Þjóðólfur - 21.05.1897, Blaðsíða 3

99
Af því að sjálfsagt er, að baða að
haustinu eða frainan af vetri, þegar fé er
komið í hús, leiðir það, að ómögulegt er
að koma við að sótthreinsa húsin á þann
hátt, sem fyrirskipað var í vesturamtinu
í fyrra, en það er mikil bót, og að nokkru
leyti sótthreinsun, að láta féð í húsin til
að bleyta þau, þegar það kemur úr bað-
leginum.
Af því að skoðauir manna eru mjög á
reiki um það, hver séu hin beztu baðefui,
væri nauðsynlegt, að dýralæknirinn gæfi
sem fyrst upplýsingar um gæði hinna al
gengustu baðefna, því að þótt meuu séu
víða búnir að panta baðefni til næsta
hausts, þá liggur fyrir að panta meira.
Það er óheppilegt, að þeir menn, sem hafa
vit á, skuli þegja um þetta, eu aðrir eru
að dreifa út um landið gyllandi auglýs-
ingum um óþekkt baðefui, svo margir
ganga í gildruua og panta þau, áu þess
sannanir séu fyrir gæðum þeirra. Það
væri æskilegt, að dýralæknirinn beuti
einnig á, hvaðan menn ættu að fá þau
baðlyf, sem hanu álítur brúkanleg, Lil þess
sem mest tryggiug væri fyrir, að þau yrðu
ekki svikin eða missterk.
17j*. ’97. K. G.
Sjúkrasjóður fyrir Reykjavíkurbæ.
Eptir því Bem meuningin eykst leitast eínstak-
lingurinn við að gcra^kjör sín og sjálfstæði sem
ðháðast þeim átöllum, er hanu', kaun að verða fyrir.
Þar sem vinna eínstaklingsins er eina tekju-
greinin, sem hann á að framfleyta á lífi sínu og
ef til vill annara, verður hann eðlilega þurfalingur
uannfélagsins eða góðgerðasemi einstakra manna,
þegar hann missir þessa| tekjugrein. Til þess að
koma i veg fyrir þetta haía menn annarstaðar
stofnað fjölda sjúkrasjóða, er gegn ákveðnu tillagi
á víssum timum borga mönnum svo og svo mikla
upphæð um tiltekinn tíma, þegar sjúkdóm ber að
höndum,
Fyrirkomulag þesBara Bjúkrasjóða er með ýmsu
móti, því þar sem svo er íjölmennt, að margir
stunda hverja atvinnugrein eru slíkir sjóðir stofn-
aðir fyrir hvern flokk fyrir sig. Hér mundi sökum
fámennisins verða haganlegast, kæmist slíkir sjóðir
á, að allir bæjarbfiar gætu jafnt uotað hann. Þar-
aðauki er hætt við, að margir mundu fyr8t um
sinn gera lítið fir gagnsemi siikrar stofnnnar og
finnast sér óþarft að leggja nokkuð af tnorkum] til
heunar, og einnig þess vegna væri nauðsynlegt, að
hfin stæði opin öllum, er sjálfs bíu eða málefnisins
vegna viidu nota bana.
Það mun hugmynd sumra, að sjúkrasjóður fyrir
Reykjavíkurbæ eigi að vera gjafasjóður fyrir fátæka
sjúklinga, en samkvæmt því, sem auglýst var i sam-
baudi við hlutaveltu þá, er kvennfélagið hélt síð-
astliðinn vetur til stofnunar sjóð þessum, á hann
að vera til þess að ávaxta það fé, er menn sjálfir
l8ggja > hann, þar til þeir þnrfa þess með. Vér
verðum að gera oss ljóst, að takmark allrar vinnu
l þarfir mannúðarinnar er að hjálpa mönnum til að
verða sjálfbjarga og sjá fyrir sér Bjálfir. Það er
lofsvert að gefa þeim, er þarfnast, þegar ekki er
hægt að bæta hag hans á annan hátt. En hver
manneskja, sem af góðu hjarta gefur þeim, sem bágt
á, hlýtur að finna sárt til þess, að það er þungt að
verða að standa niðurlfitur sem beiningamaður sveita-
stjórnanna eða meðborgara sinna, sem geta og vilja
láta þeim hjálp í té, já, svo þungt, að hjá flestum
drepur það með tímanum eðlilega sómatilfinningu
og löngun til að bjarga sér.
Þótt tilgangur sjfikrasjóðsins sé sá, að geyma
mönnum þeirra eigið fé til afnota þegar með þarf,
gæti þó svo farið, að stofnfé það, sem nú er verið
að safna, yrði með tímanum óþarft sjóðnum til við-
halds, og gæti því ef svo færi, orðið varið til þeBs
að styrkja fátæka sjfiklinga, er ekki hefðu haft efní
á að leggja i sjóðinn, eða þá þyrftu meira með, en
þeir ættu tilkall til úr honum.
Hlutaveltu þeirri, er kvennfélagið safnaði til og
hélt síðastliðinn vetur og sem bæjarbfiar styrktu svo
vel og drengilega, varð ekki lokið þá, sökum þess,
að hfin var ekki sótt eptir þörfum, og verður henni
því haldið áfram á komandi hausti, og mundi því
tekið fegins hendi, vildi einhver ennþá gefa, þó
ekki væri nema lítinn skerf til fyrirtækis þessa,
sem nfi er vonandi, að ekki verði langt að bíða,
að geti kornizt á fastan fót.
