Þjóðólfur - 02.04.1909, Page 3

Þjóðólfur - 02.04.1909, Page 3
ÞJOÐOLFUR. 55 Starjrxksla lanðssimanna 1908. T e k j u r : Símskeyti innanlands: Almenn skeyti................. 8551,66 Yeðurskeyti................... 2400,00 10951,66 Simskeyti til útlanda: Almenn skeyti................. 9751,94 Veðurskeyti................... 1274,28 11026,22 Símskeyti frá útlöndum.......................... 5350,88 ^r. 27328,76 Símasamtöl..................................................—* 27885,20 Talsímanotendagjald.........................................— 6973,61 Aðrar tekjur (símnefni, vextir, seld efni o. fl.). .... . — 3857,84 Tekjur alls kr. 66045,41 Gr j ö 1 d: Laun starfsmanna (hér eru með talin laun landsimastjórans), þóknun til landstöðva, laun til sendiboða o. fl. 24859,91 Viðhald símanna............................... 7433,95 Eyðublöð, prentkostnaður, ritföng o. fl........ 3045,91 Önnur gjöld (húsaleiga, ljós og eldiviður, áframhalds- gjald, flutningur, ferðakostnaður, alþjóðaskrifstofan í Berne o. fl............................... 10567,01 kr. 45906,78 Tekjuafgangur kr. 20138,63 Reykjavík 25. mars 1909. O. Forberg. eptir þessu niðurlagi og bjóst við stóra trompinu eða að minsta kosti rúsínunni 1 endanum, en það var ekki því að heilsa. Öll þess? málalenging hartnær tveir þjett- letraðir Þjóðólfsdálkar er ekkert annað en upptugga á því sem höf. hefur verið að stagaát á bæði í fyrra og einkum í fyrri- hluta ritgjörðarinnar. Það kveður svo ramt að þessu, að eg hélt að eg væri farinn að lesa lyrri hlutann aptur, þegar eg var að stauta mig gegnum niðurlagið. Menn ættu að bera saman þessa tvo greinar- stúfa til gamans sjer og öðrum, og til að sannfærast um það, að nú er orðið þrota- bú — hvað röksemdir og ritverksefni snert- ir — hjá L. P. Héðanaf er óvinnandi verk að eiga orða- stað við höf. um þetta mál. Hann hefur kveðið sjálfan sig í kút og honum væri vlst hentast að halda kyrru fyrir í kútnum héðan í frá. Hallgrímur sálmaskáld kvað eitt sinn um merkilegan kút, þessa vísu: „Hann er fundinn fram við sjó fjörunum hvergi nærri, opinmyntur þögull þó, þá dyggð hafa færri. Merkilega skynsamur kútur, þótt botnlaus wæri. Á góunni 1900. P. yónsson. M«isfcari Karl KftcMer, Islandsvinurinn alkunni, er núað gefaút nýja bók, er nefnist »Wústenritte und Vulkanbesteigungen auf 1 s 1 a n d « (Ferðalög um auðnir og eld- fjöll á íslandi) ag er hún um ferð hans um Þingeyjarsýslur 4 fyrra sumar. Bókin er prýdd fjölda mörgum myndum. Hr. Kúchler ráðgerir að koma hingað til lands enn næsta sumar. Kemúr >hann þá >til suðurlands og fer landveg norður í land, ef til vill Kjalveg. Jarðarför Guðmundar Schevings héraðs- læknis í Hólmvvík fór hér fram í gær. — Kom líkið að norðan með »Vestu« .27. f. m. Skipakomur. »V e s t a « kom norðan og vestan um land 27. f, m. með allmarga farþega, þar á meðal voru: Jón Jónsson kaupfélags- stjóri íÆrlækjarseli, Páll V. Bjarnason sýslu- maður á Sauðárkrók, Sigurður Baldvins- son í Garði, Sigurður Jónsson bóndi á Yztafelli, Sigurður Sigurðsson á Halldórs- stöðum í Kinn, Unnur Benediktsdóttir frú »Hulda« skáldkona). »Ceres« kom frá Isafirði 31. f. m. og fer til Seyðisfjarðar og útlanda á morgun. Dólnn af lopteitrun. er aldraður maður hér 1 bænum 29. f. m., Emar Gudmundsson að nafni, í Einars- höfn (Holtsgötu 10). Fólk í næstu húsum undraðist það mjög, að þann dag sást engin hreyfing á fólki því, er bjó í húsi þessu, og fór að grenslast eptir, hverju það sætti. Lá þá bóndinn og kona hans meðvitundarlaus f rúmi sínu, en unglings- drengur skreið á fótum mjög lasburða. Andaðist bóndinn skömmu síðar, en kon- an og pilturinn eru á batavegi. Hefur héraðslæknirinn skýrt svo frá, að líklega muni slys þetta hafa stafað af lopteitrun, því lifað hefði á steinolíuhitunarvél fram eptir nóttunni, og eitr að loftið 1 húsinu