Þjóðólfur - 27.02.1903, Blaðsíða 4

36
J.P.T.Brydes
verzlun í Reykjavík
tekur að sér að panta
Sjókort
frá Det Kgl. Sökort-Arkiv í Kaup-
mannahöfn, og selur kortin fyrir inn-
kaupsverð að viðlögðum kostnaði.
Verzlun
Sturlu Jónssonar
selur:
Trélím 0,48 pd.,
Panelpappa 2,50 rúllan,
Zinkhvítu og Blýhvítu 0,23—0,35 pd.,
Rautt og gult farfadupt 0,12,
Allskonar aðrar farfategundir, email-
eringar og bronzemjög ódýrt,
Kítti 0,08—0,15 pd.,
Fernisolíu 0,65 pt.,
Terpentínu 0,75 —,
Saum, mjög ódýran,
Rúðugler mjög ódýrt, kemur með
næstu póstskípsferð.
Til athugunar fyrir
Fríkirkjumenn.
Fyrst um sinn byrja messugerðir í frí-
kirkjunni kl. 12 á hádegi.
Safnaðarstjórnin.
Umræðurnar, er haldnar
voru á málfundinum um bindindi í
haust, eru nú prentaðar og fást hjá
Jóni Pálssyni Laugaveg 41.
eir sem þurfa að fá sér
í falleg föt, ættu að skoða
nýju efnin, sem komin eru í
Klæðaverzlunina
Bankastræti 12.
Fjölbreytt úrval, sem allir dást
að; allt til fata fæst þar
eínnig. Flibbar — Brjóst —
Manchetter og allskonar Slips,
hvergi ódýrara eða betra. Reynið
hvort ekki er satt.
Húsbygginga- g
vörur. »
t. d. Veggjapappi, Klæðningspappi, 2!
Stiftasaumur, Skrúfur, Hurðarskrár, §
Hurðarklínkur, Hurðarhúnar, Hurð- *0*
arhjarir, Gluggahjarir. ®
Allskonar málaravörur. g
Trélím og ýmislegt annað, sem þarf
til húsasmíða, fá menn hvergi hér *
(D
í bæ betra né ódýrana *
en í verzlun
«4
B. H. Bjarnason. «
Húseignin LAUGALAND í
Reykjavík ásamt erfðafestulandi því,
sem henni fylgir, er til sölu. — Verð
ágætt. — Borgunarskilmalar mjög góðir.
Landsbankinn í Reykjavík
26. febr. 1903.
pr. Tr. Gunnarsson.
Eiríkur Briem.
Reykjarplpur
m i k i ð ú r v a 1
í verzlun
Sturlu Jónssonar.
SKÁLDRIT
Gests Pálssonar
(386 bls. í 8°) eru nú fnllprentuð og
komin tii söiu í bókaverzl-
Sigfúsar Eymundssonar.
Þau kosta 2,50 í kápu, og í snotru
bandi kr. 3,00.
Jörðin STÖRU-V OGAR
með hjáleigunni GARÐHÚSUM í
Gullbringusýslu, er til sölu fyrir mjög
lágt verð. — Borgunarskilmálar
agœtir.
Landsbankinn í Reykjavík
26. febr. 1903.
pr. Tr. Gunnarsson.
Eiríkur Briem.
Með því að eg fer erlendis nú með
»Laura«, þá læt eg almenning vita, að eg
hef beðið söðlasmið Samúel Ólafsson að
leigja út hús rnitt við Vitastíg, og sömu-
leiðis að veita móttöku leigu fyrir téð hús
í fjarveru minni.
Bjarni Jónsson.
* *
*
I sambandi við ofanskrifaða auglýsingu
leyfi eg mér, að benda á fjöldamörg góð
herbergi 1 hinu nýja húsi við Vitastíg,
eign Bjarna trésmiðs Jónssonar.
Samúel Ólafsson.
