Þjóðólfur - 24.04.1896, Blaðsíða 3

i
var sv&rið. Daginn eptir sendi hann
miljóuina.
Þá gekk gríski krónprinzinn í málið og
fleiri tignir menn og tóku að undirbúa
leikina. Yar nú látið boð út ganga í öll
lönd og leikfélögum boðið að seuda mann
til Aþenuborgar á olympsku-leikina til að
reyna sig. Þotta þóttu tíðindi og gerðist
heldur en ekki kapp meðal íþróttamanna
víðsvegar um löndin.
Nú standa leikirnir yfir og blöðin flytja
nákvæmar sögur af því, sem gerist þar-
Margskonar leikir eru framdir, kapphlaup
og kappreið, róður og sigling, knattleikir
á ýmsa vegu, kringlukast og vopnfimi,
sund og margt fleira. Qiímur eru þar og
sýndar, en þær eru með öðrum hætti en
heima tíðkast. Þeir kunna ekki önnur tök
en hryggspennu og axlatök og af brögð-
um hælkrók og hnykk og skessubragð;
það er mest undir því komið hjá þeim, að
vera sem sterkastur og bolast, og þykir
þó ófagurt. Þar hóf danskur maður þyngst
lóð og hélt yfir höfði sér — blöðin greinir
á um, hve margir fjórðungar það var;
hann heitir Jensen, er stúdent, 22 ára
gamall. Það þykir Dönum gott. En Ame-
ríkumenn reynast þar umfram alla aðra
menn að íþróttum og leikfimi.
Friðþjói'ur Nansen. Eius og Þjóðólfur
gaf í skyn, reyndíst fregnin um Nansen
flugufregn, spunnin upp á þeirri löngu leið
norðan úr Síberíu til Pétursborgar.
(Meira næst).
Samgönguvandræði á sjó verða fyrir-
sjáanleg hér við Faxaflóa þetta ár, með
Því að ekki er útlit fyrir, að nokkur gufu-
bátur verði hafður í förum hér um flóann.
Verður það mörgum bagalegt, ekki sízt
kaupafðlki. Væri þó ekki vanþörf á, að
fátækt fðlk héðan frá sjónum, gæti fengið
sem ódýrastan og greiðastan flutning til
að leita sér sumaratvinnu, í þeirri ördeyðu,
sem nú er hér i sjávarsveitunum. Það er
mjög Iíklegt, að margir verði einmitt að
setjast aptur sakir þessa samgönguleysis,
og er slíkt fyrirkomulag óþolandi til lengd-
ar. Hvað „Elínu“ sálugu snertir, þá dylst
víst engum, að það var betra að veifa
röngu tré en engu, þar sem hún var,
þótt ófullkomin væri og fullnægði alls
ekki þörfum manna. Nú hafa eigendur
„Elínar“ boðið hana fram til milliferða
um flóann í sumar, og vilja fá 5500 kr.
styrk af sýslufélögunum, eu eins og eðlilegt
er, hafa hlutaðeigandi sýslunefndir eigi
viljað sinna því boði. Hið nafnkunna ‘strand’
„Elínar“ í haust er mönnum í offersku
79
minni til þess, að sýslufélögin vilji leggja
fram mikið fé til að skinna fleytu þessa
upp að nýju. Úr því að hún var gerð að
strandi, og ábyrgðarféð hefur fengizt greitt
fyrir hana, þá mega eigendurnir láta sér
nægja. Bezt að Iáta haua nú vera alveg
úr sögunni, þótt hún væri skárri en ekk-
ert, meðan hún hékk uppi. Vér verðum
að snúa huga vorum eitthvað annað með
gufubátsferðir um Faxaflóa eptirleiðis. Það
eru fleiri en Fischer stórkaupmaður, sem
semja má við um það, þótt bæjarstjórnin
hér sjái ef til vill engan annan.
Botnvörpuveiðaskip enskt hefur næstl.
viku verið með veiðarfæri sín hér á“Álpt-
nesingamiðum (Bollaslóð) og skemmt net
manna, þar á meðal missti Jón hreppstjóri
Þórðarson á Hliði algerlega 7 net og fleiri
þar á Álptanesi urðu fyrir skemmdum á
veiðarfærum sínum. Kærði Jón hreppstj.
spell þessi fyrir landshöfðingja, og brá þá
„Heimdallur“ sér suður á Bollaslóð til
funda við skip þetta, um leið og hann fór
vestur 21. þ. m. Vita menn ekki frekar
af því að segja, en sjálfsagt verður skipið
krafið skaðabóta fyrir spell þessi. Annað
er ekki hægt að gera að sinni, en eptir-
leiðis væri engin vanþörf á, að löggjöfin
reisti skorður við þessum botnvörpuveiðum
á fiskimiðum landsmanna, þótt eigi sé í
landhelgi, og það er enda brýn nauðsyn.
Svo þótti mönnum viðbregða, að fiskur hyrfi
af Bollaslóð, er botnvörpuskipið var þang-
að komið, en áður höfðu Álptnesingar reytt
þar nokkuð.
