Þjóðólfur - 31.10.1902, Blaðsíða 4

176
er læknir var enginn nærlendis; var sú lyst
honum ættgeng, þó að eigi kæmist hann þar
til jafns við Sesselju á Reykjum, systur sína,
er var höfuðlæknir sveitarinnar á sinni tíð.
— Hin síðustu 20 árin, sem hann lifði, var
hann blindur; minnkuðu úr því, sem von var,
afskipti hans af almenningsmálum, en jafnan
voru þó tillögur hans mikils metnar, efhann
vildi eitthvað til þeirra mála leggja, og má
með sanni segja, að hann héldi virðingu
sinni til dauðadags. Eigi þvarr heldur bú-
sæld hans; naut hann að því sona sinna, er
studdu búið af mestu alúð, og svo þess, að
hann var vel kvæntur: lengstum hafði hann
þó sjálfur yfirstjóm alla, og svo var fram á
síðustu daga, að hvar sem hann hlutaðist
til, hlaut hann að ráða, og sýndi þá enn
merki hins forna skörungskapar og risnu.—
Hann hafði engrar menntunar notið um-
fram það, ertíðkaðist á uppvaxtarárum hans;
var hann og alla æfi meir gefinn fyrir bú-
sýslu og umsvif, en bókvísi; en hann var
greindur vel og stálminnugur á allt það, er
hann sá eða heyrði. Tryggur var hann og
fastlyndur og enginn nýungamaður; manna
var hann trúræknastur og géymdi í þeim
efnum til æfiloka þá háttu, er hann hafði
numið í æsku. Þar var huggun hans og
athvarf, er tuttugu ára nóttin byrgði augu
hans og bannaði honum umsýslu og ver-
aldarstörf. M.
Haustull
borguð í verzlun
Jóns Heigasonar,
Aðalstræti 14.
Ekta anilínlitir
W 4
s tr j fást hvergi eins góðir og
& i » 4 ódýrir eins og í verzlun
r
g' ] STl’RLC JÓNSSOííAR 1 55
S 4 í «
í Austurstræti. r S
\ w
•uiiiuu uina
Kambsránssaga öll
er til sölu á skrifstofu Þjóðólfs.
Kostar 2 kr. 30 aur. í heptum, en
3 kr. innbundin (í gyllt band).
Takið eptir!
----—-»grgili«nnl.i»nnnifiii»ni»i»!^—-
ÞJÓÐÓLFUR
1903.
Við næsta nýár (1903) hefst 55. árgang-
ur Þjóðólfs. Þeir, sem gerast nýir kaup-
endur að þeim árgangi fá
ókeypis
þennan síðasta fjórðung árgangs-
ins til ársloka 1902 (13 tölu-
b 1 ö ð) og
þar að auki
um leið og þeir borga 55. árgang
tyenn sögusöfn blaðsins
sérprentuð (n. og 12. heptí),
rúmar 200 bls.
með ágætum skemmtisögum.
Nýir útsölumenn, er útvega 5 nýja kaup-
endur og standa skil á andvirðinu, fá enn-
fremur auk venjulegra sölulauna í þokkabót:
eitt evntak af íslenzkum sagnapáttum,
er annars kosta r kr. 50 a. fyrir kaup-
endur Þjóðólfs, en 2 kr. fyrir aðra. Sögu-
rit þetta er mjög skemmtilegt, og fróðlegt,
mjög hentugt til upplesturs á vetrarkveld-
um í sveit.
Nýir kaupendur Þjóð-
ólfs eru beðnir að gefa sig
fram sem fyrst.
VÁTRYGGINGARFÉLAGIÐ
,SUN‘
í Lundúnum (stofnað 1710) tekur að
sér með sanngjörnum kjörum ábyrgð
á húsum, allskonar áhöldum og inn-
anstokksmunum, fénaði, er inni brenn-
ur og skipum, sem í höfn eru eða á
land eru sett.
Aðnlumboðsmaður á íslnndi
Dr. Jón Þorkelsson yngri
í Reykjavík.
Klæðaverzlunin i Bankastræti 12.
