Þjóðólfur - 06.11.1891, Blaðsíða 4

216
Kvennafræðarinn
kostar í bandi
2,50; 2,65; 3,00.
í'æst hjá öllum bóksölum á landinu.
Aðal-útsölumaður:
394 Sigurður Kristjánsson.
Páll Einarsson,
yfirrjettarmálallutuingsmaður,
íytur mál fyrir undir- og yfirrjetti, skrif-
ar sáttakærur, semur samninga, innheimtir
skuldir, og gegnir öðrum málaflutnings-
mannsstörfum. Skrifstofan er í Austur-
stræti nr. 16 og er opin hvern virkan dag,
kl. 11—12 f. h. og 4—5 e. h. 395
Fínasta yfirsængur-fiður er mjög
billegt hjá
396 W. 0. Iireiðfjörð.
„Sameiningin“ fæst hjá Sig. Kristj-
ánssyni í Reykjavík fyrir 2 kr. árg. í átta
blaða broti. Sjerlega vönduð að öllum frá-
gangi. 397
Fundur í Stúdentafjelaginu annaðkveld
kl. 8V2 á Hotel Alexandra. 398
gBcn'fe
Rahbeks Allé.
Jeg verð að biðja mína heiðr-
uðu skiptavini hjer í bænum
að misvirða það ekki við
mig, þótt jeg eigi geti selt
þeim hið eptirþráða Rahbeks Allé, núna
þangað til Laura kemur, því fyrir það
fyrsta hefur aldeilis óvanalega mikið geng-
ið út af bjórnum síðan Laura fór seinast,
og hitt annað, að „Hótellin“ hjer öll þrjú
taka mikið daglega og jeg er skuldbund-
inn að hafa nóg öl handa þeim, sem jeg
nú get þó varla, ef Lauru seinkar nokkuð.
í hittið fyrra fjekk jeg með hverri ferð
5—10 Vi tunnur, í fyrra 10—15 og nú
í ár 20—25 x/i tunnur. Næsta ár for-
sýna jeg með 30—40 tunnum með
hverri ferð. — Stórar birgðir koma nú
með Lauru.
399 W. 0. Breiðfjörð.
Til athugunar.
Fjer undirskrifaðir álítum það skyldu
vora að biðja almenning gjalda varhuga
við hinum mörgu og vondu eptirlíkingum
af Br axna-lífs-elixír lir. Mansfeld-Búllner
& Lassens, sem fjöldi fjárhuga kaupmanna
hefur á boðstólum; þykir oss. því meiri
ástæða til þessarar aðvörunar, sem marg-
ir af eptirhermum þessum gera sjer allt
far um að likja eptir einkennismiðanum á
elcta glösunum, en efnið í glösum þeirra
er ekki Brama-lífs-elixír. Vjer höfum um
langan tíma reynt Mansfeld-Búllner &
Lassens Brama-lífs-elixír, og reynst hann
vel, til þess að greiða fyrir meltingunni,
og til þess að lækna margs konar maga-
veikindi, og getum því mælt með honum
sem sannarlega heilsusömum bitter. Oss
þykir það uggsamt, að þessar óeltta ept-
irlíkingar eigi lof það skilið, sem frum-
semjendurnir veita þeim, úr því þeir verða
að prýða þær með nafni og einkennis-
miða alþekktrar vöru, til þess að þær
gangi út.
Harboöre ved Lemvig.
Jens Chr. Iínopper. Tomas Staushom.
C. P. Sandsgaard. Laust Bruun.
Nics Chr. Jensen. Ove Henrik Bruun.
Iír. Smed Rönand. I. S. Jensen.
Gregers Kirk. L. Dahgaard.
Kokkensberg. N. C. Bruun.
I. P. Emtkjer. K. S. Kirk.
Mads Sögaard. I. C. Pausen. L. Lasscm
Laust Chr. Christensen. Chr. Sörensen.
400 N. B. Niesen. N. E. Nörby.
Eigandi or ábyrfi&armaimr:
ÞORLEIFUR JÓNSSON, mnd. phU.
Skrifstofa: i Bankast.rrati nr. 3.
Fjolagsprentsmiöjan.
166
svo nærsýnn, að hann hneigði sig einu sinni djúpt fyr-
ír dyrustafnum; hann hjelt, að það væri presturinn, sem
stæði þar“.
Báðir tilheyrendur langömmu minnar fóru að hlæja.
„Um það leyti“, hjelt hún áfram, „kom ung stúlka,
sem hjet Anna og var kjördóttir bróður míns sál., frá
stofnuninni handa munaðarlausum stúlkum og hafði
fengið inni hjá okkur. Við kölluðum hana Asjenku;
við höfðum miklar mætur á henni, enda var hún allra
elskulegasta stúlka.
Sumarið leið, haustið leið og veturinn kom. Asjenka
saknaði vinstúlkna sinna í stofnuninni, en fór þó brátt
að kunna vel við sig hjá okkur. Eptir jól fór að líða
að nafndegi okkar, því að við liöfðum báðar sama nafn-
dag. Þann dag komu þá eins og nú til okkar margir
góðkunningjar okkar. Einhver gat þess þá, svo að
Asjenka heyrði, að háskólakennarinn i grasfræði mundi
koma. Asjenka roðnaði út undir eyru og spurði:
„Róman Rómanitsch — er það hann?“
„Já, víst er það hann, þekkir þú hann barnið
mitt?“
„Já, jeg þekki hann vel“, svaraði hún, „hann
kenndi okkur grasfræði í stofnuninni og við höfðum all-
ar svo miklar mætur á honum“.
Við vitum það öll vel, hversu ungar stúlkur hafa
167
miklar mætur á kennurum sínum, og því veitti jeg þessu
svo sem enga eptirtekt.
Á nafndeginum komu margir gestir og þar á meðal
Róman Rómánitsch. Þegar Asjenka sá hann, hljóp hún
fagnandi móti honttm og stöklc upp um hálsinn á hon-
um. Eptir á ávítaði jeg hana fyrir þetta og sagði
henni, að nú væri hún fulltíða kvennmaður og það
sæmdi ekki ungri stúlku að láta svona. En Asjenka
hafði ekki hugann af gamla kennara sínum, svo að hún
gat ekki um annað hugsað, meðan hann var þar. Eptir tvo
daga fór hann burt aptur og þá hugði jeg, að sú saga
væri á enda. En það leið ekki á löngu, að Asjenka
fór að verða fölleit og fálát og þegar hún var ein og
hjelt að engiim sæi sig, gat hún setið, andvarpað og
grátið.
Næsta sumar kom Róman aptur til okkar og dvaldi
um tíma hjá okkur. Hann var úti mestan hluta dags-
ins, að safna jurtum og blómum. Á kveldin hjálpuðum
við Asjenka honum til að raða þeim niður og þurka
þau. Einu sinni sátum við Róman úti á veggsvölum liúss-
ins og töluðum saman. Pá sagði hann allt í einu:
„Það er nokkuð, sem jeg ætla að biðja yður um, og
þætti mjer miklu skipta, að þjer tækjuð ekki illa undir
það“.
Látið þjer mig að eins fá að vita það. Þótt þjer