Þjóðólfur - 17.01.1908, Blaðsíða 4

12
ÞJÓÐOLFUR.
veröur gfefinn á öllum iiiíiium alþekktu, ódýru vörum þessa
3 claga: mánud. 30, þridjud. 31. og miöv.d. 33. jan. þ. á.
Nórnlaklega ódýrt má nef'na:
Einstaka sparijakka handa karlm., upprunav.: kr. 20,00, nú 12,15.
.Þykkar vetrarbuxur (sparibuxur) upprunav.: kr. 7,00, nú +,75.
Yetrarfrakkar handa fullorðnum frá 16,00, Vetrarjakkar með
belti frá kr. 7,65.
Öll föt, spariföt og vetrarföt, seljast nú fjarska ódýrt.
Alfatnaðir frá kr. 15,30.
Enskar regnkápur, áður kr. 20,00, nú kr. 16,00.
Eríiðisföt (jakkar og buxur) frá kr. 3,90.
Fatatau í spariföt og vetrarföt, þykkt og gott, tvíbr. frá kr 1.35.
Olíuföt (jakkar og buxur) frá kr. 5,95.
Drengjaföt, afaródýr, með 10—+0°/o afslætti.
Sjöl, hrokkin og slétt, áður kr. 16,00, nú kr. 8,00.
Dömuklæði, tvíbr. frá kr. 1,35.
Sængurdúkur, tvíbr. fxðurheldur frá kr. 0,80 pr. al.
Allsk. nærföt og peysur, afar-ódýit.
Þetta verð verður að eins þessa 3 daga 20.—21. og 22. jan.
i
Gasljósin heimsfrægu.
NÝJASTA á Fróni NÝTT!
Nýjustu endurbætur á þessum ljósum eru kenndar við Margretli’s
Weetlight Feuerheerd A Co. Hamborg, sem eru í því fólgnar,
að engin spiengingarhætta getur átt sér stað. Ljósker
þessi ern af öllum tegundum, t. d. götuljósker, húðarljós,
verkstæðislampar, mótorljós, og sérstaklega er ein tegund
þeirra mjög hentug við alla útivinnu, ómissandi fyrir
brandliðið, uppskipun o. s. frv.
Verðið er óheyrilega lágt, og eyðsla af brennsluefninu
sárlítil. Annars rnæla ljósin bezt með sér sjálf, en þar
að auki eru fjöldamöi-g vottorð til sýnis um ágæti þeirra
bæði frá Þýzkalandi og Englandi, þar sem þau eru mikði
notuð.
Ljósin ávallt til sýnis og reynslu, ef þess er óskað.
Virðingarfyllst
Ijlöndahl & Einarisson.
Lækjargötu 6. lteykjavík.
Aðalumboðsmenn fyrir Island og Færeyjar.
Brauns verzlun .Hamborg
AOalstræti 9.
Til almennings.
Eins og almenningi mun kunnugt, hefur siðasta alþingi samþykkt
lög um, að af Kína-lífs-elixír þeirn, sem eg bý lil og alstaðar er viður-
kenndui', skuli gi'eiðast skattur, er samsvai’ar 2/3 af innflutningstollinum.
Sökum þessa ósamsvai'andi háa skatts, er mér kom öldungis óvart
og vegna mikillar verðhækkunar á öllum efnum elixírsins, sé eg mig
því miður knúðan til að hækka verðið á Kína-lífs-elixír upp í 3 kr. fyrir
ilöskuna frá þeim degi, ei' fyrnefnd lög ganga í gildi, og ræð eg því
öllum neytendum Kína-lífs-elixírsins vegna eiginhagsmuna þeii’ra, að
fxirgja sig upp með hann um langan tíma, áður en verðhækkun þessi
gengur í gildi.
Waldemar Petersen.
Nyvej 16. Köbenhavn V.
Islandsfærden 1907
kemur út í 20 heptum, á 30 aur. hvert, með 200 myndum.
1. og 2. hepti er komiö út. Við áskriptum taka allir bók-
salar hér á landi og aðalútsölumaður bókarinnar
Sig’urður Kristjánsson.
Tækiíæriskaap
á vönduðu húsi, með slórri lóð, á góðum stað. Peir, sem
eru efnalitlir, ættu að þiggja fieiri hundrað krána ivilnun.
TJpplýsingar gefur
Jón Jónsson, finðargötu 1D.
9°
sem náði til allra.'án tillits til stærðar og aldurs, gat naumast skoðast öðru-
vísi en gaman eitt, en það var gaman, sem hefði getað orðið háðfuglinum
dýrkeypt.
»Er þetta í rauu og veru satt?« spurði inóðurbróðir minn.
»Já, hr. Charles!* svaraði veitingamaðurinn. »Maðurinn bíður niðri«.
»Það er drenghnokki«, kölluðu nokkrir hnefleikamennirnir«, einhversveita-
stauli, sem ætlar að draga dár að okkur«.
»Það skuluð þér ekki halda«, svaraði veitingamaðurinn. »Hann er snyrti-
menni eptir búningi hans að dæma, og honum er full alvara með þetta, sem
hann segir, eða annars skjátlast mér illa í mannþekkingu.
Móðurbróðir minn hvíslaðist nokkra stund á við prinzinn.
»Gott og vel, herrar mínir«, mælti hann. »Það er ekki framorðið enn, og
ef einhvern ykkar langar til að sýna samkvæminu merki dugnaðar síns, þá er
ekki unnt að óska sér betra tækifæris«.
