Þjóðólfur - 06.08.1909, Qupperneq 1

61. árg.
Reykjavík, föstudaginn 6, ágúst 1909.
Jú 33.
Verzluri J3. H 3JA'Rj\lA56J\l
hefur bæjarins fjölskrúðugasta og bezta úrval af JVýlencln- og
Niöursnðuvörum.
Allt eru það nýjar vörur og hinar vönduðustu. Verðlagið hið
lægsta, sem fáanlegt er i höfuðstaðnum.
Menn sem sldpta að staðaldri við verzlunina, geta íengið viðskipta-
bækur, þar sem öll kaup eru innrituð jafnóðum. Slíkir viðskiptamenn
fá þá i lok hvers mánaðar útborgað hœrra »rabat« en tíðkanlegt hefur
verið hér í höfuðstaðnum af öllu þvi, sem keypt hefur verið mánuðinn
þar á undan, og munu þannig löguð viðskipti reynazt langarðvænleg-
ust fyrir kaupendur.
Keyiiiö, og þér innnuð sannfærast.
Kitsons-1 j ósið.
Enginn hygginn maður mun glæpast á því, að kaupa dýi't, lítið
og vont ljós, t. d. 70 kerta gasljós, fyrir 22/s a. um klukkustund, þegar
kostur er á öðru eins ljósáhaldi og
Kitsons-lampammi,
sem framleiðir hollt og bjart ljós fyrir mörgum sinnum lægra verð,
t. d. 500 kerta ljós fyrir 23/4 a. á kl.st. Þeir sem hafa í hyggju að afla
sér þessa heimsfræga Ijósáhalds, Kitsons-lampans, fyrir i hönd farandi
ljósatima, eru beðnir að senda pantanir sinar sem allra fyrst til um-
boðsmanns verksmiðjunnar:
cS. éC. JSj 'arnason.
I'jöiliátíð Reykvíkinga
Dröfn, þitt vinfengi’ er vallt, fang þitt
karlmennsku-kalt,
en þín kesknis-bros laða, svo eggjandi skær.
liófst sunnudaginn i. ágúst kl. 2 síðd. með
mílu kapphlaupi frá Árbæ niður á
Austurvöll, og tóku 14 manns þátt í
þeim. Verðlaun hlutu:
1. Helgi Árnason (28 mín.).
2, Sigurjón Pétursson (28 mín. 5 s.).
3. Jóel Ingvarsson (28 mín, 10 s.).
4, Einar Pétursson (28 mln. 15. s.).
Kl. 5 var sundskáli' sá er Ungmenna-
félagið hefur gengist fyrir byggingu á,
suður við Skerjafjörð, vígður og flutti
Hannes Hafstein bankastjóri vígslu-
ræðuna. Kvæði það sem hér fer á eptir
og ort hafði Guðmundur Magnússon var
sungið.
Nú er hæli vort byggt, nú hreystinni tryggt
yfir höfuð sér þak gegnum æskunnar stríð.
Það ber gullaldarbrag sem vér gerum í dag,
og vér gefum þér ávöxtinn, komandi tíð.
Það bar feðranna orð yfir stórhöf og storð,
hversu strauminn þeir léku og brimfalls-
ins rót.
Sérhver konungleg þraut lagði blóm þeirn
á braut,
jafnvel björnum á sundi þeir lögðust á mót’.
Nú skal fræðaröld ný renna skini um ský,
nú skal skuggunum hnekt voru dáðleysi
frá.
Hér skal djarflega teflt, hér skal atgervið
eflt,
hér skal ættlera-svipurinn skolast af brá.
Sjá, hér býður hann hönd, leggur band
inn í strönd,
þessi blikandi leikvöllur, kvikandi, tær.
Þar sem fólkið er hraust, er það hugar-
vílslaust,
þar á heimurinn gnægð, þar er hvarvetna
byr.
Því er búð þessi reist, þetta bandalag
treyst,
að sú blessunaröld megi koma þvf fyr.
Heill þér framgjarna sveitl Krýni frægð
þennan reit,
þar sem frumherja-v/gið þú reisir á strönd.
Marga hamingjuspá er í hylling að sjá,
eins og heiðbjartan jökul við sædjúpsins
rönd.
Að því loknu var þreytt kappsund
1 þrem flokkum (eptir aldri) 100 metra
og hlutu verðlaun.
I 1. flokki:
1. Sigtryggur Eiríksson, stud. art.,
2. Stefán Ólafsson,
3. Benedikt Guðjónsson.
I 2. flokki:
Einar Guðjónsson.
I 3. flokki:
Tómas Hallgrímsson.
Fyrsti flokkur þreytti og 500 metra
sund, og fengu sömu menn verðlaun og
fyrir 100 metra sundið.
Kl. 7 var knattleikur á Meluuum.
Kl. 9 árdegis 2. ágúst hófust veð-
reiðar á Melunum og fengu verðlaun:
Fyrir stökkhesta.
