Þjóðólfur - 06.09.1895, Blaðsíða 4

176
Handa herra Boga Melsteð.
Af því að mér var ekki koatur á að sjá síðustu
Fjallkonu-blöð áður seinasta biað af Sunnanfara
kom út, vildi eg mega biðja yður, herra ritstjóri,
að Ijá þessari yflrlýsing sem íyrst rúm í blaði
yðar:
„Það vottum við undirritaðir, að við vorum á
íslenzka stúdentafundinum 25. april þ. á. og sáum,
að cand. mag. Bogi Th. Melsteð gekk að sæti Dr.
Jóns Þorkelssonar, er þá hafði í erindi minnzt á
stofnun háskólasjóðsins og getið þess, að Bogi hefði
meðal annara skrifað undir áskorun um samskot
til hans, og heyrðum við þá, að Bogi Melsteð skaut
þeim orðum að Dr. Jóni og laut jatnframt niður að
honum: „ Þú hefur þá stolið nafni mínu undir
hanau.
Kaupmannahöfn 6. júlí 1895.
Sigurður PHursson. Þorst. Oíslason.
Ennfremur sagði Bogi Melsteð, er Dr. Jón bað
hann ítreka orð sín: „Þú munt bezt vita sjálfur,
hvernig þú hefur komizt að þvi“.
Sigurður Pétursson11.
Eg bæti því hér við, að aðrir i stjórn félagsins
en Sigurður Pétursson segjast ekki hafa heyrt þessi
orð Boga (Sæmundur Bjarnhéðinsson og Helgi Jóns-
son) og geta því ekkert um þetta borið.
Er þetta svo nóg svar handa Boga fyrst um sinn.
Kaupmannahöfn 6. júlí 1895.
Jón Þorkelsson.
Prestaskólakennari, séra Jón Helga-
son prédikar í dómkirkjunni á sunnudaginn kem-
ur kl. 5 e. h.
Samskot til Háskólasjóðsins.
Frá félugi í Gufudalssveit (sbr. 36. tbl.
,,Þjóðó]fs“) 100 kr, frá dr. phil. Carl
Kiichler i Leipzig (safnað á Þýzkalandi)
70 kr. 34 aurar, ennfremur frá þýzkum
háskólakenriurum og fræðimönnum 102 kr.
(safnað af C. Kuchler). Jón Jasonsson veit-
ingamaður á Borðeyri 5 kr., ónefndur Eyja-
maður 1 kr., ónefnd kona í Borgarfirði
3 kr.
á allskonar vörum, sem sendar eru til
eða frá útlöndum með pöstgufuskipunum
eða öðrum gufuskipum, get eg útvegað,
hvenær sem óskað er, gegn lágu ábyrgðar-
gjaldi á öllum tímum árs.
Tr. Gunnarsson.
Hjá undirskrifaðri geta fullorðnir og börn
fengið kennslu til munns og handa.
Friðrika Lúðvíksdóttir.
5 Laugaveg 5.
Kennsla.
Einar kennari Þórðarson frá Kirkjuvogi
tekur að sér að kenna nokkrum börnum
í Reykjavík á næstkomandi vetri. Skil-
málar góðir. Semjið sem fyrst við snikk-
ara Björn Þórðarson við verzlun Sturlu
Jónssonar, sem gefur allar nánari upplýs-
ingar.
M?±l leigu óskast hentugt húsnæði fyr-
ir litla; familíu 1. október. Ritstj. vísar á.
V ottorð.
Eg undirskrifuð hef í mörg ár verið
sjúk af taugaveiklun, og hef þjáðzt bæði
á sál ok líkama. Eptir margar árangurs-
lausar læknatilraunir, reyndi eg fyrir 2
árum „Kina-lífs elixír“ frá hr Waldemar
Petersen í Frederikshavn, og þá er eg
hafði neytt úr fjórum llöskum varð eg
undir eins miklu hressari. En þá hafði
eg ekki föng á, að kaupa meira.
Nú er sjúkleikinn aptur að ágerast, og
má sjá af því, að batinn var hinum ágæta
bitter að þakka.
