Þjóðólfur - 14.11.1902, Blaðsíða 4

184
,Vesta‘ og .Skálholf
komu híngað loks snemma í morgun,
hálfum mánuði á eptir áætlun. Höíðn
teppzt á ýmsum höfnum vegna illviðra,
„Skálholt" lengst á Borðeyri, en „Vesta" á
Reykjarfirði (5daga). Með „Skálholt" kom
fjöldi farþega (um 160) mestallt kaupafólk,
ennfremur Björn Sigurðsson kaupmaður
frá Flatey á leið til útlanda.
Stöflvarflröl 23. okt.
Héðan er allt fréttalaust nema ómuna-
lega góð hausttíð, sífelldar stillur og blíð-
viðri. Aflabrögð hafa verið með betra
móti, en beituleysið bagar, því það er
hvergi síld að fá hér á Austfjörðum. Hún
hefur ekki sést á þessu hausti og eru menn
hræddir um, að þessi gönguskortur muni
eiga rót s(na að rekja til hvalaveiðanna.
— Nú er þetta sumar að enda og mun
það vera eitthvert það kaldasta sumar,
sem komið hefur hér á Austurlandi síðan
1869, því þá lá hafís hér við land til
höfuðdags. Það kom held eg varla nokk-
ur nótt í sumar frostlaus. því í ágúst voru
3 stiga frost á Reaumur um sólarroða, og
ef skúr kom, þá var það snjókrapi, þar
til 21. ágúst þá hlýnaði í loptinu og gekk
til úrfella, sem stóðu til 7. september, þá
gekk til þurka og blíðviðra. Heyskapur
var yfirleitt lítill, einkum á töðum, þær
urðu víða þriðjungi og allt að helmingi
minni en í fyrra sumar. — Heilbrigði hef-
ur almennt verið góð hér um sveitir og
engir nafnkenndir dáið.
Heybruni varð 22. þ. m. hjá Sveini
bónda á Hvalnesi í Stöðvarfirði. Kvikn
aði í hlöðu. þar sem mestallt hey hans var
í. Er haldið að það hafi orsakazt af slæmri
hirðingu. Taðhlaði var í miðri hlöðunni
og brann til kaldra kola.
Yeðuráttnfar í Itvík í okt. 1!)02.
Medal/iiti á hádegi. + 6.1 C. (í fyrra +3.4)
—„ nóttu . + 2.3 „( — +0.4)
Mestur hiti „ hádegi. + 10 „ (h. 1.2. 3. 7.)
—kuldi „ —2 „ (h. 30.).
Mestur hiti „ nóttu . + 7 „(h.2.3.)
—kuldi „ „ . +- 5 - (h.30.).
Austanátt fram til miðs mánaðar; úr því
optast útsynningur (Sv.) opt hvass mjög
með éljum og foráttubrimi. Snjór féll í
fyrsta skipti í Esjuna h. 17. Hér 1 bæn-
um féll fyrsti snjór h. 30., austanbylur.
Jörð hér enn marþíð.
z/n ’o2 J. Jónassen.
Klæðaverzlunin i Bankastræti 12.
Mikið úrval af:
KAMGARNÍ, KLÆÐI, BÚKSKINNI, CHEVIOT, einnig fjólbreyttogfall-
eg BUXNAEFNI og sérstakt Úrval Í VETRARFRAKKA og ULSTERA,
Verð frá 2 kr 25—9 kr. al.
er nú nýkomið og selzt með góðu verði eptir venjú. Komið og gerið kaup við mig.
V irðing-arfyllst.
GUÐM. SIGURÐSSON
klæðskeri.
Hálslín af öllum stœrámn HVERGI ÓDÝRARA, og allt þvi til-
heyrandi feest þar einnig.
— Fataefni ZH
falleg, haldgöð og ódýr,
fá menn frá Yarde-klæðaverksmiðju,
Allir, sem þekkja til, koma þangað með
sínar ullarsendingar. Og öllum líkar
tauin mæta vel.
Komið því sem fyrst að skoða sýnis-
hornin hjá umboðsm.
Jón Helgason.
Aðalstræti 14.
