Þjóðólfur - 29.11.1898, Qupperneq 4

324
Tiúsi erlendis, jafnvel hinum beztu, og er þá mik-
ið sagt. A5 öðru leyti er óþarft að lýsa efui
leiks þessa hér 1 blaðinu,eða framkomu hinna ein-
stöku leikenda, því að sjón er sögu ríkari, og
bæjarbúar munu hafa gagn og skemmtun af að
sjá hann. En hvenær skyldu sumir áhorfendur
geta vanizt af því að hlæja, einmitt þá er alvara
lífsins og sorgleg atvik eru sýnd á leiksviði? Það er
mjög hneykslanlegt, að vera sjónarvottur að slik-
um skrælingjaskap. En slíktlagast auðvitað með
tímanum, er menn fara að skilja það, að það sé
ekki ávallt bezt eða skemmtilegast, sem hlægileg-
ast sé, og það eigi ekki ávallt við að hlæja að
öllu í leikhúsi.
„Heimhug“ (heimþrá)nefnistnýttblað,sem
stofnað var í Noregi í byrjun f. m. Ritstjóri þess
er Islendingurinn Ólafur Felixsson (ættaður frá
Ægissíðu í Holtum). Hefur hann dvalið lengi í
Noregi og meðal annars ritað smágreinar í blað-
ið »Folketidende« í Þrándheimi. Hafði einskon-
ar fasta stöðu við það blað, en mun hafa misst
hana við ritstjóraskipti þess nú í sumar. Þetta
nýja blað hans er mestmegnis ritað á nýnorsku.
Meðal ísleznkra manna, er hann segir, að riti í
blaðið, telur hann Jósep Björnsson skólastjóra á
Hólum og Sigurð Sigurðsson (búfræðing frá Lang-
holtí ?). Einhver er nefnir sig »Waltyr« yrkir
þar í blaðið, og er kvæðið prentað með afarfeitu
letri. Sami »Waltyr« hefur og snúið þar á ný-
norsku sögnum um Jón biskup Vídaiín, er birtust
í Þjóðólfi í sumar. Hvort þetta sé dr. Valtýr
Guðmundsson er ekki getið, en llklega er þetta
dulnefni í blóra við hann, þótt sízt sé fyrir að
synja, að dr. Valtýr sé nú einnig farinn aðyrkja
á nýnorsku, því að mörgu getur hann brugðið
fyrir sig. En ólíklegt er þó, að dr. Valtýr teljj
Jón biskup Vídalín höfund »íslenzkra árbóka«(!)
eins og gert er þarna i blaðinu. Ritstjórinn verð-
ur að vara sjg á, að setja mörg slík axarsköpt
í blaðið.
Póstskipið ,Laura‘ kom hingað í gær,
Með henni kornu: Magnús Ásgeirsson aukalæknir
Árnesinga og Ragnheiður Pétursdóttir aðstoðar-,
kennari við daufdumbrakennsluna á Stóra-Hrauni.
Óþarfur kostnaður.
%
Með því að nú eru miklir erfiðleikar fyrir
almenningi með peninga, er eðlilegt, að menn
athugi vandlega, hvort ekki mætti fækka einhverjum
útgjöldum, sem með peningum skulu greidd og
koma þeim öðruvísi fyrir. Skal hér að eins bent
á eitt atriði, sem ef til vill hefir óþörf peninga-
útlát í för með sér.
Eg hef opt orðið þess var, að mönnum
finnst þung kvöð, sem fjárkláðaráðstafanir hafa
í för með sér á því kláðagrunaða svæði og er
hér átt við verkkostnað þann, er þar af flýtur,
og borgast skal 1 peningum á manntalsþingum,
en þó er það öllu tilfinnanlegra, hve lítil eða
engin trygging er fyrir því, að þetta kostnað-
arsama fyrirkomulag á lækningu fjárkláðans beri
nokkurn verulegan árangur, sem margra ára
reynsla enda er búin að sýna. Það er því eng-
in furða, þótt búendur í flestum eða öllum þeim
byggðarlögum, erkláðagrunsemd hvílir á, séu eigi
sem ánægöastir með, hvernig þessu er hagað,
en óánægjan ein í þessu efni er þýðingarlítil.
Menn verða að hugsa sér pinhver ráð, er bendi
á hagfeldara fyrirkomulag, ráð, sem nenn
gætu gert sér vonir um, að yrðu tekin til greina,
og eigi kæmu í bága við fyrirskipuð lög.
Þar sem nú fyrirskipanir fjárkláðalaganna
1866 fela hreppstjórum öll umráð ogíramkvæmd-
ir á lækningu^kláðans eptir fyrirmælum sýslu-
manns,(og amtmanns) væri heppilegast, aðhrepp-
stjórar á hinum grunuðu svæðum vildu sjá ráð
til þess efunnt er að afnema öll peningúútlát, er sam-
fara eru verkum þeim, sem hér er um að ræða.
Til athugunar fyrir þá, er um þetta eiga að
sjá vil eg leyfa mér að gera eptirfarandi uppá-
stungur til breytingar á hinu núverandi kostnað-
arsama fyrirkomulagi.
1. Að hreppstjórar skipti fjáreigendum hreppsins
í smádeildir (flokka) til félagsböðunar, öllum á
sama tíma og í hverjum deildarflokki séu þeir,
er næstir eru hver öðrum. Til tryggingar og að-
halds, að hver baðdeild leysi verkið vel afhendi,
skal hún sæta álitsdómi þeirra, er fyrstir yrðu skip-
aðir til skoðunar næst eptir böðun og baða að
nýju, ef þörf þætti.