Litlu-Háeyri, 16. jan. 1895.
Guðrún Símonardöttir.
Kína-lífs-elixírinn fæst hjá flestum kaup-
mönnum á íslandi,
Til þess að vera viss um, að fá hinn ekta Kína-
lífs-elixír, eru kaupendur beðnir að líta vel eptir
v.p.
því, að — standi á flöskunum í grænu lakki, og
eins eptir hinu skrásetta vörumerki á flöskumiðan-
um: Kínverji með glas í hendi, og firmanafnið
Valdemar Petersen, Prederikshavn, Danmark.
Hannyrðabókin og Rauðhetta fæBt á
skrifstofu „Þjóðólfs“.
Eigandi og ábyrgðarmaðnr:
Hannes Þorsteinsson, cand. theol.
Félagsprentsmiðjan.
50
ganginn yzt út í horn, þar sem hlekkur einn var fest-
ur, er lék á hjóli í þakinu og hélt uppi stórum lampa,
er hafður var til að kveikja á í garðinum. Á svip-
stundu leysti Audeley annan enda hlekksins, þreif utan
um hann báðum höndum, varpaði sér út yfir ridið og
rann óðfluga niður í garðinn um leið og lampinn dróst
með braki og bramli upp undir ioptið. Kúlurnar hvinu
um eyrun á honum, en engin hæfði hann, og á svip-
stundu var hann kominn niður og skreið út um glugga
út í forgarðinn og þaðan út á brúna, og hljóp sem fæt-
ur toguðu í áttina til klausturkirkjunnar, er var Ijós-
um skreytt, því að þar var þá einmitt verið að halda
guðsþjónustu kl. 12 ura nóttina.
Áður en hinlr höggdofa hermenn voru komnir ofan
úr hallargarðinum og höfðu tekið hesta sína, hafði
Audeley orðið það skjótari, að hann komst að kirkju-
veggnum, þá er hermennirnir voru enn í nokkur hundr-
uð feta fjarlægð út á vellinum. En þvi miður voru
dyrnar á kirkjunni á þeirri hlið, er frá sneri, og þang-
að var ekki unnt að komast á svo stuttum tima. En
Audeley kleif djarflega upp ósléttan múrvegginn, náði
í glugga, braut hann upp, og stóð á svipstundu mitt á
meðal munkanna, er urðu utan við sig af ótta.
„Vernd, í nafni hinnar heilögu^meyjar!“ kallaði
riddarinn, um Ieið og hann kraup á kné fyrir ábótan-
51
um. „Þér þekkið mig, Angwin ábóti, og þér munuð
ekki neita fylgismanni hinnar ógæfusömu Lancaster-
ættar hælis í neyð“.
„Stattu upp, sonur minn“, svaraði ábótinn, „gakk
inn að hinu beilaga altari og bið guð að gera óvini
þína miskunnsama11.
Nú settist Audeley dauðþreyttur niður hjá altarinu.
En áður en messan byrjaði á ný, sást mannsandlit í
brotna glugganum, og svo var kallað með hörkulegri
rödd: „Ábóti sæll, þér hýsið uppreistarmann, og eg
krefst þess í nafni Játvarðar konungs, að þér framseljið
hann“.
„Hann hefur falið sig vernd heilagrar kirkju og
fengið griðastað hjá oss“, svaraði ábótinn.
„Því gefum vér engan gaum“, sagði hermaðuriun.
„Klausturkirkjan í Tewkesbury gat ekki verndað Som-
erset og klaustrið í Chertsey skal heldur ekki veita öðr-
um lítilmótlegri uppreistarmanni grið. Framseldu hann
góðfúslega, ella tökum við hann með valdi“.
„Bíðum við 1“ sagði Audeley og stóð upp. „Fyrir
mína skuld skal helgi klaustursins í Chertsey ekki verða
saurguð. Veitið mér frest þangað til hringt verður næst
í kveld, og geti eg þá ekkert konunglegt skírteini sýnt,
skal eg deyja með glöðu geði“.
Hermaðurinn, er lá á glugganum, veik til félaga