svo mjög, að fólkið hafi orðið meðvitundarlaust, og eigi getað veitt sér neina björg. Stórnarráðið. Skrifstofustjóri á 1. skrifstofu er skip- aður Eggert Briem; ení stað hans hefur Indriði Einarsson fulltrúi ver- ið settur skrifstofustjóri á 3. skrifstofu. Samsöng hefur söngfélagið »Kátir piltar«, undir stjórn hr. Br. Þorlákssonar, ákveðið að halda næsta langardagskvöld. Mannalát. Dáinn ér 24. f. m. Á rn i J óh a n n e s- son bókbindari hér 1 bænum, eptir mjög þunga og langvinna legu á Landskots- spítalanum. Hann var sonur Jóhannesar Oddssonar í Stuðlakoti. Dáin er 26. f. m. María Jónsdótir, móðir Pálma kennara Pálssonar. Hún var fædd 31. okt. 1823; var dóttir Jóns á Ulfsstöðum Jónssonar Skúlasonar Þor- lákssonar prests í Miklagarði (-j- 1745) Grímssonar Sigurðssonar sýslum. Hrólfs- sonar sterka Bjarnasonar. Móðir hennar og kona Jóns á Ulfsstöðnm varlngibjörg Pálsdóttir á Vatnsenda Jónssonar 1 Stóra- dal Pálssonar á Torfufelli Jónssonar Páls- sonar í Litladal Ólafssonar. María var gipt Páli á Tjörnum Steinssyni, og voru þau hjón systkinabörn, því Steinn var bróðir Ingibjargar móður Maríu; einka- son þeirra er Pálmi kennari. Eptir að hún missti mann sinn flutti hún til sonar síns og dvaldi þar síðan. Hún var merkiskona og vinsæl. Að kveldi hins 29. f. m. andaðist snögglega af heilablóðfalli merkiskonan Gu ðrún Brynjólfsdóttir, kona Jóns útvegsbónda Jónssonar í Melshús- um á Seltjarnarnesi. Hún var hálfsextug, fædd á Meðalfelli í Kjós, en fluttist ung með foreldrum sínum að Meðalfellskoti og ólst þar upp. Brynjólfur faðir henn- ar var sonur Einars prests Pálssonar á Reynivöllum í Kjós og bróðir þeirra Finns föður séra Ólafs í Kálfholti og Páls föður séra Eggerts Pálssonar, en móðir hennar var Þórdís Ólafsdóttir frá Flekkudal. Hún giptist Jóni 1889 og eignuðust þau eina dóttur, er dó 7 ára, en 3 eða fleiri fósturbörn hafa þau átt. Heimili þeirra hjóna var mjög myndar- legt og var Guðrún heitin í helztu kvenna röð hvað mannkosti snerti. Hún varein af stjórnarkonum hins íslenzka Kvenfé- lags og var á leið á fund þangað, en stóð við í húsi á Bræðraborgarstíg, er dauða hennar bar svona skyndilega að, og er manni hennar og mörgu venzla- fólki þetta harmur mikill. Samsöngur var haldinn slðastl. sunnudag og mánu- dag; gekkst ungfrú Valgerður Lárusdótt- ir fyrir honum og söng þar einsöng sjálf, sömuleiðis lék hún á pfanó með frú Aall- Hansen, fjórhent, hið fagra lag »Löve- jagten« o. fl. Einar Indriðason söng einn- ig einsöng, frú Ásta Einarsson og ungfrú Hólmfríður Halldórsdóttir léku undir. Þeir Bernburg og Brynjólfur Þorláksson léku á hljóðfæri, hinn fyrri á fiðlu, hinn slðari á harmoníum. Söngfélagið »Gígja« söng nokkur lög og stýrði ungfrú Val- gerður söngnum. Yfirleitt þótti þetta góð skemmtun. Ágóðinn á að renna í sjóð, sem ætlaður er fátæku fólki hér f bæ. Safnahúsid nýja á Arnarhólstúni er nú fullgert og eru öll þau söfn, er þar eiga að vera, alflutt þangað og búið að koma þeim þar svo fyrir, að þau eru opin almenningi til af- nota. Húsið er allveglegt og vel til þess vandað, og eru það mikil viðbrigði fyrir söfnin að eignast slík húsakynni. Allter húsið algerlega eldtraust, nema efra loftið. Þriðjunginn af öllu húsinu, allan vestur- endann frá mæni og niður í kjallara, tek- ur landsskjalasafnið upp. Eru þar 13 herbergi, auk skrifstofu skjalavarðar, svo að allmikið rúm er fyrir aukningu, enda er þess full þörf, því að safnið eykst mjög ört. Lestrarsalur erþar allrúmgóður. Ölluþrengra erum landsbókasafnið. Er því að vísu ætlað að hafa hina tvo þriðjunga hússins að öllu leyti, er fram líða stundfr, en fyrst um sinn er bæði fornmenjasafnið og náttúrugripasafnið hýst þar. Ennfremur tekur anddyri hússins úr töluvert rúm. Náttúrugripasafnið er á neðsta gólfi, en forngripasafnið á efra lopti. Hefur hinn nýi