Þjóðólfur - 17.10.1893, Blaðsíða 4

196
var hvasst, og sáu menn úr landi, að bát-
urinn fórst úti fyrir Gufuskálum.
Fréttapistill af Suðurnesjum 8. okt.:
„Héðan fát.t tíðinda. Allgott hljóð í mönnura nú
eptir þetta góða flskiár, skuldir hafa minnkað nokk-
uð og aimennur áhugi er vaknaður að komast úr
þeim. Kanpfélagið var með fjörugasta móti; það
sendi yfir 1000 skpd. af smáfiski til Ítalíu. Verð-
lag miklu betra í félaginu en verzlunum. Margir
hafa birgt sig vel af salti og þykir það mjög áríð-
andi, því saltið hefur ollað stórskuldum og skuld-
bindingum. — Tún voru hér með bezta móti í sum-
ar; það er líka farið að byrja að girða túnin á
stöku bæjum, svo þau eru tvíslegin; jörðin er hér
mjög frjósöm og áburður nægur, sem míkill glat-
ast. — Heilbrigði er með bezta móti. — Goodtempl-
arfélögin i Garðinum, Keflavik og Miðnesinu halda
áfram með góðu lífi og ganga nú ýmsir inn, eins
og siður er til á haustin, þegar menn hafa hresst
sig í kaupavinnunni um sumartímann. Það má
segja, að öll ofdrykkja sé horfin úr þessum byggðar-
lögum, það er að eins einstöku eptirlegukind, sem
heldur gamla vananum. — Skólarnir í Garðinum og
Keflavík byrjuðu um mánaðamótin. í þetta skipti
eru um 30 börn á barnaskólanum á Útskálum, en
16—20 á skólanum í Keflavík. — Fiskiafli fremur
lítill. Dað hefur gengið lengi norðangarður, síðan
hefur einu sinni verið komið á sjó og fiskaðist iítið.
Ekki er laust, við, að beri á smástuldum, sem held-
ur fara í vöxt. Pað vill víða við brenna, þegar
fer að dimma nóttina. — Sjaldan eða aldrei fyrri
hafa jafnmiklir fjárrekstrar komið hingað á suður-
kjálkann ofan úr sveit, sem nú í haust. Skurðar-
fé þetta hefur verið mest austan yfir Þjórsá, frem-
ur rýrt og tuskulegt. Það hefur þó gengið allt út“.
Nýtt
Stafrófskver eptir Eirík
Briem fsest hjá öllum bóksölum. Kost-
ar 25 aura.
429 Sigurður Kristjánsson.
Hýprentað:
Búnaðarrit
Hermanns Jónassonar.
Sjöunda ár.
Kostar 1,50
og fæst hjá öllum bóksölum
430 Sigurður Kristjánsson.
Kartöílur, epli, laukur, vínber og
ýmisl. kramvara, kom nú með „Laura“ í
431 verzlun Sturlu Jónssonar.
Peningabudda með rúmum 100 kr. í týnd-
ist 12. okt. á leiðinni frá Lækjarbotnum niður að
Árbæ. Finnandi er beðinn að skila henni nnnað-
hvort á skrifstofu „Þjóðólfs“ eða til ívars Sigurðs-
sonar borgara á Stokkseyri gegn fundarlaunum.
Fiöur fæst í verzlun
432 Sturlu Jónssonar.
Þakkarávarp. Öllum þeim, er tóku mann-
kærleikslega hluttekningu í sorg minni við fráfall
mins elskulega eiginmanns Andrésar JónaBsonar (er
andaðist hér á heimili okkar 1. oktbr. næstl. eptir
tveggja daga miklar þjáningar, og var fluttur hing-
að veikur sjóleiðis austan af Seyðisfirði) votta eg
mitt innilegt þakklæti, einkum og sér i lagi heið-
urshjónunum Þorsteini Guðmundssyni verzlunar-
manni og konu hans Kristinu Gestsdóttur, sem
Btóðu fyrir útförinni og gáfu mér alla þá fyrirhöfn
ásamt líkmannskaupi og fleiru; þar næst samverka-
og samfylgdarmönnum hins látna, sem voru líkmenn
að honum og tóku enga borgun fyrir, og Bem
einnig veittu honum alla mögulega hjálp á leið-
inni hingað. Alla þessa ásamt fleirum, er hug-
hreystu mig og aðstoðuðu á mínum sorgarstundum
og sýndu mér hluttekningu með nærveru sinni við
jarðarförina, bið eg góðan guð að hugga og gleðja,
þá þeir helzt við þurfa.
