Þjóðólfur - 02.04.1909, Blaðsíða 3

ÞJOÐOLFUR.
55
Starjrxksla lanðssimanna 1908.
T e k j u r :
Símskeyti innanlands:
Almenn skeyti................. 8551,66
Yeðurskeyti................... 2400,00 10951,66
Simskeyti til útlanda:
Almenn skeyti................. 9751,94
Veðurskeyti................... 1274,28 11026,22
Símskeyti frá útlöndum.......................... 5350,88 ^r. 27328,76
Símasamtöl..................................................—* 27885,20
Talsímanotendagjald.........................................— 6973,61
Aðrar tekjur (símnefni, vextir, seld efni o. fl.). .... . — 3857,84
Tekjur alls kr. 66045,41
Gr j ö 1 d:
Laun starfsmanna (hér eru með talin laun landsimastjórans),
þóknun til landstöðva, laun til sendiboða o. fl. 24859,91
Viðhald símanna............................... 7433,95
Eyðublöð, prentkostnaður, ritföng o. fl........ 3045,91
Önnur gjöld (húsaleiga, ljós og eldiviður, áframhalds-
gjald, flutningur, ferðakostnaður, alþjóðaskrifstofan
í Berne o. fl............................... 10567,01 kr. 45906,78
Tekjuafgangur kr. 20138,63
Reykjavík 25. mars 1909.
O. Forberg.
eptir þessu niðurlagi og bjóst við stóra
trompinu eða að minsta kosti rúsínunni 1
endanum, en það var ekki því að heilsa.
Öll þess? málalenging hartnær tveir þjett-
letraðir Þjóðólfsdálkar er ekkert annað en
upptugga á því sem höf. hefur verið að
stagaát á bæði í fyrra og einkum í fyrri-
hluta ritgjörðarinnar. Það kveður svo
ramt að þessu, að eg hélt að eg væri farinn
að lesa lyrri hlutann aptur, þegar eg var
að stauta mig gegnum niðurlagið. Menn
ættu að bera saman þessa tvo greinar-
stúfa til gamans sjer og öðrum, og til að
sannfærast um það, að nú er orðið þrota-
bú — hvað röksemdir og ritverksefni snert-
ir — hjá L. P.
Héðanaf er óvinnandi verk að eiga orða-
stað við höf. um þetta mál. Hann hefur
kveðið sjálfan sig í kút og honum væri
vlst hentast að halda kyrru fyrir í kútnum
héðan í frá.
Hallgrímur sálmaskáld kvað eitt sinn
um merkilegan kút, þessa vísu:
„Hann er fundinn fram við sjó
fjörunum hvergi nærri,
opinmyntur þögull þó,
þá dyggð hafa færri.
Merkilega skynsamur kútur, þótt botnlaus
wæri.
Á góunni 1900.
P. yónsson.
M«isfcari Karl KftcMer,
Islandsvinurinn alkunni, er núað gefaút
nýja bók, er nefnist »Wústenritte
und Vulkanbesteigungen auf
1 s 1 a n d « (Ferðalög um auðnir og eld-
fjöll á íslandi) ag er hún um ferð hans
um Þingeyjarsýslur 4 fyrra sumar. Bókin
er prýdd fjölda mörgum myndum. Hr.
Kúchler ráðgerir að koma hingað til lands
enn næsta sumar. Kemúr >hann þá >til
suðurlands og fer landveg norður í land,
ef til vill Kjalveg.
Jarðarför
Guðmundar Schevings héraðs-
læknis í Hólmvvík fór hér fram í gær. —
Kom líkið að norðan með »Vestu« .27.
f. m.
Skipakomur.
