Þjóðólfur - 17.03.1897, Blaðsíða 2

50
stöðum í Miðfirði, umsjönarmaður í
stœrra svefnloptinu, (50).
10. Benedikt Sveinsson frá Húsavík, um-
sjónarmaður í bekknum (100).
11. Magnús Sigurðssjn í Rvík (25).
12. .Takob Möller frá Blönduósi.
13. Þórður Ögmundssoa frá Öxualæk í
Ölfusi (25).
14. Gunnlaugur Claesen frá Sauðárkrók
(bróðir nr. 6 í VI. bekk), nýsveinn.
15. Lárus Thorarensen frá Stórholti íDalas.
16. Sigurður G-uðmundsson (bónda Erlends-
sonar) frá Mjóadal í Húnav.s., nýsv.
17. Jón Benedikts Jónsson frá Fremri-
Arnardal í ísafj.s.
1. beJikur:
1. Þorsteinn Þorsteinsson (Narfasonar frá
Brú í Biskupstungum) í Rvík.
2. Óiafur Björnsson (ritstjóra Jónssonar)
í Rvík.
3. Einar Arnórsson (bónda Jónssonar) frá
Minna-Mosfelli í Grímsnesi (25).
4. Jón Magnússon (tómthúsmanns Stef-
ánssonar) í Rvík.
5. Magnús Guðmundsson (bónda Þor-
steinssonar) frá Holti í Svínadal.
6. Jónbjörn Þorbjarnarson (f kaupmanns
Jóuassonar) í Rvík.
7. Halldór Georg Stefánsson (bónda Jón-
assonar frá Hólabaki í Húnav.s.) í Rvík.
8. Halldór Jónasson (skólastjóra Eiríks-
sonar) frá Eiðum.
9. Bjarni Jónsson (tómthúsmanns Odds-
sonar) frá Mýrarholti við Rvík.
10. Eiríkur Stefánsson (prests Jónssonar
frá Auðkúlu í Svínadal, umjónarmað-
ur í bekJcnum.
11. Sturla Guðmundsson (héraðslæknis Guð-
mundssonar frá Laugardælum) í Rvík.
12. Brynjólfur Björnsson (f bónda Brynj-
ólfssonar) frá Bolholti á Rangárvöllum.
13. Björn Stefánsson (bróðir nr. 10).
14. Pétur Bogason (f héraðslæknis Pét-
urssonar frá Kirkjubæ) í Rvík.
15. Viihjálmur Finsen (sonur Óla Finsen
* f póstmeistara) í Rvík.
16. Sigvaldi Stefánsson i Rvík.
17. Björn Þórðarson (hreppstjóra Runólfs-
sonar) frá Móum á Kjalarnesi.
18. Ásgeir Guðjón Gunnlaugsson (tómthús-
manns Péturssonar) í Rvík.
19. Sigurður Sigtryggsson (lyfsalasveins
Sigurðssonar) í Rvík.
AtJigr. í 1. bekk eru allir nýsveinar
nema nr. 16.
Enn uiu laudskjálftatjónið.
Herra ritstjóri! í 8. tölubl. Þjóðólfs,
12. febr. þ. á., er fréttapistill af Rangár-
völlum, þar sem látin er í Ijósi undrun
yfir, hve hátt matið út af landskjálftatjón-
inu sé hér í Landmannahreppi í saman-
burði við matið í Rangárvallahreppi. Án
þess að eg vilji vekja nokkurn hrepparíg,
vil eg skýra frá, eins og öllum kunnug-
um er ljóst, að hrunið Jiér í hreppi var
langtum stórkostlegra og víðtækara eti bæði
í Rangárvallahreppi og öðrum hreppum
hér í sýslu, sem og eðlilegt er, þar sem
álitið er, að upptök eða miðpunktur jarð-
skjálftanna, dagana 26.—27. ágúst, muni
hafa verið vestur af Heklu, nærri Skarðs-
fjalli í Landmannahreppi, en kvíslazt síðan
út, annar armurinn austur og fram á
Rangárvelli, eu hinn vestur á bóginn yfir
Gnúpverjahrepp, Skeið o. s. frv. Sú til-
gáta styrkist líka við það, hve margir
bæir stóðu uppi framan til á Rangárvöli-
um og einnig vestast og fremst i Gnúp-
verjahrepp í jarðskjálftunum þá daga, en
einmitt þá gjörhrundi allur Landmanna-
hreppur að heita mátti og efstu bæir í
Holtahreppi ýmist hrundu eða skekktust
stórum. Auk þess urðu hér talsverð land-
spjöll bæði á túnum og engjum, er eigi
munu hafa orðið að mun annarsstaðar.
