Þjóðólfur - 24.05.1895, Blaðsíða 3

99
hafið meðtekið prestsvígslu, til þess eptir
leiðis að halda uppi fastri aukaguðsþjón-
ustu annanhvorn helgidag í Reykjavíkur-
dómkirkju, þannig, að staða yðar sé að
öllu leyti óháð sóknarprestinum og að
söfnuðurinn hafi enga heimtingu á þjón-
ustu yðar til neinna sérstakra prests-
verka“.
Samkvæmt þessu nær skipuuin eingöngu
til aukaguðsþjónustunnar, sem séra Jón
framkvæmir án nokkurrar borgunar, en
söfnuðurinn verður eptirleiðis, eins og hingað
til, að snúa sér til dómkirkjuprestsins eins
um öll sérstök prestsverk.
Eeykjavík, 20. maí 1895.
Virðingarfyllst
Hallgr. Sveinsson.
f Siguröur Melsteð fyrverandi for-
stöðumaður prestaskólans, r. af dbr. og
dbrm., andaðist hér í bænum eptir þungar
þjáningar 20. þ. m. á 76. aldursari. Hann
var fæddur á Ketilsstöðum á Völlum 12.
desbr. 1819, sonur Páls Melsteð sýslumanns,
síðar amtmanns í Vesturamtinu og albróð-
ir Halldórs heit. Melsteðs (sbr. „Þjóðóif11
nr. 10 þ. á.). Hann kom í Bessastaðaskóla
1833 og var útskrifaður þaðan 1838 með
bezta vitnisburði, skrifaður í stúdentatölu
við háskólann 1839 og tók þar embættis-
próf í guðfræði 16. jan. 1845 með 1. eink-
unn, kom út um sumarið eptir og var
næsta vetur (1845—1846) hjá föður sin-
um í Hjálmholti. Haustið 1846 var hann
af stiptsyfirvöldunum settur keunari við
latíuuskólann og kenndi þar fyrsta vetur-
inn, sem skóiinn var haldinn í Reykjavík
(1846—1847), en 17. sept. 1847 var hon-
um veitt 1. kennaraembætti við prestaskól-
ann, er þá var stofnaður, og var skipaður
forstöðumaður haus 1866, en lausn frá því
embætti fékk hann 1885 vegna sjóndepru,
enda varð hann litlu síðar alblindur. Hann
sat á alþingi 1881 og 1883 sem konung-
kjörinn þingmaður, en fékk lausn frá þing-
setu 1885. Helzta ritverk hsns er „Sam-
anburður á ágreiningslærdómum katólsku
og prótestantisku kirkjunnar“ (Rvík 1859)
Hann var kvæntur Ástríði dóttur Helga
biskups Thorderseris, er lifir hann. Sonur
þeirra, Helgi stúdent Melsteð, dó 1872,
rúmlega tvítugur. Aunar sonur þeirra,
Páll Guðbraudur að nafni, dó nýskirður
1851. Kjördóttir þeirra lijóna er frú Ragn-
heiður Hafstein (bróðurdóttir frú Ástríðar
Melsteð), kona Hannesar Hafstein landrit-
ara.
Sigurður Melsteð var trúrækinn maður,
og stundaði embætti sitt af alhuga, en
barst litt á út á við, enda var hann maður
f'áskiptinn og hóglyudur, og vanu í kyrð
að verki sinnar köllunar, meðan dagur var.
„lsafoldar“-brettur E. H. Eins og sjá
tná af 43. tbl. „ísafoldar" vill hinn nýi ritari henn-
ar, Mr. Einar Hjörleifsson frá Winnipeg, endilega
fara að rífast um það, að hve miklu leyti heimkoma
hans sé sönnun fyrir því, að iBlendingum vestan
hafs vegni ekki jafnvel sem „Lögberg" hefur ávallt
verið að „báBÚna“ i ritstjórnartíð hans. En um
þetta ætluðum vér alls elcki að deila við hann. Vér
ætlum að eins að láta Vestur-íslendinga tala, og
skýra frá lifinu þar. Þeir munu verða teknir öllu trú-
anlegri en E. Hjörl., þar á meöal hr. J. Eldon, sem
E. H. er svo meinilla við (frá því að Bldon var
ritstjóri „Heimskringlu!?). Vér viljum að eins
benda E. Hjörl. á það, að þá er einhverjir ís-
lendingar koma hingað alkomnir frá Ameríku, þá
er það ávallt talin sönnun fyrir því, að þeim mönn-
um hafi ekki vegnað þar vel, að þar Bé ekki gott
að vera yf.r höfuð, og að Amerika sé ekki fram-
tíðarland íslendinga. Og þetta er fullkomlega
rétt ályktun frá hinu einBtaka til hins almenna,
eða það sem kallað er „induetio“ í hugsunarfræð-
inni, eins og hr. cand. phil. E. Hjörl. sjálfsagt
kannast við. Frekara svar þarf grein hans ekki,
og stóryrðin hans strykum vér yfir. Þau sanna
ekkert. Hann ætti að varast að taka hinn nýja
húsbónda sinn sér til fyrirmyndar í rithætti, eins
og hann virðist vera á góðum vegi með. En ef
til vill finnst honum það skylda sin, að skemmta
þeim „Vonda“”með skömmum til „Þjóðólfs“ í „ísa-
fold“ framvegis“. Þó það væri nú. Þetta verður
dálitið skiljanlegra, er menn vita i hvers þjónustu
hr. E. H. er nú og livern llokkinn honum mun ætl-
að að fylla i velferðarmálum lands vors. Verði
honum að góðu!! En „Þjóðólfur" stendur jafn-
réttur eptir.
