Þjóðólfur - 05.02.1892, Blaðsíða 4

24
ZEUpli, appelsíuur, laukur og perur í
dósum fæst í
31 verzlun Sturlu Jónssonar.
40 kr. ritlaun
yerða borguð fyrir bezt samda ritgjörð um,
livort haganlegt sé að hafa einn búnaðar-
skóla hér á landi, tvo eða fleiri, sem styrkt-
ir séu af landssjóði, og livað einkum mælir
með og móti hverju einu. Ritgjörðin á að
koma í Búnaðarritið þ. á., og ætti ekki að
vera öllu lengri en 2 arkir. Þær ritgjörðir,
sem samdar verða í þessu skyni, sendist
fyrir næstkomandi júnímánaðarlok til for-
manns Búnaðarfélags Suðuramtsins, herra
yfirkennara H. Kr. Friðrikssonar í Reykja-
vík, sem kemur þeim til þeirra manna,
sem væntaniega verða kosnir til að dæma
um þær.
Hólum í Hjaltadal 5. jan. 1892.
32 Heriuann Jönassou.
Sj ónleikir.
Á morgun, laugardaginn 6. þ. m. kl. 71/,;
e. m. verður leikið í Good-Templarahúsinu
Æfintýri á göngufór,
leikur í 4 þáttum, eptir C. Hostrup.
Reykjavík 5. febr. 1892.
33 Forstöðunefndin.
Ullargarn kom nú með Lauru í
34 verzlun Sturlu Jónssonar.
Páll Einarsson
yfirréttarmálaflutningsmaður
annast lántöku fyrir fjærverandi hjá bank-
anum og öðrum peningastofnunum í Reykja-
vík. 35
Sjöl, nýkomin í verzlun
36 Sturlu Jónssonar.
Hrein og gallalaus brúkuð íslenzk frí-
merki kaupir undirskrifaður:
16 skildinga 60 aura stykkið
8 — 40 — —
4 — 10 — —
Öll önnur aura-merki, helzt Uöndud, 28/4
aura stykkið, 3 kr. hundraðið.
Fyrirspurnir og svör á íslenzku.
Dosseringen 61, 1. Kjöbenhavn 0.
37 Heorg Ahrens.
Fataefni, nýkomin í verzlun
38 Sturlu Jónssonar.
Hjá Kristínu Sigurðardóttur fást fall-
egar krakkahúfur og kjólar. 39
Munntöhak og rjóltóhak hvergi jafn-
gott og ódýrt sem í
40 verzlun Sturlu Jónssonar.
Þingvallafundur.
Samkvæmt áskorun í 1. tölubl. „Fjall-
konunnar“ 5. f. m. lýsum við undirskrif-
aðir forsetar síðasta alþingis yfir því, að
við erum fúsir til að boða til almenns
Þingvallafundar á komanda sumri, til að
ræða um ýms mikilsvarðandi landsmál, svo
framarlega sem áskoranir um það verða
sendar okkur úr meiri hluta kjördæmanna
á landinu.
Við álítum, að slikir málfundir séu
æskilegir og geti haft góðan árangur,
meðal annars í þá átt, að samkomulag
geti unnizt um það, hver af málum þeim,
sem landinu geta orðið til framfara, eigi
að metast mest og sitja í fyrirrúmi. Álit
um það, hvenær fundinn skuli halda, ósk-
um við og að fá.
Roykjavík’ og Görðum, 2. febrúar 1892.
B. Kristjánsson. Þórarinn Böðvarsson.
Skotfæri fást í verzlun
42 Sturlu Jónssonar.
Fundur í stúdentafólaginu annað kveld
kl. 8‘/j. 43
Eigandi og ábyrgðarmaður:
Hanues Þorsteinsson, cand. theol.
Félagaprentsmiðjau.
22
alein, og mjög einmana, því að faðir og móðir, náfrænd-
ur og æskuvinir höfðu hver eptir annan sofnað hinn
síðasta blund.
Nú átti hún engan annan vin framar nema gamla
tréð, en næsta morgun átti að höggva það upp, og því
næst átti að jafna virkisgarðinn við jörðu. Það féllu
nokkur tár af augum Maríu niður á heklivcrkefnið og
hún stóð upp til þess að kveikja á lampanum, því að
það var þegar orðið dimmt.
Þá er hún opnaði gluggann morguninn eptir lá tréð
upphöggvið á jörðinni.
Þá hnýtti hún klút um höfuðið, gekk niður til
verkamannanna og sagði við einn þeirra:
„Viljið þér gjöra mér dálítinn greiða?“
„Það er guðvelkomið41, svaraði hann.
„Höggvið stóra, fallega grein af trénu þarna, og
færið mér liana inn í herbergi mitt hérna beint upp
yfir. Eg skal borga yður vel fyrirhöfnina11.
Rétt á eptir færði hann henni stóra grein af krónu
trésins. Hún var eins og dálítið tré, 4 álnir á hæð,
alþakin blómlegum blaðhnöppurn. Hún gróðursetti litla
tréð rétt við höfðalagið á rúmi sínu í stóru kínversku
leirkeri, og vökvaði það með vatni á hverjum degi. Og
þar inni í hinni hlýju stofu dafnaði það skjótt og
skrýddist ilmandi laufi.
23
Þá er hún sofnaði, dreymdi hana, að hún sæti apt-
ur á virkisgarðinum hjá unnusta sínum, og hana dreymdi
aptur alla hina unaðsblíðu, vorljúfu æskudrauma sína.
Svo var það eitt kveld, að hún gat ekki haldið
sér uppi sakir einhvers óvenjulegs magnleysis. Hún
gat ekki heklað fyrir titring í annari hendinni, eins og
fyrsta skiptið, er hún hitti unnusta sinn á vírkisgarð-
inum.
Hún kveikti á lampa með rósrauðri ljóshlíf úr silki-
pappír og gekk til sængur.
Litla tréð teygði ilmandi laufgreinarnar yfir hana,
og lampinn varpaði rósrauðum ljósgeislum yflr andlit
hennar. Hún var meira að segja dálagleg, er hún
hvíldi þarna á koddanum í þessari birtu, er skein á
andlit hennar eins og aptanskin á fögru haustkveldi.
Hún fórnaði höndunum til himins, brosti blíðlega og
lokaði augunum. Þegar í stað gaf hægt andvarp til
kynna, að hún væri horfin úr þessum lieimi til funda
við ástvin æsku sinnar í skugga gamla trésins.
r
Oskemmtileg jólanótt.
Það var á aðfangadagskveld jóla, að margir far-
þegar sátu í biðsalnum á jarnbrautarstöð nokkurri í