K O M I Ð
ullarsendingum ykkar til Egils Eyjólfs-
sonar fyrir hverja póstskipsferð og vitjið
svo tauanna eptir c. 2 mánuði, líka geta
menn fengið tauin um leið og sendingin
er afhent. Eftir nokkurn tíma verður
nóg fyrirliggjandi af tauum. Eptir 14.
maí verður afgreiðslan á Laugaveg 24,
nú Laugaveg 31.
Virðingarfyllst. E. Eyjólfsson.
wwwwwwwwwwww
Tvö herbergi f miðjum bænum, eru
til leigu fyrir einhleypa, frá 1. marz eða 14.
maí n. k. — Ritstj. vísar á.
Til leigu frá 14. maí eru 4 herbergi
ásamt eldhúsi og geymsluplássi í nýju húsi
í miðjum bænum. Ritstj. vfsar á.
GÓÐ U R
Harðfiskur
og
Saltfiskur
fæst í verzlun
Sturlu Jónssonar.
Eg tel það skyldu mína að senda
yður eptirfarandi vottorð:
Eg hef mjög ár þjáðst af innvortis
sjúkleika, matarólyst, taugatitringi og
annari veiklun. Hafði eg árangurslaust
fengið nokkrum sinnum meðul hjá ýms-
um læknum. Nú síðustu árin hef eg
neytt Kína-Iífs-elixírs frá herra Walde-
mar Petersen, Fredrikshavn, og ávallt
fundið á mér bata við það, en sökum
fátæktar minnar hef eg ekki haft efni
á að hafa hann stöðugt, en finn það
samt sem áður, að eg get ekki án el-
ixírsins verið. Þetta get eg vottað með
góðri samvizku.
Króki í febrúar 1902.
Guðbjörg Guðbrandsdóttir.
KÍNA-LIFS-KLIXÍRINN fæsthjá flestum
kaupmönnum á íslandi, án nokkurrar toll-
hækkunar, svo að verðiðeröldungis sama
sem fyr, 1 kr. 50 a. flaskan.
Til þess að vera vissir um, að fá hinn
ekta Kína-lífs-elixír, eru kaupendur beðnir
V. P.
að líta vel eptirþví, að F - standi áfiösk-
unum í grænu lakki, og eins eptir hinu skrá-
setta vörumerki áflöskumiðanum: Kínverji
með glas í hendi, og firmanafnið Walde-
mar Petersen.
Eigandi og ábyrgðarmaður:
Hannes Þorsteinsson, cand. theol.
Prentsmiðja Þjóðólfs.
78
„Viljið þér sýna mér þá góðvild að segja mér, hvar eg get fengið
mér hest og vagn?“ sagði flóttamaðurinn.
Bændurnir litu hvor á annan.
„Þér getið auðvitað fengið vagn í þorpinu", sagði eldri maðurinn.
„Hvaðan ber yður að?“
„Eg er ferðamaður og kom of seint til að geta náð í seinustu járn-
brautarlestina. Eg vildi ekki bíða eptir árdegis-hraðlestinni, með því að
eg er svo önnum kafinn. Þessvegna gekk eg, en svo villtist eg, og eg
hefi verið á gangi í alla nótt".
„Já, einmitt það. Þér hafið auðvitað ekki viljað bíða, það er auð-
séð, því það er ekki nema þriggja stunda gangur til borgarinnar", sagði
bóndinn. „En hvernig gátuð þér annars villzt? Gamli alfaravegurinn
liggur meðfram járnbrautinni alla leið“.
„Hver grefillinn!" hugsaði ungi maðurinn, en svaraði: „Eg ætlaði
að fara skemmstu leið, sem maður nokkur á brautarstöðinni vísaði mér
á, en svo villtist eg“.
Hann gat ekki séð á bóndanum, hvort hann trúði þessu, því að það
hreyfðist engin vöðvi í andliti hans: „Jú, jú", sagði hann loksins. „Það
getur komið fyrir, að maður villist, þar sem maður er alveg ókunnugur,
og þér eigið víst ekki heima hérna í sveitinni?"
