Þjóðólfur - 01.01.1897, Blaðsíða 2

2
orð falla, að það liíi svo út, ems og sjálf-
ur djöfullinn væri kennari í guðfræði vtð
háskólann. Að lokum tóku guðfræðisnem-
endur að safna undirskriptum undir vold-
ugt varnarskjal fyrir guðfræðiskennend-
urna með hörðum ávítum til Becks, en
kennararnir vildu ekki láta senda það og
þögguðu það mál þannig niður, sögðu, að
ekki væri takandi svo mikið tillit til ann-
ars eins ofstækisprests sem Becks. Þessi
innri trúboðsstefna hefur annars marga
fylgismenn meðal klerkastéttarinnar i Dan-
mörku, svo að sumum er farinn að standa
geigur af. Þeir þykjast einir vera „hinir
heilögu" og kalla sig því nafni, en í pré-
dikunum þeirra vellur allt af eldi og
brennisteini. í þeirra flokki er presturinn
Moe í Skanderup, sá er vísaði sálum fiski-
mannanna, er drukknuðu við Jótland í
hitt eð fyrra, norður og niður. Sami prest-
ur var í haust sektaður um 200 kr. í
hæstarétti fyrir skammir af prédikunar-
stólnum. Hjá þessum prestum kemur
trúarofstækið fram í hinni allra-svæsnustu
mynd.
Um söfnin í Höfn get eg verið fáorð-
ur, því þau eru hvorki svo mörg eða stór-
kostleg, eins og söfn í öðrum borgum, er
við félagar skoðuðum, enda þýðingarlítið
að lýsa þeim nokkuð ítarlega. Það eru
að eins 2—3, sem nokkuð kveður að. Er
þar fyrst að nefna listaverkasafnið eptir
Albert Thorvaldsen, meistarann mikla, er
af íslenzku bergi var brotinn. Þá er mað-
ur skoðar safn þetta, verður maður ekki
að eins hrifinn af snilldinni í þessum verk-
um, heldur einnig af fjölda þeirra. Það
gegnir undrum, hversu mikið þar er sam-
an komið eptir einn einasta mann. Það
er annars eptirtektavert, að þau tvö söfn,
sem Danir eru orðnir frægastir fyrir, skuli
eiga rót sína að rekja til íslenzkra manna.
Hitt safnið, sem er engu ómerkara í sinni
röð, er hið naínkunna handritasafn Árna
Magnússonar, hinn langdýrmætasti fjár-
sjóður þess kyns, sem til er á Norðurlönd-
um, og þótt víðar væri leitað. Þar er
dr. Kaalund bókavörður og hefur hann
samið ágæta skrá yfir safnið. Eg hitti
hann þar opt, og var einu sinni samtímis
honum í heimboði. Talaði hann þá ís-
lenzku, furðu rétt, og var hraðmæltur all-
mjög. Er þessa hér getið sakir þess, að
fáir þóttust hafa heyrt haun tala íslenzku
fyr en þá, og af því að sárfáir Danir geta
talað nokkurt orð í íslenzku óbjagað.
Kaalund dvaldi hér á íslandl fyrir nokkr-
um árum. Árna Magnússonar safnið var
áður geymt á Sívalaturni, en nú er það
flutt í háskólasafnsbygginguna. — Þriðja
merkasta safnið, er það sem geymt er á
Eósenborgarhöll. Er það allfjölskrúðugt,
einkum frá tímum Kristjáns 4. Þar eru
margir búshlutir og skrautgripir Aldin-
borgarættarinnar saman komnir auk ann-
ara verðmætra muna. Af öðrum söfnum
má nefna Carlsbargsafnið (Carlsberg ölyp-
totek), hið konunglega málverka- og
myndasafn og þjóðsafnið (Nationalmuseum),
er skiptist í 3 deildir, þar á meðal „Old-
nordisk Museum". Þar er geymd hin
nafnkennda, eldgamla kirkjuhurð frá Val-
þjófsstað, er þykir hinn dýrmætasti forn-
gripur. Er eptirmynd af henni hér á forn-
gripasafninu, þar sem einmitt frummyndin
ætti að vera. Það er ekki hinn eini. kjör-
gripur, sem Danir hafa sölsað undir sig
héðan af landi.