VÁTRYGGINGARFÉLAGIÐ
,sun‘
í Lundúnum (stofnað 1710) tekur að
sér með sanngjörnum kjörum ábyrgð
á húsum, allskonar áhöldum og inn-
anstokksmunum, fénaði, er inni brenn-
ur og skipum, sem í höfn eru eða á
land eru sett.
Aðalunibodsmadur á íslandi
Dr. Jón Þorkelsson yngri
í Reykjavík.
þ A R EÐ verzlunin „NÝHÖFN“
í Reykjavík er nú lögð niður,
áminnast allir, er skulda henni,
að greiða hið alira fyrsta skuldir
sínar til undirskrifaðs, sem hefur
fyrst um sinn á hendi alla inn-
heimtu á útistandandi skuldum
og útborganir á inneign við sömu
verzlun, Skrifstofa mín er í
húsi frú Thordals (Sivertsenshús).
Reykjavik 3. nóv. 1902.
Matthías Matthíasson
fyrv. verzlunarstjóri
Perur, Epli, Vinþrúgur
komu með s/s „Vesta" í verzlun
Valdemars Ottesens
6 Þingholtsstrœti 6.
Leir eldfastur
Agætar danskar
KARTÖFLUR
fást í verzlun
fæst í verzlun
Sturlu Jónssonar.
Björns Þórðarsonar
fyrir 8 kr. tunnan.
IJ Q 11 otl 1 1 1 hvít og mis
naUOlUll l'terlangbezt
borguð í verzlun
Jóns Helgasonar,
Aðalstræti 14.
við Laugaveg til
sölu. Semja má
við Sturlu kaupmann Jónsson.
Hálf Bræðratunga
í Biskupstungum fæst til ábúðar frá
næstkomandi fardögum. Semja má við
Sturlu kaupmann Jónsson.
Slæm molting.
Af því að konan mín hafði um nokk-
urn tíma þjáðst af slæmri meltingu af-
réð eg að láta hana reyna Kína-lífs-el-
ixír þann, er Waldimar Petersen í
Friðrikshöfn býr til. Þegar hún var
búin að taka inn úr einu glasi fór mat-
arlystin þegar að örvast. Og eptir að
hún enn hafði tekið inn úr 2 glösum
fór heilsan dagbatnandi; en undir eins
og hún hætti að brúka þetta agætis-
lyf fór að sækja í sama horfið og áð-
ur; má hún því sem stendur ekki án
meðalsins vera.
Þetta get eg vottað með góðri sam-
vizku og vil því ráðleggja hverjum
þeim, er þjáist af sama kvilla og kon-
an mín, að nota þennan heilsubitter.
Jón Ingimundsson
Skipholti.
KÍNA-I.IFS-ELIXÍRINN fæst hjá flestum
kaupmönnuni á íslandi, án nokkurrar toll-
hækkunar, svo að verðið er öldungis sama
sem fyr, 1 kr. 50 a. flaskan.
Til þess að vera vissir um, að fá hinn
ekta K(na-lífs-elixír, eru kaupendur beðnir
v.p.
að l(ta vel eptirþví, að —p^- standi á flösk-
unum í grænu lakki, og eins eptir hinu skrá-
setta vörumerki áflöskumiðanum: Kínverji
með glas 1 hendi, og firmanafnið Walde-
mar Petersen.
Eigandi og ábyrgðarmaður:
Hannes Þorsteinsson, cand. t/ieol.
Prentsmiðja Þjóðólfs.
62
Eptir þetta höfðu allir beig af Þorsteini, en þorðu heldur ekki að
hafa neitt saman við hann að sælda. Hann sat sem nokkurs konar
fylkiskonungur á búgarði sínum, og það varð þögult hvarvetna, sem
hann var staddur. Ef honum stundum fannst þungbært og tómlegt
að vera svona einmana, þá huggaði hann sig við, að enginn gæti þó
haldið til jafns við hann. Þætti honum of dauflegt heima fyrir, þá ferð-
aðist hann um sveitirnar á markaði og mannfundi, og ávallt reitti hann
menn til reiði, fékk þá í ryskingar við sig, og leikslokin urðu svo ávallt
þau, að hann bar hærra hlut, og mótstöðumaður hans hafði eymsli í
skrokknum marga daga a eptir. En það var sérstaklega einn maður,
sem skimaði eptir hverju tækifæri til að klekkja á Þorsteini, og það var
einmitt Ólafur, sem var í brúðkaupinu. Hefði hann spurn af einhverjum,
er var heljarmenni að afli, bjó hann jafnan svo um hnútana, að Þorsteinn
fékk vitneskju um það, þvf að Ólafur hafði lofað, að hann skyldi að
minnsta kosti gefa fátækum tíu dali, þá er hann frétti, að Þorsteinn hefði
orðið fyrir skakkafalli.
