Þjóðólfur - 11.02.1896, Side 3

27
á hverjum degi, og er því mælzt til, að hlutað-
eigendur tefji ekki skipið með því að láta Btanda
4 flutningum að og frá skipinu.
Kaupmannahöfn, 15. janúar 1896.
D. Thomson.
Jón Ólafsson, sem nú er meðritstjóri blaðs-
ins „Wisconsin Nordmanden“ í Madison varð fyrir
áfalli miklu 19. nóv. t. á. Segir svo í „Heims-
kringiu" 29. nðv., að drukkinn dýralæknir hafi keyrt
vagni sínum yfir hann eitt kveld í myrkri. Póru
hjólin yfir hægri öxlina og höfuðið, og lá Jón með-
vitundarlaus um hálfa klukkustund, áður en náð-
ist í lækni. Segir blaðið svo frá „að gagnaugna-
beinið hafi verið brotið og mörg gapandi sár á höfð-
inu, en slagæðar sundurhöggnar, er spýttu blóð-
lækjum, og hafi orðið að sauma saman þrjár rifur
á höfðinu. Hafi fáir hugað honum líf fyrsta kveld-
ið, en nokkrum dögum síðar hafi hann })ó verið
á góðum batavegi og sárin tekin að gróa.
Sjónleikir, ef sjónleiki skyldi kalla, voru
leiknir í Glasgow 6. þ. m. Yoru þar sýndir á leik-
sviðinu tveir frumsamdir íslenzkir leikir. Hinn
fyrri („Pörin tvenn") var að því leyti skárri, að
hann var ekki stórhneykslanlegur, enda þótt allri
bygging leiksins og meðferð efuisins væri harla
ábótavant, en hinn síðari („Á fjórtándan-
um“) var þannig úr garði gerður, að það virð-
ist þurfa meir en meðaldirfsku til að bjóða
fólki með óskertri skynsemi til að hlusta á slikan
skrípaleik, enda gengu margir burtu, áður en
„úti var“ og þótti nóg komið af svo góðu.
„Yggdrasill—Óðins hestr“.
Ný skýring hiunar foruu hugmyndar
eptir Eirík Magnússon bókavörð í Cam-
bridge. Verð: 1 kr. Fæst hjá kaupm.
Ben. S. Pórarinssyni, Reykjavík.
K.artöHu.r, laukur, epli,
hvítkálshöfuð, rödbeder, silleriknopper
fást í
verzlun Sturlu Jónssonar.
Tímaritið „Kringsjaa“,
gefið út af Olaf Norli í Kristjaníu, kemur
úr tvisvar í hverjum mánuði, eða alls 24
hepti um árið, og kostar að eins 8 kr.,
ef það er pantað hjá bóksölum hér í bæn-
um, og ekki þarf að senda það með póst-
um, en annars 10 kr. fyrir áskrifendur
út um land. Hvert hepti er 80 bls.
„Kringsjaaíl er hið fjölshrúðugasta og
skemmtilegasta tímarit á Norðurlöndum.
Ómissandi fyrir hvern menntaðan mann,
er vill fylgja með tímanum.
Sigurður bóksali Kristjánsson veitir
nýjum pöntunum móttöku.
TVlSttaU, sirz o. fl. ný-
komið í
verzlun Sturlu Jónssonar.
Gratulations-kort
nýkomin með ‘Laura, fást’ á Laugaveg 15.
C. ZIMSEN
hefur einkaútsölu fyrir ísland
á
Quibells Sheep Dip & Cattle Wash.
Ágætt baölyf
á kindur og aðrar skepnur.
Reglur fyrir brúkuuiuni verða prentaðar
á íslenzku.
Ekta anilínlitir teí

•sH •fH P-H fást hvergi eins góðir og ódýrir eins og PA Ht- &
VH í verzlun & Ö
C eS Sturlu Jónssonar
cö Aðalstræti Nr. 14.
M Kl rt-
•

Steinsmíöi.
Legsteínar af öllum stærðum og með
fjölbreyttu lagi, vandaðir að öllum frá-
gangi, ennfremur stólpar til að girða með
grafreiti, og tröppur og fleira steinsmíði
fæst hvergi ódýrara eða með betri borg-
unarskilmálum en hjá undirskrifuðum stein-
smiðum í Reykjavík.
Magnús G. Guðnasnn. Ólafur Sigurðsson.
16
„Eg held það sé nú ekki vert að reiða sig heldur
á allt, sem sagt er“, sagði þá Þórður.
„Það er líklega lítið eða ekkert satt af öllu því
hrósi“, sagði Anna, fegin efa þeim, sem lýsti sér í orð-
um föður hennar.
En Þórður þoldi það ekki heldur; það mátti hvorki
vera van né of. „Ja, og ekki veit eg heldur, hvað
maður á að &egja um það; ætli manni verði það þó ekki
fyrir að trúa einhverju af því; ólíklegt er að allir ljúgi“,
sagði hann með aðfinnandi róm.
Svo varð aptur þögn; Þórður vildi hafa vald á
straumnuta.
„Eg held þú hefðir gaman af því, þegar þangað væri
koniið“, sagði Þórunn aptur til dóttur sinnar.
„Ekki held eg það. Eg vil helzt ekki fara“.
„Máske eigi þá alveg að hætta við það?“ spyr Þórð-
ur nokkuð örari.
„Fyrir mér má það“, svaraði Anna rólega.
„Jæja, það fer flest svoua, þótt maður vilji eitthvað
reyna. Það er held eg bezt að drepast út af“.
Anna fann að karli sárnaði, en hún vildi ekki
®fyggja föður sinn. „Eg held að eg skipti mér þá ekki
af því“, sagði hún svo lágt, að varla heyrðist. „Það
er líklega hart, að það standi á mér“.
Þetta var eins og Þórður vildi, og þurfti því ekki svars.
13
ekki frá því, að það hressti sig á morgnana, og honum
þótti opt vænt um, ef Þórunn kallaði á hann inn í búr,
til dæmis þegar gestir voru farnir. — Jafnframt þessum
nauðsynjakaupum tapaðist ýms gjaldeyrir, sem hann
áður hafði haft, og hann varð að selja hitt og þetta, sem
búið gat naumast misst. Hann hafði til dæmis selt nokk-
uð af smjöri framan af búskaparárum sínum, en nú gekk
fullilla að draga saman í leigurnar. Svo varð að láta
fé í kaupstaðinn á haustin til þess að kvitta skuldir,
en þá þurfti nokkuð af kornmat, þegar leið á vetur.—
Loksins datt honum í hug kútholan sín, en þá leit hann
á ská upp og hugsaði með sér: „Og jæja, það er nú
ekki mjög opt, sem það kemur að. Það er þá annað-
hvort, að maður er hundur, eða honum ætti að vera
frjálst að gleðja sig svolítið einu sinni eða tvisvar á ári“.
* * *
Það var kveld eitt, skömmu eptir komu Hallgríms
að Seli, að Þórunn var ekki komin inn í baðstofuna
frá að skammta kvöldmatinn. Vinnukonan var ekki
heima, svo Þórunn hafði sjálf mjólkað kýrnar, til þess að
tefja ekki Önnu við þráðarspunann. Þórður var eigi
heldur inni. Hann hafði gengið út, þegar hann hafði
borðað , að líta til veðurs, og var ekki kominn aptur.
Systkinin voru líka búin að borða og tekin til vinnu
aptur. „Skot, skil, högg“, sögðu skyttau, höföldin og slag-