Engan samanburð á hýsingu á bæjum
í þessum tveimur hreppum vil eg gera,
en það er mér vel kuunugt, að á síðari
árum hafa húsabætur hér í sveit stórum
aukizt, bæði verið byggðar rúmbetri og
vandaðri baðstofur en áður gerðist, og
víða byggð stofuhús, er engin voru áður.
Sömuleiðis má nefna hinar mjög miklu
framfarir, er hér höfðu gerst, einmitt á
hinum allrasíðustu árum til umbóta á fén-
aðarhúsum í hreppnum, bæði að hafa þau
loptbetri og rúmbetri og sömuleiðis með
því að setja í þau jötur, í stað þess að
gefa fénu úti (á gaddinn). Þá má nefna
hinn mikla áhuga, sem vaknaður var hjá
mönnum að byggja heyhVóður með járnþaki
og er mér kunnugt um, að 10—20 slíkar
vandaðar hlöður, smærri og stærri hafa
verið byggðar hér hin seinni ár. En all-
ar þessar bygginger manna hafa haft mjög
mikinn kostnað í för með sér, því að auk
þess sem timbur og járn hefur verið dýrt
fyrirfarandi ár, eru aðdrættir örðugir.
Eg vil að síðu8tu geta þess, að eins
og eg efast ekki um, að hreppstjóri og
úttektamaður Rangárvallahrepps hafi virt
fjártjónið þar eptir beztu sannfæringu,
þaunig mun einnig hreppstjóri hér, ásamt
tilkvöddum virðingamanni hafa virt allar
skemmdirnar eptír beztu vitund, samkvæmt
fyrirskipuðu formi, og þurfa hvorugir að
„hafa farið fram yfir það, sem góðu
hófi gegndi", en allmikill munur eðlilegur,
þar sem tjónið hér, eins og áður er sagt,
var miklum mun víðtækara og meira en
í nálægum hreppum. Kunnugt er mér
um, að suinir hér gleymdu að telja fram
ýmislegt smávegis, er fór forgörðum, en
sem samanlagt getur numið talsverðu
verði, og hið sama hef eg heyrt, að hafi
átt sér stað anuarsstaðar. Er það ætlan
mín, að víðast hafi tjóuið verið metið
fremur oflítið en ofmikið, bæði í þessum
hreppum og annarstaðar, þar sem eg hef
til spurt.
Óskandi væri, að þetta mikla áfall,
sem ylir sveitiruar dundi, mætti verða til
að efia samheldni og öliugri télagsskap,
samíara dáð og dug tii umbóta og fram-
fara. Með því kann nokkuð að vinnast,
en annars ekkert.
Fellsmúla 26. febr. 1897.
Einar TJiorlacius.
Útlendar fróttir.
Kaapmanuahöfu, 1. marz.
Ófriðurinn á Krít heíur nú verið aðal-
umtalsefni allra biaða næstliðinn mánuð.
Grikkir hafa lengi viijað ná þessari frjó-
sömu ey „perlu Miðjarðarhafsins" úr klóm
Tyrkjans, og lá nærri, að þeim yrði leyft
það í íyrra, en þá lofaði soldán öllu fögru
sem endrarnær, og stórveldin kúguðu hann
til að heita Kríteyingum ýmsum réttar-
bótum, rneðal annars að setja kristinn jarl
yfir eyna. En minna þótti verða úr efnd-
unum, er á átti að herða, og gripu þá
hinir fornu uppreistarmenn aptur til vopua,
en þeir eru allir kristnir. Ætla menn að
Grikkir hafi þar blásið að kolunum. Eptir
nokkrar skærur og blóðsúthellingar miilum
hinna kristnu annarsvegar og Múhameðs-
trúarmanna hinsvegar, þóttist Grikkjakon-
ungur eigi geta setið hjá lengur og sendi
herlið til að taka eyjuna. Var föguuður
mikill um allt Grikkland yfir þessu til-
tæki kouungs, og sjálfboðalið streymdi til
hersins úr öllum áttum. Eu þá kom skyndi-
lega babbi í bátinn, því að stórveldin urðu
afarreið yfir því, að kotríki þetta—Grikk-
iand — skyldi ætla sér þá dul, að raska
Evrópufriðnum. Varð Þýzkalandskeisari
skjótastur til að kveða upp úr með, að
stórveldin öll skyldu senda herflota til eyj-
arinnar og þvinga Grikki til að hypja sig
heim aplur. En meðan á því stóð, að hin