Þjóðólfur - 20.12.1895, Blaðsíða 3

235
í verzlun H. TtL A. Tliomsens
— ffost: —
Rúgur, Rúgmjöl, Bankabygg, Grjón, Baunir, Victoríu-baunir, Hænsnabygg, Hafrar, Malt og aðrar korntegundir.
Kartöflur, Laukur, Kókoshuetur, Yalhnetur, Skógarhnetur, Confect, Rúsínur, Brjóstsykur, Krakmöndlur, Brenudar möndlur,
Stearin-kerti, Jólakerti, Spil, Barnaspil og m. fl.
Chocolade, margar tegundir, Syltetöjer, Saft, Ávextir niðursoðnir, Niðursoðið kjöt og fiskmeti, Ansjósur, Skinke, Flesk,
Ostur, margar teg. Sérstaklega má minna á nýja Backsteiner-osta, sem vega 4—4x/2 pd.
Rjól, bezta teg., Rulla, Reyktóbak, Vindlar i % x/9 og J/4 kössum. Portvín, Sherry, Kampavín, Banko, Bitter, Genever,
St. Croix Rom, Guava Rom, Cognac, margar teg., Whisky 1,60 og 1,80 fl., Rínarvín, Rauðvín, og margar tegundir af Good-
templara drykkjum.
Hengi- borð- og hand-lampar, Lampaglös, lampahjálmar, Lampabrennarar, Glasakústar, ýmsar teg. Kolakassar, Kolaausur,
Ofnskermar, Ofn-eldverjur, Skarnsknífar, Kaffibrennarar og kaffikvarnir.
Steinlím, Pakpappi, Ofnrör, Málning af öllum Iitum, Fernis, Lak og Þurkandi, Flugeldar, Eldkveikjur, Púður og Högl.
Sagir, Bakkasagir, Stingsagir, Þjalir allskonar, Hefiltannir, Sporjárn, Borsveifar, Naglbítar, Tréraspar, Siklingar, Stálvinkar.
Trévinklar, og önnur verkfæri, Skrár og allskonar lamir, Rúmskrúfur, Lyklar, Sandpappír o. m. m. fl.
Ennfremur hefur H. TH. A. TH03ISENS verzlun fengið nú með síðasta póstskipi:
Fataefni, Buxnaefni, Enskt vaðmál, Plyss-borðteppi, Gardínutau mis]., Tvisttau tvíbr. með bekk, Angóla, Javacanevas,
Vaðmálslérept bl. og óbl., Pique, Lasting, Handklæðadúk og baðhandklæði, Kantabönd, Blúndur og lissur, Silkiborða, Kvennslipsi,
Kraga, flibba og húmbúg, Brjósthlífar, Fóðraða skinnhanzka, Skinnhanzka svarta og mislita, Ullarhanzka, Ullar- og bómullarsokka
af öllum stærðum, Vefjargarn hvítt og mislitt, Brodergarn, Heklugarn, Regnhlífar, Havelocks, Gummi-regnkápur, Yfirfrakka,
Ullarsjalklúta, Hálsklúta, Vasaklúta hvíta og mislita og m. m. fl.
Jóla-bazar
í verzlun H. Th. A. Thomsens.
í sérstöku herbergi er „Jölaborði6u. Á því erugmargir nytsamir smáhtutir
hentugir til jólagjafa. Jólatrésskraut, Grímur, Kotillons Ordner, Balblyanter.
Tlér með gefst skuldheimtumönnum í
þrotabúi Gissurar heit. Jónssonar fráHoIts-
velli til vitundar, að búið hrökk að eins
fyrir útfararkostnaði.
Skrifstofu EangárvallasýBlu, 8. nóvember 1895.
Magnús Torfason.
78
lávarðurinn við hana: „Farið þér undir eins í spari-
fötin yðar, eg ætla að aka með yður til kirkjunnar og
kvongast yður“. Ráðskonan svaraði engu og gekk
burtu. Hún vissi, að húsbóndi hennar hafði „skrúfu
lausa“, og hélt því, að þetta væri eins og hver önnur
markleysa. Hálfri stundu síðar spurði lávarðurinn þjón-
inn, hvort ráðskonan væri tilbúin. Hann kvað nei við
og sagði, að hún væri að gegna hússtörfum sínum, eins og
vant væri. E>á býður lávarðurinn honum að koma með
aðra ógipta stúlku til sín. Þjónninn hljóp þá óðar út
og kom að vörmu spori með unga eldabusku, er hann
hitti á ganginum. Lávarðurinn hafði sörau orð við hana
sem við ráðskonuna, og hún var óðara tilleiðanleg, klæddi
sig í snatri í beztu fötin sín, og kom svo aptur til að
minna lávarðinn á orð sín. Hann lét þá ekki heldur
lengi standa á sér og ók tafarlaust með henni til kirkju
í næsta þorpi, og þar voru þau gefin saman í hjóna-
band af sóknarprestinum. Þau áttu einn son, er síðar
varð einn af æztu embættismönnum á Englandi og þing-
maður í efri deild (lávarðastofu) parlamentisins.
Árið 1776 dó í Lundúnum kaupmaður nokkur, er
hafði grætt 60,000 pd. sterl. (1,080,000 kr.) mestmegnis
afli eppilegum gróðafyrirtækjum á kaupmannasamkund-
unni („Börsen“). Hann arfleiddi frænda sinn, er ekki var
kaupmaður, að öllum eignum sinum, þó með því hjákátlega
79
skilyrði, að hann skyldi vera staddur á kaupmanna-
samkundunni á hverjum degi frá kl. 2—3 eptir hádegi,
hveruig sem á stæði, að eins veikindi skyldi teljast gild
afsökun. Vanrækti arftakandi þessa skuldbindingu, að
eins eitt skipti, skyldi hann hafa fyrirgert öllum arfin-
um, og áttu þá sérstakar guðsþakkastofnanir að verða
hans aðnjótandi. Arfleiðandi vildi bersýnilega með þessu
sýna stofnuninni, þar sem hann hafði grætt fé sitt, nokk-
urs konar heiður einuig eptir sinn dag, en hélt með því
erfingja sínum í sífelldum þrældómi, því að hann gat
ekkert farið burt úr borginni nema að eins á sunnu-
dögum, er húsinu var lokað. Hann varð að haga öilum
skemmtunum sínum og atvinuu þannig, að hann gæt[
verið þar staddur á þessum tiltekna tíma, og þess gætti
hann vandlega, því þótt honum sárleiddist þetta ófrelsi,
vildi hann ekki fyrir hvern mun arfsins missa. Hann
vissi fullvel, að þetta ónotaskilyrði erfðaskrárinnar hafði
lagagildi, og stjórneudur guðsþakkastofnananna, er áttu
að njóta svo góðs af vanrækslu hans í þessu efni, höfðu
sína njósnarmenn, er gættu þess nákvæmlega, hvort
erfðaskránni væri ávallt fullnægt.
Á stjórnarárum Önnu drottningar (1702—1714) lét
enskur maður, Mathew að nafni, reisa stórt veitingahús
á stóreign sinni Thomastown á írlandi. í því voru 40
skrautlega búin gestaherbergi og mörg þjónustumanna-
*