Mikið úrval af:
KAMGARNI, KLÆÐI, BÚKSKINNI, CHEVIOT, einnig fjólbreyttog fall-
eg BUXNAEFNI og sérstakt Úrval í VETRARFRAKKA og ULSTERA,
Verð frá 2 kr 23—p kr. al.
er nú nýkomið og selzt með góðu verði eptir venju. Komið og gerið kaup við mig.
Virðingarfyllst.
GUÐM. SIGURÐSSON
klæðskeri.
Hálslín af 'óllum stœráum HVERGI ÓDÝRARA, og allt pví til-
heyrandi fæst þar einnig.
Alþýðulestrarfélag
Reykjavíkur
opnar lesstofu sína 1. nóv. þ. á í aust-
urenda húss Jóns trésmiðs Sveinsson-
ar. Lesstofan verður opin á hverju
kveldi kl. 6 til 9 e. h.
Tryggvi Gunnarsson.
Það mun borga sig
að koma til kaupm. Jóns Helgasonar og
líta á sýnishorn af fallegum og hald-
góðum fataefnum, Sjölum, Skyrtum 0g
Teppuin,nnnið úr ísl. nll í góðri rerksmiðjn.
J|C Allir sem til þekkja, koma þang-
að með sínar ullarsending-ar.
Virðingarfyllst
Jón Helgason,
Aðalstræti 14 (fyrverandi Sturlu-búð).
Leir eldfastur
fæst í verzlun
Sturlu Jónssorar.
Harðfiskur,
Saltfiskur og
Grásleppa fæst í verzlun
Sturlu Jónssonar.
Eigandi og ábyrgðarmaður:
Hannes Þorsteinsson, cand. theol.
Prentsmiðja Þjóðólfs.
Eg tel það skyldu mína að senda
yður eptirfarandi vottorð:
Eg hef mjög ár þjáðst af innvortis
sjúkleika, matarólyst, taugatitringi og
annari veiklun. Hafði eg árangurslaust
fengið nokkrum sinnum meðul hjá ýms-
um læknum. Nú síðustu árin hef eg
neytt Kína-lífs-elixírs frá herra Walde-
mar Petersen, Fredrikshavn, og ávallt
fundið á mér bata við það, en sökum
fátæktar minnar hef eg ekki haft efni
á að hafa hann stöðugt, en finn það
samt sem áður, að eg get ekki án el-
ixírsins verið. Þetta get eg vottað með
góðri samvizku*
Króki í febrúar 1902.
Guðbjörg Guðbrandsdóttir.
KÍNA-LIFS-ELIXÍRINN fæst hjá flestum
kaupmönnum á íslandi, án nokkurrar toll-
i hækkunar, svo að verðið er öldungis sama
sem fyr, 1 kr. 50 a. flaskan.
Til þess að vera vissir um, að fá hinn
ekta Kína-lífs-elixír, eru kaupendur beðnir
V.P.
að líta vel eptirþví, að þ ' standi á flösk-
unum í grænu lakki, og eins eptir hinu skrá-
setta vörumerki áflöskumiðanum: Kínverji
með glas í hendi, og firmanafnið Walde-
mar Petersen.
Í liaust var mér dregið lamb með mínu
fjármarki: tvístýft aptan hægra, hamarskor-
ið vinstra, sem eg ekki á; réttur eigandi
vitji andvirðis lambsins til mín og semji við
mig um markið.
Þorbjarnarstöðum 30. október 1902.
Oddgeir Þorkelsson.
54
„Attu marga slíka syni?“ spurði konungur.
„Nei, en þessi eini er á við marga", svaraði faðirinn aptur.
„En mundir þú ekki sakna þess, að láta þennan einkason frá þér?“
spurði konungur.
„Það fer eptir því, hvert eg læt hann fara. Ætti eg fleiri syni,
skyldi eg láta þá verða honum samferða til þín“, svaraði faðirinn.
„Hurnl" sagði konungur og hneigði höfuðið með ánægjusvip, „hvað
heitir þú?“
„Lars, eptir afa mínum" svaraði bóndinn.
„Komdu hingað Lars!" mælti konungur „ög taktu við festarpening-
um fyrir son þinn“. Og um leið dró konungur upp úr pyngju sinni
nokkra þykka silfurdali og stakk þeim í lófann á Lars.