Gtufuskipið „Á. Ásgoirsson“ kom hing-
að frá Danmörku aðfaranótt 22. þ. m. og
fór vestur til ísafjarðar í gær. Farþegar
með því Jakob Thorarensen kaupm. frá
Reykjarfirði og Árni Riis verzlunarm. frá
Stykkishólmi. Enginn póstur var sendur
með skipi þessu frá Höfn, að eins örfá
bréf aukreitis til einstakra manna.
Brezka ljárílutningsbannið. Frum-
varpið um það hefur verið samþykkt við
2. umr. í parlamentinu. Má því telja vafa-
laust, að það verði samþykkt til fullnaðar.
Landsjððsskipið „Vesta“ átti, að því
er síðast frétzt hefur, að Ieggja af stað til
útlanda frá Akureyri 14. þ. m. Var þá búið
að gera svo við stýrið af 2 járnsmiðum á
Akureyri (fyrir 2000 kr.[!J), að hún var
talin ferðafær, eu óhultara þótti þó að
láta gufuskipið „Egil“, er Wathne hafði
sent, fylgjast með henni austur á Seyðis-
fjörð. Hafði „Egill“ í vesturleiðinni kom-
izt með naumindum fyrir Langanes sakir
hafiss, og orðið í fyrstu frá að hverfa. Er
því harla tvísýnt, að „Egill“ og „Vesta“
haíi komizt klaklaust austur. Að nokk-
urt skip fáist eystra til að halda áfram
strandferð „Vestu“ frá Akureyri, er talið
mjög hæpið, og eigi fékkst „Egiil“ til
þess, enda var ekki svo ráð fyrir gert
áður.
Skilnaðarsamsæti héldu ýmsir bæjar-
búar hér í fyrra kveld á „Hotel Island“
til að kveðja Hannes sýslumann Eafstein,
er nú fer alfari héðan vestur á ísafjörð
með „Laura“ 3. maí til að takast þar em-
bætti sitt á hendur. í samsæti þessu tóku
þátt 55 manns af ýmsum stéttum, þar á
meðal 5 utan bæjar. Fyrir minni heið-
ursgestsins mælti í fyrstu dr. Björn Ólsen
rektor, og síðar margir aðrir. Voru ræðu-
höld hin fjörugustu og skemmtun hin bezta.
Hannes Hafstein mælti mjög liðlega og
fallega fyrir minni skáldsins Steingríms
Thorsteinsson, er var þar viðstaddur.
Einnig var þar drukkið minni skáldsins
Matthíasar Jochumssonar og ýms önnur
minni. Samsæti þetta var ekki að eins
eitthvert hið allra-fjölmennasta í sinni röð,
er hér hefur verið haldið, heldur fór það
jafuframt sérlega vei og skipulega fram.
Eptirmæli.
Það er orðin venja, sem og lofsvert er, að láta
blöðin greina frá helztu æfiatriðum og lífBeinkenn-
um látinna merkismanna, en þð blöðin hafi getið
um lát þeirra ððalsbðnda Egils Halldórssonar, er
andaðist á Beykjum á Keykjabraut í Torfalækjar-
hreppi 10. júní 1894, og húsfrú Ingibjargar Jóns-
dðttur, er lézt að heimili sínu Hæli í sama hreppi
28. des. sama ár, þá hefur hvergi opinberlega verið
minnzt á æfiferil þeirra, og eruð þér því, herra
ritstjðri, beðinn um, að ljá eptirfylgjandi línum
rúm i blaði yðar.
Egill sál. Halldórsson var fæddur á Melstað í
Húuavatnssýslu 251 júní 1818. Ólst hann þar upp
hjá föður sínum séra Halldðri prófasti, er var hinn
mesti merkismaður, eins og kunnugt er. Rúmlega
tvítugur að aldri sigldi Egili til Kaupmannahafnar,
og nam þar snikkara-handiðn. Eptir tveggja ára
dvöl erlendis kom hann hingað til lands. Kvænt-
ist um þrítugsaldur fyrri kouu sinni Sigurveigu
Jóhannesdóttur frá Laxamýri, og byrjaði þegar bú-
skap. Af börnum þeirra 5 komust 3 synir á full-
orðinsaldur, og er einn þeirra hér á landi, Arnðr ljós-
myndasmiður á Bjarnastöðum. Árið 1869 kvæntist
hann seinni konu sinni Þorbjörgft Árnadðttur, ekkju
á Reykjum, og bjó síðan á Reykjum til dauðadags
miklu rausnarbúi. Son einn áttu þau hjón, er
Hjáimar heitir. — Egill sál, var með mestu þrek-
mönnum talinn, karlmannlegur og drengilegur í
sjón og mikill vexti, gáfumaður góður og skáld-
mæltur. Eigi var hann siður í reynd drengur góð-
ur, áreiðanlegur i orðum og gerðum, tryggur vinum
sínum, en vægði lítt til fyrir þeim, er á liluta hans
gerðu. Hanu hafði á yngri árum bæði moðan hann