Þjóðólfur - 06.03.1896, Blaðsíða 4

44
Eptir ósk nokkurra manna
— les —
Einar Hjörleifsson
aptur söguna
BRÚIN
(nýsamda sögu eptir sjálfan sig)
í Goodtemplarahúsinu í kveld,
föstud. 6. marz, kl. 8% e. h.
Aðgöngumiðar fást á afgreiðslustofu ísa-
foldar og við innganginn og kosta 60 aura.
Stór Concert.
Söngfélagið frá 14, janúar 1892
heldur C 0 N C E R T næsta laugardag og
sunnudag, 7. og 8. þ. m„ í Goodtemplara-
húsinu. — Nánara á götuhornum.
„Yggdrasill—Óðins hestr{í.
Ný skýring hinnar fornu hugmyndar
eptir Eirík Magnússon hókavörð í Cam-
hridge. Verð: 1 kr. Fæst hjá kaupm.
Ben. S. Þórarinssyni, Reykjavík.
Fjármark Guðjóns Magnússonar á Lauga-
bökkum í Ölfusi er: biti fr. hægra, heilhamrað
vinstra.
eir, sem hafa skuldað mér svo árum
skíptir, án þess að hafa borgað mér eða
samið við mig um borgun á skuldum sín-
um, mega búast við, að skuldir þeirra
verði afhentar málaflutningsmanni til inn-
köllunar, ef þeir eigi hafa borgað þær eða
samið við mig um borgun þeirra fyrir
1. apríl næstkomandi.
Reykjavík, 2. marz 1896.
Sigfús Eymundsson.
Eg hef lengi þjáðzt af óhægð fyrir
brjóstinu og óreglulegri meltingu, en er
eg hafði tekið inn 2 flöskur af Kína Lífs-
Elíxír frá hr. WaUemar Petersen í Frede-
rikshavn, get eg með ánægju vottað, að
upp frá því hef eg ekki kennt fyrgreindra
veikinda. í sambandi við þetta vil eg
geta þess, að gömul kona nokkur hér á
bænum (Sigríður Jónsdóttir) hefur neytt
Kína-Iífs-elixírs með bezta árangri gegn
illri meltingu, er stafaði af ofmiklum kyr-
setum innanbæjar, en hafði áður vanizt
vinnu undir berum himni. Sömu reynslu
hafa einnig ýmsir fleiri hér um slóðir, er hafa
neytt og enn neyta bittersins gegn ýmiskonar
lasleika. Eg get því með öruggri sannfær-
ingu veitt Kína-Lífs-EIixírnum meðmælimín
sem læknislyfi gegn fyrgreindum sjúkdóm-
um, og því fremur, sem auðvelt er að hafa
hann jafnan við hendina, með því að hann
er ódýr í samanburði við það, sem önnur
læknislyf og læknishjálp kosta.
Grafarbakka 20. júní 1895.
Ástríður Jönsdóttir.
Kína-lífs-elixírinn fæst hjá flestum
kaupmönnum á íslandi.
Til þess að vera viss um, að fá hinn ekta
Kína-lífs-elixír, eru kaupendur beðnir að
Iíta vel eptir því, að vj,Pj standi á flöskun-
um í grænu lakki, og eins eptir hinu skrá-
setta vörumerki á flöskumiðanum: Kínverji
með glas í hendi, og firmanafnið Valdemar
Petersen, Frederikshavn, Danmark.
Þakkarávarp. Við endurminningar umliðna
tímans, vaknar hjá okkur við þessi áramót, sú til-
finning, að láta opinberlega í Ijósi, þá miklu góð-
gerðasemi, sem þau heiðurshjón, verzlunarst-jóri Stef-
án Jónsson og frú hans Ólöf Hallgrímsdóttir fyrir
fleiri ár hafa sýnt okkar húsi, ekki eiuasta með
árlegum gjöfum, heldur og einnig hafa þau tekið að
sér son okkar Stefán Bjarnason, kostað nám hans
í barnaskólanum og klætt hann. Um leið og við
því vottum þessum háttvirtu heiðurshjónum okkar
innilegasta þakklæti fyrir allar veittar velgerðir,
óskum við þeim allra gæða hér og annars heims.
Sauðárkróki 2. janúar 1896.
Halldór Einarsson. Guðrún Eldjárnsdóttir
(yfirsetukona).
Eigandi og ábyrgðarmaður:
Hannes Þorstelnsson, cand. theol.
Félagsprentsmiðjan.
18
var enginn syfjaður; allir höfðu nóg að hugsa — um
Ameríkuferðina.
Þórður lagði niður fyrir sér, hvernig helzt myndi
tiltækilegt að haga sölu búsins, og hvers verðs mætti
vænta fyrir það. Hann komst að þeirri niðurstöðu, að
„það mundu ekki verða skemmtilegir allir þeir snúning-
ar, sem rót þetta mundi hafa í för með sér“. Hann
blés þungan og velti sér á hlið fram að brík. Hann
var ekki gefinn fyrir að standa í miklu stíma-
braki.
Þórunn var milli vonar og ótta. Hana óaði við,
hve sér mundi finnast allt stórkostlegt þar vestra, hún
kveið fyrir að þurfa að kveðja systur sína, „þótt það
reyndar væri nú ekki opt, sem þær gætu fundizt11,
henni lá við að sjá eptir ýmsu úr búinu, til dæmis henni
Helsu sinni, sem var allra bezta mjólkurkýr. Aptur á
móti hélt hún, að hún mundi geta haft rólegri daga,
þegar þar væri sezt að, líka gæti hún, ef til vildi, haft
svo lítið af munum sínum með sér, svo sem rokkinn
sinn; en einkum vildi hún allt vinna til þess, að áhyggj-
um og erflði létti af manni sínum, og hún vonaði, að
börnin þeirra gætu betur mannazt þar og framtíð þeirra
orðið fegri.
Bræðurnir sigruðust einkum af ferðafýsn og ný-
ungagirni.
19
En Anna. — Hún hafði samþykkt fyrirætlan þessa
einungis til þess að styggja ekki mjög föður sinn, en
þvert á móti vilja sínum. Ósjálfrátt vaknaði nú hjá
henni endurminning margra gleðilegra og áhyggjulausra
stunda, sem hún hafði lifað þar frá því hún mundi fyrst
tii, mörg atvik, sem höfðu huggað hana og hresst, þeg-
ar eitthvað gekk á móti, rifjuðust nú upp fyrir henni.
Hve yndislegt hafði það verið, þegar hún, barn, var
með bræðrum sínum snemma klædd á vorin: sólin roð-
aði skýin og fjöllin, fuglarnir fóru að syngja og lömbin
að leika sér á túninu; eða á kveldin, þegar sólin
var að síga í æginn og geislar hennar stöfuðu
eptir firðinum, allt varð svo kyrt og hljótt, dálítið
rökkur færðist hægt og hægt yfir og blómin sveipuðust
í næturdögginni. — Henni fannst nú, að hvergi mundi
vera eins ánægjulegt, eins og í dalnum sínum, og íbúar
hans vera hópur vina og vandamanna, sem hún vildi
helzt vera með alla daga sína. — En ekkert var henni
þó þyngra, en að hugsa til þess, að skilja við hana
nöfnu sína. Hún hafði jafnan verið henni svo góð, og
viljað hafa hana sem optast hjá sér.
— Og það var líka einn enn, sem hún hlaut þá að
kveðja og sjá að líkindum ekki aptur, en sem henni
fannst hún naumast mega hugsa til, þótt hún varla
vissi, hvernig á því stæði. Það var hann Helgi á Grund.