Þjóðólfur - 05.04.1890, Blaðsíða 4

64
Enskt-íslenskt
Fjárkaupa-
fjelag.
Fyrlr reikning ofannefnds fjelags
kaupir undirskrifaður hesta og fje á
næstkomandi sumri og hausti. Mark-
aðsdagarnir yerða síðar auglýstir.
P. t. Liverpool, 4. mars 1890.
191 Georg Thordahl,
Hin alþekkta
skósmíða-
vinnustofa
mín í Veitusundi nr. 3 er opin frá kl.
6—7 á morgnana til kl. 9—10 á kyeldin.
Allt íljótt og vel af hendi leyst.
Jtafn Sigurðsson. 192
Vinfirmaet
Georg Bestle,
Gottlieb Bonnesens Efterfolger,
Kjabenhavn,
er fra den 1. Januar 1890 forandret til
Georg Bestle,
sem eneste Indehaver af Firmaet. 193
Frímerki!
Jeg óska að kaupa alls konar brúkuð
íslensk frímerki og brjefspjöld, gömul og
ný, hvort sem er mikið eða lítið í einu.
Skildingafrímerki öll og hin verðmestu
aurafrímerki eru keypt fyrir mjög hátt
verð.
Menn noti nú tækifærið og sendi mjer
hið ofannefnda. Borgun út í hönd.
Marius Knudsen.
Aalborg, Danmark. 194
5 til 10 Kroner
i daglig Fortjeneste
kunne dygtige og flittige Personer af en-
hver Stand med Lethed opnaa ved For-
handling af en enestaaende letafsættelig
Artikel. Reflecterende bedes sende Offerter
sub T. P. 1890 poste restante Kjöhen-
havn K. med Oplysninger om Vedkommen-
des momentane Beskjæftigelse. 195
Arinbj. Sveinbjarnarson:
Bókbandsverkstofa.
g 2 LAUGAVEG 2.
Skósmíöaverkstæöi
Og
leöurverslun
Björns Kristjánssonar
196 er í VESTURGÖTU nr. 4.
Skrifstofa fyrir almenning.
10 Kirkjustræti 10
opin hvern rúmhelgan dag kl. 4—5 e. h. 197
Dr. med. A. Groyen, keisaral. kgl. her-
og yfirlæknir í Berlín, ritar:
„Þeir herrar, Mansfeld-Bullner & Las-
sen í Kaupmannahöfn, hafa sent mjer
fyrir löngum tíma síðan Brama-lifs-élexír
til nákvæmrar rannsóknar. Þótt jeg væri
tortrygginn gagnvart slíku meðali, eins
og öllum slíkum meðulum, sem hrósað
er, notaði jeg það þó við lækningar mín-
ar og verð jeg að játa, að það hefur reynst
betur, en jeg bjóst við.
Enginn bitter, enginn likör í heiminum
getur náð þeirri frœgfí, sem Brama-lífs-elr
exír Mansfeld-Búllner & Lassens hefur afl-
að sjer á tiltölulega skömmum tíma! Far-
sœll er sá maður, sem tékur til þessa maga-
styrbjandi meðals á rjettum tíma.
Berlín. ])v. med. A. Groyen,
keisaral. kgl. her- og yfirlæknir m. m.
Einhenni á vorum eina egta Brama-lífs-eleaAr
eru firmamerki vor á glasinu og á merkiskildinum
á miðanum sjest blátt ljðn, og gullhani og innsigli
vort MB & L í grænu lakki er á tappanum.
Mansféld-Búllner & Lassen,
sem einir búa til hinn verölaunaða Brama-lífs-elexír.
Kaupmannahofn.
Vinnustofa: Norregade No. 6. 198
Eigandi og ábyrgðarmaður:
ÞORLEIFUR JÓNSSON, ccmd. phil.
Slcrifstofa: i Bankastræti nr. 3.
Prentsm. Sigf. Eymundssonar.
42
anmi, og því losast við meðbiðil sinn. Jokkai var ann-
ars allrabesta grey; hann var skemmtinn og glaðlynd-
ur. Það, sem mjer þótti mest varið í hjá honum, var
sterk löngun til að „verða hvítur maður“. Að fá að
borða mat hvíta mannsins, reykja, læra að búa til brauð,
skjóta, fara með hesta, vera klæddur í föt, eins og hvít-
ur maður, og tala ensku, — þetta var það, sem hann
langaði mjög mikið til. Hann sagði mjer margar sögur
af sjálfum sjer; þar á meðal, að einu sinni hefði hann
stolið frá hvítum mönnum, en „hvítu mennirnir voru
afarreiðir“, sagði hann, ogkvaðst aldrei skyldi „grammaa
(stela) optar. Hann hafði þá fengið skot í öxlina, og
var stórt ör eptir.
Einu sinni sagði Jokkai, sem þá var búinn að læra
nokkur orð í ensku, við mig, er við vorum tveir einir:
„poor fellow — white féllow!í'‘ (veslings hvíti maður).
Jeg hjelt, að hann ætti við mig og spurði hálfönugur,
hvað þetta ætti að þýða. „Poor féllow, white féllow —
Jimmiu, sagði hann, „Jimmi, white féllow ngallagoíí (0:
Jimmi, hviti maðurinn í vatninu). Nú skildi jeg, að
eitthvað mundi um að vera, og loks sagði hann mjer,
að svertingi einn, að nafni Jimmi, sem drepið hafði
konuna sína, eins og áður er sagt, hefði drepið hvítan
mann og kastað honum í vatn. Þessi hvíti maður hafði
áð við á eina um miðjan daginn, þegar „sólin var stór“,
43
ekki langt frá Herbertdal; þar kom Jimmi til hans og
bauðst til að kveikja upp eld fyrir hann; hvíti maður-
inn þáði það, sauð te og fór að borða, en af því hann
gaf ekki Jimmi þegar með sjer, varð hann reiður og
drap hvíta manninn þegar.
Mjer fjellst mikið um þetta, en það var áríðandi,
að jeg ljeti þó ekki Jokkai verða varan við það; samt
sem áður glopraðist fram úr mjer, að svarta lögreglu-
liðið mundi drepa Jimmi. Þegar við komum til hinna,
sem voru í förinni, sagði Jokkai óðara, að „lögreglu-
liðið ætlaði að drepa Jimmi“. En af því að svarta lög-
regluliðið gerir ekki mun á sekum og saklausum, held-
ur skýtur niður hvern, sem fyrir verður, urðu svert-
ingjarnir auðsjáanlega hræddir og voru hljóðir mjög um
kveldið. Þeir gátu hindrað, að fregnin um morðið kæm-
ist til eyrna lögregluliðsins, með því að drepa mig. Jeg
var því mjög var um mig og ásetti mjer um kveldið
að vaka þá nótt, og var það eina nóttin, sem jeg vakti,
meðan jeg dvaldi meðal Ástralíu-svertingjanna. Enga
árás gerðu þeir þó á mig þá nótt. Daginn eptir fór
jeg áleiðis til Herbertdals og ætlaði að láta Jimmi fá
makleg málagjöld; jeg þekkti hann vel, því hann hafði
opt verið með mjer á ferðum mínum. Ef jeg ljeti
Jimmi sleppa án refsingar, hefðu svertingjarnir misst
alla virðingu og ótta fyrir mjer, og orðið óverandi fyrir