Þjóðólfur - 01.05.1891, Blaðsíða 4

80
Þingvallafundarboð.
Það er öllum kunnugt um ágreining Jiann, er á
síðasta alþingi varð meðal alþingismanna í Btjðrn-
arsbipunarmáli lands vors, og þótt sá ágreiningur
muni að vísu, sem betur fer, lítt hafa fest rætur
hjá landsmönnum, þá er auðsætt, hve afarnauðsyn-
legt það er, að vilji þjóðarinnar í því máli sje
sem ðtvíræðastur.
Það er sannfæring vor, að almennur þjóðfundur
að Þingvelli við Öxará, muni enn sem fyr, verða
besti vegurinn í þessu efni, og þess vegna leyfum
vjer, undirritaðir þingmenn, oss hjer með, eptir
samráði við ýmsa samþingismenn vora, að boða al-
mennan fund að Þingvelli við Öxará mánudaginn
29. júníraánaðar næstkomandi, til þess að ræða
stjórnarskipunarmálið og önnur landsmál.
Skorum vjer á kjósendur í kjördæmi hveiju að
senda á fundinn 1—2 kosna fulltrúa, ept.ir þing-
mannatölu hvers kjördæmis, og þykir oss best hlýða,
að þeir sjeu ekki úr þingmannatölu.
Gjört í aprílmánuði 1891.
Sigurður Stefánsson Skúli Thoroddsen
(1. þm. ísfirðinga). (1. ]>m. Eyfirðinga).
Qunnar Halldórsson
(2. pm. ísfiröinga). 146
Hestur lipur til reiðar og duglegur
óskast til láns eða kaups til ferðar í fyrri
hluta júnímánaðar. Menn snúi sjer til
ritstjóra Þjóðólfs. 147
Af yatnsstígvjcl aá burði mínum eru nú
sem fyrri nægar birgðir til hjá mjer.
148 Rafn Sigurðsson.
Hjer með tilkynnist mínum háttvirtu
löndum og skiptavinum, að jeg er nú heim
kominn úr minni utanferð, með mínar
stóru, marghreyttu og miklu vörubirgð-
ir, og er allt með hinu óvanalega góða
verði. Vörulistinn kemur út við fyrstu
hentugleika eptir að búið er að taka upp
vörurnar.
Eeykjavík 30. apríl 1891.
149 W. Ö. Breiðfjörð.
Ágæt fugla-hissa er til sölu. Ritstj.
vísar á. 150
Þrjú eða 4 herhergi með eldhúsi ósk-
ast til leigu. Semja má við ritstjóra Þjóð-
Ólfs. 151
Til athugunar.
Pjer undirskrifaðir álitum það skyldu
vora að biðja almenning gjalda varhuga
við hinum mörgu og vondu eptirlíkingum
af Brama-lífs-elixír hr. Mansfeld-Búllner
& Lassens, sem ijöldi fjárhuga kaupmanna
hefur á boðstólum; þykir oss því meiri
ástæða til þessarar aðvörunar, sem marg-
ir af eptirhermum þessum gera sjer allt
far um að líkja eptir einkennismiðanum á
ékta glösunum, en efnið í glösum þeirra
er ekki Brama-lífs-elixír. Vjer höfum um
langan tíma reynt Mansféld-Búllner &
Lassens Brama-lífs-élixír, og reynst hann
vel, til þess að greiða fyrir meltingunni,
og til þess að lækna margs konar maga-
veikindi, og getum því mælt með honum
sem sannarlega heilsusömum hitter. Oss
þykir það uggsamt, að þessar óckta ept-
irlíkingar eigi lof það skilið, sem frum-
semjendurnir veita þeim, úr því þeir verða
að prýða þær með nafni og einkennis-
miða alþekktrar vöru, til þess að þær
gangi út.
Harhoöre ved Lemvig.
Jens Chr. Knopper. Tomas Stausholm.
C. P. Sandsgaard. Laust Bruun.
Niels Chr. Jensen. Ove Henrik Bruun.
Kr. Smed Itönland. I. S. Jensen.
Gregers Kirk. L. Dahlgaard.
Kokkensherg. N. C. Bruun.
I. P. Emtkjer. K. S. Kirk.
Mads Sögaard. I. C. Paulsen. L. Lassen.
Laust Chr. Christensen. Chr, Sörensen.
152 N. B. Nielsen. N. E. Nörhy.
Þjóðólfur kemur næst út á mánudag-
inn eða þriðjudaginn kemur.
Eigandi og ábyrgöarmaönr:
ÞORLEIFDR JÓNSSON, mnd. phil.
Skrifstofa: í Bankastræti nr. 3
Fjelagsprentsmiöjan.
70
sjáið mjög mikið eptir, og að þjer hafið verið lokuð inni
í kirkjugarðinum. En jeg get útvegað lykilinn að ein-
hverju kirkjugarðshliðinu . . . leyfið þjer mjer að fylgja
yður heim til yðar“.
„Æ! hjer er heimili mitt.. . hjer býr móðir mín .. .
látið þjer mig vera hjá henni“.
„Að jarða móður sína, er þung sorg, sem er svo
hrein, að það má bera liana með innilegustu guðrækni
. . . lofið þjer mjer að fylgja yður heim til yðar“.
„Jeg á ekkert heimili“, svaraði hún, „fósturforeldr-
ar mínir hafa rekið mig burtu“.
Það var eins og komið væri með hníf við hjartað
í sjera Jöhannesi, er hann heyrði þessi orð; liann grun-
aði, að henni hefði orðið á meir en lítil yfirsjón, en
hann ásetti sjer þó að yfirgefa hana ekki þannig á sig
komna.
„Hvernig sem ástatt er fyrir yður“, sagði hann, „þá
dugir ekki, að þjer sjeuð hjer lengur. Ef þjer viljið
ekki þegar snúa aptur til fósturforeldra yðar, skal jeg
sjá yður fyrir verustað fyrstu dagana og skal á meðan
gera það, sem jeg get, til að koma á sætt milli yðar
og fósturforeldra yðar“.
Af því að hún hafði opt verið við messu hjá hon-
nm, fjekk hún þegar traust á lionum og tók hiklaust
71
við boði hans; hann fór með hana til ekkju einnar,
sem var honum eins og móðir.
Seinna um daginn flýtti liann sjer að finna hana
til þess að fá nákvæmari upplýsingar um ástæður henn-
ar. Hún var þá rólegri, en þó mjög döpur í bragði og
fálát.
Eptir langa mæðu sagði hún, hverjir fósturforeldr-
ar sinir væru og gat þess um leið, að hún bæri til
þeirra innilega velvild og*þakklátsemi; ekki vildi hún
samt fara til þeirra aptur, en kvaðst vera sjera Jó-
hannesi mjög þakklát, ef hann gæti útvegað sjer at-
vinnu einhverstaðar, þó ekki í höfuðborginni. Að end-
ingu gaf hún honum leyfi til áð tala um þetta við fóst-
urforeldra sína.
Að vörmu spori fór hann til fóstra hennar, sem
hjet Fríðmann. Hann gekk rakleiðis inn í sal einn, þar
sem allt var skrautlaust, en leit mjög snoturlega út,
reglulega og hreinlega.
Enginn var staddur í salnum, er hann kom þar inn.
Hann hóstaði nokkrum sinnum til að gera vart við sig
og að vörmu spori kom gráhærður maður úr herbergi
við hliðina; andlit hans var tíguglegt, en með miklum
sorgarsvip; á eptir honurn kom lítil, fremur gild kona
með hvöss augu.