Þjóðólfur - 10.03.1893, Blaðsíða 4

44
Hinn eini ekta
Brama-I-iífs-Ellxlr.
(Heilbrigðis matbitter).
í þau 20 ár, sem almenningur hefur notað bitíer þennan, hefur hann rutt sér í
fremstu röð sem matarlyf og lofstír hans breiðzt út um allan heim.
Honum hafa hlotnazt hæstu verðlaun.
Þegar Brama-lífs-elixír hefur verið brúkaður, eykst öllum líkamanum þróttur og þol,
sálin endurlifnar og fjörgast, maður verður glaSlyndur, huqrakkur og starffús, skiln-
ingarvitin verða nœmari og menn hafa meiri ánægju af gæðum lífsins.
Enginn bitter hefur sýnt betur að hann beri nafn með rentu en Brama-lífs-
elixír, en sú hylli, sem hann hefur náð hjá almenningi, hefur gefið tilefhi til einskis-
nýtra eptirlíkinga, og viljum vér vara menn við þeim.
Kaupið Brama-lífs-elixír vorn eimtngis hjá útsölumöunum vorum, þeim sem
fengið hafa umboð frá oss, sem eru þessir:
Akuréyri: Hr. Carl Höepfner. Baufarhöfn: Gránufélagið.
---Gránufélagið. Sauðárkrókur:----
Borgarnes: Hr. Johan Lange. Seyðisfjörður:---
Dýrafjörður: Hr. N. Chr. Gravn. Siglufjörður:----
Húsavík: Örum & Wulffs verzlun. Stykkishólmur: Hr. N. Chr. Gram.
Keflavík: H. P. Duus verzlun. Vestmannaeyjar: Hr. J. P. T. Bryde.
—— Knudtzon’s verzlun. Vik í Hýrdal: Hr. Halldór Jónsson.
Reykjavík: Hr. W. Fischer. Ærlækjarsel: Hr. Sigurður GunnVögsson.
---Hr. Jón O. Thorsteinson.
Einkenni: Blátt Ijón og gullhani á einkennismiðanum.
Mansfeld-Búllner & Lassen,
69
hinir einu, sem húa til hinn
verðlaunaða Brama-lífs-Elixír.
Kaupmannaliöfn, Nörregade 6.
Fundur
verður haldinn 1 stúdentafélag-
inu annað kveld kl. 9 á
hótel „ísland“.
Rætt verður um mikilsvarð-
andi málefni, sem snertir alla
félagsmenn, svo að áríðandi
er, að þeir mæti allir. 64
Fataefni Og tilbúinn fatn-
aður fæst í
65 verzlun Sturlu Jónssonar.
• Ekta anillnlitir vr
•i-H
fást hvergi eins gððir og ódýrir eins og P
«5 •fH í verzlun Se a
Ö c3 Sturlu Jónssonar >—• K
CS Aðalstræti Nr. 14.
wA rb
w
*jiwinJinre 66 •
Sliófatnaöur mjög
ódýr og vandaður fæst í verzlun
67 Sturlu Jónssonar..
Brúkuð íslenzk frímerki verða keypt á
Laugaveg nr. 1. 68
3NTýprentaður leiðarvísir til lífsábyrgð-
ar fæst nú ókeypis hjá ritstjórunum og
hjá Dr. Jónassen, sem einnig gefur allar
nauðsynlegar upplýsingar um lífsábyrgð. [70
Komi „Laura“ eða annað póstskip frá út-
löndum fyrir 16. þ. m. koma út tvö hlöð af „Þjóð-
ólfl“ i næstu viku.
Kigandi og ábyrgðarmaður:
Hannes Þorstelnsson, cand. theol.
Félagsprentsmiðjan.
30
„Flýttu þér, Jón, og hafðu sokkaskipti, og farðu
svo með mér út á bæi; eg ætla að spyrjast fyrir um
hann Grveud Ólafsson, kaupa, livar hann muni vera, af
því að eg þarf endilega að finna hann, áður en hann
fer suður“.
„Ætl’ hann vitji ekki um kaupið sitt, áður en hann
feru, svaraði Jón til og glotti út í hægra munnvikið,
og horfði út undan sér á Magnús, eins og hann vildi
gefa í skyn, að hér lægi einhver annar fiskur undir
steini.
„Skiptu þér ekki um það, en snáfaðu og flýttu þér“,
svaraði Magnús byrstur, og gekk út, en Jón fór inn,
og heimtaði þurra sokka, og skárri föt, og bafði svo
skipti.
Síðan fór hann út.
En er hann kom út, sló að honum kuldahrolli. Var
veður heldur svalt, heiðríkt, og golunæðingur af norðri,
og leit frostlega út.
Magnús var þar fyrir úti; voru hestarnir þá söðl-
aðir, bæði sá brúni og sá skjótti; sá hann, að Jóni var
kalt, og sagði:
„ Viltu ekki biðja hann Þorlák í kotinu að Ijá þér
síðhempuna sína?“
„Máske það sé beztu, svaraði Jón, „eg skal ekki
verða lengi“ — tók hest sinn, og reið í spretti suður
31
að kotinu. Þorlákur var ekki heima, en Jón hitti konu
hans, og bað hana að ljá sér hempuna. Sagði hún hann
mundi mega taka hana, og spurði, hvert hann ætlaði
nú að ríða.
„0 — eitthvað út á bæi með húsbóndanum“, svar-
aði Jón, og var nokkuð drjúgur, vatt sér svo af baki,
og snaraðist inn í bæjardyrnar. Lá síðhempan þar á
kistu í dyrunum. Jón fór þegar í hana; tók hún hon-
um niður á kálfasporða, því að Þorlákur var með hæstu
mönnum, en Jón liti.il; en við hæfi var hún á víddina;
var hún hneppt með stórum hornhnöppum úr hrútshorni;
nokkuð var hempa þessi forn, sauðsvört á lit, en þykk
og skjólgóð. Var Jón drjúgur nokkuð, er hann stikl-
aði í söðulinn, og þeysti heim á Hólahlað.
„Nú er eg til“, svaraði Jón, „en gefið þér mér nú
eina tölu upp í mig“.
Magnús fékk honum sem svaraði fingurhæð af munn-
tóbaki; beit Jón í það, stakk afganginum í síðhempu-
vasann, og svo riðu þeir af stað.
Riðu þeir svo alla leið þar til þeir voru komnir út
í Núpufellsnes; aldrei riðu þeir mjög hart; ekkert töluð-
ust þeir við á leiðinni; þar fóru þeir af baki.
Magnús vafsaði þar fram og aptur litla stund; síð-
an sneri hann sér að Jóni og sagði:
„Farðu hérna heim, og spurðu eptir Gfuðmundi hérna,