Þjóðólfur - 02.03.1894, Page 3

43
inn af öllum, sem honum kynntnst, ástúðlegur og
nmhyggjusamur eiginmaður og heimilisfaðir, vand-
aður í allri hegðun og hreinn í lund, fjölhæfur
smiður og mesti dugnaðarmaður11. (J. P.).
Edison ver árlega um 750,000 kr. til kostn-
aðar við vinnustofu sína. Hann hefur þegarfengið
einkaleyfi á 400 uppfundningum. Eigur hans eru
metnar yfir 11 miljónir króna og aukast þær ér
frá ári. Hann er hófsmaður mikill í mat og drykk,
lifir á jurtafæðu, en reykir þó 20 vindla á dag.
Hann hefur litla eða enga samblendni við aðra
menn, enda er hann nær heyrnarlaus, en hann er
fjörugur í anda og óþreytandi starfsmaður.
Fyrirspurnir og svör.
1. Eg hef uppkomna syni mína fyrir vinnu-
menn og fóðra fyrir þá kindur i kaup, því eg hef
ekki peninga til að borga þeim kaupið með. Nú
mun eg eptir Iögunum skyldur að telja fram þess-
ar kindur þeirra með mínu fé, en ber mér eða
þeim að borga af þessum kindum opinher gjöld,
eða til sveitar, þegar vinnumenn í sömu sveit, sem
hafa */2 hlut eða peningakaup, þurfa ekkert að
gjalda til ofannefndra gjalda?
Svar: Hreppsnefndin hefur heimild til að leggja
útsvar á vinnumenn eptir „efnum og ástæðum11, og
þarf hún ekki að taka tillit til, hvort þeim er
goldið kaupið í peningum eða á annan hátt, held-
ur til þess, hversu efnaðir þeir eru. Leggi nefnd-
in útsvar á efnalitla vinnumenn, en sleppi öðrum,
sem betur efnaðir eru, er rétt að kæra það, en að
öðru leyti er enginn viss mælikvarði, sem nefndin
getur fylgt, að því er útsvar vinnumanna snertir,
heldur er það að eins komið undir álitum hennar.
2. Mega prestar leyfa stúdentum og öðrum
mönnum, sem eigi stunda guðfræðisnám, að stiga
í stólinn til að prédika?
Svar: Prestum er fyllilega heimilt að láta
stúdenta stíga i stól til að prédika, þótt þeir
stundi ekki guðfræðisnám, nema hegðun þeirra og
siðferði sé að almenningsáliti eitthvað hneykslan-
legt. Að óskólagengnir menn haldi stólræður i
í kirkjum mun óalgengt hér á landi, enda munu
prestar ekki hafa heimild til að leyfa það, nema
við einhver sérstök tækifæri, t. d. við minningar-
hátíðir o. s. frv., þá er guðsþjónustuathöfnin hefur
nokkru veraldlegra snið en ella.
3. Er það lögum samkvæmt, að menn af öðr-
um hæjum' fiski bæði þorsk og spröku mér óaðspurt,
rétt upp við útfirið við ábýlisjörð mína, þar eð
það ekki hefur verið venjulegt fiskipláss, og þeir
mega þess vel án vera, þegar nægur fiskur er
víðar, en eg hafði borið þar niður, ti! að venja
þangað fisk? Liggja ekki hætur til þessa?
Svar: Spyrjandi hefur ekki heimild til að banna
mönnum fiskdrátt úti fyrir landeign sinni eða i
landhelgi, enda þótt hann hafi borið þar niður fyrir
fisk, en landhlut af veiðinni getur hann heimtað.
4. Qetur ekki skriflegur samningur eða arfleiðsla
persóna á milli haft fullt gildi, þótt ekki séu vott-
ar undirritaðir eða skjalinu þinglýst á manntals-
þingi, ef það komur fram eða er til sýnis, þá er
annaðhvort fellur frá?
Svar: Slik arfleiðsluskrá hefur ekkert laga-
gildi.
Arinbj. Sveinbjarnarson
bókbindari
tekur bækur til bands og heptingar með
sanngjörim verði.
