Þjóðólfur - 18.09.1896, Side 1

Arg. (60 axhlr) kostar 4 kr.
Erlendií 5 krBorgUt
(yrir 15. J41I.
Cppsðgn, bnzsdin vií &rasn6t,
Sgilð nonsa bomitilStgefanðt.
tyrir 1. októbor.
ÞJÖÐÖLEUE.
Reykjavík, fðstudaginn 18. september 1896.
ÍXVIII. árg.
Úr „Bucli (ler Lieder“.
Eptir Heine.
Þessar konur kunna að meta,
hvað oss hentar skáldunum.
Mér þær gáfu mat að jeta,
mér og snilldarandanum.
Hvílík súpa! Sú var brúkleg,
sætt gat vínið fjör mér kveikt.
Og svo þessi unaðssöngnr!
Og sú rjúpa! Sú var ateikt.
ÓðsniHd, trúi jeg, um þær ræddu,
Unz loks saddur burt jeg fer;
°£ )eg þakka sagðan sóma,
sem þær höfðu auðsýnt raér.
H. H.
Útlendar fréttir.
Kaupmannahöfn, 6. sept.
J;k,uud. Það stendur einhverstaðar,
að 1 París sé versti skríll í heimi. Nú má
segja, að í Miklagarði sé hann verri. Það
var í vikunní sem leið, að fregnin flaug
UIU uppreisn þar í borginni. Nokkrir
rmeníumenn hafa brotizt vopnaðir inn í
banka einn stóran um hábjartan dífg, og
Eótað að þeir skyldu þaðan aldrei fara
fyr en soldán léti undan réttlátum kröf-
um. Það reyndist satt, 30 vel klæddir
menn komu í bankann, sýndu skambyss-
urnar og kváðust rnundu setjast í bank-
ann. Þar voru hátt á annað hundrað
starfsmenn, og segir sagan, að lítið hafi
orðið um vörn. Hermenn eru strax send-
ií þangað, og skjótast menn á, en eptir
litla bríð gefa þeir upp vörnina í bank-
anurn með því skilyrði, að þeir megi fara
frjálsir úr landi. Enskur lávarður tók
við þeim á skip sitt, flutti þá til Frakk-
lands, og þaðan verða þeir fluttir til
New-York, því Frakkar hafa neitað að
se,ía þá fram.
Þetta skeði ekki ailt í einu, og fór
eiru fram | gama mUnd, en því miður
eru tréttir óljósar ennþá, vegna þess að
' ' °""um var bannað að ‘telegrafera’.
Þ ' !'r trézt, að Múhameð^trúarmenn
hlupn )>P víðskotin og tókuaðelta Armena;
i borginni er fádæma mikið af slæpingjum,
hinum versta skríl, sem iifir 4 því sem fyr.
fellur; þoim eru allar óeirðir kærar,
því þá geta þeir stolið og ræut í friði. Nú
voru þeir ekki einir um hituna; kaupmenn,
iðnaðarmenn og vinnumenn, yflr höfuð
Tyrkir af öllum stéttum hlupu með hnifa
og byssur á eptir hverjum Armena, sem
þeir þekktu eða vissu af. Evrópumenn
létu þeir halda líflnu, en ræntu þá, sem
þeir náðu í. Manndrápin stóðu í þrjá daga.
Fyrsta daginn var konum hlíft og börn-
um, en menn drepnir. Annaa dag myrtu
þeir alla, sem þeir náðu í, suma léku þeir
herfllega. Þá voru hermenn að manndráp-
unum. Sendiherrarnir skoruðu á soldán
að stilla lýðinn, hann svaraði vel, en kvað
Armena öllu valda. Þriðja daginn sögðu
þeir honum að gera annaðhvort, láta hætta,
ella skyldu þeir taka til sinna ráða. Þá
Iinnti manndrápunum, enda fóru enskir
hermeún víða um borgina, og tóku hvern
skálk sem þeir náðu í. Þá varð að hreinsa
götur með slökkvivélum, svo voru þær
blóðugar. Sagt er, að Armeníumenn, sem
drepnir voru, hafi skipt mörgnm þúsund-
um. Enn segja menn, að útlit sé fyrir,
að drápin hafi veri ráðin fyrirfram; þau
byrjuðu svo fljótt og hættu allt í einu —
rétt eins og eptir skipan. Um annað er
mönnum ekki tíðræddara þessa dagana, og
bíða óþreyjufullir rannsókna og úrslita.
