Þjóðólfur - 25.07.1902, Blaðsíða 4

120
Mustad’s önglar
(búnir til í Noregi).
eru nú eingöngu notaðir við fiskiveiðar með fram ströndum Noregs, einnig
við New-Foundland og að öðru leyti um allan heim.
Þeir eru hinir beztu og ódýrustu önglar,
sem fást í verzlunum. Önglarnir fást nú keyptir hjá verzlunarmönnum alstaðar
á íslandi og
fiskimennirnir verða að reyna þá.
Mustad’s smjörlíki
(norsk vara)
fæst nú keypt hjá flestum verzlunarmönnum.
Reynið það, og þér munuð komast að raun um, að það er bezta smjörlíkið.
Suður Kjöl
úr Skagafirði fóru 4 þingmenn, Klemens
Jónsson, Ól. Briem og nafnarnir frá Fagra-
skógi og Möðruvöllum, komu hingað í
gærkveldi. Eru nú allir þingmenn komnir.
EmbsBttispróf í guðfræði
við háskólann hefur tekið Bjarni B.
Hjaltested með 2. einkunn. Hann
kom hingað nú með »Laura«.
Veðurátta
óvenjulega þur og hlý hér á Suðurlandi
þennan mánuð. Grasvöxtur í lakara lagi,
einkum á túnum. Sláttur nýbyrjaður og
sumstaðar að byrja þessa dagana hér aust-
ur í sveitunum.
Fyrir 2 krónur
geta nýir kaupendur fengið
síðari hluta þessa yfirstand-
andi árgangs Þjóðólfs frá 1.
júlí til ársloka.
í kaupbæti fylgja tvö síðustu
sögusöfn blaðsins (1 1. og 1 2.
hepti), yfir 2 00 bls. með
mörgum fallegum skemmti-
sögum, en ekki verða þau
send neinum fyr en blað-
ið er borgað.
Áskript að þessum hálfa
árgangi er einnig bindandi
fyrir næsta árgang blaðsins.
Nýir kaupendur
gefl sig fram sem allra
fyrst, áður en upplagið af
sögusöfnunum þrýtur.
SW“ Háttvirtir kaupendur
ÞJÓÐÓLFS, sem enn eiga blaðið
óborgað, eru beðnir að minnast
þess, að gjalddaginn var 15. þ. m.
Fálkaveiðar.
Austurrískur riddaraliðsofursti hefur í
nokkur ár haft í hyggju að koma aptur
á veiðum með tömdum fálkum, er áður
þótti svo mikið í varið. Honum hefur
líka tekizt að temja nokkra fálka heima
hjá sér. Hver sem þekkir þessa óstýrilátu
og herskáu fugla, hlýtur að dást að þolin-
mæði ofurstans, er sigrazt hefur á slíkum
erfiðleikum. Hann bjó sér líka til þau
tæki, er þurftu til tamningar fálkanna; eptir
koparstungum Riedingers o. fl. og hinum
fáu ritum, sem samin eru um þessa fugla.
Frá íslandi komu á miðöldunum hinir
huguðustu og jafnframt skynugustu og
temjanlegustu fálkar, svo að það má telja
það einkaheimkynni fálkanna. Þess vegna
vill ofurstinn kaupa j íslenzka fdlka lif
andi, en seljandinn verður að annast flutn-
ing þeirra 1 búri til Vlnarborgar. Frá
Kaupmannahöfn til Vínarborgar má auð-
veldlega flytja þá á jámbraut, og er það
engum erfiðleikum bundið, því að ferðin
varir einungis 26 stundir, og ekkert vatn
þarf að gefa þeim. Tilboð má senda til
ritstjóra „Þjóðólfs" eða (til 25. n. m.) tii
baróns dr. Jaden í Reykjavík.
Fljótandi Asfalt
er það bezta og ódýrasta, sem fæst til
að smyrja á grunna, múrverk og
tré, til að verja sagga. Má smyrja
því á eins og olíufarfa, og þarf ekki
að hita það. Fæst keypt hjá
jóni Reykdal, málara.
