Þjóðólfur - 09.01.1891, Blaðsíða 3

7
sem liann getur, gagntekinn af anda sann-
leikans, og liinn síðarnefndi mun hafa
mikil áhrif á marga af áhangendum liins
fyrnefnda. En hinn fyrnefndi mun eng-
an vinna af hinum kristnu á sitt mál, ef
hann kemur eigi fram með dðma og hleypi-
dóma, — því að þá fælir hann menn frá
sjer — en snýr ræðu sinni til skynsem-
innar og samviskunnar; því að þá dæmir
sannleikurinn, og skynsemi og samvisku
likar það vel og fellst á það, og sann-
leikurinn ryður sjer braut, til þess að
frelsa einstakliuginn frá yfirráðum lyg-
innar.
Þess er vert að óska, að öllum verði
það ljóst, og ekki síst löggjöfunum, að
prentfrelsi er liið fyrsta skilyrði fyrir
sannri hamingju sjerhverrar þjóðar í tilliti
til alls sem afleiðing af afli sannleikaus,
sem eigi verður kúgað, og ekki er hægt
að grípa til skaðlegri ráða fyrir þjóðina
en að takmarka preutfrelsið (Verdens
Gang).
--oyo«©-<o-
líæjarstjórnarkosnmgiii í Reykjavík
fór fram 5. þ. m. og voru þar kosnir i
bæjarstjórnina til næstu 6 ára:
Gudmundur Þórðarson með 168 atkv.
E. Th. Jónassen amtmaður — 143 —
Grunnar Gunnarsson fátækra-
fuiltrúi..............með 141 atkv.
Jón Jensson yfirdómari . — 138 —
Þorleifur Jónsson ritstjóri — 75 —
Næst fengu Gunnlaugur Pjetursson fyrv.
bæjarfulltrúi 72 atkv. og revísor Indriði
Einarsson 64 atkv.
Talsvert kapp var í kosningunum frá
kjósenda hálfu og nokkrir undirbúnings-
fundir haldnir dagana á undan, þar á
meðal á sunnudagskveldið eptir nafnlausri
auglýsingu á götum bæjarins, og án þess
að fundarboðeudur gæfu sig fram á fund-
inurn. Þar urðu allmiklar umræður um
kosuinguna og stungið upp á ýmsum mönn-
um, þar á meðal gat einn úr bænda- eða
tómthúsmannafiokki þess, að á fuudi meðal
þeirra hefðu þeir meðal annara afráðið að
kjósa ritstjóra Þorleif Jónsson, en hann
lýsti því yfir þá þegar, að hanu væri mjög
ófús að taka við kosningu og baðst undan
henni, en var þó kosinn daginn eptir; en
slikt er eigi rjett gert, þegar kostur er á
öðrum færum mönnum, sem fúsir eru að
taka við kosningu.
JÍIysför og álfadans lijeldu skólapikar
og sumir af stúdentum á Austurvelli hjer
í bænum í fyrra kveld: ætluðu að gera það
kveldinu áður (á þrettánda), eu þá leyfði
eigi veður. Allra mesti fjöldi af fólki
horfði á blysförina og álfadansinn. Sæm.
E}rjólfsson liafði ort kvæði, sem var sung-
ið með nýju lagi, sem Helgi Helgason
kaupmaður hafði búið til. Dansinn var
hringdans, líkt og tíðkaðist á víkivökum
í gamla daga, og hafði Sæmuudur Eyjólfs-
son kennt þeim hann.
