Þjóðólfur - 02.01.1891, Blaðsíða 3

3
löglegan hátt, sem menn verða að hlýða.
Ef eitthvað er, sem þykir óhafandi eða
miður hagfellt, er ekki annar vandinn en
fá því breytt, og það ætti ekki að þurfa
að vera miklum erflðleikum bundið, ef það
er almennings vilji.
Bæjarstjórnarkosning á að fram fara
hjer í bænum á mánudaginn kemur. Kjósa
á 5 menn í bæjarstjórnina til 6 ára. Munið
að mæta við kosninguna!
Auðugasti maður lieimsins verður fyr
eða seinna Belgrave, enskur greifasonur,
sonarsonur hertogans af Westminister.
Hann á allar húslóðir á þeim stað í Luud-
únaborg, sem heitir Belgravia, þar sem
eru mörg skrauthýsi og staðurinn einhver
hinn skemmtilegasti í borginni. Húslóð-
irnar voru leigðar til 99 ára, en nú er sá
tími bráðum liðinn, og um sama leyti
verður lóðareigandinn fullveðja. Er ómögu-
legt að segja, hve mikið eptirgjaldið verð-
ur þá hækkað, en víst er, að það verður
mikið. Nú er eptirgjaldið eptir húslóðirn-
ar 18,000 kr. á dag; eptir nokkur ár
verður það líklegast tífalt eða tuttugu
sinnum meira.
Þýskur læknir einn kvað hafa fundið
upp eins konar glóðarlampa til að rann-
saka með innri hluta höfuðsins, svo að
minnstu skemmdir eða meinsemdir innan
í höfðinu geta sjest við þennan lampa.
Sjúklingurinn lætur lampann, sem er mjög
lítill, upp í sig og lætur síðan munninn
aptur; lampinn er hafður innan í tvöföldu
gleriláti, og má leiða vatnsstraum í gegn
um það, til að draga úr hitanum, ef leng-
ur slendur á rannsókninni en eina mínútu.
Við þetta lampaljós uppljómast innri hlutar
höfuðsins, svo að í gegn um húðina má
sjá beinin í höfðinu; augasteinarnir leiptra
með eldlegum ljóma og gómurinn og nas-
irnar uppljómast mjög mikið. Haldið er,
að þetta verði mjög þýðingarmikið fyrir
læknisfræðina.
Skrítið er margt, sem hagfræðingarnir
í öðrum löndum reikna út og safna um
skýrslum; þar á meðal er þetta eitt: í
Bandafylkjunum er tannpína mjög almenn
og þar er eiginlega hið fyrirheitna land
tannlæknanna. E>að telst svo til, að þeir
eyði þar 1600 pd. af gulli á ári til aðgerð-
ar á skemmdum tönuum. Þetta er í pen-
ingum 1,800,000 kr. Allt þetta gull fer
auðvitað í jörðina, er lilutaðeigandi menn
deyja og eru jarðaðir. Ef þessu fer fram
í 300 ár enn, hefur hagfræðingur einn reikn-
að út, að eptir þann tíma verði í kirkju-
görðunum í Bandafylkjunum gull er nemi
540 milljónum króna.
Ógryuni fjár eru það, sem blöðin í Ameriku f4
inn á ári. Þannig liafði New York Herald 5 milj-
ónir króna í hreinan ágóða árið 1889. Að eins
sunnudagsútgáfa þess nægði til að borga allan
útgáfukostnaðinn. Enda eru auglýsingarnar í
blöðunum þar bæði ákaflega miklar og feikna dýr-
ar.
Svar á móti skamma- og illkvittnis-
grein Sigmundar Guðmundssonar í ísafold,
102. tbl. f. á., kemur í næsta blaði Fjall-
konunnar.
Iteykj avík 2. janúar 1891.
