Þjóðólfur - 20.09.1889, Blaðsíða 3

179
Reykjavík, 20. sept. 1889.
Mannalát og slys. Með manni, seni
er nýkominn norðan af Akureyri, frjettist,
að látin væri Solveig Jónsdóttir, ekkja
Jóns sáluga á Gautlöudum; liafði andast
eptir miðjan f. m. (20.? ág.). Hún var
dóttir sjera Jóns Þorsteinssonar frá Reykja-
hlíð, mikilhæf og merk kona.
Nýlega drukknaði maður í Hjeraðsvötn-
unum í Skagafirði, Sigurður Sigurðsson,
í Utanverðunesi í Hegranesi. — Hann
hafði verið við veiðiskap, en misst frá sjer
bátinn og ætlað að synda eptir honum, en
drukknaði við það.
— Á bæ einum í Svartárdal í Húna-
vatnssýslu hafði hestur fælst þvotta, sem
hengdir voru á stag til þurks, og hlaup-
ið á stúlku og meitt liana, svo að hún beið
bana af.
Tíðarfar er orðið haustlegt í meira lagi
fyrri liluta þessarar viku rigningar, síð-
ustu daga norðangarður með snjógangi til
fjalla.
Stórkostleg' áform. í Washington í Ameríku
á að halda pjóðfund mikinn 14. okt. í haust. Öll
ríki Ameriku eiga að senda þangað fulltrúa. Bar
á meðal annars að ræða um ráðstafanir til að koma
x veg fyrir, að nokkurt ríki í Norðurálfunni blandi
sjer inn í mál Ameríku, sömuleiðis um að koma á
sama máli og vigt um heim allan og að nokkru
leyti sömu peningum, að koma á gjörðardómi i
málum milli rikjanna i Ameriku og loks um aukn-
ing á samgöngum milli þeirra, o. s. frv.— Á Frakk-
landi og Englandi vonast menn eptir miklum á-
rangri af þessum fundi og telja liklegt, að hann j
muni meðal annars verða byrjun til þess, að rikin :
í Ameríku geri samband sín á milli í stjórnmálum, j
verslun o. fl.
August Strindherg-, hið fræga skáld Svia, er j
ekki mikið fyrir margmennið. í sumar hefnr hann i
haldið til á ey eynni, þar sem hann hefur leigt j
sjer tvö hús, annað handa konu sinni og börnum,
en hitt sem hann hefur út af fyrir sig. Hann tók
þar ekki á móti nokkrum manni, ekki einu sinni
sínum vildustu vinum. Einu sinni t. d. skrifaði
einn þeirra til hans og kvaðst ætla að heimsækja
iiann, en Strindberg skrifaði honum aptur og sagði,
að hann gerði sjer mikinn greiða með því, að
heimsækja sig ekki. Hin eina skemmtun, sem
hann gaf sjer tima til frá ritstörfnm sínum, var að
skjóta til marks með skammbissu, sem hann kvað
vera mjög leikinn í.
Járnbraut í Kína. Kínverjar eru allra þjóða
fastheldnastir við forna siði og hafa eigi viljað
taka neitt upp af því, sem vísindi og uppgötvanir
hinna siðari tíma hafa kennt Evrópuþjóðunum. Nú |
nýlega var rifist mikið um það í Kína, hvort yfir
höfuð væri leyfilegt að taka upp þanu ósið eptir j
Evrópuþjóðunum að leggja þar járnbrautarspotta. j
Margir börðust á móti af öllum mætti. En keis- j
arinn skar þó loks úr, að leggja skuli járnbraut-
ina; hún er ekki stór, en er þó stórviðburður þar
í landi, þvi að nú eru járnbrautirnar viðurkenndar
þar, og eptir þessa litlu járnbraut munu koma
aðrar fleiri, sem ekki er vanþörf á, því að árlega
deyja þar þúsundir af mönnum úr hungri sakir
samgönguleysis í landinu.
Auglýsingar.
Bókbandsverkstofa
Arinbjarnar Sveinbjarnarsonar
2 Laugaveg 2
(í húsi H. ÍJórðarsonar bókb.). 375
XJndirskrifuð saumar og pífar prestakraga ódýrar
en nokkur önnur hjer.
