Þjóðólfur - 06.11.1903, Blaðsíða 3

179
Yeðnráttufar í Itvík í október 1903.
Medalhiti á hádegi. + 3.7 C.
—„— „ nóttu . -j- I.i „
Mestur hiti,, hádegi. + 12 „ (1.)
Minnstur — „ „ .-+3 » (27 •) '
Mestur — „ nóttu . + 5 „
Minnstur— „ „ . +• 8 „ (28.).
Framan af mánuðinum optast logn eða
hægur á austan með nokkurri rigningu við
og við; h. ig. gekk hann til norðurs og
héldst það til 27. með nokkru frosti. Síð-
an stillt veður, hæg austanátt og þýðvindi.
Ennþá hefur hér eigi fallið snjór á jörðu.
V11—'03. J Jónassen.
Sti'ilka getur fengið vist nú þegar við
að gæta barna. Ritstj. vfsar á.
Vel skotna fálka
kaupir Július Jörgensen Hotel
ísland.
Uppboðsauglýsing,
Mánudaginn 16. nóvembermán. næst-
komandi á hádegi, verður opinbert
uppboð haldið í þinghúsi kaupstaðar-
ins og þar seld hæstbjóðendum, ef
viðunanlegt boð fæst, fiskiskipin:
Helga 75,37 smál. að stærð.
Guðrún 22,00 — — —
tilheyrandi þrotabúi Helga kaupmanns
Helgasonar með seglum, akkerum, bát-
um og öðrum útbúnaði, er skipum
þessum fylgja.
Uppboðsskilmálar verða til sýnis hér
á skrifstofunni daginn fyrir uppboðið.
Bæja-rfógetinn í Reykjavík.
20. október 1903.
Halldór Daníelsson.
Kol og Steinolía
miklar birgðir og mjög ódýrt seldar.
Maís, Hænsnabygg,
Bankabygg, Haframjöl
kuúsað.
LAUKUR.
Segldúkur ágætur og ódýr.
,EDINBORGs
Ha fn arst r æ t i 12.
Skiptafundir
verða haldnir á skrifstofu sýslunnar í
Hafnarfirði í eptirgreindum búum sem
hér segir:
1. Dánarbúi Björns Ólafssonar frá
Traðarkoti mánudaginn þ. 14.
des. þ. á., kl. 12 á hádegi.
2. Dánarbúi Hinriks Ólafssonar frá
Ólafsvelli sama dag, kl. 1 e. h.
3. Þrotabúi Kristjáns Kristjánsson-
ar frá Hvammi í Vatnsleysu-
strandarhreppi, sama dag, kl. 4
e. h.
4. Dánarbúi Jóns Jónssonar frá Salt-
vík sama dag, kl. 5 e. h.
5. Dánarbúi Guðmundar ívarsson-
ar frá Brunnastöðum þriðjudag-
inn þ. 15. des. þ. á., kl. 12 á
hádegi.
6. Dánarbúi Margrétar Eggertsdótt-
ur frá Minni-Vatnsleysu sama dag,
kl. 1 e. h.
7. Dánarbúi Sigurðar Gestssonar
frá Gerðabakka í Rosmhvalanes-
hreppi sama dag, kl. I e. h.
8. DánarbúiJónasarSt. Gunnarssonar
frá Hvalsnesi í Miðneshreppi sama
dag, kl. 4 e. h.
9. Dánarbúi Arna Einarssonar Görð-
unum í Rosmhvalaneshreppi sama
dag, kl. 5 e. h.
10. Dánarbúi Arna Sveinbjörnsson-
ar frá Sandhól f Rosmhvalanes-
hreppi miðvikudaginn þ. 16. des.
þ. á., kl. 12 á hádegi.
11. Dánarbúi Jóns Jónssonar, Lása-
koti, sama dag kl. 1 e. h.
12. Dánarbúi Hjörleifs Steindórsson-
ar frá Móakoti á Vatnsleysu-
strönd, sama dag kl. 4 e. h.