Ymsar samkomur og almennar skemmt-
anir sóttum við félagar þann tíma, er við
dvöldum í Höfn. Meðal annars vorum við
boðnir til hátíðar þeirrar, er danska stúd-
entafélagið (,,Studentersamfundet“) hélt 10.
okt. til minningar um 50 ára afmælisdag
þjóðskáldsins Holgeirs Drachmanns, en eigi
var hann sjálfur þar viðstaddur, því að
hann var í Hamborg um þær mundir. Þar
hélt dr. Valdemar Vedel fyrirlestur um
Drachmann. Þykir Vedel einna snjall-
astur danskra dómskýrenda næst Georg
Brandes. Brandes sjálfur var þar einn-
ig og hélt ræður. Hann er allur á
iði, er hann talar, og vingsar höfðinu sitt
á hvort. Harla ófríður er hann sýnum,
munnstór og frammyntur, en andlitið skarp-
legt og einkennilegt. Má sjá það greini-
lega, að hann ber ættarmerki Gyðinga.
Nú gerist hann allmjög grár fyrir hærum,
enda nærri hálfsextugur að aldri. Þar
var Sofus Schandorph skáldið, nokkuð
búralegur að sjá með flatt hlemmsandlit
og smákýmandi. Var svo að sjá, eins og
karlinn tæki drjúgum í nefið, eða þá, að
hann hefur ekki þvegið sér nógu rækilega.
Hélt hann þar ræðu allfyndna, og var
mjög hlegið að henni, og sjálfur hló hann
með, og jók það skemmtunina. Þar tal-
aði og Hörup og glotti hæðnislega við.
Þar sá eg dr. Otto Jespersen háskólakenn-
ara, er verst fór með dr. Jón Stefánsson
hérna um árið, um sama leyti og hann
lenti í deilunni við Þjóðólf út af ritdómn-
um um Skírni, sællar minningar. Er
Jespersen harðvítugur á svipinn og skarp-
legur, en eigi fyrirtaks góðmannlegur.
Margt var þar fieira nafnkenndra manna,
er eg hirði eigi að telja. Voru þar sung-
in mörg kvæði og leikið á hljóðfæri, og
beztu söngvarar, karlar og konur, komu
þar fram á leiksviðið og sýndu list sína,
þar á meðal Simonsen gamli frá konung-
lega leikhúsinu og frú Anna Norrie, þétt-
vaxin og þrifleg söngkona, er margir dá.
Skemmtu menn sér hið bezta á samkomu
þessari, og var henni sljtið kl. 2 um nótt-
Ína. (Meira)-
Kosningar í bæjarstjóruina eiga að
fara fram hér 1 bænum 5. þ. m. Ganga
nú samkvæmt lögum 5 fulltrúar frá: Guð-
mundur [Þórðarson, Gunnar Gunnarsson,
Halldór Jónsson, Jón Jensson og Ól. Ólafs-
son, og mun það ætlun kjósenda að endur-
kjósa 3 þeirra, þá Halldór bankagjaldkera,
Jón yfirdómara og Ólaf, og virðist oss það
rétt ráðið. Að minnsta kosti munn þeir
Halldór og ólafur vissir, en nokkru vafa-
samara um Jón yfirdómara, og þykir oss
það þó undarlegt, ef Reykvíkingar vilja
ekki hafa þingmann sinn í bæjarstjórn.
Má því eflaust gera ráð fyrir, að hann nái
einnig endurkosningu. í stað þeirra Guð-
mundar og Gunnars, er frá munu fara
fyrir fullt og allt, munu ýmsir gjarnan
óska að skipa sæti þeirra. Að vorum
dómi eru þeir Tryggvi Ounnarsson banka-
stjóri og Gunnlaugur Pétursson fátækra-
fulltrúi einna álitlegust fulltrúaefni, þeirra
er almennt fylgi munu geta fengið. Guna-
laugur er vel greindur maður og gætinn,
og allir þekkja, að bankastjórinn liggur
ekki á liði sínu og vill gera eitthvað.
Mundi það eigi saka, þótt hann fengi at-
kvæði um bæjarmál, og ætti kost á að
bera fram ýmsar nppástungur til breyt-
inga og framkvæmda, því að jafnan verða
nógu margir til að halda í taumana, svo
að eigi verði oflangt farið. Það er optast
farið heldur skammt en oflangt, þá er um
framkvæmdir bæjarstjórnarinnar er að
ræða. Að vér eigi stingum upp á 3. manni
nýjum í bæjarstjórnina (t. d. Guðm. Björns-
syni héraðslækni, sem auðvitað er mjög
vel hæfur til þess starfa), kemur af því,
að vér sjáum enga verulega ástæðu til að
víkja Jóni yfirdómara úr bæjarstjórninni,
því að hann er maður athugall, sjálfstæð-
ur í skoðunum og enginn klikkumaður.
Það er afarþýðingarmikið fyrir Reykja-
víkurbæ, af kosningar í bæjarstjórn tak-
ist vel. Hinn 4. þ. m. mun í ráði að
halda almennan borgarafund til undirbún-
ings undir kosningarnar, og láta menn
þar eflaust í Ijósi skoðanir sínar á þessu
máli.