Þjóðólfur - 06.04.1894, Blaðsíða 3

63
um garð gengin hér í bænum eptir rúm-
an mánuð, og svo mun einnig vera í sjó-
plássunum hér við sunnanverðan Faxaflóa.
Hefur hún lagzt allþungt á marga, og
snúizt upp í lungnabólgu, en þó ekki verið
mannskæð. Hér í bæuum munu alls hafa
látizt um 20 manns úr henni. flest gamal-
menni. Allmargir liafa og dáið í Garða
sókn á Álptanesi, en fremur fátt annars-
staðar hér nærlendis, að því er spurzt
hefur. Veikin hefur gengið um Árness-
og Rangárvallasýslur og er komin upp í
Borgarfjörð, en lengra að vestan hefur
ekki frétzt.
Tíðarfar hefur mátt heita mjög gott
hér á Suðurlaudi næstliðinn jmánuð. Að
vísu hefur verið nokkuð umhleypingasamt
en frost ekki teljandi og er það sjaldgæft
í marzmánuði.
Aflahrögð eru enn mjög treg hér við
flóann og er útlit fyrir, að vertíðin verði
fremur rýr í þetta skipti. Þó kvað fisk-
ur vera fyrir í Garðsjónum, en influenza-
veikindin hafa nú um tíma allmjög haml-
að sjósókn, og svo hafa gæftir verið stirð-
ar. Afli í þorskanet, er voru lögð 1. þ. m,
er sagður fremur lítill, enn sem komið er.
Þó hafði einn formaður (í Leirunni ?) feng-
ið 400 á skip, er hann vitjaði fyrst um,
en það var líka langhæst þar um slóðir.
Af Suðurnesjum 1. marz: „Loksins tök
þá Útskálasöfnuður að sér fjárhald kirkju sinnar
í janúar síðastliðnum. Það hefur lengi gengið í
stímabraki, að fá þvi framgengt, þvi ekki hafa nógu j
margir sótt safnaðarfundi. Keflavíkurmenn hafa (
lengi hugsað um að koma upp kirkju hjá sér, en
þvi gat varla orðið framgengt nema með því móti,
að söfnuðurinn tæki að sér fjárhald ogumsjónkirkjunn- j
ar. Það verður nú ekki langt að biða, þangað til þessi j
fyrirhugaða kirkja kemst upp i Keflavík, það
er búið að mæla henni út blett, sem hún á að
standa á og þegar farið að afla grjóts í grunninn.
Þvi ver mun eiga að byggja hana úr timbri, en
ekki úr steini. — Það er mesta þörf á kirkju i
Keflavik; nú er þar orðið svo margt fólk, 290
manns, og langt og örðugt að sækja kirkju að Út-
skálum. Ekki er enn þá útgert um það, hvort
þessi kirkja hefur sameiginlegan. sjóð og Útskála-
kirkja eða hvort fjáraðskilnaður verður gerður
milli kirknanna.
Seinni part febrúar var haldinn almennur fund-
ur í Kaupfélagi Rosmhvalanesshrepps; flestir fé-
lagsmenn mættu. íteikningar voru lagðir fram,
endurskoðunarmenn kosnir, og ákvarðað að halda
félaginu áfram næsta ár, og hafa Zöllner fyrir
miiligöngumann í útlöndum, eins og að undanförnu,
aðalforstjóri var kosinn og deildarstjórar. Það var
ákvarðað, að hér eptir skyldu deildarstjórar fá þókn-
un fyrir starfa sinn 1% a< verzlunarupphæð deild-
arinnar. Pantanir fóru svo fram rétt á eptir og
voru sendar með póstskipinu, þær voru með fjör-
ugasta móti. Félagsmenn höfðu stórhag af að vera
í félaginu siðast liðið ár. Félagið var skuldlaust
við Zöllner í haust og fékk talsvert af peningum
bæði í fyrra vor og haust er leið, sem greiddi mjög
viðskipti manna. Allar deildir eru skuldlausar inn-
byrðis. Það er útlit fyrir, að menn auki fremur
þannig lagaða verzlun framvegis; þess er líka mjög
þörf hér, því verzlun er fremur örðug í Keflavík.
Félagið á von á saltskipi daglega.1
Afli hefur verið góður hér á milli vertíða, en gæft-
ir afarstirðar. Bezt hefir aflazt á lóðir i Garðsjón-
um. Það er óreiknanlegur hagur fyrir Garðinn að
mega hafa lóð frá nýári fram úr, þar Bem þar er
svo erfitt með beitu, að lítið mundi fiskast á færi.