Kvennfélagskona.
Eyrarbakka 6. maí: í gærkveldi las Guð-
mundur Friðjónsson skáld hér upp sögu, er hann
hafði samið og nefndi „Hjónin í Skessuskál"; á ept-
ir sögunni flutti hann tvö kvæði eptir sig, þau hétn
„Peðgarnir" og „Árni í Urðarbás". Sögulestur þessi
fór fram í Goodtemplarahúsinu í viðurvist 40—50
I manns. Inngangurinn kostaði 25 a. Fleiri höfðu
1 ekki löngun til að hlýða á þennan unga og efni-
lega rithöfund, sem svo margir hafa orðið hrifnir
af að lesa, auðvitað hver á sinn hátt. Þess má
gota áðurnefndum sögulesara til huggunar, og öll-
um vinum hans tii gleði, að þarna í Templarahfis-
inu voru saman komnir allir meiri háttar andans
menn af Eyrarbakka, þar með taldir 3—4 aðkom-
andi fir nágrenninu. Eins og gefur að skilja, var
hvert orð hent á lopti, vigtað og siðan innfært í
minnisbækurnar, og þar verður það geymt um ó-
ákveðinn tíma til ílits og athugunar. Um almennt
álit tilheyrenda Guðm. Friðjónssonar hér, virðist
nægja að benda á ritgerð um hann í „Dagskrá11
4. apríl þ. á., nr. 68—69.
Einn áheyrendanna.
Jarðskjálfta varð vart 1. þ. m. í aust-
urhluta Húnavatnssýslu og viku áður fund
ust og kippir þar sumstaðar, eptir því
sem skrifað er þaðan að norðan 6. þ. m.
Norðan-íhlaupið fyrstu vikuna af þess-
um mánuði hefur orðið alihart víðast um
land, þaðan sem frétzt hafur, og sumstað-
ar orðið fjárskaðar nokkrir. Víðasthvar
er kvartað um mikinn heyskort, og bor-
inn kvíðbogi fyrir fjárfelli. — Úr Dala-
sýslu er ritað 5. þ. m. „Flestir eru hey-
lausir orðuir fyrir sauðfé, og skepnur víða
fremur magrar, því að heyin frá næstliðnu
snmri voru lítii, létt og illa hirt hjá mörg-
um. Verði íhlaup þetta iangt, er hætt
við fjárfeili hér um sveitir", og úr Húna-
vatnssýsiu austanverðri er ritað 6. þ. m.
„Fjöldi manua er á þrotum með hey, og
haldist þessi veðurátta verður almennur
fellir inuan skamms“.
Norskt guðspekilegt félag
er sjálfstæður, reglubundimi fólagsskapur
guðspekinga í sambandi við guðspekileg
félög 1 Evrópu og Ameríku. Markmið
þessara félaga er, að mynda allsherjar
bræðraiag án tillits til trúarskoðana eða
lífsstöðu, að kynna sér gömul og ný trú-
arbrögð, vísindalegar og heimspekilegar
lífsskoðanir, einnig að uppgötva ókunn
náttúruöfl og sálarhæfileika hjá manninum,
sem enn eru óþroskaðir.
Lög félagsins, skrá yfir guðspekilegar
bókmenntir, og nokkrir fræðandi, ókeypis
ritlingar fást í Haffner & HiUes bókaverzl-
un, Karl Johansgade 20, Christiania og
fást auk þess með því að snúa sér til
„Norsk Teosofi.-k Forbuud“,Möilergaden47,
Christiauia.
Deirings sláttuvélar,
sem í Noregi eru taldar hiuar iéttustu
og beztu, fást með því að snúa sér til
Ivar Iv. Fosse, Hundtorp. st. Noreg, einn-
ig skilviudur (Separatorer) og allskonar
vélar. Bréfaviðskipti á íslenzku og dönsku.
Ivar Iv. Fosse.
Hundtorp st. Norge.
Kveuníelagsfimdur
verður haldinn i Good-Templarahúsinu
föstudaginn 21. þ. m. kl. 8^/a e. hád. Fyrir-
lestur um Noreg heldur síra Július Þórðar-
son.
Síðastliðið haust kom fyrir hér í Kirkjuhvamms-
hreppi, og var dregin mér: veturgömul kind með
j mínu marki, Bem eg ekki átti, markið er: sýlt, hálft-
af apt. hægra, gagnbitað vinstra. Hver, sem getur
sannað eignarrétt sinn á kind þesBari, má vitja
verðs hennar til mín til septemberloka þetta ár.
Ytri-Vollum 4. mai 1897.
Eelga Eiríksdóttir.
Með því að eg hef heyrt utan að mér, að ein-
hverjir hafi Bakað mig um óráðvendni, þá skora eg
hér með á þessa mannorðsþjófa, að sanna slíkt sví-
virðilegt illmæli um mig, eða standa annars sem
ærulausir lygarar með þennan áburð.
Hamrahól i Holtum 9. maí 1897.
Eiríkur Filippusson.
Almanak Þjoðvinafélagsiiis
1878
verðui- keypt Iiáu verði á. skrifstofu
Þjóðélfs.