakýidur salt-
fiskur á 48 til 50 kr., smáfiskur 42 til 45
kr., ýsa 36—37 kr., löngur 44—45 kr.—-
Hvít ull sunnlensk 68-—70 a. pd., norð-
lensk 70—75 a., mislit 60 a., svört 65 a.
haustull 58 a. Lysi 31 kr. pottbrætt Ijóst
og 3G/2 -32 kr. Ijóst gufubrætt, dökkt
24—28 kr. eptir gæðum. Harðfiskur
75 kr. Sundmagar ganga alls ekki út.
Lambskinn 100 að tölu á 50 kr.
Kindakjöt 38 kr. tunnan (224 pd.). Oœr-
ur 5 kr. vöndullinn (2 gærur). Tólg 26
a. pd. Æðardúnn 13 kr. pd.
Ný lög. Þessi lög frá þinginu í sumar
eru staðfest af konungi:
1. Lög um bann gegn eptirstæling pen-
inga og peningaseðla 0. fl.
2. Lög um bann gegn botnvörpuveiðum.
3. Lög um viðauka viðlög9.jan. 1880
um breyting á tilskipun um sveitarstjórn
á íslandi 4. maí 1872.
Þessi þrjú lög eru prentuð orðrjett í 33.
tbl. Þjóðólfs þ. á.
4. Lög um aðflutningsgjald af kaffi og
sykri.
5. Lög um breyting á lögum II. febr.
1876 um aðflutningsgjald af tóbaki.
Þessara tveggja síðastnefndu laga er
getið í 36. tbl. þ. á.
Yfirdóiiiaraembiettið veitt landritara
Jóni Jenssyni.
Embættisprófi við prestaskólann luku
23. þ. m. þessir níu: Eink. stig.
Guðmundur Guðmundsson . I 47
Guðmundur Helgason . . . . I 47
Jón Finnsson . I 47
Kjartan Helgason .... . I 47
Magnús Blöndal Jónsson . . . I 45
Ólafur Helgason . I 45
Ólafur Sæmundsson .... . II 37
Benedikt Eyjólfsson . . . . II 27
Einar Thorlacius . II 27
Auglýsingar.
1 samfeldu máli með smáletri kosta 2 a. (þakkaráv. 3 a.)
hvert orð 15 stafa frekast; með öðru letri eða setuing,
1 kr. fyrir þumlung dálks-lengdar Borgun út i hönd.
Bókbandsverkstofa, Thorvardson & Jen-
sen, Bankastræti 12 (húsi Jóns Olafss. alþm.). 225
Almanak 1‘jóðviuafjelagsins um árið
1890 með 20 myndum fæst hjá Sigurði
Kristjánssyni í Rvík. Yerð 50 a. 310
Samkvæmt nákvæmri rannsókn eru
engin skaðleg efni í Brama-lífs-elexír
þeirra Mansfeld-JBiillner & Lassens; í hon-
um eru að eins þau efni, sem styrkja og
fjörga. Hann er því mjög ágætt maga-
styrkjandi meðal, sem skilyrðislaust má
ráða hverjum manni til að nota.
Berlin. Dr. Hess,
lyfsölumaður í 1. flokki og
eiðsvarinn efnafræðingur.
Einkenni á vorum eina egta Brama-lífs-elixir
eru firmamerki vor á glasinu og á merkiskildin-
um á miðanum sjest blátt ljón og gullhani, og
innsigli vort MB & L í grænu lakki er á tappan-
um.
Mansféld-Búllner & Lassen,
sem einir búa til hinn verölaunaöa Brama-lífs-elixir.
Kaupmannahöfn.
Yinnustofa: filörregade No. 6. 318
Eigandi og ábyrgðarmaður:
Þorleifur Jónsson, cand. phil.
Skrifstofa: i Bankastræti nr. 3.
Prentsm. Sigf. Eymundssonar.
142
bankanum var lokað. Á 7 stundum hafði hann fengið
skipt 21,000 pd. sterling. En á sama tíma höfðu 9 af
þjónum hans farið eins að í öllum útborgunarstöðum
hankans, svo að enginn annar, sem erindi átti í bank-
ann, komst að, og allir voru öldungis hissa á þessu.
Þennan eina dag hafði hann fengið 210,000 pd. sterling
af varasjóði bankans.
í kaupmannahöllinni hlógu menn að þessu tiltæki
Natans, og stjórnendur bankans hæddu hann fyrir þessa
árangurslausu tilraun til að koma stærsta banka heims-
ins í vandræði. En þegar allt fór á sömu leið daginn
eptir, að Natan og þjónar hans 9 komu, þegar bankinn
var opnaður, og voru allan daginn að skipta seðlum
fyrir gull, fór bankastjórninni ekki að lítast á hlikuna,
og henni varð reglulega bilt við, er hún heyrði Natan
segja við einn af vinum sínum: „Þessir góðu herrar
hjer í bankanum viija ekki hafa víxla frá mjer, og þá
vil jeg ekki heldur hafa pappírsseðla þeirra. Þegar jeg
í tvo mánuði hef staðið hjer með menn mína, þá heí
jeg líklega fengið skipt þeim seðlum, sem jeg á“. Tveir
mánuðir! Til þess þyrfti bankinn að hafa 11 miljónir
pd. sterl. í gulli, enginn annar kæmist að í bankanum
allan þann tíma, og þetta gat orðið til þess, að hinir
ótal mörgu viðskiptamenn bankans misstu að minnsta
kosti í bráð traust á bankanum. Bankastjórnin þorði
143
því ekki annað en láta Natan vita daginn eptir, að
bankinn keypti víxla frá honum og þar með var þessu
lokið.
Árið 1806 gekk Natan að eiga dóttur Cohens nokk-
urs, sem var stórauðugur Gyðingur í Lundúnaborg. Ó-
vinir Natans komu Cohen þessnm til að grennslast ept-
ir því hjá honum, hvernig efnahagur hans eiginlega
væri. Natan brást snúðuglega við og þverneitaði að
svara því; en kvaðst að eins segja það, að hann væri
nógu ríkur, þótt hann ætti að eiga allar dætur Cohens,
hverja eptir aðra, svo að Cohen fór ekki lengra út í
þá sálma, enda sýndi það sig seinna, að hann þurfti
eigi að kvarta yfir efnaleysi tengdasonar síns.
Natan var að vísu í miklu áliti, en eigi að síður
stóð mjög mörgum stuggur af honum; hann fældi menn
frá sjer með ruddaskap og tortryggni, sem hann sýndi
öllum, jafnvel umhoðsmönnum sínum og miðlurum, sem
hann skipti við. En samt sem áður dáðust allir, sem
hanu þekktu, að hinum frábæru hæfilegleikum hans í
öllum peningamálum. Menn sýna enn þá með nokkurs
konar lotningu í kaupmannahöllinni súlu þá, sem hann
var vanur að standa upp við með höfuðið niður á milli
herðanna og hendurnar niður í hinum stóru buxnavös-
um, alveg eins og honum stæði á sama um allt, sem
þar fór fram, en í raun og veru án þess að missa af