»Hversu þungur er hann, Bill ?« spurði Jim Belcher.
»Hann er nálega 6 fet á hæð, og eg gizka á, að hann sé 20 fjórðungar
afklæddur«.
»Þungur málmur!« mælti Jackson. »Hver tekur hann að sér?«
Það vildu þeir allir og æptu hver f kapp við annan, ttm leið og hver um
sig var að sýna fram á, hvers vegna einmitt hann ætti að verða fyrir valinu.
Að berjast nú, er þeir voru æstir af víndrykkju og ólmir í að gera óskunda
og framar öllu að berjast í augsýn prinzins og þessara hefðarmanna, það var
tækifæri, sem ekki bar opt að fyrir þá. Það var að eins Jackson, Belcher og
nokkrir aðrir nafnkunnir menn, sent drógu sig í hlé, vegna þess að þeim þótti
það ekki samboðið virðingu sinni, að mannspilla sér í svona löguðum bardaga.
»Þér getið ekki allir bari/.t við hann«, mælti Jackson loksins. »Það er
forsetinn, sem á að úrskurða það«.
»Yðar konunglega tign vill ef til vill gera svo vel, að stinga upp á ein
hverjum*, mælti móðurbróðir minn við prinzinn.
»Eg skyldi sannarlega með ánægju taka hann sjálfur að mér«, mælti prinz-
inn, sem var orðinn eldrauður í fraroan með starandi augu. »Þér haftð séð
mig taka þátt í hnefleikum, Jackson! Þér þekkið aðferð mínaj«
»Eg hef séð yðar konunglegu tign og fengið að þreifa á henni«, mælti
hinn kurteisi Jackson.
»Kannske Jim Belcher vildi sýna oss íþrótt sína«, mælti móðurbróðir rninn.
Belcher brosti og hristi höfuðið.
»Hérna er Tom bróðir minn, sem enn hefur ekki verið tekið blóð í Lund-
únum. Þetta mundi betur vera við hans hæfi«.
91
„Lofið mér að lumbra á honum", öskraði Joe Berks. „Eg hef verið að bíða
eptir einni umferð allt kveldið, og ætla að berjast við hvern þann, sem reynir
að fara í staðinn minn. Ef þér veljið Tom Belcher en ekki mig, þá berst eg
við Tom Belcher, Jim Belcher, Bill Belcher, eða hvern þann Belcher, sem Bristol
hefur nokkru sinni átt í eigu sinnx".
Pað var auðséð, að Berks var kominn í það ess, að hann hlaut að berja á
einhverjum. Hann hnýtti stóru, rauðu knefana og mundaði þá til barsmíðar
um leið og hann horfði í kringum sig tneð sljófu augnaráði, því að hann var
orðinn mjög drukkinn.
„Eg hygg, að gestir mínir verði sammála mér um, að Joe Berks rnundi
hafa gott af að fá dálitla hreyfingu og anda að sér hreinu lopti", mælti móðurbróðir
minn. „Með leyfi hans konunglegu tignar og boðsgestanna kýs eg hann af
vorri hálfu til þessa einví£iis‘‘.
„Þér sýnið mér mikinn heiður", kallaði Berks, stóð skjögrandi upp og fór
að klæða sig úr frakkanum. „Hafi eg ekki gert hann að fiskstöppu eptir fimm
mínútur, þá sé eg Shropshire (heimkynni mitt) aldrei framar".
„Bíddu dálítið við, Berks", sögðu margir. „Hvar á bardaginn að vera?"
„Hvar sem þér viljið, góðir hálsar. Eg skal berjast við hann á sorphaug
eða ofan á vagni, ef þér óskið. Látið okkur ganga í návígi, og látið mig svo
um það sem eptir er“.
„Þér getið ekki barizt hérna inni", mælti ntóðurbróðir niinn. „Hvar á það
að verar"
„Hinn ókunni vinur okkar verður að láta álit sitt í ljósi, Tregellis!" mælti
prinzinn. „Það væri rangt, ef hann mætti ekki sjálfur setja skilyrði fyrir sig".
„Þér hafið rétt að mæla, herra! Vér verðum að láta hann koma hingað upp".
„Það er hægðarleikur", mælti veitingamaðurinn, „því að þarna kemur hann".
Eg leit í kringum mig og sá bregða fyrir háum, snyrtilega búnum unglings-
manni í síðri, brúnni ferðakápu með svartan flókahatt á höfði. Aðvörmuspori
sneri hann sér dálítið við og eg preif báðum höndum í handlegg Harrisons.
„Harrison!" sagði eg með andköfum. „Það er drengurinn þinn, hann Jim“.
Og þó hafði mér einmitt flogið í hug þegar frá byrjun, að þetta væri einmitt
hann, og eg hygg, að sama hafi verið um Harrison, því að eg tók eptir því, að
hann varð órólegur á svipinn, undir eins og minnst var á ókunna manninn niðri.
Gestirnir störðu hissa á Jim og dáðust að íríðleik hans og vaxtarlagi, en
þá er sá aðdáunarkliður var sjatnaður, hljóp Harrison fram og baöaði út báð-
um höndunum í mikilli geðshræringu.
„Þetta er Jim frændi ntinn, herrar ntfnir!" mælti hann hátt. „Hann erekki
enn tvítugur að aldri, og er ekki hingað kominn með mfnu leyfi".