»V e s t a « kom norðan og vestan um
land 27. f, m. með allmarga farþega, þar
á meðal voru: Jón Jónsson kaupfélags-
stjóri íÆrlækjarseli, Páll V. Bjarnason sýslu-
maður á Sauðárkrók, Sigurður Baldvins-
son í Garði, Sigurður Jónsson bóndi á
Yztafelli, Sigurður Sigurðsson á Halldórs-
stöðum í Kinn, Unnur Benediktsdóttir frú
»Hulda« skáldkona).
»Ceres« kom frá Isafirði 31. f. m.
og fer til Seyðisfjarðar og útlanda á
morgun.
Dólnn af lopteitrun.
er aldraður maður hér 1 bænum 29. f.
m., Emar Gudmundsson að nafni, í Einars-
höfn (Holtsgötu 10). Fólk í næstu húsum
undraðist það mjög, að þann dag sást
engin hreyfing á fólki því, er bjó í húsi
þessu, og fór að grenslast eptir, hverju
það sætti. Lá þá bóndinn og kona hans
meðvitundarlaus f rúmi sínu, en unglings-
drengur skreið á fótum mjög lasburða.
Andaðist bóndinn skömmu síðar, en kon-
an og pilturinn eru á batavegi. Hefur
héraðslæknirinn skýrt svo frá, að líklega
muni slys þetta hafa stafað af lopteitrun, því
lifað hefði á steinolíuhitunarvél fram eptir
nóttunni, og eitr að loftið 1 húsinu svo mjög, að
fólkið hafi orðið meðvitundarlaust, og eigi
getað veitt sér neina björg.
Stórnarráðið.
Skrifstofustjóri á 1. skrifstofu er skip-
aður Eggert Briem; ení stað hans
hefur Indriði Einarsson fulltrúi ver-
ið settur skrifstofustjóri á 3. skrifstofu.
Samsöng
hefur söngfélagið »Kátir piltar«, undir
stjórn hr. Br. Þorlákssonar, ákveðið að
halda næsta langardagskvöld.
Mannalát.
Dáinn ér 24. f. m. Á rn i J óh a n n e s-
son bókbindari hér 1 bænum, eptir mjög
þunga og langvinna legu á Landskots-
spítalanum. Hann var sonur Jóhannesar
Oddssonar í Stuðlakoti.
Dáin er 26. f. m. María Jónsdótir,
móðir Pálma kennara Pálssonar. Hún
var fædd 31. okt. 1823; var dóttir Jóns
á Ulfsstöðum Jónssonar Skúlasonar Þor-
lákssonar prests í Miklagarði (-j- 1745)
Grímssonar Sigurðssonar sýslum. Hrólfs-
sonar sterka Bjarnasonar. Móðir hennar
og kona Jóns á Ulfsstöðnm varlngibjörg
Pálsdóttir á Vatnsenda Jónssonar 1 Stóra-
dal Pálssonar á Torfufelli Jónssonar Páls-
sonar í Litladal Ólafssonar. María var
gipt Páli á Tjörnum Steinssyni, og voru
þau hjón systkinabörn, því Steinn var
bróðir Ingibjargar móður Maríu; einka-
son þeirra er Pálmi kennari. Eptir að
hún missti mann sinn flutti hún til sonar
síns og dvaldi þar síðan. Hún var
merkiskona og vinsæl.
Að kveldi hins 29. f. m. andaðist
snögglega af heilablóðfalli merkiskonan
Gu ðrún Brynjólfsdóttir, kona
Jóns útvegsbónda Jónssonar í Melshús-
um á Seltjarnarnesi. Hún var hálfsextug,
fædd á Meðalfelli í Kjós, en fluttist ung
með foreldrum sínum að Meðalfellskoti
og ólst þar upp. Brynjólfur faðir henn-
ar var sonur Einars prests Pálssonar á
Reynivöllum í Kjós og bróðir þeirra
Finns föður séra Ólafs í Kálfholti og
Páls föður séra Eggerts Pálssonar, en
móðir hennar var Þórdís Ólafsdóttir frá
Flekkudal. Hún giptist Jóni 1889 og
eignuðust þau eina dóttur, er dó 7 ára,
en 3 eða fleiri fósturbörn hafa þau átt.