Sömuleiðis verða hjer eptir saumuð hjá mjer lik-
föt, að mun ódýrar en hjá öðrum.
Allt fljótt og vel af hendi leyst.
Reykjavík, 20. sept. 1889.
Itagnh. Bjarnason. 370
XJndirskrifuð kennir stúlkum þeim, sem þess óska,
á næstkomandi vetri alls konar hannyrðir og ljer-
eptssaum.
Þær, sem sinna vilja þessu boði, gefi sig fram,
sem fyrst.
Reykjavik, 20. sept- 89.
Itaguli. Bjarnason. 377
I'rá 1. október ]>. á. veiti jeg undirskrif-
aður tilsögn í eptirfylgjandi:
Reikningi, skript, rjettritun og dönsku munnl. og
bóklegri.
Lysthafendur gefl sig fram, sem fyrst.
Reykjavík, 20. sept. 1889.
B. H. Bjarnason. 378
156
an vonaðist eptir yður. Hún er nú hjá einni af vin-
konum sínum, og lagði svo fyrir, að jeg skyldi fara með
yður í vagni til hennar. Vagninn skal koma eptir 5
mínútur“.
Nikolson beið á meðan í sal einum miklum með
skrautlegum málverkum. Að vörmu spori kom vagn-
inn; dyravörður bað hann að stíga í vagninn og settist
sjálfur við hliðina á honum.
E>að er nærri því óþarfi að segja frá því, að hinn svo-
kallaði doktor var eptir fjórðung stundar kominn í eitt-
hvert hið rammgjörðasta fangelsi í borginni, og ef ein-
liver liefur beðið hans þar, þá var það ekki prinsessan.
í ljótu og leiðinlegu herbergi einu, sem var fullt
af vopnuðum lögregluþjónum, var hann yfirheyrður af
manni, sem hann þekkti ekki, — en það var prinsinn
sjálfur, — með svo mikilli harðneskju og ókurteisi, sem
vesalings Nikolson var allsendis óvanur við.
„Þetta er svívirðilegt11, sagði hann. Jeg kem frá
París; jeg hef ekki talað eitt orð við nokkurn mann,
hvað þá heldur meira, og þegar jeg kem til prinsess-
unnar, er jeg tekinn fastur eins og þjófur“.
„Þjer þekkið prinsessuna? sagði prinsinn.
„Ef það er! Jeg hef þekkt liana nálega síðan hún
var barn. Hjer er brjef frá móður liennar. Annars er jeg
153
nánustu ættingja minna, og að þjer sjeuð á skemmtiferð
í Rússlandi. Finnið móður mína í París, áður en þjer
leggið af stað. Hún mun fá yður eitthvert erindi til
mín, og það getur gefið yður aðgang á heimili mitt, ef
á liggur“.
Prinsinn ætlaði alveg að ganga af göflunum, þegar
hann liafði lesið þetta brjef. Svo langt var það þá
komið, hugsaði hann með sjer. Þetta samsæri til að
drepa keisarann, — þetta samsæri, sem liann reyndi að
sporna við dag og nótt með því, að setja menn í fang-
elsi, gera menn útlæga eða taka menn af lífi, — þetta
hræðilega, ósveigjanlega stríð, sem heill her af glæpa-
mönnum liáði gegn einum einasta manni, — þessi skelfi-
lega barátta, sem aldrei ljet hann hafa frið eða ró, hafði
nú fengið einn áhanganda á heimili hans. Það var
hans eigin kona, sem sagði við morðingjann: „Nú er
lientugur tími, verið þjer viðbúinn“.
Hvað gagnaði að berjast lengur? Hvað kom til,
að útlend kona skyldi líka rísa upp á móti hinum ó-
gæfusama keisara? Þessi kona liafði allt, æsku, feg-
urð og auðæfi, alls konar munað, og auk þess dáðust
allir að henni, — og þó var hún níhilisti! Hvað vant-
aði liana ? Hvílíkt liatur gat komið henni til að eiga á
liættu, að verða sett í fangelsi, gerð útlæg eða tekin af
lífi?