2. Að svo opt færu fram skoðanir á fé eptir
böðun yfir veturinn, að allir fjáreigendur kæmust í
eitt skipti að til skoðunar og í hverjum skoðunarflokk
værieinnmaður,er formlega skýrslu gæti gefið um
verkið.
3. Ef einn eða fáir búendur yrðu fyrir því, að
kláði kæmi upp í fénaði þeirra á útmánuðum,
án þess fjáreigendum væri um að kenna, vi!
eg að hreppsfélag þeirra tæki þátt í kostnaði
þeim, er þar af leiddi.
Með því að optar sé skoðað en gert hef-
ur verið get eg eigi hugsað að ónauðsynlegt sé.
Magnús dýralæknir hefur þegar brýnt það fyrir
mönnum, að ein böðun á vetri sé alsendis ónóg
til að drepa kláðamaurinn.
Það er álit mitt, að offáar og ónákvæmar
skoðanir séu undirstaða þess, hve seint gengur
að uppræta þessa meinsemd — fjárkláðann - og með
því að fjáreigendum sé gert að skyldu að skoða
í eitt skipti hverjum er verkið orðið þannig, að
allir vinna af sér öll peningaútlát og geta unnið
í einum félagsanda að sama verkinu, er öllum á
að vera jafnt áhugamál.
Mundi þetta verða affarasælla og að öllu
tryggara jafnframt, heldur en það fyrirkomulag,
er nú helzt, þar sem einstakir menn framkvæma
verkið, og fá allhá laun fyrir úr vösum fátækra
sveitunga sinna, því að þetta mun jafnan verða
óvinsælt, auk þess sem kostnaðurinn við þessar
fjárbaðanir og fjárskoðanir er nú allþung byrði
á búendum, en gæti verið harla létt, eptir þ^
sem eg hef hugsað mér, og hér er farið fram á.
Bústöðum í okt. 1898.
Jón Ólafsson.
Þakkarávarp. við það að íesa f
Þjóðólfi um mæðuatburð þann, er okkur bar að
höndum 20. sept. f. á. varð einn okkur óþekktur
maður, heiðursbóndinn Jón Sigurðsson á Syðstu-
Mörk undir Eyjafjöllum, til þess, að senda okk-
ur nú í haust þrjár sauðkindur að gjöf, og biðj-
um við góðan guð, sem blés honum í brjóst að
gleðja okkur með þessari stóru gjöf, að endur-
gjalda honum, konu hans og börnum þetta kær-
leiksverk.
Glaumbæ á Miðnesi 22. nóv. 1898.
Jón Jónsson. Ragnhildur Runólfsdóttir.
Bindindisfélag íslenzkra kvenna
heldur fundi slna framvegis 2. laugardag í hverj -
um mánuði á venjul. tíma og stað.
Félagsstjórnin.
Bindindisfélag íslenzkra kvenna.
Þeir sem vilja láta börn sín vera í barnadeild
félagsins, erubeðnii að snúa sér til fröken Hólmfríð'
ar Rósinkranz Austurstræti 22. fyrii 1. des. næstk.
Félagsstjórnin,
EPLI
og ymislegt annað góðgæti til jólanna er
nú komið með „Laura" í verzlun
B. H. Bjarnason.
PRÉDIKUN í BREIÐFJÖRÐSHUSI
á sunnudögum kl. 6V4 síðd. og á miðviku-
dögum kl. 8 síðd.
D. Östlund.
N áttúrusafniÐ
er lokað í skammdeginu, frá 27. þessa mán-
aðar.
Ben. Gröndal.
1871 —Júbileum — 1896.
Hinn eini ekta
Brama-Lífs-EIixír.
(Heilbrigðis matbitter).
Allan þann árafjölda, sem almenningur hefurnotað bitter þennan, hefur hann rutt sér
fremstu röö sem inatarlyf og lofstír hans breiðzt út um allan heim.
Honum hefur hlotnazt hæstu verðlaun.
Þegar Brama-lífs-elixír hefur verið brúkaður, eykst öllum líkamanum þróttur og þolr
sálin endurliýnar og förgast, maður verður glaðlyndur, hugrakkur og starffús, skilningar-
vitin verða næmari og menn hafa meiri ánægju af gæðum lífsins.
Enginn bitter hefur sýnt betur, að hann beri nafn með rentu en Brama>lífS*'
elixir, en sú hylli, sem hann hefur náð hjá almenningi, hefur gefið tilefni til einskis nýtra-
eptirlíkinga, og viljum vér vara menn við þeim.
Kaupið Brama—lífs—elixir vorn einungis hjá útsölumönnum vorum, þein1
sem fengið hafa umboð frá oss, sem eru þessir:
Akureyri: Hr. Carl H'óepfner. Raufarhöfn: Grdnufélagið.
— — Gránufélagið. Sauðárkrókur:-----
Borgarnes: Hr. Johan Lange _ Seyðisfjörður:----
Dýrafjörður: Hr. N. Chr. Grarn. Siglufjörður:----
Húsavík: Örum & Wulffs verzlun. Stykkishólmur: Hr. N Chr Gram.
Keflavík: H. P. Duus verzlun. Vestmannaeyjar: Hr. J. P. T. Bryde-
----Knudtzon’s verzlun. Vík 1 Mýrdal: Hr. Halldór Jónssofi-
Reykjavík: Hr. W. Fischer Ærlækjarsel: Hr. Sigurður Gunnlögssoi1
Einkenni: Blátt Ijón og gullhani á einkennismiðanum.
Mansfeld-Bullner & Lassen,
hinir einu, sem búa til hinn
verðlaunaða Brama-lífs-Elixír.
Kauþmamiahöfn, Nörregade 6.
Eigandi og ábyrgðarmaður: Hannes Þorsteinsson, cand. theol.
Prentsmiðja Dagskrár.