Heimili þeirra hjóna var mjög myndar-
legt og var Guðrún heitin í helztu kvenna
röð hvað mannkosti snerti. Hún varein
af stjórnarkonum hins íslenzka Kvenfé-
lags og var á leið á fund þangað, en
stóð við í húsi á Bræðraborgarstíg, er
dauða hennar bar svona skyndilega að,
og er manni hennar og mörgu venzla-
fólki þetta harmur mikill.
Samsöngur
var haldinn slðastl. sunnudag og mánu-
dag; gekkst ungfrú Valgerður Lárusdótt-
ir fyrir honum og söng þar einsöng sjálf,
sömuleiðis lék hún á pfanó með frú Aall-
Hansen, fjórhent, hið fagra lag »Löve-
jagten« o. fl. Einar Indriðason söng einn-
ig einsöng, frú Ásta Einarsson og ungfrú
Hólmfríður Halldórsdóttir léku undir.
Þeir Bernburg og Brynjólfur Þorláksson
léku á hljóðfæri, hinn fyrri á fiðlu, hinn
slðari á harmoníum. Söngfélagið »Gígja«
söng nokkur lög og stýrði ungfrú Val-
gerður söngnum. Yfirleitt þótti þetta góð
skemmtun. Ágóðinn á að renna í sjóð,
sem ætlaður er fátæku fólki hér f bæ.
Safnahúsid nýja
á Arnarhólstúni er nú fullgert og eru
öll þau söfn, er þar eiga að vera, alflutt
þangað og búið að koma þeim þar svo
fyrir, að þau eru opin almenningi til af-
nota. Húsið er allveglegt og vel til þess
vandað, og eru það mikil viðbrigði fyrir
söfnin að eignast slík húsakynni. Allter
húsið algerlega eldtraust, nema efra loftið.
Þriðjunginn af öllu húsinu, allan vestur-
endann frá mæni og niður í kjallara, tek-
ur landsskjalasafnið upp. Eru þar
13 herbergi, auk skrifstofu skjalavarðar,
svo að allmikið rúm er fyrir aukningu,
enda er þess full þörf, því að safnið eykst
mjög ört. Lestrarsalur erþar allrúmgóður.
Ölluþrengra erum landsbókasafnið.
Er því að vísu ætlað að hafa hina tvo
þriðjunga hússins að öllu leyti, er fram
líða stundfr, en fyrst um sinn er bæði
fornmenjasafnið og náttúrugripasafnið hýst
þar. Ennfremur tekur anddyri hússins úr
töluvert rúm. Náttúrugripasafnið er á
neðsta gólfi, en forngripasafnið á efra
lopti. Hefur hinn nýi fornmenjavörður,
Mattbías Þórðarson, raðað því snilldar-
lega niður og er þar nú fagurt um ao
litast. Á miðloptinu er landsbókasafnið
sjálft. Er lestrarsalur þess 27 ál. á lengd
og 15 á breidd, með mörgum stórum
gluggum. Er þarborðfyrirfjöldamanns að
lesa við. Salurinn var opnaður til af-
nota á sunnudaginn var og er sagt, að
landsbókavörðurinn hafi framkvæmt þar
einhverskonar vígsluathöfn við það tæki-
færi.
„Árétting44
handa hr. Magnúsi dýralækni
Einarssyni.
Það hlýtur að hafa vakið óvenju-mikla
reiði hjá dýralækninum, að eg skuli dirf-
ast að sýna fram á verstu lokleysurnar í
bæklingi hans um bannlögin.
Eptir því sem skilja má á síðasta tbl.
Þjóðólfs, þá langar hann til þess að hafa
»bannlög« — ekki gegn brennivíni, heldur
gegn penna mlnum!
Svo mjög hefur grein mín í »Fræk.«
12. þ. m. haft áhrif á hann.