Bækur gyltar í sniðum, ef æskt er.
Vinnustofa: Skólastræti 3.
Nr. 8 Gothersgades Materialhandel Nr. 8
í Khöfn, stofiiuð 1865, selur í stórkaupum
og smákaupum allar material- og kolonial
og delikatesse-vörur, ágætlega vandaðar og
fyrir vægt verð.
M. L. Meyer & Möller.
Kaupmannahöfn K.
•oV^ ægte Normal-Kaífe
(Fabrikken
(„Nörrejyiland“)
sern er miklu ódyrra,
bragðbetra og hollara en nokkuð
annað kaffi.
Undirskrifaöur hefur til sölu
talsvert af tilbúrium sk'ofainaði af flestum
tegundum og stærðum.
Jón Brynjólfsson
skósmiður.
12. Bankastræti 12.
12
var það, að Niels Bryde bar þar að ríðandi, og var
hanu einnig búinn til veiðifarar. Þótt hann og Henning
væru litlir vinir, töluðu þeir þó hlýlega saman og virt-
ust vera mjög glaðir yfir því, að það skyldi hittast svo
vel á, að þeir gætu orðið samferða. Þeir gengu svo
sarnan niður að „Reyninum11, sem var allstór hólmi út
við fjarðarmynnið, lyngivaxinn og flatlendur. Þar hóp-
aðist saman á haustin mikill fjöldi sela, er léku sér á
hinum Iágu sandrifjum, er gengu út frá ströndinni, eða
sváfu á hinum stóru malarklettum í lendingunui. Það
voru þessir f/elir, sem þeir Henning og Niels ætluðn nú
að herja á. Þá er þeir komu þangað niður eptir, gekk
sinn veg hvor meðfram sjónum. Það var dimmviðri og
þokuslæðingur og þess vegua var fjöldi sela kominn inn í
fjarðarmynnið. Opt heyrðu þeir Henning og Niels skot
hvor til aunars, en smátt og smátt fór þokuslæðingurinn
í vöxt og um miðjan dag lá kolniðaþoka yfir hólmanum
og firðinum, svo að ekki var unnt að greina steiu frá
sel í tíu feta fjarlægð.
Henning settist niður við sjávarmál og starði út í
þokuna. Allt var kyrt og hljótt, og ekkert rauf hina
djúpu, dapurlegu þögn, nema ofurlítið skvettuhljóð í
vatninu og fuglakvak endrum og sinnum.
Henning var orðinn þreyttur á öllum þessum hugs-
unum, þreyttur á að vona, þreyttur á að hata og
9
„Þú lygur, Henning! Þetta segir enginn, það er
allt saman uppspuni þinn og einskis ainiars".
„Hvers vegna spyrðu þá? hvaða ánægja gæti það
verið fyrir mig að beia það út. hve vel honnm gengur
að koma sér í mjúkinn hjá Bonebystúlkunum ?“
Hún sleppti burknunum, gekk að honum og mælti:
„Eg hélt ekki. að þú værir svona mikið óhræsi, Henn-
ing!“
„Já, eg get svo vel skilið það, góða, að þér gremjist
þetta, það hiýtur einnig að vera leiðinlegt fyrir þig, að
hann á svo bágt með að ha!da sér í skefjum — að
miunsta kosti núna“.
„Svei, Henning! Þetta er illa og ósæmilega mælt,
en eg trúi ekki lygi þinni“.
„Það er ekki eg, sem segi það“, svaraði hann og
leit niður fyrir sig, „eg hef ekki séð þau kyssast“.
Agata laut niður að honum og gaf honum utan
undir með mesta fyrirlitningarsvip.
Hann varð fölur sem nár og leit framan í hana
með svo kynlegu augnaráði, eins og hann væri hálft
um hálft veikur hundur, en hálft um hálft móðgaður
maður. Agata huldi andlitið í höndum sér og gekk að
hurðinni, er stóð opin. Þar nam hún litla hríð staðar
og studdi sig, eins og hana svimaði. Svo leit hún um
öxl til hans og mælti kuldalega og rólega: