Þjóðólfur - 13.12.1889, Page 4

232
Undirskrifaður kaupir:
1 LeiðarTÍsir til að spyrja Ibörn, 1. útg., eptir
Dr. P. Pjetursson.
1 Balslevs lærdömskyer, 3. útg.
1 --- ----------- 4. útg.
2 Lærdömskver Helga Hálfdiinarsonar, 2. útg.
2 --- — ---- 3. útg.
1-------- — ---- 4. útg.
1 Söng-var og kvæði Jónasar Helgasonar 1.—2.
hepti.
1 Söngkennslukðk fyrir börn og byrjendur,
fyrsta hepti, 1. útg. (1882).
1 Sálmalög ineð 3 röddum, 1,—2. hepti.
1 Andlcgt versasafn. — Viðey 1839.
1 Balslevs-Biflíusögur. — Rvík 1859 og 1870.
1 Barndómssaga Jesú Krists, Rvík 1854.
1 Flokkabók. Viðey 1843.
1 Þ. B , Bæna-Reykelsi, Viðey 1836.
1 Þ. E. Hjálmarsen: Agrip Gyðinga og kristni-
sögunnar, Khöfn 1826.
1 Þ. E. Hjálmarsen : Leiðarvísir til að velja
enar nauðsynlegustu guðfræð'sbækur. —
Kliöfn 1826.
1 Bænakver. — Khöfn 1832.
1 Passíusálmar: 1780; 1791; 1820; 1851; 1866.
Reykjavík, 12. des. 1889.
Sigurður Kristjánsson. 555
Árni Þorvarðarson & Joh. Jensen:
Bókbandsverkstofa
§ Bankastræti 12. (Hús Jóns Ólafss. alþm.).
_L‘ ’undur í stúdentafjelaginu iaugardagskvöldið
14. des. kl. 8y2. Þ. Thoroddsen heldur fyrirlestur.
Rædd ýms fjelagsmálefni. 557
Til jólanna,
Kvœðabók Jóns Olafssonar í skraut-
bandi 4 kr. 25 a. og 4 kr. 50 a. (örfá expl. eptir).
Bókverzl. Sigf. Eymundssonar. 558
Kun
Kr.2,50
íiÉMerlig
er Mullers
Kun
Kr.2,50
Selvbarberer.
Nyeste Barberapparat, hvorved en-
hver hurtigt og let kan barbere sig
selv uden nogen som helst Yanske-
lighed.
Ingen Riven
Ingen Skjæren
men derimod simpelt og let.
Mange Penge spares ved Selrbar-
ber-Apparatet TJundværlig for en-
hver, intet gjör sig saa hurtigt betalt
som denne.
Pris kun Kr. 2,50.
Forsendelse mod Postefterkrav,
Yed forudgaaende Indsendelse af Kr.
3. — Told- og Afgiftsfri gjennem
Hoveddepotet.
L. Miiller, Wien, Wáring,
559 Sehuigasse 10.
tofla Mm i nloi:
„Kátr piltr“, innbd. 1 kr. 25 a.
Bókverzl. Sigf. Eymundssonar. 560
Arinbj. Sveinbjarnarson
BÓKBINDARI
leysir af hendi hvers lcon&r hókband. Eyllir bækur
í sniðum, ef æskt er. Allt ódýrt og vel vandað.
56i Vinnustofa: Laugaveg 2.
Samkvæmt nákvæmri rannsókn eru
engin skaðleg efni í Brama-lífs-elexír
þeirra Mansfeld-Biillner & Lassens; í hon-
um ern acf eins þau efni, sem styrkja og
fjörga. Hann er þvi mjög ágætt maga-
styrkjandi meðal, sem skilyrðislaust má
ráða hverjum manni til að nota.
Berlín. jjr Jfess,
lyfsölumaðnr i 1. flokki og
eiðsvarinn efnafræðingur.