Ekki leitast dýralæknirinn við að bera
fram neitt móti mér, annað en dylgjur
og aðdróttanir um óráðvendni í rithætti
o. s. frv.
Og fyrir þessum gífurlegu sakargiptum
gagnvart mér er þó ekki borið fram hið
allra minnsta af röksemdum.
Órökstuddir sleggjudómar, það er allt
og sumt.
Hvaða erindi hafði nú þetta »góðgæti«
í Þjóðólf, þar sem eg ekki hafði ritað
hálft orð gegn M. E. ?
Hér við bætist, að hr. M. E. gerði fyrir-
spurn í talsíma til mín, hér um bil 15.
þ. m., hvort eg vildi taka svar í »Fræ-
kornum« frá sér.
Þessu svaraði eg auðvitað hiklaust ját-
andi. Hið eina, sem eg tók fram, var
það, að svarið ætti helzt ekki að vera
lengra en grein sú, sem það átti við, og
anzaði hann þá, að það rúm væri full-
nægilegt handa sér.
Ef nú eitthvað hefði verið rangt í grein
minni gegn hr. M. E., þá hefði það verið
lafhægt fyrir hann að leiðrétta þetta, þar
sem »Frækorn« höfðu lofað að taka svar.
— Og hver maður, sem hefði haft trú á
réttan málstað sinn, hefði auðvitað skrifað
»áréttinguna« í það blað, þar sem það
var prentað, sem þurfti hennar við.
Hefur M. E. ekki treyst málstað sínum
til að þola dagsljósið? Ekki treyst sér
til þess að verjast í því blaði, þar sem
hann þurfti þess? Hví hleypur hann —
að fengnu loforði fyrir rúmi í »Fræk.«
— yfir í annað blað og ritar skammir
og röklausar aðdróttanir gegn mér?
Skyldi dýralæknirinn ekki hafa vit á
að skammast sín fyrir aðra eins aðferð?
»Gæsalappir« í grein minni í »Fræk.«
standa alstaðar þar sem þær eiga að
standa. Hvergi er hr. M. E. eignað orð
eða meining, sem hann hefur ekki við-
haft.
Herra M. E. ákærir mig fyrir að hafa farið
ógætilega með gæsalappir. Sjálfur getur
hann ekki einu sinni tilfært rétt nafn blaðs
míns(U).
En að bæklingur hans var svo illa hugs-
aður og svo fullur af höggstöðum, að
hann varð hálf-hlægilegur í augum margra,
það er ekki mín skuld.
Með aðdróttunum um óráðvendni eða
ritsvik hefur hr. M. E. brotið lög á mér,
og það væri hægt að fá hann dæmdan
fyrir það.
En eg sé ekki, að nauðsyn beri til þess.
Mannorð mitt er vlst alveg óskemmt, þrátt
fyrir þessa »ritmennsku-pest« úr dýra-
lækninum.
Og því sleppi eg þessu.
Hins vegar skal eg endurtaka það hér
á prenti, sem eg sagði honum 1 talsfma
um daginn, að honum er hjartanlega vel-
komið að sýna fram á það í blaði mlnu
»Frækornum«, að hann hafi rétt fyrir sér
— efhann getur gert það.
Taki hann ekki þessu boði, þá á hann
enga heimtingu á, að einu orði sé trúað
af þvl, sem hann héðan af kann að rita
í þessu máli mér viðvíkjandi.
Reykjavík 28/3 1909.
Davíð Östlund.
Nogle dygtige Agenter
söges Salg af Fotografi Forstörrelser. — Höj
Provision. Skriv etter Pröver.
Aarhus Forstörrelsesanstalt,
H. Jensen,
Lollandsgade 68
Aarhus.
Senn koma páskarnir.
í*á drekka allir góðu vínin, nema einsýnn templarinn
og blindur aðventistinn. Ben. S. Pór.