„Þökk og heiður fyrir peningana“, svaraði Lars; „ef þú vilt vita
eitthvað frekar, þá á eg heima á bænum hérna við vegamótin".
Og svo rétti Lars konungi hendina og kvaddi.
Þá er Lars kom heim til sín, sagði hann við Þorstein:
„Ef þig langar að fara til konungsborgarinnar, þá máttu það",
„Já, eg vil gjarnan fara nú þegar í stað“.
Það er ekki vert að flýta sér neitt afskaplega. Nógur er tíminn.
Sá sem gengur 7 mílur fyrsta daginn verður sárfættur".
„En eg hef ekki eptir neinu að bíða", svaraði sonurinn.
Faðirinn svaraði engu þá þegar; hann stóð og studdist upp við
dyrastafinn, og var að velta einhverju fyrir sér.
„Hvernig geðjast þjer að Elínu í Bröttuhlíð?" spurði hann hvatlega
og leit á son sinn.
O, svona — hún skarar ekkert fram úr öðrum stúlkum".
„Hefurðu nokkuð á inóti því, að gera hana að konunni þinni?“
spurði faðirinn.
„O, nei, það get eg ekki beinlínis sagt" svaraði Þorsteinn, og spyrnti
við steini, er lá við fætur hans.
„Þá förum við þangað í fyrra málið", sagði faðirinn. „Fuglinn leitar
ávallt heim aptur til hreiðursins, þar sem hann á ungana sína, er hon-
55
um þykir vænt um. Þú skilur það“. Og að því mæltu gekk faðirinn
inn í stofu.
Daginn eptir fór Lars upp að Bröttuhlíð ásamt einum nábúa sínum
og Þorsteini, og bar upp bónorðið fyrir hönd sonar síns.
Það gekk ekki orðalaust af, en Lars var að þæfa um þetta fram og
aptur, unz Brattahlíðarbóndinn sagði já, og svo var Elín heitin Þorsteini.
En það var fast ákveðið, að kæmi hann ekki heim aptur að 5 árum
liðnum, skyldi stúlkan vera laus allra mála.
Nú var farið að dubba Þorstein upp og búa hann til farar. Faðir
hans keypti nýja treyju handa honum. Móðir hans bætti hina gömlu, og
þurkaði nokkur tár úr augum sér á meðan hún var a’ð því. Faðir hans
varð var við það, er hann gekk um og mælti:
„Sittu ekki þarna með sút og grát; það er engin ástæða til að gráta
yfir því, að við hljótum sæmd af syninum okkar, því að það er eg viss um“.
Daginn áður en Þorsteinn lagði af stað, kallaði faðir hans á hann
inn í svefnherbergi sitt. og sagði við hann:
„Eg ætla að tala nokkur orð við þig til velfarnaðar að skilnaði,
sonur minn, því að það er aldrei gott að leggja upp í langferð án
hollra ráða. Hæfileikar þínir eru fólgnir í hnefunum, en ekki í munn-
inum, en það er gott, að hafa þá einhversstaðar, því að í lífinui
skiptir það rnestu, að vera styrkvastur. Sumir hafa yfirburðina í
höfðinu, og þeir verða ráðherrar og annað „fínt", sumir eru mestir í
munninum og verða því málfærslumenn eða eitthvað þessháttar, en sumir
hafa yfirburðina í hnefunum, eins og þú og eg, og úlfurinn og björninn
ráða miklu í skógnum, það veit eg. En styrkur þeirra liggur mest í
klónum. Þess vegna á sérhver að neyta þess, sem hann hefur, en ekki
þess, sem hann hefur ekki, og þannig verður þú að neyta hnefanna meir
en munnsins, Þorsteinn minn, því að hendurnar á þér eru meira virði en
tungan. Ef einhver ætlar að abbast upp á þig, þá skaltu aldrei munn-
Þöggvast við hann, því að þá kemst þú í bobba, en sýndu honum hnefa
þína, og þá mun hann skjótt hafa hægt um sig. Skiptu þér aldrei af
þér meira manni, ef hann skyldi finnast, en láttu þá, sem ekki eru þér