Þjóðólfur - 10.08.1894, Síða 4

162
ögn á því, að aflokinni ræðu Skúla, að hann öakaði,
að þingmenn vildn yflr höfuð velja sem vægilegust
orð, og þetta gerði hann — að eg hygg eg megi
fullyrða — að eins eptir bendingu landshöfðingja,
•og gat það verið saklaust í sjálfu sér, úr þvi lands-
höfðingja líkaði það hetur, enda þö ekkert væri
að honum sveigt persónulega; eru og slíkar öskir
eða yfirlýsingar frá forsetastðlnum eigi ótíðar, enda
þótt „fsafold" hafi eigi fært það í frásagnir, af
því að Sk. Th. eigi hefur verið þar „til að dreifa“.
Hvað „ísafold" segir um „bandamenn“ Sk. Th.
í neðri deildinni, sem hún svo nefnir, læt eg mér
óskylt að svara, en ofraun má það reynast, að ætla
sér að spilla hróðurlegri samvinnu neðri deildar
manna með allsendis ósönnum sögum.
En einu vil eg að lokum hvísla að ritstjóra
„ísafoldar“, sem honum þó ef til vill er eigi all-
sendis ókunnugt um, ’ að séu þeir nokkrir í neðri
deildinni, sem á stundum verða að róa á þriggja
eða fjögra rúma hát, þá eru þeir herrar líkast til
af einhverju Axla-Bjarnar kyni.
Þingmaður.
Séra Porleifur Jónsson á Skinnastað
prédikar í dómkirkjunni á sunnudaginn kemur.
„Leiðaryísir til iífsábyrgðar“ fæst
ókeypis hjá ritstjórunum og hjá dr. med.
J. Jónassen, sem einnig gefur þeim, sem
vilja tryggja líf sitt, allar nauðsynlegar
upplýsingar.
Góð taða óskast til kaups nú þegar. Bitstj.
vísar á.
Með því að eg hef tekið að mér umboð
fyrir enska lífsábyrgðarfélagið „Star“,
þá auglýsist hér með, að þeir sem óska
ítarlegri upplýsinga um félag þetta geta
snúið sér til mín. Stuttur leiðarvísir fæst
ókeypis hjá ritstjórunum.
Beykjavik 2. ágúst 1894.
Ólafía Jóhannsdóttir.
Hið bezta kaffi geta menn fengið, með
því að brúka
Fineste skandinavisk
Export Caffe
F. Hjorth & Co.
í Kaupmannahöfn,
er fæst hjá kaupmönnum.
Brjóstverkir og magaverkir.
Sonur minn, sem er 13 ára gamall,
hefur tvö undanfarin ár þjáðzt af brjóst-
verkjum og magaverkjum, sem ekki hefur
tekizt að lina. Eg keypti því hjá hr.
Einari Brynjólfssyni á Sóleyjarbakka nokkr-
ar flöskur af Kína-lífs-elixír frá hr. Walde-
mar Petersen í Friðrikshöfn, Danmörlm,
og eptir að hafa eytt úr nokkrum flöskum
af þessum ágæta bitter, hefur sonur minn
ekki fundið til sjúkleika þessa.
Eg get því mælt með þessum bitter
sem ágætu meðali við veiki þessari.
BafnkelBstöðum, 16. febr. 1894.
Sigríður Jónsdóttir.
Kína-lífs-eiixírinn fæst hjá flestum
kaupmönnum á íslandi.
Heinrich & Poulsen,
Kjöhenliavn, Höjbroplads 21.
Alle Artikler for Eotografl.
Eneforhandling af
Excelsior-Aristopapir.
Eneste existerende Aristopapir, som er
holdbart i 6 Maaneder, derfor særlig at
anbefale for Kolonierne.
Ekta anilínlitir » w se
•S fást hyergi eins góðir og ódýrir eins og
1 í verzlun so 3
I Sturlu Jónssonar &
Aðalstræti Nr. 14. %
w
•
Stór kistill með góðri læsingu óskast til
kaupe. Bitstj. vísar á.
Eigandi og ábyrgðarmaður:
Hannes Þorsteinsson, cand. theol.
Félagsprentsmiðjan.
58
Olnbogar drengsins stóðu út úr henni, og svo var hún
hnappalaus, að hann gat varla haldið henni að sér.
Hann hafði hendurnar i barmi sér og skalf af kulda.
Eptir nokkrar árangurslausar tilraunir að fá úr
honum orð, gat eg komizt að því, að hann var hungr-
aður, og bað að gefa sér að jeta, og lofa sér að Iiggja
inni um nóttina.
Með leyfi eldabuskunnar gekk hann inn í eldhúsið,
og þar sagði hann okkur, hvernig á ferðum sínum stóð.
Hann kvaðst heita Pat, og vera írskur að ætt, og
koma austan úr landi, og ætla til bróður síns, sem var
bóndi vestur undir Klettafjöllum. Á leiðinni að austan
hafði hann sofnað í vagninum, og þegar hann vaknaði,
var búið að stela af honum því litla, sem hann átti,
bæði af peningum, og eins handtösku með fötum í.
Hann gat ekki haft upp á þjófnurn, og af því hann var
peningalaus, gat hann ekki komizt lengra, og varð svo
að fara af vagninum; var hér alveg ókunnur, og hafði
ráfað um bæinn allan daginn, þar til nú, að hann af
handahófi rakst á þetta hús, og réð af að biðja um
mat og gistingu.
„Heyrðu, Anna“, sagði eg við eldabuskuna, þegar
eg hafði heyrt sögu hans; „gefðu honum eitthvað að
borða; hann er dauðhungraður, drengurinn".
„Eg að gefa honum að jeta. Ertu alveg frá þér?
59
Hvað ætli náðug frúin segði, ef eg tæki upp á því að
gefa mat, hverjum sem kemur. Eg yrði óðara rekin úr
vistinni“.
„Farðu þá og biddu frúna Ieyfis að gefa honum að
borða“.
„Farðu sjálfur. Þú ert uppáhaldið hennar“.
Eg sló í að fara. Náðug frúin sat inni í stofunni
og stritaðist við að sitja. Eg sagði henni frá drengn-
um.
„Sagðir þú, að hann væri allur rifinn og illa klæddur"?
„Já“.
„Og væri skjálfandi af kulda og hefði ekki bragðað
mat i allan dag?“
„Já“.
„Hanu er náttúrlega þjófur, svona ganga þeir æfin-
lega tii fara. Látast vera hungraðir og kaldir, svo þeim
verði hleypt inn í húsin, þar sem þeir ætla sér að
stela. Sagðir þú hann væri í eldhúsinu?“
„Já“.
„Ekki veit eg, hvað hún Anna hugsar. Eg hef þó
sagt henni að hleypa ekki flækingum inn í húsið. Allur
bærinn er orðinn fullur af þessum skríl og flækingum,
svo fólk má aldrei vera óhrætt um eignir sínar. Bæjár-
stjórnin ætti að hugsa meira um að vernda eignir manna
en hún gerir, þá blómguðust ekki þessi fantafélög eins“.