Þjóðólfur - 02.12.1892, Blaðsíða 4

224
K.ína-lifs-elixír,
beint frá Yaldeinar Petersen, fæst í
627 verzlun Sturlu Jönssonar.
Öll verzlunarhús
Salomons Davidsens il Akranesi:
íbúðarhús, stórt búðarhús með sölnbúð,
geymsluherbergjum, kjallara og kornlopti,
salthús og stórt pakkhús með kjallara og
lopti ásamt bryggju og stórri lóð, svo og
hesthús, heyhlaða og tún
fæst til kaups eða leigu.
Menn geta samið við cand. polit. Sig-
urð Briem í Beykjavík. 628
Syltetöj, ýmsar tegundir,
nýkomið í verzlun
629 Sturlu J'onssonar.
V efnaöar vara aiis
konar nýkomin nú með „Lauru“ í
631 verzlun Sturlu Jönssonar.
Menxi verSa illi-
loga á tálar dregnir,
er menn kaupa sér Kína-Lífs-Elixir og
sú verður raunin á, að það er ekki hinn
elcta Elíxír, heldur léleg eptirstæling.
Þar eð eg hef fengið vitneskju um,
að á íslandi er haft á boðstólum ónytju-
lyf á sams konar flöskum og með sama
einkennismiða og ekta Kína-Lífs-Elixír,
og er hvorttveggja gert svo nauðalíkt, að
eigi verður séð, að það sé falsað, nema með
mjóg granngætilegri athygli, þá er það
skylda mín, að vara kaupendur mj'úg alvar-
lega við þessari lélegu eptirstæling, sem
eigi kemst í nokkurn samjöfnuð við hinn
alkunna ekta Kína-Lífs-Elixír frá Valde-
mar Petersen, Friðrikshöfn, Danmörk, er
bæði lœknar og þeir sem reyna hann
meta svo mikils. Oætið því fyrir allan
mun nákvœmlega að þvi, er þér viljið fá
hinn eina ekta Kína-Lífs-Elixír, að á
einkunnarmiðanum stendur verzlunarhúsið:
Valdemar Petersen, Frederikshavn, Dan-
mark, og y>p' í grænu lakki á hverjum
flöskustút.
Valdemar Petersen,
Frederikshavn, Danmark,
sá, er býr til Mnn ekta
Kína-Lífs-Elixír. 632
í fyratu skilarétt, sem haldin var hér í hreppi
í hauBt, tapaði eg hvíthyrndum sauö 5 vetra, með
mark: tvístýft fr. h., atýfður helmingur apt. v.,
með spjaldi milli horna, brennimerktu: K ó p s v.
Af því að eg ætla, að einhver hafi tekið sauðinn í
misgripum fyrir annan sauð og sent hann eitthvað
í burtu, vil eg hiðja hvern þann, er kynni að hafa
fengið sauð með þessum einkennum, að láta mig
vita það sem fyrst.
Kópsvatni 25. nðv. 1892.
633 Sigurður Magnússon.
ágætar, ný-
kornnar í verzlun
634 Sturlu Jónssonar.
HNTýprentaður leiðarvísir til lífsábyrgð-
ar fæst nú ókeypis hjá ritstjórunum og
hjá Dr. Jónasáen, sem eiunig gefur allar
nauðsynlegar upplýsingar um lífsábyrgð.[335
Slióratnaöiir aiis-
konar nýkominn í
636 verzlun Sturlu Jónssonar.
Fundur í stúdentafélaginu annað kveld
kl. 8V2. 637
igsgT" Kjalnesingar eru beðnir að
vitja Þjóðólfs í Apótekið.
Eigandi og áhyrgöarmaöur:
Hannes Þorsteinsson, cand. theol.
Félagsprentsmiöjan.
138
sjálfri, og Jakob Permanon, sem var orðinn uppáhalds-
goð hinnar ungu stúlku, fékk allríflegan skerf af þeim
peningum. Þar eð húri ekki átti neina lifandi veru á
þessari jörð, ekki einu sinni hund, er henni gæti þótt
vænt um, hafði hún fengið nokkurs konar hlýjan þokka
á þessum aumingja, er einnig var nálega jafn-einstæð-
ingslegur og hún. Auk þeirrar ölmusu — hér um bil
40 aura — er hún gaf honum á hverri viku, sendi hún
honum á hverjum sunnudegi skyrtur, hálsklúta og ótal
smáhluti, sem hinar ungu stúlkur í vistaskólunum búa
til í tómstundum sínum. Bænabók betlarans var þess
vegna troðfull af pappírskrossum og útskornum myndum,
en utan um hana var snoturt hulstur úr grænu silki,
og á það voru saumuð þessi orð: „Gefið Jakob Perma-
non af Jenny 15. apríl 1818“. Það væri ekki auðið að
lýsa því, hversu Jakob þótti vænt um þessa ungu stúlku,
því að hann var ekki að eins þakklátur henni og af
hjarta velviljaður, heldur tilbað hann hana og trúði á
hana, sem einhverja æðri veru. Þegar komið var að
þeim tíma, sem stúlkurnar frá frú N. voru vanar að
ganga í kirkjuna, bliknaði hann í framan og var allur
á iði fram og aptur á pallinum sínum. Opt gleymdi
hann þá að rétta vígsluvatnsketilinn sinn að þeim, er inn
gengu, og teygði höfuðið svo Iangt fram, sem hann gat,
til þess að sjá ungu stúlkurnar, er þær kæmu inn í
139
kirkjudyrnar. Þegar hann svo loksins heyrði fótatak
þeirra, varð hann kafrjóður í framan, en kaldur sviti
draup af enni hans og hinir vansköpuðu limir líkama
hans teygðust sundur og saman, eins og á flogaveikum
manni, og þegar Jenny gekk fram hjá honum, þegar
hann tók á móti gjöfum hennar og hún bauð honum
góðan daginn með blíðri röddu, þá barðist hjartað svo
ákaft í brjósti hans, eins og það ætlaði að springa, og
hann kraup á kné og baðst fyrir, án þess honum væri
fyllilega ljóst, hvort það væri guð eða þessi engill, sem
hann tilbað í hjarta sínu.
Einhverju sinni kom Jenny í kirkjuna með tárvot
augu og mjög sorgbitin, eins og einhver mikil ógæfa
hefði borið henni að höndura. „Jakob!“, sagði hún við
betlarann, „héðan í frá get eg ekki lengur gefið þér
neitt, því að eg er orðin fátækur föður- og móðurleys-
ingi, og enn snauðari en þú. Frú N. hefur engin skeyti
fengið frá hinum óþekktu velgerðamönnum mínum meira
en heilt ár. Hún hefur ávallt haldið því leyndu fyrir
mér, en í gær fékk eg af tilviljun að vita það. Eg er
fátæk stúlka, þótt eg vonist til að einhver verði svo
meðaumkvunarsamur, að láta mig ekki deyja úr hungri,
en í gær varð eg að segja upp kennslustundum mínum
hjá söngkennaranum“. Að svo mæltu gekk hún fram
hjá Jakob og kraup á kné fyrir altarinu.