Svo var það einn dag, að Þorsteinn gekk þar fram hjá, sem Ólafur
var að vinnu sinni úti við.
„Nú getur þú farið heim og lagt þig til hvíldar, Þorsteinn áfloga-
vargur", sagði Ólafur, „því að nú er kominn annar þér meiri".
„Hann á víst heima í tunglinu sá", svaraði Þorsteinn hæðnislega, en
nam þó staðar.
„Ó-nei, hann á heima í Vinjesókn, og heitir Bárður í Ási".
„Þú hefur þá heyrt hans getið".
„Já, eg held það; hann er nafnkunnur. A markaðinum í Kongs-
bergi núna fyrir skömmu, tók hann þrjá beljaka úr Naumudal, og skellti
þeim niður, og hann ber tvo þunga kornpoka á bakinu, eins léttilega og
aðrir bera litla skinnsál.
„En samt hefur þú ekki frétt, að hann hafi jarðvarpað Þorsteini
Haddingja1)", mælti Þorsteinn og rétti úr sér rembilega, „og þú munt
heldur ekki frétta það síðar, karl minn".
63
„Og hver veit það. Þeir segja það sumir hér í sveitinni, að það
mundi ekki verða nein ofraun fyrir hann Bárð“.
„Já, einmitt, svo það segja menn", mælti Þorsteinn; „segja þeir
það ?“
Að svo mæltu þrammaði Þorsteinn heim til sín, lét söðla hest sinn,
og reið óraveg yfir fjallið rakleiðis til Vinje. Hann spurði sig fyrir,
hvar Bárður ætti heima, og honum var vísað á bæinn. Þá er hann var
kominn heim þangað, sleppti hann hestinum í túnið hjá Bárði, og gekk
inn í stofu. Hann klappaði ekki á dyrnar, heldur gekk rakleitt inn, og
settist niður. Húsbóndina var einn, og horfði hissa á gestinn.
„Þú kemur víst ekki frá mannabyggðum", sagði Bárður.
„Þig varðar ekkert um, hvaðan eg kem, en nú er eg hér", sagðt
Þorsteinn.
„Það er svo að sjá, sem þú sért ekki kominn af siðuðu fólki“,svar-
aði Bárður.
„Foreldrar mínir voru að minnsta kosti jafn merkir sem foreldrar
þínir", svaraði Þorsteinn, „og frá Haddingjadal er eg, ef þig langar til
að vita það“.
„Mér datt það í hug", sagði Bárður; „stærsta illgresið vex ávallt f
sorpinu".
„Já, þeir eru ekki bústnir, Þelamerkurkarlarnir, þeir lifa mestmegnis
á saltaðri síld og skemmdum kartöfluin", svaraði Þorsteinn.
í því bili kom sonur Bárðar inn með öndina í hálsinum.
„Það er hestur í túninu, pabbi", sagði hann.
„Það er hesturinn minn", svaraði Þorsteinn.
Bárður virti Þorstein fyrir sér og mælti:
„Þú ert víst kominn hingað til að fá ráðningu".
„Já, einmitt", svaraði Þorsteinn.
„Þá er bezt, að þú fáir að reyna, hvort nokkurt gagn er í söltuðu
síldinni og skemmdu kartöflunum", mælti Bárður, og þokaði sér að Þor-
steini, „en á dyr skaltu rekinn, hver sem þú ert“.
Þorsteinn hafði staðið upp, reiðubúinn til að taka á móti honum. Þeir
1) Þ. e. (búi í hinum forna Haddingjadal.