13. Dánarbúi Guðm. Jónssonar frá
Óttarsstöðum, sama dag kl. 5. e. h.
Það væntist að skiptunum á öllum
þessum búum verði þá lokið.
Skrifstofu Gullbringu- og Kjósar-
sýslu 2. nóv. 1903.
Páll Einarsson.
Eg hef í mörg ár þjáðst af t a u g a -
veiklun, svefnleysi og lystar-
1 e y s i og hef nú á síðkastið leitað
margra lækna, en árangurslaust. Eg
reyndi þá KÍNA-LÍFS-ELIXÍR Valde-
mars Petersens og varð þegar vör við
talsverðan bata, er eg hafði neytt 2
flaskna, og vona að mér albatni, er eg
held áfram með elixírinn.
Reykjavík, Smiðjustíg 7, 9. júní 1903.
Gudný Aradóttir.
Eg, sem þekki konu þessa persónu-
lega, get vottað, að sögusögn
hennar er sönn. Hún er nú á
góðum batavegi í samanburði við
heilsu hennar áður en hún fór að brúka
Kína-lífs-elixír.
Reykjavík, 15. júní 1903.
L. Pálsson, homöop. læknir.
KÍNA-LIFS-ELIXÍRINN fæsthjá flestum
katipmönnum á Islandi, án nokkurrar toll-
hækkunar, svo að verðið er öldungis sama
sem fyr, 1 kr. 50 a. flaskan.
Til þess að vera vissir um, að fá hinn
ekta Kína-lífs-elixír, eru kaupendur beðnir
V.P.
að líta vel eptir því, að -pT1 standi á flösk-
unum 1 grænu lakki, og eins eptir hinu skrá-
setta vörumerki áflöskumiðanum: Klnverji
með glas í hendi, og firmanafnið Walde-
mar Petersen.
Eigandi og ábyrgðarmaður:
Hannes Þorsteinsson, cand. theol.
Prentsmiðja Þjóðólfs.
Ljósmyndaverkstofa mín
er í BANKASTRÆTI 14.
Myndir teknar daglega frá kl. 11 f. m, til 2h
e, m. í hvaða veðri sem er. Myndirnar
ódýrari en áður hefur tiðkazt, þegar tekin er heii
tylft; sérstaklega ódýrar og stórar myndir
útfærðar eins og hver óskar,
Eg hef fengið mér aðstoðarmann, sem unnið
hefur mörg ár hjá hinum alþekkta fotogr. Even
Neuhaus í Kaupmannahöfn.
Ný verkfæri ákaflega fullkomin, sem eru alveg
óþekkt hér áður. Bý að einstil ,mattar‘ l!sE Platin-
myndir, bæði stórar og smáar, eins og mest tíðk-
ast erlendis.
Virðingarfyllst.
P. Bryniólfsson.
108
„Leyfist mér að spyrja, hvenær hann fór?“
,.í gær síðdegis", svaraði hún, því að hún mundi eptir tilraun Vladi-
mirs að flýja.
„Æ, hví mættum við honum?" datt henni í hug, og hún iðraðist þess
beisklega, að hafa fengið hann til að hverfa aptur heim með sér.
„Ætlið þér að telja mér trú um, að hann hafi farið burt, án þess
að segja yður frá því ?“ spurði málaflutningsmaðurinn háðslega.
„Já, án þess að segja okkur það“, sagði hún einarðlega.
„Það eru skrítnir gestir, sem menn hýsa nú á dögum", sagði hann.
„Mér þykir leitt að rannsaka húsið hérna, en eg verð að gera það".
„Hafið þér skriflega skipun til þess?“ spurði Katrín.
„Þess þarf nú ekki við", svaraði málaflutningsmaðurinn hörkulega.
En svo sneri hann sér til félaga síns, er eptir skipun hans dró upp úr
vasanum skrifuð skjöl, og rétti Katrínu þau. Hún fletti þeim sundur og
lét sem hún læsi, en geðshræringarnar meinuðu henni að lesa nokkurt orð.
