Þjóðólfur - 29.11.1889, Blaðsíða 4

224
Mynsters-Hugleiðingar
fást með niðursettu verði
(að eins 1,50)
í Reykjavík hjá
Sig'urði Kristjánssyni. 626
Fundur í stúdentafjelaginu íaugardags-
kveldið 30. nóv. kl. 8V2. — Upplestur. 527
Hús til sölu!
Húsið nr. 7 í Grjótagötu er til sölu með góðu
verði. Lysthafendur snúi sjer til undirritaðs.
Magnús Ólafsson, trjesmiður. 628
Skósm í öa verkstæöi
Og
leöurverslun
Bjðrns Kristjánssonar
529 ^er í YESTUEGÖTU nr. 4.
r ~
nmm F á sem er góð í reikningi og
ij 1 UljiVii.) skrifar laglega könd, óskar
að fá atvinnu við búðarstörf í Reykjavík.
— Eitstjóri ávísar. 580
Af Þjóðólíi verða þessi tölublöð keypt á af-
greiðslustofu Þjóðólfs:
Af 36. árg. (ár 1883) 39., 40., 41. og 42, tbl.
Af 36. árg. (ár 1884) 4. og 26. tbl.
Af 37. árg. (ár 1885) 13.—18., 29.—31. og40.tbl.
Af 38. árg. (ár 1886): 36., 38., 39. og 40. tbl.
Af 39. árg, (ár 1887); 46. tbl.
Af 40. árg. (ár 1888): 2., 3.-4. og 6. tbl. 531
llagnieysi og nppsölur m. ni. i 8 ár.
1 hjer um bil 8 árþjáðistjeg af stöku
magnleysi, sem lýsti sjer í einhvers kon-
ar sleni í öllum líkamanum, samfara maga-
kveisu, uppsölu, meltingarskorti, öreglulegri
matarlyst og svefnleysi. Jeg leitaði læknis,
án þess að fá bata og lengi reyndi jeg
Brama-lífs-elexírinn og Hoffs Malt-ex—
trakt, en ljetti ekki vitund við það.
Að síðustu fór jeg að brúka hinn ekta
Kína-lífs-elexír Valdemars Petersens og er
það undravert, hversu vonir mínar rætt-
ust. Mjer fóru að aukast kraptar, jeg
fór að fá matarlyst og það fór að kom-
ast regla á svefninn. Það er min fyllsta
sannfæring, að jeg haldi heilsu minni við
með elexír þessum. Jeg ráðlegg öllum
að reyna þennan af bragðs Kína-lifs-elex-
ír, sem verðskuldar allt það lof, sem á
hann er borið úr öllum áttum.
Yogn pr. Tolne.
Xiels Peter Christensen,
bóndi.
Kína-lífs-elexírinn fæst ekta hjá:
Hr. E. Felixsyni í Reykjavík,
— Helga Jónssyni í Reykjavík,
— Magnúsi Th. S. Blöndahl í Hafnarfirði,
— J. V. Havsteen á Oddeyri,
sem hefur aðalútsölu a Norðurlandi.
Valdemar Petersen,
sem einn býr til hinn ekta Kína-lifs-elexír.
Frederíkshavn.
Danmark. 532
Árni Þorvarðarson & Joh. Jensen:
Bókbandsverkstofa
w Bankastræti 12. (Hús Jóns Ólafss. alþm.).
Leiöir og lendingar.
Hjer með skora jeg á bjargráðanefndir
þær, sem nú eru í suður- og vesturamt-
inu, að senda mjer áreiðanlega og ná-
kvæma lýsing á þeim leiðum og þeim
þrautalendingum, sem almenningi þurfa
að vera kunnar.
Öll undirmið þurfa að vera sundmerki:
súlur eða vörður með trje í, því hæðir,
bakkar, garðshorn, bæjarþil og strompar,
hólar, hjallar og þvíumlíkt, er ónógt og
óljóst flestum, nema heimamönnum.
Ef nokkuð er að athuga við sundalýs-
ingar o. s. frv. í Arnessýslu. þarf jeg að
að fá athugasemdir um það.
Brjef þessu viðvíkjandi og öðrum bjarg-
ráðamálum, óska jeg send mjer á „Geys-
ir“ i Reykjavík fyrir 5. janúar 1890.
P. t. Geysir, 25. nóv. 1889.
0. Y. Gríslason. 534
Eigandi og ábyrgðarmaður:
Þorleifur .Jðnsson, cand. phil.
Skrifstofa: í Bankastræti nr. 3.
Prentsm. Sigf. Eymundssonar.
182
og ljet bera kagga og keröld, trog og tunnur og alls
konar skran, út á hól þann á túninu í Ögri, er Sprengir
heitir, en sjálfur stóð hann í miðri þvögunni og tók að
þylja þulur sínar, — 0g hann þuldi og þuldi, svo allt
ætlaði af göflunum að ganga. Sprengir gekk upp og
niður í bylgjum, sem sjór í hafróti, og brak og brestir
heyrðust í fjöllunum, og fylgdu því svo mikil undur, að
Ara bónda og öðrum heimamönnum á Ögri sýndist sem
Sprengir væri þakinn vígbúnu heriiði, og þá má nærri
geta, hvað víkingunum hefur sýnst, er leikurinn var að
gjörður, enda voru þeir eigi iengi að binda skóþvengi
sína, heldur sneru undan hið fljótasta. Þá kvað Galdra-
Leifi:
„Hátt eru segl við liúna
hengd með strengi snúna.
Sjeð bef jeg ristur rúna,
mig rankar við því núna.
Ofan af öllu landi
ógn og stormur standi,
særokið með sandi
sendi þeim erkifjandi".
Kom þá bálviðrisrok, en skipið lagði til hafs og hefur
livergi komið fram svo menn viti; höfðu allir það fyrir
satt, að það hefði farist og allir menn týnst, er á því
voru. Ari bóndi þakkaði Leifa hjálpina og launaði hon-
um vel fyrir.
183
Hjá bónda einum norður á Ströndum var einhverju
sinni svo mikill bítir, að hann hjelt, að fje sitt mundi
eyðileggjast innan lítils tíma, ef eigi væri að gjört.
Hann sendi því suður að Garðsstöðum til Galdra-Leifa,
og biður hann að koma hið fljótasta norður til sín, og
leysa sig af þessum vandræðum, því hann þóttist vita,
að sjer hefði verið sendur stefnivargur*. Þorleifur brá
við skjótt, og fer norður og situr hjá bónda þrjá daga,
án þess nokkur yrði var við, að hann hefðist nokkuð
að. Bóndi fór þá að gjörast óþolinmóður, og kom að
máli við Þorleif og kvaðst eigi hafa fengið hann til
þess, að sitja hjá sjer í aðgjörðaleysi, „heldur fjekkjeg
þig hingað“, sagði hann, „af því jeg veit, að þú ert
kunnáttumaður og ákvæðaskáld; er þjer því sjálfrátt,
að leysa mig af vandræðum mínum, ef þú vilt“. Leifi
bað bónda að hafa sig hægan, „því þetta er þaðverk“,
sagði hann, „sem þeim mun síst þykja auðvelt, er best
*) Stefnivargur er það kallað á Vestfjörðum, er einhver hlut-
ur er magnaður og sendur í tóuliki til að drepa fje fyrir einhverj-
um. Optast hefur stefnivargurinn þá náttúru, að hann dregur að
sjer mikinn fjölda af tóum, eins og kemur fram í þessari sögn.
Yíðast aunarstaðar er það kallaður stefnivargur, ef einhver skað-
leg dýr eru mögnuð með göldrum og gjörningum og send einhverj-
um hópum saman, til þess að vinna honum tjón. Einkum eru það
tóur eða mýs, sem þannig eru sendar, og því segja menn, að það
sje mikill stefnivargur, ef mikill tóugangur er eða músagangur.