W. Ó. Breiðfjörð.
AUGLÝSINGAR
1 samfeldu máli meO smáletri kosta 2 a. (þakkaráv. 3 a.
hvert orð 15 stafa frekast; með öðru letri eða setuing,
1 kr. fyrir þumlung dálks-lengdar. Borgun út í hönd.
JxLjer undirskrifuðum var í haust dregið lamb
með minu marki, heilhamrað hægra og gagnfjaðr-
að vinstra, en lamb þetta á jeg ekki; er því hj er
með skorað á eiganda þess að gefa sig sem fyrst
fram og semja við mig um markið.
Bústöðum 31. des. 1890.
1 Jón Ólaísson.
16
því. En á hinn bóginn var mjög ísjárvert að fara frá
fljótinu meðan það beygðist ekki því lengra til norðurs,
vegna sjúklinganna og þess, hve erfitt var að bera bátinn
og farangurinn gegn um skóginn. Sá var og einn kostur
við að fara upp eptir fljótinu, að þar gátum vjer verið
vissir um að hitta fjölbyggð þorp með nægum matvæl-
um, en vistirnar urðum vjer að fá, annaðhvort með
góðu eða illu. Aruwimi var víðast 1500 til 2700 fet
á breidd. Nálega i hverjum krika við fljótið er þorp
af keilumynduðum kofum með bröttum og uppmjóum
þökum. Sumstaðar er hvert þorpið við annað með þús-
undum íbúa, sem lifa sumpart af fiskveiðum í fljótinu,
sumpart af bananávöxtum og maniok, sem er trjerót með
mjólkurvökva og ein af hinum mikilvægustu fæðuteg-
undum í lieitu löndunum.
Yið og við varð straumurinn í ánni svo harður, að
ómögulegt var að róa á móti honum; varð þá að bera
farangurinn á landi, en draga bátana í köðlum upp
eptir ánni.
Hinn 22. júlí misstum vjer tvo af mönnum vorum;
þeir struku frá oss, og 1. ágúst dó fyrsti maðurinn;
liann dó úr blóðsótt, sem margir sýktust af.
Mannflokkar þeir, sem búa með fram fljótinu, hafa
skrítna aðferð, til að tákna frið og vináttu. Þeir ausa
vatni með lúkum sínum upp úr ánni og hella því yfir
13
þangað og sækja mennina og farangurinn. Stanley
vildi ekki bíða eptir því, heldur afrjeð að lialda sjálfur
áfram með um 400 manna, en skilja 250— 300 manns
eptir, til að bíða eptir Troup, með því líka, að liann
hugði, að ferðin mnndi ganga seinna, ef allir væru á
ferðinni í einni þvögu. í Yambuya voru því búnar til
herhúðir handa þeim, sem eptir urðu. Yfir þá setti
Stanley mann þann, sem Barttelot hjet, og næstan hon-
um Jameson; hjá þeim urðu og eptir sem fyrirliðar
Bonny, Ward og Troup, sem þá var ókominn. Tippu-
Tib, sem var kominn þangað sem hann átti að vera
landsstjóri þar eigi alliangtfrá, hafði lofað að útvega 600
burðarmenn; þá skyldi Barttellot taka með sjer. Áður
en Stanley fór af stað, gaf hann Barttelot ýmsar fyrir-
skipanir og bað hann síðastra orða að leggja þegar af
stað eptir sjer, er farangurinn og mennirnir frá Leopold-
ville væru komnir. Það var lífsskilyrði fyrir Stanley
og lians förunauta, að Barttelot kæmi á eptir, því að
ella mundi Stanley bresta skotfæri til að verjast árás-
um villimanna og varning, til að láta fyrir matvæli, og
gefa, til þess að komast í vinfengi við villimennina.
Stanley ætlaði að svíða greinar á trjánum og setja merki
á trjen, til þess að Barttelot fyndi þá leið, sem liaun
færi.
Hinn 28. júní 1887 lagði Stanley af stað frá Yam-