Þjóðólfur - 30.05.1890, Blaðsíða 3

1
einnig farnir að fá kvef, sem þó líklega
er ekki inflúenza.
Af megnri óánægju meðal almennings
^jer í bænum yfir því, að yfirvöldin gerðu
ekkert til að reyna að stemma stigu fyr-
ir útbreiðsu sýkinnar, kvöddu nokkrir
b*jarbúar til almenns borgarafundar hjer
i hænum 24. þ. m., þar sem samþykkt
Var í einu hljóði áskorun til landlæknis-
ins um, að hanu hlutist til um, að reynt
yrði að varna útbreiðslu sýkinnar með því
að banna samgöngur við hina sýktu staði.
Var áskorun þessi þegar afhent landlækn-
inum, en hann liefur virt hana að vettugi,
svo að engin tilraun hefur verið gerð til að
stemma stigu fyrir útbreiðslu sýkinnar, og
kjeðan aí er það líklega um seinan.
Hjeraðslæknirinn í Eeykjavík brýnir
1 Isaf. fyrir mönnum í sínu umdæmi að
viðhafa allan þriínað og hreinlæti og sjer-
staklega að hafa hreint lopt í húsum.
Siíkt verður aldrei of opt brýnt fyrir
toönnum. En það hefði ekki veitt af
að brýna um leið fyrir þeim, sem eiga að
hafa umsjón með rennunum hjer í bænum,
að hlutast til um, að þær sjeu vél hreins-
aðar og meiri þrifnaður sje haíður í kring
sum hús en nú á sjer stað. í hitun-
Uln nú að undanförnu hafa surnar renn-
103
urnar verið fullar af for og leðju, sem ó-
daun og fýlu hefur lagt af langt í burtu.
Siðustu daga iiafa menn eitthvað verið að
myndast við að hreinsa sumar rennur, en það
hefur ekki verið nema kák, sera naumast
getur álitist fullnægjandi, þegar von er á
landfarsótt, sem ef til víll sýkir flesta
bæjarbúa.
Samsöngur var haldinn á hvítasunnu-
dag í latínuskólanum af lærisveinum skól-
ans, sem buðu til hans bæjarbúum, og
þótti það góð skemmtun.
Jarðskjálptar gera vart við sig við og
við; allsnarpur kippur kom hjer 26. þ. m.
kl. undir 11 f. h. og annar um kl. 1 að-
faranótt 28. þ. m.
Drukknun. 19. þ. m. drukknuðu 8
menn af skipi undir Eyjafjöllum í lend-
ingu, en nokkrum af skipinu varð bjargað.
Brauð veitt. í gær var Mosfell veitt
sjera Ólafi Stefhensen í Hvammi í Mýrdal
eptir kosningu safnaðarins.
Um fjenaðaiiiöld á Uórsmörk er oss skrifað
ór Kangárvallasýslu til leiðrjettingar á því, sem
stóð um þau í 12. tbl. Það, sem brjefritarinn vill
fá leiðrjett, er að fjeð, sem gengur á Þórsmörk,
sje eigi 300 að tölu, heldur „tvö hundruð tólfræð,
og það er fje, sem fæðist þar, elst þar upp og er
þar sumar og vetur, þangað til það er tekið fram
til skurðar“. Það kvað ekki fara seint úr ull, því
að „á síðastliðnum 10 árum hefur allt geldfje far-
ið þar úr ull, 4 árin 3 vikur af sumri, 3 árin 4
vikur af sumri og 3 árin 5 vikur af sumri. Af
fjárskaða þar í vetur hafði eigi orðið eins mikið
eins og sagt var í 12. tbl., heldur höfðu „rúmar
30 kindur fundist dauðar, sumar innitepptar i ból-
um, sumar pestdauðar, sumar af bit og ýmsum
vanhöldum öðrum, sem allt af koma fyrir, en allt
annað, sem þar átti að vera, teljum við, sem þang-
að fórum, vist að sje lifandi11.
Fyrirspurnir og svör.