Reykjavik 13. október 1893.
433 Elízabet Magnúsdóttir.
Hin stærsta, bezta og ódýrasta
skógerða-vinnustofa hér á landi
er hjá
Haíni Signrössyni
skósmiö í Reykjavík.
Allt er afhent, bæði nýir skór og við-
gerð á skóm, 1—2 dögum eptir að pant-
anirnar koma á vinnustofuna. 444
Eigandi og ábyrgDarmaður:
Hannes Þorsteinsson, cand. theol.
Félagspreutsmiðjan
106
Jens hafði orðið að hætta við formennskuna og gat því
ekki sagt fyrir. Með mestu hógværð stakk hann samt
upp á því, að afhöfða fiskinn eða kasta nokkru af hon-
um útbyrðis.
„Ertu hræddur Jens?“ sagði hinn nýi formaður og
hló hæðnislega.
Jens sótroðnaði; varir hans titruðu og var sem eld
ur brynni úr augum hans. Enginn af skipverjunum
hafði fyr séð þessum hægláta manni bregða þannig.
„Jeg held að enginn geti sagt um mig, að eg sé
hræddur“, sagði hann og reyndi að stilla sig.
E>að var kornið ofsaveður og sjórinn ýfðist. Nú
brunuðu holskeflurnar áfram hvítfyssandi, þar sem sjór-
inn hafði verið svo spegilsléttur um morguninn. Bátn-
um miðaði vel áfram, þótt hann hossaðist upp og niður
á öldunum. Fyrir framan stafninn gnæfði ákaflega stór
höfði, góðkunningi allra á bátnum, er opt hafði gætt
þeim með lundum, langvíum og álkura. Hann stóð
þarna sem stór jötunn á verði og varði fjörðinn, sem
lá innar, fyrir ofviðri og ölduróti.
Höfðinn var alvarlegur útlits, einkum í dag; hann
gnæfði þráðbeint upp í loptið, níu hundruð feta hár.
Það var mesta furða, að fuglunum skyldi hafa tekizt
að byggja þessa sléttu framhlið, er vissi út að sjónum,
þar sem engar syllur voru nema rétt allra neðst.
107
Nú átti báturinn mjög skammt. eptir að höfðanum.
Páll stýrði honum með gætni, því reynslan hafði kennt
honum, að þetta svæði var hættulegast, en kæmist hann
upp að höfðanum, var veiðinni borgið.
Það hafði komizt allmikill sjór inn í bátinn og
komust fiskarnir við það á flot og fóru að synda fram
og aptur í bátnum. Einn sjómaðurinn hélt þó á austur-
troginu og var önnum kafinn að ausa. En allt í einu
varð öllum mjög hverft. Geysistór gínandi alda reis
upp úr djúpinu og nálgaðist bátinn með undra hraða.
Páll sneri honum nú á svipstundu þannig, að aldan
hlaut að fara yfir apturstafninn, en ekki yfir hliðina.
Aldan var nú orðin geysihá og æddi hvítfyssandi á
eptir bátnum, eins og hana sárlangaði til að ná í hann.
Og það stóð heima, að hún náði honum og réðst nú á
hann af alefli.
Að vörmu spori sást seglið og endrum og sinnum
mannshöfuð mæna upp úr hinu hvíta haflöðri.
Svo hvarf aleg báturinn og skipshöfnin. Einstöku
dauðir fiskar flutu hér og hvar á haffletinum; þá skaut
upp tveimur skipverjum, Páli og Jens. Stórar vatns-
gusur runnu af vitum þeirra beggja.
Páll reyndi til að bjarga sér með handleggjum og
fótum, en það var auðséð, að hann var ekki vanur að
hreyfa sig í sjónum. Hann gægðist inn að höfðanum