Snæfellsnessýslu (Ólafsvík) 15. des. 1890: „Tíð-
in kefur verið mjög óstöðug og umkleypingasöm
ailan þann tíma, sem af er vetrinum, sjaldau kafa
þó verið snjókomur miklar og aldrei mikil frost,
en opt afarmiklar rigningar, sunnanrok kefur opt
verið, en eigi langvinn. Sökum þessarar ókag-
stæðu veðráttu liafa skepnur lirakast mjög og eru
útigangskross jatuvel komin á kjúkrun hjá sumum
mönnum. Hjer i kring um Snæfellsjökul keíur
verið mjög iiskitregt i kaust, og sumstaðar jafn-
vel fiskilaust, nema i Ólafsvik; þar eru komnir all-
góðir klutir og mundu vera orðnir ágætir, ef tíðin
kefði verið góð, og á Brimilsvöllum kefur einnig
fiskast allvel. Hið vonda umgangskvef í börnum
geisar nú kjer almennt i sýslunni, án þess þó að
vera skæður sjúkdómur, enu sem komið er. Annars
er heilsufar fólks gott. Vörubyrgðir eru nægar í
vsrslunarstöðum sýslunnar. 1 gær kom kutter
„Peters", kapt. Bagger, og átti að leggja kjer
upp salt kjá Jóni borgara Árnasyni og fara síðan
inn i Stykkishólm og siðan þaðan til Kaupmanua-
kafnar, en i nótt gjörði sunnan rok, svo að skipið
missti aunað akkerið og rak með hitt fram á fiski-
mið, eu i dag þegar ljetta átti, var það (akkerið)
fast i krauni, svo það losnaði eigi, en keðjan sprakk
og missti skipið þannig bæði akkeriu og varð þvi
lijer frá að kvería, án þess að skipa upp salti eða
taka vörur, sem það átti að taka, bæði kjá Jóni
borgara Arnasyni og Sæmundseus versluu. Skip-
20
dvergauna, sem eru þar víðs vegar í skóginum samein-
uðust til að auka hörmungar vorar. Dvergar þessir eru
um 50 þumlungar á hæð; þeir eru ljósbrúnir á hörunds-
lit; þeir búa ekki í þorpum, heldur eru stöðugt á ferða-
lagi, lifa mest á dýraveiðum, eru ákaflega liðugir að
klifrast upp í pálmatrjen og ná pálmavökvanum; á dýra-
veiðum eru þeir óviðjafnanlega fimir og duglegir.
V. kapítuli.
Kilinga-Longa. — 55 mcnn dauðir úr liungri eða stroknir. — Nelson verð-
ur eptir og 38 sjúklingar. — Lýsiug á skóginum. — Ibwiri. — Fram úr skóg-
inum. — Hungurstöðvarnar. — Til Albert Nyansa. — Aptur til baka til
Ibwiri.
Hinn 15. okt. komum vjer aptur til Arabastöðva,
þar sem vjer gátum hvílt oss dálítið. Sá hjet Kilinga-
Longa, sem var þar foringinn og er einliver hinn ill-
ræmdasti þrælasölumaður. Frá Ugarrowwa til Kilinga-
Longa voru að eins 50 enskar mílur og þó þurftum vjer
því nær einn mánuð til að fara þessa leið. Hvað eptir ann-
að urðum vjer að stansa og senda menn til baka eptir
þeim, sem eptir liöfðu orðið. Hefðum vjer verið. hjer á
ferðinni einu ári áður, liefðum vjer fengið nægar vistir.
En nú höfðu Arabar farið yfir landið, eins og logi yfir
akur, brennt þorpin, flæmt burt, drepið eða handsamað
íbúana og á eptir liöfðu fílahjarðirnar troðið niður og
eyðilagt landið.
17
höfuðið á þeim, sem þeir þykjast vera vinveittir. Yið
oss voru þeir allt annað en vinveittir. Þeir kváðust
engin matvæli liafa, og það lítið, sem þeir vildu selja
oss, seldu þeir með ránverði; vjer höfðum meðal annars
látún og látúnsvír að borga þeim með, en þar eð þeir
voru svo dýrseldir, tókum vjer sjálfir frá þeim það, sem
vjer þurftum á að halda.
Nú fóru að koma fyrir fossar í ánni, sem eigi varð
komist upp fyrir nema landveg; þannig er einn af foss-
um þeim, sem nefndir eru Pangafossar, 30 feta hár;
þar fyrir ofan verður áin straumharðari; fljót mikið, sem
nefnist Nepokofljótið, kemur lijer í Aruwimi, sem úr
þessu nefnist Ituri; mynni Nepokofljótsins er 1000 feta
breitt, þar sem það fellur út í Ituri.
Þótt vjer reyndum stöðugt að komast í vinfengi við
íbúana og fá hjá þeim uppiýsingar um veginn, tókst
það mjög illa; þeir eru bæði brögðóttir og lygnir. Best-
ar upplýsingar fengum vjer hjá þeim, sem okkur tókst
að handsama og hafa hjá okkur nokkra daga; þegar
þeir fundu, að vjer fórum vel með þá, gáfu þelr oss
þær upplýsingar, sem þeir gátu eða vjer gátum skilið
af tungumáli þeirra.
Yið fossa þá, sem nefndir eru Nedsambifossar, kem-
ur fram mikill munur á húsabyggingum; fyrir neðan þá
eru liúsin keilumynduð, en fyrir ofan þá ferstrend;