Málaflutningsmanninum leiddist biðin.
„Fyrirgefið", sagði hann háðslega. „Þessi rithönd er ekki góð af-
lestrar, en við megum ekki sóa tímanum. Eg ætla þessvegna með leyfi
yðar að rannsaka herbergin meðan þér Iesið“.
Katrín vísaði honum inn í húsið.
í laufskálanum gerðist nú annað um sama leyti.
Þegar Vladimir heyrði vagnskröltið, flýtti hann sér að glugganum,
og við bjarmann frá Ijóskerinu eygði hann lögregluþjónana.
„Hann hefur þá kært mig, fanturinn sá arni", hugsaði hann.
Honum datt fyrst í hug að fara út í garðinn og reyna að komast
þaðan út í skóginn og fela sig þar, en þegar hann leit aptur út um glugg-
ann, sá hann tvo lögregluþjóna, er voru á hlaupum kringum húsið. Hon-
um var alstaðar varnað útgöngu, hann var veiddur í gildru eins og rotta.
„Eg get forðað mér“, hugsaði hann og flýtti sér til dyra með þeim
ásetningi, að fá sér eitthvert vopn, exi eða barefli, en í dyrunum mætir
hann gömlu stúlkunni, sem með öndina í hálsinum ávarpaði hann þannig:
i°5
yðar. Það er að vísu satt, að eg vann hann fyrstur manna til að fylgja
málstað vorum, en beinlínis og óbeinlfnis á eg engan þátt í því, að hann
var tekinn fastur".
Nú leit hann svo hreinskilnislega framan í hana og var auðséð, að
hann bjóst við, að hún tryði sér. Hann beið eptir svari, en hana setti
hljóða og hrukkur færðust á ennið.
„Hafið þér ekki steypt honum í ógæfu einmitt með því, að fa hann
í fylgi með yður?“ sagði hún eptir langa þögn.
Það var langt frá því, að hann liti af henni, þó að hún horfði fast
á hann, og sannfæringin leiptraði úr gráu augunum hans.
„Vér steypum oss allir í ógæfu, Katrín Vasiljevna, og vér steypum
oss í hana með opnum augum, hann og vér allir. í því er styrkur vor
fólginn. Sakir þess er köllun vor stór og vegleg, og það er skilyrði sig-
ursins, sem vér eigum í vændum", sagði hann með ákafa.
Katrín þagði og hlustaði. í orðstraum þessum var undiralda, sem
henni var svo hugljúf. Þetta minnti hana á hina kristnu píslarvotta.
„Eg skil yður“, sagði hún, „og eg er ekki reið við yður. En hvað
stoðar það. Vania er samt horfinn okkur. Eg réð það áf frásögn yðar,
að hann myndi koma aptur til okkar, lifa fyrir okkur — og nú í stað
þess — —“
Hún var svo vonlaus, er hún lagði niður handleggina og augun
flóðu í tárum.
„Talið ekki þannig", sagði Vladimir og gekk til hennar. „Hví ör-
væntið þér ? Það er líka mér að kenna — fyrirgefið mér I Eg talaði
ekki sérstaklega um bróður yðar, og þetta, sem eg sagði, eru almenn orða-
tiltæki. Að sitja í dyflizu er ekki hið sama og að vera glataður maður.
Eg þekki alla fortíð hans, og þar er ekkert, alls ekkert, sem getur varð-
að meiri hegning en að fara til Síberíu, og frá Síberíu geta menn strokið".
Hann gekk órólegur um gólf. „Heyrið Katrín!" sagði hann aptur
og stóð kyr. „Eg á vini og eg get sjálfur talsvert afrekað. Eg lofa yð-
ur því hátíðlega, að eg skal ekki víkja fyrir neintii hindrun og gera það
að takmarki lífs míns, að leysa bróður yðar úr böndum. Trúið þér mér?"