Þingholtsstræti 22. Keykjavík.
Við undirskrifaðir ferjubændur kunngerum
hér með: að við flytjum ekki hér eptir,
nema að borgað sé um leið, eptir því sem
stendur í 16. gr. ferjulaganna.
Iðu í júlí 1902.
Rnnólfur Bjarnason. Sigm. Friðriksson.
Leirtau ýmisiegt
nýkomið í verzlun
Sturlu Jónssonar.
Hálslín, Slipsi og Slaufur
fyrir karlmenn, nýkomið í verzlun
Sturlu Jónssonar.
Á þjóðhátfð Reykjavikur
2. ágúst
verða verðlaun veitt:
Fyrir skeiðhesta þrjá þá beztu
50 kr., 30 kr., 20 kr.
Fyrir klárhesta þrjá þá beztu
50 kr., 30 kr., 20 kr.
Þeir, sem ætla sér að taka þátt í
veðreiðunum, snúi sér til Björns
kaupm. Kristiánssonar fyrir kl.
IÓ kveldið áður.
Veðreiðanefndin.
Til þeirra sem neyta liins ekta
Kína-lífs-elixírs.
Með því að eg hef komizt að raun
um, að þeir eru margir, sem efast um,
að Kína-lífs-elixírinn sé jafnáhrifamik-
ill sem fyr, vil eg hér með leiða at-
hygli manna að þvt', að elixírinn er
öldungis samskonar sem fyr, og selst
með sama verði sem áður nfl. i kr.
50 a. flaskan, og fæst hann aistaðar
á Islandi hjá hinum háttvirtu kaup-
mönnum. Astæðan fyrir því, að hann
er seldur svona ódýrt, er, að það voru
fluttar til íslands allmiklar birgðir af
honum, áður en tollhækkunin gekk í
gildi.
Neytendur elixírsins eru alvarlega
beðnir um sjálfs síns vegna, að gæta
þess, að þeir fái hinn ekta Kína-lífs-
elixír með hinu skrásetta vörumerki á
flöskumiðanum: Kínverji með glas í
hendinni og firmanafnið Waldemar Pet-
ersen Frederikshavn, ennfremur að á
flöskustútnum standi .þ í grænu
lakki. Fáist elixírinn ekki hjá kaup-
manni yðar eða heimtað sé hærra
verð en 1 kr. 50 a. fyrir hverja flösku
eru menn beðnir um, að skrifa mér
um það á skrifstofu mína Nyvej 16,
Kjöbenhavn.
Waldemar Petersen
Frederikshavn.
Eigandi og ábyrgðarmaður:
Hannes Þorsteinsson, cand. theol.
Glasgow-prentsmiðjan.
3°
spyrjast fyrir hjá járnbrautarþjónunum komst eg einnig að því, að mað-
ur þannig búinn kom með járnbrautinni frá Leicester til einnar stöðvar
hér rétt hjá. Vegna þess að þjófnaðurinn komst strax upp, gat þjófurinn
ekki haft tíma til þess að komast í burtu, eg spurðist því fyrir, og flækt-
ist til og frá hjá járnbrautarstöðvunum í von um að sjá hann, en þegar
það var árangurslaust ásetti eg mér að fara til bæjarins til að fá hjálp.
Eg tók mér farseðil í fínasta vagni með hraðlestinni frá Masland,
sem einungis stansar ( Bedford. Eg kom mér eins vel fyrir og eg gat,
og fór að lesa „Times“. Það var hringt til brottfarar, og rétt þegar lest-
in ætlar að fara eru vagndyrnar opnaðar og ungur maður stökk inn, og
á eptir honum kom burðarmaður með handkofiört, hann tók á móti því
og setti það niður, og burðarmaðurinn fór.
