Þjóðólfur - 29.08.1890, Blaðsíða 4

160
AUGLÝSING AR
1 samfeldH máli meö smáletri kosta 2 a. (þakkaráv. 3 a.)
hvert orö 15 stafa frekast; meö öðru letri eöa setning,
1 kr. fyrir þumlung dálks-lengdar. Borgun út í hönd.
Skósmíðaverkstofa, Vesturgötu 4.
Eptir þessu
sýnishorni
aettu þeir, sem
panta vilja
stígvjel hji
mjer, að taka
mál af fætin-
um utan yíir
1 sokk, með
mjðum brjefræmum eða mælibandi. Nákvæmlega
verður að taka lengdarmálið eptir því, sem sýnis-
hornið hendir til.
Björn Kristjánsson. 425
Munntóbak á 1 kr. 60 a. pd. og ódýr-
ara, ef mikið er keypt; sömuleiðis rjól-
tóbak, nýkomið í verslun Sturlu Jóns-
sonar. 426
V ottorð.
Eptir að jeg hefi nú yfir tæpan eins
árs tíma viðhaft handa sjálfum mjer og
öðrum nokkuð af hinum hingaðflutta til
Eyjafjarðar Kína-lífs-élixír hr. Valdemars
Petersens, sem hr. kaupm. J. V. Havsteen
á Oddeyri hefur útsölu á, lýsi jeg því hjer
með yfir, að jeg álít hann áreiðanlega gott
matar-lyf, einkum móti meltingarveiklun
og af henni leiðandi vindlopti í þörmun-
um, brjóstsviða, ógleði og óhægð fyrir
bringspölum. Líka yfir það heila styrkj-
andi, og vil jeg því óska þess að fleiri
reyni bitter þennan, sem finna á sjer lík-
an heilsulasleik eins og kannske margvís-
lega sem stafar af magnleysi í vissum
pörtum líkamans.
Hamri 5. apríl 1890.
Árni Árnason.
Kína-lifs-elíxírinn fæst ekta hjá:
Hr. E. Felixsyni. Reykjavík.
— Helga Jónssyni. Reykjavík.
— Helga Helgasyni. Reykjavík.
— Magnúsi Th. S. Blöndahi. Hafnarfirði.
— Jóni Jasonssyni, Borðeyri.
— J. V. Havsteen. Oddeyri pr. Akureyri,
aðalútsölumanni á norður- og austurlandi.
Á þeim verslunarstöðum, þar sem eng-
in útsala er, eru þeir, sem vilja gerast út-
sölumenn, beðnir að snúa sjer til undir-
skrifaðs, sem býr til bitterinn.
Valdemar Petersen,
er hýr til hinn eina ekta Kína-lífs-elixír.
Frederiksliavn.
427 Danmark.
Við verslunarstarfa
getur maður um tvitugs-aldur fengið að-
göngu nú þegar.
Til að fá aðgöngu þarf sjerstaklega þessi
meðmœli:
1. Að starfbeiðandi sje við sjálfan sig
strangur Goodtemplari.
2. Að hann treysti sjer til að þola án
möglunar aðfinnslusaman húsbónda.
3. Að hafa lært að hlýða, og kunna
það vel.
Upplýsingar viðvíkjandi ofangreindum
starfa fást hjá
428 verslun W. Ó. Breiðfjörðs.
Til verslunar W. Ó. Breiðfjörðs
komu nú með skipunum ýmsar vörur:
kramvara, allavega lampar, steinolía
og margt fleira.
Nákvæmar auglýst í næsta biaði. 429
Skrifstofa fyrir almenning.
10 Kirkjustræti 10
opiu livern rúmhelgan dag kl. 4—5 e. h. 430
Eigandi og ábyrgíarmaður:
ÞORLEIFUR JÓNSSON, mnd. phil.
Skrifstofa: í Bankastræti nr. 3.
FjelagsprentsmiÖjan. — Sigm. Guömundsson.
122
inum. Það var nokkru fyr en hann var vanur að gera
það, því að hann var nálega of skyldurækinn. En hjeð-
an af gat stýrimaðurinn komist af án hans.
Maxvell hitti skipstjórann á þilfarinu og tók hann
á eintal dálítið til hliðar.
„Hafið þjer fundið undarlega lykt síðustu mínút-
urnar?“ spurði hann.
Skipstjórinn horfði alvörugefinn á Maxvell ogsagði:
„Já, það er kviknað í skipinu11.
„Guð Hjálpi okkur, mig gruriaði það líka, en hvar
er eldurinn ?“
„Það er nú einmitt það, sem við þurfum að vita;
en við skulum ekki láta farþegjana vita neitt um það.
því það er ekki ómögulegt. að okkur skjátiist. Við
skulum rólega og stillilega gæta að. hvar eldurinn muni
vera“.
Þeir skildu og gengu sinn á hvern stað, til að gá
að eldinum, en í sama bili þaut einn af farþegjunum,
sem var vanur sjóferðum, skyndilega til skijistjórans.
tekur í handlegginn á honum og spurði:
„Hvaða lykt er þetta? Hafið þjer ekki tekið ept-
ir henni. Það er undarlegt,; nú hveríur hún aptur.
Fyrir einu augnabliki hefði jeg þorað að veðja um það,
að eldur væri kominn upp í skipinu“.
Skipstjórinn sneri sjer snarlega að honum og sagði
123
fljótt en lágt: „Hafið þjer hægt um yður; jeg hef einn-
ig tekið eptir því, en í öllum guðanna bænum, verið
þjer rólegur. Jeg ætla nú einmitt niður í skipið, til að
rannsaka þetta; ef nokkur hætta er á ferðum, er nógur
tími að láta aðra vita það“.
Farþeginn, sem var hygginn maður, fjellst á þetta,
hneigði sig og fór frá skipstjóranum. Þessi undarlega
lykt var líka horfin í bráðina; en samt sem áður gekk
Maxvell og Turner — það var nafn skipstjórans — nið-
ur í skipið, en hvorugur þeirra varð nokkurs var.
Svo leið og beið til miðnættis, er Maxvell kom
aptur upp á þilfarið og settist við stýrið; hann var apt-
ur orðinn rólegri, og farþeginn. sem áður er nefndur,
var einnig orðinn grunlaus og liafði farið að sofa. I
næturkyrðinni skreið skipið áfram í áttina til írlands.
En allt í einu kom skipstjórinn upp til Maxvells; við
ljósið af luktinni sá hann, að skipstjórinn var fölur sem
nár.
„Nú er ekki um neitt að villast; það er eldur í skip-
inu fyrir aptan maskínuklefann; þar eru eintómir eld-
fimir hlutir og ómögulegt að slökkva eldinn“, hvíslaði
skipstjórinn.
Maxveli liugsaði sig stundarkorn um og sagði síðan
rólega:
„Eigum við að snúa við?“