Þjóðólfur - 21.03.1899, Blaðsíða 4

52
J. P. T. Bryde’s
verzlun. Reykjavík.
Nýkomið með „Laura“:
Flunel
Tvistestaui
Handklæder
Hálfklæde
Lérept
margar tegundir
Sirts —
Hv. vasaklútar
i Tvistg. hv. & misl. —
E
=3
bfl
bc
<u
bJ3
bC
:0
<U
co
Hveitimjöl. Haframjöl. Bygg. Bygggrjón.
Rúsínur. Sveskjur. Sandthal The.
Consum Chokoiade,
súpujurtir Julienne.
Munntóbak. Reyktóbak. Vindlar
mjög margar tegundir. WhÍSky:
Lorne. Deesede. Encore, og margt fleira.
Kristján Þorgrímsson
selur:
ELDAVÉLAR og OFNA frá beztu
verksmiðju í Danmörku fyrir innkaups-
verð, að viðbættri fragt. Þeir, sem
vilja panta þessar vörur, þurfa ekki
að borga þær fyrirfram; aðeins lítinn
hluta til tryggingar því, að þær verði
keyptar, þegar þær koma.
Bakaríið ,Ingólfur(
er flutt í Aðalstræti 9. (áður Baðhúsið)
Q
bD
C
S—
X.
'55
5-
o
■o
c
ctí
OQ
(!)
u.
O
Z
ts
>•
«s
A
C
o
pO
cö
cz
o
C—
cz
-o
3 I
«
©
'd
(S
OJ
8
a
C-
-o
00
eo
ro C
3 CJ
"TT*
00 ÍB
bJD
o
C
cö
co
o
tJD
O
C3
co
‘C
Æ
tS
cö
rO
CÖ
s
5 s
:0
> r=T
c a>
c bJ3
5 o
^ E
o o
00 2
G =0
CÖ 4=
C ‘CÖ
C C-
—
vrrt 10
■al
S3
-O E
NCð 3
cð
d
c
C
O
-C

X
:0
>
‘03
o3
ro
c—
o3
bJD
bJ3
o
>>
CD
c
c
bJD
u.
o
JO
cð
W)
<D
'E’
<n
O.
03
tn
u
>
txfl
o
rt
>
'rt
bfl
C
rt
Oá
0
c
c/)
c
'33
bfl
,'<u
H
<o
cd
•o
c
rt
fO
'O
iS'
S
<
M
<
CQ
Oá
<
>
w
Z
D
J
N
OC
UJ
>
cn
o
U-
UJ
cd
DC
Jurtapottar af öllum stærðum ný-
komnir með Laura í verzlun
Sturlu Jónssonar.
Verzlunarmaður
ungur, einhleypur og reglusamur, sem er nokkuð
vanur verzlunarstörfum, einkum utanbúðar, getur
fengið pláss við verzlun hlutafélags Örum & Wulffs
á Fáskrúðsfirði frá 1. maí n. k.
Umsóknin, sem verður að’.vera skrifuð afum-
sækjandasjálfum og meðmælingar að fylgja, sendist
undirrituðum. Umsækjandiverður að takafram,hvehátt
árskaup hann áskilur sér fyrir utan fæði, húsnæði
og þjónustu, sem undirskrifaður leggur til.
Fáskrúðsfirði 9. jan., 1899
0. Friðgeirsson
(verzlunarstjóri)
Til leigu
frá 14. maí er þriggja herbergja íbúð á
góðum staðíbænum.—Herbergin geta einnig
leigzt hvert í sínu lagi. Ritstj. vísar á.
Reyktóbak af öllum tegundum ný-
komið í verzlun
Sturlu Jónssonar.
(Saale og Overlæder)
En dygtig Fagmand söges som Agent. Tilbud
mrk. „H. A. 418“ tilsendes
Rudolf Mosse, Hamburg.
Hænsnabygg fæst í verzlun
Sturlu Jónssonar.
Eigandi og ábyrgðarmaður:
Hannes Þorsteinsson, cand. theol.
Glasgow-prentsmiðjan.
14
mynd af mér“ sagði Geirþrúður. „Sýnið þér föður mínum
myndina".
Arnaldur opnaði bókina og sýndi föður hennar myndina
og hann horfði dálitla stund á þegjandi.
„Ætlið þér að fara með þessa mynd heim með yður?“
spurði hann eptir litla þögn. „Ætlið þér að láta hana í umgerð
og festa hana upp í herbergi yðar?“.
»Já, því ekki það?»
„Má hann það ekki, faðir minn?"
»Úr því hann ekki verður hjá okkur, þá er eg ekki mót-
fallinn því», mælti skólakennarinnn og hló, »en það vantar þó
dálítið ».
»Og hvað er það?».
»Líkfylgdina, sem þér sáuð áðan, málið hana einnig; síðan
getið þér tekið myndina með yður».
»En hvað á það að þýða, líkfylgd — og Geirþrúður».
»Það er nóg rúm», sagði skólakennarinn þrjóskulega,
»þetta verður að verða með á myndinni, annars get eg ekki
leyft, að þér farið með myndina af dóttur minni með yður. í
svo alvarlegum félagsskap getur enginn hugsað neitt illt
um það».
Arnaldur hristi höfuðið við þessa undarlegu uppástungu að
láta unga stúlku fá líkfylgd á myndinni sem tignarvörð, en til
þess að þóknast gamla manninum samþykkti hann það, og
hugsaði með sjálfum sér, að hann gæti hvort sem væri tekið
hana burt aptur.
Hann flýtti sér nú að teikna mennina, sem fram hjá hofðu
farið, eptir því, sem hann mundi eptir og allt heimilisfólkið
þyrptist utan um hann og var auðsjáanlega hissa á því, hvað
fljótur hann var að teikna.
'5
»Er það nú ekki gott?» sagði Amaldur, spratt upp og
hélt upp myndinni fyrir framan fólkið.
»Ágætt» sagði skólakennarinn, „svo fljótur hélt eg að þér
gætuð ekki verið að því. Nú megið þér hafa myndina. En
farið þér nú út með Geirþrúði og litizt um í þorpinu; það getur ver-
ið, að þér sjáið það bráðlega aptur. Klukkan 9 verðið þið að koma
aptur, því að það verður skemmtisamkoma hérnaí kveld og þar verð-
ið þér vtst með».
Arnaldi var undarlega ómótt inni í hinni heitu stofu og
hvort sem það var af víninu eða ekki, þá langaði hann til þess
að koma undir bert lopt og fimm mínútum síðar gekk hann ept-
ir einni götunni í þorpinu við hlið Geirþrúðar.
Nú var ekki eins hljótt og áður og börnin léku sér á göt-
unni með mikilli háreysti og fullorðna fólkið sat fyrir utan dyrn-
ar og talaðist við. Bærinn hefði sjálfsagt litið blíðlegar út. ef
sólin hefði skinið í gegnum hin dimmu ský, sem grúfðu yfir
honum.
»Er skógareldur hér nálægt ?» spurði Arnaldur »slíkur
reykur var ekki í neinu af þorpum þeim, sem eg fór um; það
er víst ómögulegt að hann komi allur úr reykháfunum?»
»Nei, það er misturþoka» sagði Geirþrúður „en hafið þér
annars aldrei heyrt neitt getið um Germelshausen ?“
„Nei, aldrei".
»Það er undarlegt, þorpið er þó svo gamalt — já, svo
tjarska gamalt».
»Já, húsin bera vott um það og búningurinn yðar er einn-
ig gamaldags. Þér hafið víst ekki mikla samblendni við
önnur þorp?»
»Nei».