Krít. Þaðan oru þær gleðifréttir að
segja, að eyjarskeggjar hafa fengið sjálfs-
stjórn. Löggjöf fær þing þoirra í samein-
ingu við landshöfðingja; hann skal æ vera
kristinn; soldán kýs hann. Hæstarétt fá
þeir líka.
Noregur. Norðmenn sitja að veizlum
og eru kátir. „Framu siglir með ströud-
um frara og stendur við á stórbæjunum.
Alstaðar er honum fagnað sem bezt má
verða. í Niðarósi stóðu 30,000 manns og
biðu bans við bryggjusporða. Eptir því
voru aðrar viðtöknr. Nansen þakkaði vel,
það væri auðséð, að hér væri hjarta Noregs.
— í Björgvin hefur hann verið. Þar var
siglt á'móti honum mörgum gufuskipum.
Þar var Grieg og flutti mikla tölu, N .nsen
þakkaði snjallt; frá Björgvin væru ráðin
runnin til þessarar farar, hann hefði búið
sig undir hana þar o"g ráðið hana í fyrstu,
því væri bærinn fæðingarstaður íyrirtækis-
ins og fóstra. Svo er sagt, að aldrei hafi
Nr. 44.
jafnmikið verið um dýrðir á þessum stöð-
um báðum. Allar búðir voru lokaðar. Dag-
arnir voru helgir hátíðisdagar, fáni í hverj-
um glugga og Ijós, er kvelda tók, og dans-
pöllum slegið upp í annari hverri götu,
og allt eptir þessu. — Á meðan býr höfuð-
borgin sig undir að taka á móti „Framu,
sem allra kappsamlegast, og þar verður
mest um dýrðir. Þar tekur konungur við
Nansen og allir hinir mestu og tignustu
menn í einum hóp. Björnstjerne Björnson
í fararbroddi. Allir Norðmenn sögðu: „Tali
Björnstjerne Björnson, hann er vor snjall-
astur“, og sóttu hann til Þýzkalands.
Eptir að Nansen skildi við „Fram“,
sem sagt er síðast frá, rakst skipið með
ísnum fram og aptur og loks í norður svo
langt, að Nansen einn hefur komizt lengra.
Þá rak það í suður aptur, álíka og Nan-
sen hafði gert ráð fyrir, og kom alheilt
og óskemmt sem fyr er sagt. Sverdrup,
sá er tók við stjórn af Nansen, er kallað-
ur hinn mesti atgerflsmaður, vitur maður
og hamingjumikill. Nansen heldur hon-
um fram í hvivetna.
Danmörk. „Ingólfur“, sá er verið hef-
ur á skjökti 1—2 ár í kringum ísland,
kom beim rétt á eptir „Fram“, og vissi
enginn af því fyr en fáum dögum síðar;
þá var farið að tala um hann, og kom
mönnum allflestum samam um, að hann
hefði eiginlega verið í IWreskautsferð. Eitt
blaðið sagði jafnvel, að Nansens ferð væri
ekkert hjá „Ingólfs", og raupaði alldrjúg-
um. Um þetta var mikið skrafað og skrif-
að og hentu margir mikið gaman að, þar
á meðal „Politiken“. Þetta barst um all-
an Noreg, og urðu þ8ir hissa þar, en tóku
þó þann kostinn sð hlæja. Sá hét Thul-
strup, er sagði þessa vizku, og er for-
maður fyrir „Studenterforssii'.gen"; hann
var einn með „Ingólfl" og r íeppti þsssu
við blaðamann.
Julius Lange er dauður, frægur maður
á Norðurlöudum. Hann fccnn! manna bezt
skyn á list og Hstaverkura. Hann var göf-
ugur maður og spekingur að viti.
Lobauov, rússneski utanríkisráðgjafinn,
er látinn. Hann þótti nmfram aðra stjórn-
vitringa, er nú sitja að völdnm í Norður-
álfunni, aðra eu Hanotaux hinu franska;