Hugsið yður hve undrandi eg varð, þegar eg sá að samferðamað-
ur minn var sá, er eg í seinustu daga hafði verið að leita að — það er
að segja alveg eins og eg hélt að demantaþjófurinn frá Fernleigb mundi
líta út. Eg sá það, að eg varð að vera mjög aðgætinn og ef eg væri
ofbráður á mér gæti eg eyðilagt alltsaman. En eg gat eigi látið vera
að brosa, er eg hugsaði um, hve hissa hann yrði, þegar eg tæki hann, og
hrósið, frægðina og heiðurinn er eg mundi fá.
En eg tók ekki allt með í reikninginn. Strax og hinn nýkomni
sá mig, hneigði hann sig vingjarnlega og sagði um leið og hann fletti
sundur blaðinu:
„Það er leiðinleg saga, þetta með þjófnaðinn í Fernleigh. Það heí-
ur vakið ákafa eptirtekt í héraðinu sem von er“.
„Það er alveg rétt hjá yður“, sagði eg og reyndi að dylja hve hissa
eg var á frekju hans.
„Já“, hélt hann áfram, „eptir því sem mér sýnist þá eru þjófarnir
farnir héðan. Þessi græningi, sem þeir hafa sent oss frá Scotland-Yard,
hlýtur að vera ekta heimskingi".
Þú skalt svei mér syngja í öðrum tón áður en lýkur nösum, hugs-
aði eg; ef þú vissir hver eg er, mundir þú ekki tala svona. En blátt
áfram sagði eg: „Það er ekki hæfulaust er þér segið".
3i
„Já, öll leynilögreglan er svona", hélt hann ákafur áfram. „Strax
og þeir fá mál, sem ekki er alveg augljóst geta þeir ekkert. Það er mesta
hneysa að slíkt skuli koma fyrir í menntuðu landi, þar sem heill her er
haldinn í því skyni að uppgötva ýmsa hluti. Þið eruð heimskingjar all-
ir saman. Eg endurtek það herra — og hann stappaði í gólfið — það
er hneyksli".
„Það er vegna þess að blöðin orka ekkert, að þér haldið að ekk-
ert hafið verið fundið", sagði eg ákafur, því eg var að byrja að verða
reiður, „en þér fáið bráðum aðra skoðun“.
„Eg fæ hana aldrei", sagði hann ákafur. „Eg skal segjayðurþað
að eg er sjálfs míns maður en hertogafrúin af Melbourne — hin ágætasta
kona, er nokkru sinni hefur verið til — hefur fengið mig til þess að reyna
að ná í þjófinn".
„Hvað segið þér", sagði eg hissa, og mér fór að detta í hug, hvort
eg hefði getað hugsað vitlaust um þetta.
„Já það er þannig", sagði hann, „og það sem meira er eg tek yð-
ur fastan Henry Graham sem ákærðan fyrir þjófnaðinn í Fernleigh fyrir
tuttugu dögum síðan“. Um leið og hann sagði þetta tók hann upp skamm-
byssu og miðaði á mig. „Upp með hendurnar annars skýtegl Þaðer
gotti Hreyfið yður ekki, þá eruð þér feigur! Svo tók hann upp hjá
sér handjárn og áður en eg vissi af, hafði hann sett þau á mig.
— „Þetta er hlægilegur misskilningur, herra!" æpti eg strax og eg
hafði eiginiega áttað mig á þessu. „Takið undir eins járnin af mér og
eg skal skýra yður frá samanhenginu.
„Þér þurfið þess ails ekki“, sagði hann skellihlæjandi og hæddist
að mér. „Það skal eg gera fytir yður. Þér eruð Henry Graham frá Scot-
land-Yard og eg er Jón Smith, er hefi framið þjófnaðinn á Fernleigh.
Nú ætla eg með yðar leyfi að skipta um nöfn og koffort: þér eruð Jón
Smith og eg er Henry Graham, hinn heppni og hyggni uppgötvunar-
þjónn. Skiljið þér.
Eg sá hann skipta um kofifort, glerstykkin úr speglinum og græna
pjatlan var í mínu, og eg sá hvað hann ætlaði sér. Eg gat ekkert, því