Þjóðólfur - 15.06.1894, Blaðsíða 4

112
naustum) og Þorlákur Jónsson. Ennfremur
kom Edv. Jensen sjónleikastjóri með frú
sinni Olga Jensen og 2 leikendum öðrum.
Svo komu og nokkrir útlendir ferðamenn.
Frá Vestmannaeyjum kom Jón Magnússon
sýslumaður með frú sinni.
Cíufuskipið „Egill“ fór héðan aptur
til Austfjarða aðfaranóttina 13. þ. m. og
með henni fjöldi farþega. Fargjald til
Seyðisfjarðar var 10 kr. Fargjaldið með
„Laura" var jafnframt sett niður í 8 kr.,
en þó fóru flestir með „Agli“, er gerði
„Laura“ allmikinn óleik í þetta sinn.
Með „Agli“ fór til Austjarða auk fleiri
BenediJd Sveinsson sýslumaður áleiðis til
Hafnar.
„Thyra“ fór vestur og norður um
land í fyrri nótt, en „Laura“ fer austur
og norður um land í nótt, og kemur hing-
að aptur 27. þ. m.
Höfðingleg gjíif. Stórkaupmaðurinn
Louis Zöllner í Newaastle, kaupstjóri ís-
le izku pöntunarfélaganna, hefur gefið há-
skólasjóðnum 500 krónur. Það er stór-
mannlega og drengilega af sér vikið. En
islenzkir efnamenn vilja ekki láta svo mik-
ið sem 1 krónu af hendi rakna til aðstyðja
þetta mál. Það er annálsverður áhugi(!)
hjá landsmönnum sjálfum, sem mest og
bezt ættu að láta sér um það hugað.
Glasg o w-verzlunin
s e 1 u r:
kaffi, kandís, melís, rjól, rulla,
allskonar matvöru, kaffibrauð,
einnig kramvöru, fiskilínur alls-
konar, lóðaröngla og m. fl. Allt
meö mjög lágu verði.
íslenzk vara tekin.
__________Þorkell Þórðarson.
íslenzk frímerki
eru keypt fyrir hátt verð. Verðskrá send
ókeypis.
N. S. Nedergaard.
Skive — Danmark.
Hið bezta kaffi geta menn fengið, með
því að brúka
Fincste skandinavisk
Export Caffe
F. Hjorth & Co.
í Kaupmannahöfn,
er fæst hjá kaupmönnum.
Brúkuö íslenzk frímerki
eru keypt fyrir peninga með þessu verði:
2 skildinga kr. 1.85, 3 skild. 0.75, 4 skild.
rauð 0.15, 4 skild. græn 0.18, 8 skild. brún
0.85, 8 skild. fjólublá 2.00, 16 skild. 0.60,
5 aura blá 0.30, 20 aura blá 0.35, 40 aura
græn 0.45, 50 aura 0.20, 100 aura 0.35,
allt pr. stykki og sendist ókeypis. Verð-
skrá yfir öll ísl. frímerki og bréfspjöld ó-
keypis og kostnaðarlaust send.
S. S. Rygaard.
LiIIe Torvegade 26,
Kjöbenhavn C.
í Reykjavíkurapóteki fæst:
Akvavit fl. 1.00, Cognac fl. 1.25, Whisky
fl. 1.90, Sherry fl. 1.50, Portvín hvítt, fl. 2.00,
do. rautt fl. 1.65, Madeira fl. 2.00, Malaga
fl. 2.00, Pedro Ximenes fl. 3.00, Rínarvín
fl. 2.00, Champagne fl. 4.00. Vindlar:
Renomé 1 hdr. 4.50, Nordenskjold 1 hdr.
5.50, Donna Maria 1 hdr. 6.50, Brazil
Flower 1 hdr. 7.40.
Allskonar maskínuprjón fljött og vel
af hendi leyst á „Geysi“ (Skólavörðustíg).
Vllborg- Jðnsdóttir.
Eigandi og ábyrgðarmaður:
Hannes Þorsteinsson, cand. theol.
Félagsprentsmiðjan.
42
heyra; eg er reiðubúinn til að verja tíma mínum, hönd-
um og verkfærum í yðar þjónustu heiðraði herra Weiss-
berg. Hvað á eg að gera fyrir yður?“
„Að láta mig fá aptur eða selja mér hattinn, sem
þarna er á stólnum", svaraði yflrsmiðurinn og flýtti sér
þangað.
Að seljá yður hann! þér gerið mér minnkun með
þessu. Takið hann; eg er fús á að láta yður hann ept-
ir, og það því freraur, sem þér áður hafið átt hann og
þegið hann að gjöf hjá sjálfum keisaranum, hafi eigi
verið skrökvað að mér“.
„Góði, veglyndi ungi maður! þér komið mér til
hjálpar á grafarbakkanum, þér frelsið mig frá að deyja
af sorg og smán“.
„Fögnuðurinn fer vissulega með yður i gönur; tak-
ið sönsum heiðraði herra Weissberg. Má eg eigi bjóða
yður glas af víni?“
„Þakka yður fyrir“, svaraði yfirsmiðurinn.
„Hvernig víkur því við að eg skuli geta frelsað
yður frá sorglegum og smánarlegum dauða, með því að
láta yður aptur fá hatt þennan, sem í sannleika er far-
inn að eldast“, bætti hann við og brosti“.
„Hugsið yður herra Leopold, að hans hátign gaf
mér þenna forlátagrip í morgun, áður en hann fór að
skoða baðstaðina við l’Augarten. Mér virtist sú gjöf
43
fremur lýsa bitru háði, og þegar eg fór út. úr höllinni,
gaf eg hattinn þeim fyrsta þjóni, er eg mætti; en það
var hörmuleg yfirsjón af mér, sem gat haft í för með
sér hina mestu óhamingju mér til handa. Þegar vér
komum heim, beiddi keisarinn mig aptnr að láta sigfá
hattinn, því að nýi hatturinn hans vildi eigi laga sig
eptir höfðinu á honum og hafði hann eymzt undan hon-
um. Til þess að bæta mér skaðann. neyddi hann mig
til að þiggja af sér hring þennan í staðinu. Þér getið
nú farið nærri um örvæntingu mína. Eg kom mér ei
að því, að segja honum frá því, hvað eg hefði gert við
hattinn, heldur tautaði nokkur óskiljanleg orð fyrir
munni mér, og í fátinu, sem á mig kom, hratt eg niður
dýrindis borðbúnaði frá hinni keisaralegu postulíns-verk-
smiðju og hljóp út til að spyrja þjóninn um, hvað orðið
væri af hattinum hans hátignar. Eg komst þá að því,
að hann væri kominn i eign tveggja riddara, sem að
líkindum sætu inni á knæpunni hans Boccolini. Eg
þaut þegar þangað og rakst á riddarana, rétt í því að þeir
voru að fara þaðan út. Eg hafði fregnir af þeim, og
sögðu þeir mér, að þér hefðuð keypt hattinn og því er
eg hér kominn. Þér hljótið nú að sjá, að þér frelsið
líf mitt með því, að láta mig fá hattinn, og að eg þá
enn þá get komið fyrir auglit hans keisaralegu hátign-
ar, er eg færi honum aptur hans dýrmæta hatt“. „Já