„Nei. Viljið þér sýna mér þá vinsemd, að vísa mér á vegtilþorps-
ins?“ spurði ungi maðurinn, honum gazt ekki vel að þessari löngu yfirheyrslu.
„Já, það er velkomið, að eg vísi yður leið. Þér eigið að ganga yfir
völlinn þarna og svo upp á brekkuna, sem eg bendi yður á. Þér sjáið
nokkura runna á vinstri hönd, og svo liggur vegur gegnum kjarrið, en
það er að eins götuslóði, og þér eigið ekki að ganga þar niður, heldur
halda beint áfram, þá komið þér að vindmylnu, sem er á hægri hönd,
hana átti gósseigandinn, sem átti þorpið fyr á dögum. Jæja, hvað sem
því Iíður, þangað eigið þér ekki að fara, því að þar býr enginn, þeir
eru að rífa hana til eldsneytis. Nei, þér eigið að halda beint áfram, unz
þér komið að litlum hólum, þegar þér gangið upp á einn þeirra, getið
þér þaðan séð þorpið okkar. Það heitir Soukhomlia, það hefur það alltaf
79
heitið. Þegar þér komið þangað, getið þér spurt þá, sem þér hittið,
til vegar".
„Kærar þakkir“, sagði ungi maðurinn og skundaði leiðar sinnar.
„Eg óska yður góðrar ferðar", kallaði bóndinn á eptir honum. Hinn
leit við og hneigði sig.
„Þetta er eflaust þjófur", sagði bóndinn, þegar hinn ungi maðurhafði
fjarlægzt hann svo, að hann heyrði ekki til hans. „Eg þori að veðja
um það, að töskunni, sem hann er með, hefur hann stolið á brautarstöð-
inni, og að hann vill fela hana".
Hinn ungi maður hafði nú fundið brekkuna, veginn og mylnuna, en
hann hélt ekki þeirri stefnu, sem bóndinn hafði sýnt honum. Eins og
flóttamönnum er eðlilegt, vildi hann ekki að spor sín yrðu rakin, og gekk
þess vegna allt aðra leið. Kjarrið laðaði hann að sér, og þar lá vegur,
sem virtist fjölfarinn, hann vonaði líka, að hann kæmi að einhverju býli,
ef hann héldi þá leið.
Svo gekk hann áfram hér um bil tvær klukkustundir og kom svo
inn í stóran skóg. Hann var fyrir löngu búinn að losa sig við ferða-
töskuna sína, hafði þeytt henni frá sér inn í kjarrið. — Þeir sem ekki
nákvæmlega virtu hann fyrir sér, gátu haldið að hann væri þjónn, er
leitaði sér að þjónsstöðu, og yrði sakir fátæktar að ganga. Hann var
að minnsta kosti nægilega þunglyndislegur, og þar við bættist, að hann
var soltinn og þreyttur, og hafði ekkert sofið um nóttina. En þó var allt
þetta ekkert hjá þeirri miklu kvöl, sem hann hafði í öðrum öklanum,
og honum fannst líka, sem hann hefði fengið högg á hnéð ; hann hafði
auðvitað meiðst, þegar hann henti sér svo voðalega út úr vagninum.
Hann þreytti nú lengi göngu sína. Skógarlimið varð þéttara og
sinámsaman breyttist skógurinn að útliti. Nú var hann kominn í dimm-
an furuskóg og greinar hinna stóru trjáa héngu út yfir brautina, sem
hann gekk. Svo langt sem augað eygði, voru löng skógargöng með há-
um rauðbrúnum súlum; jarðvegurinn, sem var ófrjór, var þakinn gulum
blöðum, er dottið höfðu af trjánum, og við bjarmann, er lagði á þau,
var skógurinn ekki ósvipaður musteri með dökkvum súlum.