fornmenjavörður, Mattbías Þórðarson, raðað því snilldar- lega niður og er þar nú fagurt um ao litast. Á miðloptinu er landsbókasafnið sjálft. Er lestrarsalur þess 27 ál. á lengd og 15 á breidd, með mörgum stórum gluggum. Er þarborðfyrirfjöldamanns að lesa við. Salurinn var opnaður til af- nota á sunnudaginn var og er sagt, að landsbókavörðurinn hafi framkvæmt þar einhverskonar vígsluathöfn við það tæki- færi. „Árétting44 handa hr. Magnúsi dýralækni Einarssyni. Það hlýtur að hafa vakið óvenju-mikla reiði hjá dýralækninum, að eg skuli dirf- ast að sýna fram á verstu lokleysurnar í bæklingi hans um bannlögin. Eptir því sem skilja má á síðasta tbl. Þjóðólfs, þá langar hann til þess að hafa »bannlög« — ekki gegn brennivíni, heldur gegn penna mlnum! Svo mjög hefur grein mín í »Fræk.« 12. þ. m. haft áhrif á hann. Ekki leitast dýralæknirinn við að bera fram neitt móti mér, annað en dylgjur og aðdróttanir um óráðvendni í rithætti o. s. frv. Og fyrir þessum gífurlegu sakargiptum gagnvart mér er þó ekki borið fram hið allra minnsta af röksemdum. Órökstuddir sleggjudómar, það er allt og sumt. Hvaða erindi hafði nú þetta »góðgæti« í Þjóðólf, þar sem eg ekki hafði ritað hálft orð gegn M. E. ? Hér við bætist, að hr. M. E. gerði fyrir- spurn í talsíma til mín, hér um bil 15. þ. m., hvort eg vildi taka svar í »Fræ- kornum« frá sér. Þessu svaraði eg auðvitað hiklaust ját- andi. Hið eina, sem eg tók fram, var það, að svarið ætti helzt ekki að vera lengra en grein sú, sem það átti við, og anzaði hann þá, að það rúm væri full- nægilegt handa sér. Ef nú eitthvað hefði verið rangt í grein minni gegn hr. M. E., þá hefði það verið lafhægt fyrir hann að leiðrétta þetta, þar sem »Frækorn« höfðu lofað að taka svar. — Og hver maður, sem hefði haft trú á réttan málstað sinn, hefði auðvitað skrifað »áréttinguna« í það blað, þar sem það var prentað, sem þurfti hennar við. Hefur M. E. ekki treyst málstað sínum til að þola dagsljósið? Ekki treyst sér til þess að verjast í því blaði, þar sem hann þurfti þess? Hví hleypur hann — að fengnu loforði fyrir rúmi í »Fræk.« — yfir í annað blað og ritar skammir og röklausar aðdróttanir gegn mér? Skyldi dýralæknirinn ekki hafa vit á að skammast sín fyrir aðra eins aðferð? »Gæsalappir« í grein minni í »Fræk.« standa alstaðar þar sem þær eiga að standa. Hvergi er hr. M. E. eignað orð eða meining, sem hann hefur ekki við- haft. Herra M. E. ákærir mig fyrir að hafa farið ógætilega með gæsalappir. Sjálfur getur hann ekki einu sinni tilfært rétt nafn blaðs míns(U). En að bæklingur hans var svo illa hugs- aður og svo fullur af höggstöðum, að hann varð hálf-hlægilegur í augum margra, það er ekki mín skuld. Með aðdróttunum um óráðvendni eða ritsvik hefur hr. M. E. brotið lög á mér, og það væri hægt að fá hann dæmdan fyrir það. En eg sé ekki, að nauðsyn beri til þess. Mannorð mitt er vlst alveg óskemmt, þrátt fyrir þessa »ritmennsku-pest« úr dýra- lækninum. Og því sleppi eg þessu. Hins vegar skal eg endurtaka það hér á prenti, sem eg sagði honum 1 talsfma um daginn, að honum er hjartanlega vel- komið að sýna fram á það í blaði mlnu »Frækornum«, að hann hafi rétt fyrir sér — efhann getur gert það. Taki hann ekki þessu boði, þá á hann enga heimtingu á, að einu orði sé trúað af þvl, sem hann héðan af kann að rita í þessu máli mér viðvíkjandi. Reykjavík 28/3 1909. Davíð Östlund. Nogle dygtige Agenter söges Salg af Fotografi Forstörrelser. — Höj Provision. Skriv etter Pröver. Aarhus Forstörrelsesanstalt, H. Jensen, Lollandsgade 68 Aarhus. Senn koma páskarnir. í*á drekka allir góðu vínin, nema einsýnn templarinn og blindur aðventistinn. Ben. S. Pór.

x

Þjóðólfur

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Þjóðólfur
https://timarit.is/publication/72

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.