Nokkrir hafa látizt hér siðan nýár; ein af þeim
er Steinunn Gísladóttir ekkja Helga sál. Helgason-
| ar á Lambastöðum i Garði, 80 ára gömul. Hún
hafði búið 57 ár á Lambastööum, 6 ár ekkja.
Þau Helgi sálugi bjuggu lengst af við mjög góð
efni, og búskapur þeirra og heimili var mjög tiL
fyrirmyndar, og þau voru með réttu talin með
mesta merkisbændafólki i þessum byggðarlögum.
apríl. Nú er „Influenzan“ búin að geisa hér;
hún kom hingað þann ia'/3., en hafði breiðzt út um
öll Suðurnes um þann 20. Það var íremur eyði-
legt um tíma. Það mátti svo segja, að næstum
ailir lægju á hverjum bæ um allar byggðirnar; á sum-
um bæjum varð varla hægt að sinna alira nauð-
synlegustu störfum nokkra daga. Nú er flestum
farið að létta, margir eru mjög vesalir, og mega
lítið reyna á sig. Eigi allfáir hafa dáið, helzt
gamalmenni. í Útskálaprestakalli eru 17 dánir,
þar af 2 börn og einn miðaldra maður, hitt gamal-
1) Keflavik, Leira, Garður og Njarðvíkur eru í
félaginu, en Miðnes mjög lítið.
20
fyrirtæki nokkru. Hann varð að leggja mikið fé í söl-
urnar, en Henning hjálpaði honum ávallt. Hið síðasta
fjárframlag var ógreitt, þá er Henning dró sig í hlé.
Klausen þóttist sannfærður um glæsilegan árangur, en
hann sá, að það var úti um sig, ef hann hætti við svo
búið, en sjálfur gat hann ekki innt meira fé af hönd-
um. Svo tók hann það til bragðs, að stæla hönd Henn-
ings á nokkrum víxlum, því að hann hugði, að engan
mundi gruna neitt um það, og ágóðann þóttist hann
hafa í hendi sinni.
Fyrirtækið misheppnaðist. Klausen var svo að segja
á heljarþröminni. Borgunardagur víxlanna var í nánd.
Það var ekkert undanfæri og hann hlaut því að freista
hins ítrasta: hann sendi Agötu til Stavnede. Henning
varð forviða, er hann sá hana, því að hún var nýkom-
in á fætur eptir barnburð, og það var kalsaveður og
ýrði regn úr lopti. Hann bauð henni inn í grænu stof-
una, og þar skýrði hún frá hinu óhappalega fyrirtæki
og fölsun víxlanna.
Henning liristi höfuðið og sagði stillilega og hóf-
lega, að hún hlyti að hafa misskilið mann sinn: það
væri ekki venja að skrifa nöfn annara manna á víxla,
það væri glæpur, hreint og beint glæpur, er samkvæmt
lögunum varðaði betrunarhúsvinnu.
Hún kvaðst ekki hafa misskilið mann sinn. Nei,
17
konan hans var dáin fyrir mánuði, og svo hafði hanu
einmitt þessa dagana orðið að vísa ráðsmanni sínum
burtu sakir ótrúmennsku. Henning kom því í góðar
þarfir. Tók hann að gefa sig við verzluninni af alhuga
og tókst á hendur forstöðu hennar að ári liðnu.
Fjórum árum síðar eru orðnar allmiklar breytingar.
Timburkaupmaðurinn er látinn og Henning orðinn aðal-
erfingi hans. Lind gamli í Stavnede heíur einnig safn-
azt til sinna feðra, en skildi við búgarðiun svo skuld-
um vafðan, að það varð að selja hann, og við söluna
hafði svo sem ekki neitt orðið afgangs handa Agötu.
Nú er Henning orðinn eigandi búgarðsins, hættur við
timburverzlunina og farinn að stunda landbúnaðinn að
nýju. Agata, sem nú á heima hjá sóknarprestinum, hef-
ur fengið sér nýjan unnusta, Klausen að nafni, i stað
Nielsar Bryde’s og á brúðkaup þeirra að standa von
bráðar. Hún er enn fegurri en fyr. En um Henning
er allt öðru máli að gegna. Það er ekki að sjá á hon-
um, að hamingjan hafi leikið við hann. Það liggur við,
að hann sé ellilegur útlits; andlitsdrættirnir eru hörku-
legir en gangurinn veiklulegur. Hann gengur dálítið
boginn, talar fátt og mjög af hljóði. Það er kominn
einhver undarlegur þurragljái á augu hans og augnaráð-
ið er orðið flóttalegt og ofboðslegt. Þá er hann hygg-