Einkenni á vorwm eina egta Brama-li/s-elexír
eru firmainerki vor á glasinu og á merkisskild-
inum á miðanum sjes blátt ljón og gullhani, og inn-
sigli vort MB & L í grænu lakki er á tappanum.
Mansfeld-Búllner & Lassen,
sem einir bila til hinn verðiaunaða Brama-llfs-elexir.
Kaupmannahöfn.
Vinnustofa: Mörregade Nr. 6. 562
Eigandi og ábyrgðarmaður:
borleifur Jónsson, cand. phil.
Skrifstofa: í Bankastræti nr. 3.
Prentsm. Sigf. Eymundssonar.
190
skemmtu sjer. Stundum söng djákninn guðrækilega
sálma; stundum söng hann fjörug danskvæði og konan
söng undir, og svo fóru þau bæði að dansa; en þess á
milli rjetti hann lienni einn eða tvo kossa, og hún galt
þá aptur í sömu mynt. Stundum höfðu þau hljóðskraf
og hvísluðu hvort að öðru einhverju, sem enginu er til
frásagna um. Stundum töluðu þau hátt og skellihlóu,
svo það glumdi undir í stofunni, — þau voru svo glöð
og ánægð, að þau kunnu sjer engin læti. „Já, við verð-
um nú að gjöra okkur eina glaða stund“, sagði konan,
„fyrst liann Aðalbrandur er ekki heima; en það er eitt-
hvað svo óþokkalegt lijerna í stofunni; mjer er illa við
þennan bannsettan poka“. „Það gjörir ekkert til“, sagði
djákninn, „við skulum okki vera að liugsa um þess
konar smámuni; mjer finnst lika allt fallegt og ánægju-
legt, þegar jeg er hjá þjer og hann Aðalbrandur er ein-
hvers staðar langt, langt í burtu. Blessuð vertu ekki
að hugsa um pokann; komdu heldur hjerna, hjartað
mitt, og lof mjer að kyssa þig“. Svo kysstust þau, og
svo föðmuðust þau, og þá söng djákninn hástöfum.
„Nú spenni jeg Aðalbrands frú.
Hvernig þykir yður jeg skemmta nú?“
Þá heyrðist kveðið fyrir utan gluggann með hárri og
einkennilegri rödd:
„Það er lítill vandi
191
að leysa poka úr bandi;
ræð jen Aðalhrandi,
að hann upp nú standi,
Og slái djáknann högg
og húsmóðurina þrjú.
Min frú,
hvernig þykir yður jeg skemmta nú?“
I sama vetfangi spratt bandið frá pokanum, og fram úr
honum kom Aðalbrandur bóndi, og óð fram á gólfið og
þreif til djáknans og lúskraði honum æði óþyrmilega;
en er hann þóttist hafa gefið honum nægilega ráðningu,
kastaði hann honnm á dyr. Djákninn staulaðist á fæt-
ur, þótt stirður væri, og hafði sig hið fyrsta til vegar,
og komst einhvern veginn heim til sín. Þegar Aðal-
hrandur hafði hrundið djáknanum á dyr, þreif hann til
konu sinnar og ætlaði nú að gefa henni þá ráðningu, að
hana mætti reka minni til; en hún bað fyrir sig, og
hjet því að hætta alveg að gefa sig nokkuð við djákn-
anum, og vera bónda sínum aldrei ótrú framar; sefað-
ist þá Aðalbrandur, og tók liana loks í sátt, við sig, er
hún liafði hátíðlega lofað, að bæta ráð sitt. Konan
efndi vel heit sitt, enda vitjaði djákninn liennar aldrei
framar. Þau Aðalbrandur og kona hans lifðu lengi sam-
an eptir þetta í ástríku hjónabandi.
Galdra-Leifi hafði iagtöllþessiráð á; hafði vinnumað-
urinn verið í vitorði með þeim, og borið Aðalbrand heim