Getur póstmeistarinn í Reykjavik neitað að taka
á móti sendingum kl. 12’/,, daginn áður en póst-
skipið á að f'ara eptir áætluninni, af þeirri ástæðu,
að þær komi of seint? Er auglýsingin um póst-
mál 3. mai 1872, 19. gr., samanborin við 6. gr.
sömu auglýsingar, á burt numin með nýrri laga-
ákvörðun ?
Svar: Pástmeistarinn má ekki neita þessu, þvi
að eptir ofannefndum lagagreinnm, sem enn eru i
gildi, er hann skyldugur til að taka við sending-
um, sem afhentar eru á póststofuna ekki síðar en
2 stundum áður en skipið leggur af stað.
AUGLÝSING AR
1 samfeldu m&li með smáletri kosta 2 a. (pakkaráv. 3 a.)
hvert orð 15 stafa frekast; með öðru letri eða setning,
1 kr. fyrir þumlung dálks lengdar. Borgun út 1 hönd.
10T Skósmíðaverkstæði
Og
leðurverslun
Björns Kristjánssonar
2su er í VESTURGÖTU nr. 4.
76
°g kom það fyllilega fram í þessu máli. Liðsmanna-
stjettin var reið við Braga fyrir það, að hann hafði
beitt hnefunum, en ekki sverðinu, og aðrir borgarar
hjeldu auðvitað með Jónasi Dúgge, en engum fannst þó
meira til um sigurvinning hans, en kvennfólkinu, og ef
til vill ekki hvað síst Teresu sjálfri.
Hún hafði lesið um riddara-burtreiðirnar, sem fyrr-
Um voru háðar um fagrar meyjar, en hún hafði aldrei
eyrt, að burtreiða-verðlaunin, hvort sem þau voru nú
s-Z^óttir eða borgaradóttir, hefðu hlotnast þeim,
harflaganum hefðu misst hendur eða fætur. Hún
hortði með ðn
gekk fyrir t gJU °g gleði á JónaS Dúgge’ er hann
b. , g uSgana hjá henni, karlmannlegur á velli,
eins og liann var pvi • ’ ... A ,, * . , ’
ar- Rikki var neitt að fotunum a hon-
um!
Jeö skal ekkert um þag taiaj þverjum ráðum Jónas
Dugge að o ru eyti beitti, til að ná takmarki sínu, en
svo mikið er vist, að litiu síðar gek]t hann að eiga
Teresu. Yesl.ngs l.ðsforinginn gekk æði lengi við hækju
og staf, en kvað seinna hafa geugið að eiga auðuga
kaupmannsdóttur.
En af Jónasi Dúgge er það að segja, að hann
keppti öruggur að næsta takmarki, sem hann hafði sett
sjer; hann varð yfirrjettardómari og hafði jafnframt
fleiri embætti á hendi. Það var rjett að því komið, að
73
vegna óhamingjusamasti maður á jörðinni og gerir auð-
vitað aðra jafnóhamingjusama, eins og hann er sjálfur, því
að enginn hörpuhljómur skal heyrast, þegar Sáls illi
andi kemur . . . er það ekki satt, Teresa?“
„Jú, það er vafalaust“, svaraði hún.
„Er það ekki rjett, frú?“, sagði hann við móður
hennar.
„Jú, auðvitað“.
Liðsforinginn var útlits, eins og hann hefði gleypt
ofan i sig tituprjóna,
Pannig voru horfurnar nú, er Malmström, sem lengi
hafði verið fjarverandi, kom loks heim aptur. Hann
fann, að það var kominn alimikill kuldi upp á milli
mægðnanna og tilvonandi tengdasonar síns; hann afrjeð
því að fresta ekki brúðkaupinu lengur. Einn góðan
veðurdag fer hann ásamt liðsforingjanum til hlutaðeig-
andi prests, til að biðja liann að lýsa með liðsforingj-
anum og dóttur sinni, án þess að láta konu sína og
dóttur vita nokkuð af því. Þeim brá heldur en ekki
í brún, þegar presturinn sagði þeim, að það væru gerð
mótmæli gegn þessu hjónabandi. Mótmælandinn var
Jónas Dúgge, sem hafði um leið lagt fram stefnu í lög-
legu formi, þar sem hann tók það fram, að hann ætlaði
að sanna, að hann ætti heimtingu á að ganga að eiga
Teresu, eldri dóttur Malströms.