Óþefurinn í bænum er alveg óþolandi um
þessar mundir, sérstaklega i miðbænum með öllum
sorprennunum og safngryfjunum, og i Vesturgötu
þó enn verri, er helzt mun stafa af grútarbræðslu-
húsum Geirs Zoéga kaupmanns. Hvað gerir bæjar-
stjórnin eða hin svonefnda heilbrigðisnefnd til að
ráða bót á þessu? Ekki vitund að þvi er séð verð-
ur. Um þennan heilsuspillandi sóðaskap og bæjar-
smán væri óBkandi að læknarnir vildu rita sem
allra fyrst, og krefjast algerðra umbóta á þessu.
Þá kynni því að verða einhver gaumur gefinn.
JardarfÖF JÞórarins prófasts Böð-
varssonar fór fram að Görðum í fyrra dag ineð
allmikilli viðhöfn. Biskupinn og 4 prestar (séra
Jóh. Þorkelsson, séra Þork. Bjarnason, séra Árni
Þorsteinsson á Kálfatjörn og séra Júlíus aðstoðar-
prestur Þórðarson) héldu þar ræður. Allflestir
embættismenn úr Beykjavík voru þar staddir við
sorgarathöínina.
Kand. theol. Geir Sæmundsson stígur
í stólinn i dómkirkjunni á sunnudaginn kemur,
Útsáðskartöflur
fást í
yerzluii Hclsa Holgasonar
2 Pðsthússtræti 2.
Týndir munir.
Næstliðið haust tapaðist á leiðinni úr Borgar-
nesi vestur i Dali eptirgreindir munir:
1. Áklæði með áttablaða rós; fangamark: Ása
Egilsdóttir.
2. Áklæði, eÍDS að gerð, nema fangamark: Guð-
finna Benediktsdóttir.
3. Beiðfat úr vormeldúk.
4. Látúnsbúin svipa.
Sá sem kann að hafa fundið ofangreinda muni,
er vinsamlegast beðinn að skila þeim til Kristjáns
Tómassonar á Þorbergsstöðum i Dölum, gegn sann-
gjörnum fundarlaunum, eða gera honum aðvart um
það hið fyrsta.
Óskilafé
selt í Dalasýslu liaustið 1894.
í Hörðudalshreppi.
1. Gimbrarlamb hvítt: tvístýft fr. h.: tvirifað í
stút' v.
2. Gimbrarlamb hvitt: gat, gagnbitað h.; fjöður
fr. v.
3. Gimbrarlamb hvítt: tvistýft fr., biti apt. h.;
heilrifað, biti apt. v.
4. Gimbrarlamb hvítt: stig fr. h.; (ekkert v.).
5. Gimbrarlamb hvítt: sýlt, lögg apt. v.
6. Geldingslamb hvítt: stúfrifað b.; 2 bitar fr. v.
7. Geldingslamb hvítt: lögg fr., hangfj. apt. h.;
sneitt apt., biti fr. v.
8. Lambhrútur hvítur: hangfj. stig apt. h.; sýlt,
biti apt. v.
'9. Gimbrarlamb hvítt: blaðstýft apt. h.; gat sást
varla (eyrað allt gallað að ofan).
2. 7 Miðdalahreppi.
10. Veturgamall hrútur hvítur: 2 fjaðrir fr. h.;
blaðstýft fr., fjöður apt. v.
11. Veturgamall hrútur hvítur: gagnbitað h.; sýlt
í hálft af apt. v.
12. Veturgamall sauður hvítur: (með sama marki).
13. ---- — — tvístýft fr. h.; tví-
rifað í stúf v.
14. Lambgeldingur mórauður: stýft, hang. fjöður
fr. h.; tvístýft apt., biti fr. v.
15. Gimbrarlamb hvítt: oddfjaðrað fr. h.; gagn-
bitað v.
16. Gimbrarlamb hvítt: blaðstýft apt., lögg fram.
h.; (ekkeit v.).
17. Gimbrarlamb hvítt: tvístýft apt., ‘ hangandi
fjöður fram. h.; biti apt. v.
18. Gimbrarlamb hvítt: tvistýft apt., biti fr. h.;
sýlt, gat v.
19. Lambhrútur hvítur: tvístýft apt., fjöður fram.
h.; sýlt, biti apt. v.
20. Lambgeldingur hvítur: sýlt, gat h.; hvatrifað v.
21. ---- — sncitt apt. h., sneitt
apt. v.
3. í Haukadalshreppi.
j 22. Veturgamall [sauður mórauður: stýft, biti fr.
h.; sýlt, stig fr. v.
23. Lamb hvítt: blaðstýft apt., gagnbitað h.; stúf-
rifað v.
24. Lamb hvítt: tvistýft apt. h. (ekkert v.).
25. — — sneitt apt., biti fr. h.; blaðstýft
apt. v.
4. I Laxárdálshreppi.
26. Gimbrarlamb hvítt: ekkert h.; gat v.
27. Lambhrútur hvítur: sýlt, biti fr, h., 2 bitar
fr. v.
28. Gimbrarlamb hvitt: sneitt af fremri lielm.
h.; stig apt. v.