1. Guðm. Jónsson (21 sek.).
2. Beinteinn Thorlacius (217* s-)-
3. Guðm. Gfslason (22 s.).
Fyrir skeiðhesta.
1. Beinteinn Torlacius (201/2 s).
2. Bogi Þórðarson á Lágafelli (24 s.).
3. Benóný Benónýsson (26 s.).
Fyrir töltara.
1. Helgi Jónsson (467= s.).
2. Th. Thorsteinsson (48 s.).
Óánægju nokkra hafði það vakið, að
hestur Boga Þórðarsonar var reyndur
einn sér, því margir töldu hann fljótast-
an, og hafði hann er hann var reyndur
síðar við hest þann er fékk 1. verðlaun
verið fljótari.
Kl. 10 árd. hófust 100 metra kapp- |
h 1 a u p á Melunum, þar unnu verðlaun: I
1. Helgi Jónasson, verzlm. (zi1/* s.).
2. Sigurjón Pétursson (137+ s.).
3. Guðm. Sigurjónsson (14 s.).
Fyrir kapphíáup 1000 metra fengu
verðlaun:
1. Sigurjón Pétursson (3 mín. 3 s.).
2. Guðm. Sigurjónsson (3 mín. 8 s.).
3. Magnús Tómasson (3 mfn. 10 s.).
Kappganga, var og lfka, en þar
fengu engir verðlaun, því mennirnir »hlupu
upp«, að því er formaður hátíðanefndar-
innar komst að orði.
Kl. 127^ var gengið til hátíðasvæðis-
ins á Landakotstúni og setti formaður
nefndarinnar Bjarni Jónsson alþm.
hátíðina. Síðan flutti Kristján Jóns-
son háyfirdómari, minni konungs.
— Indriði Einarsson skrifstofustjóri
mælti fyrir minni íslands og var
þar á eptir sungið kvæði það, er hér fer
á eptir, og Hannes S. Blöndal bankarit-
ari hafði ort:
Þú móðir kær, í minnisbókum þínum
svo mörg og ítur ljóma frægðar nöfn,
að stærri þjóðir ei í sögum sínum
þau sýna mega fleiri, né þeim jöfn.
Því enn þá heldur ægishjálmi Snorri,
og enginn betur Lilju-skáldi kvað;
hið skæra ljós frá söng og sagnlist vorri,
nein sfngjörn hönd ei getur slokkið það.
Enn er þín sama bjarta, heiða bráin,
sem bláu lyptist himinskauti mót.
Enn er hin sama sona þinna þráin
æ þig að hefja, mæra jökulsnót.
Enn áttu, móðir, fræga’ og frjálsa niðja,
sem frama stærstan jafnan telja það,
til nýrra heilla’ og hags þér brautir ryðja,
en hopa ei, né bíða’ í sama stað. '
Hún móðir vor þarf margt að láta vinna,
við margan óvin heyja þarf hún strfð.
Með hryggð hún lítur sundrung niðja sinna,
— hið sama böl, er spillti fyrri tíð. —
Hver þjóð er sjúk, sem skortir andans
eining,
hið innra strfð er hennar refsi-hrís.
Nær spillir öllum sáttum sundúrgreining
um sérhvert mál, — já, þá er glötun vís.
Ei fyr en sáttir saman getum barizt,
vér Snælands-niðjar, miða fer úr stað.
Þá tyrst er um það von að geta varizt
gegn voða hverjum, sem ber höndum að.
Því strengjum heit á móður minnis-degi
þann metnað sýna’ að standa hlið við hlið,
og þoka hverjum vanda’ úr hennar vegi,
og veita’ ei hverjir öðrum sár, — en lið.
Fyrir minni Islendinga erlendis
mælti Hjalti Sigurðsson verzlunar-
stjóri, og á eptir var þetta kvæði sungið
eptir Guðm. Magnússon:
Nú líður yfir lönd og haf
vort Ijóð um heimsins bungu alla,
og leitar handan hafs og fjalla
að bræðrum þeim, sem guð oss gaf.
Vér þekkjum augun, ef vér sjáum
þar endurskin af fjöllum bláum,
með fossa glit og fanna ljóm.
Það hlustar sérhvert hjarta við. —
Því hvaða mál, sem tungan reynir,
sér íslenzk hugsun undir leynir
og heldur innsta eldi við.
Þar felast vorar frægu sögur,
þar finnast vorar léttu bögur,
þar ómar gfgjan: »Guð vors land«.
Þið gestir út um allan heim,
við ykkar nálægð jafnan finnum,
og yfir vorum mætu minnum
þið eruð með — þið unnuð þeim.
Og þegar Island yfir höfin
við elding lætur skína tröfin,
þá svipast geislinn ykkur að.
Guð fylgi ykkur strönd af strönd.
Vér stráum kvéðjum yfir sæinn
og leggjum íslenzk ljóð í blæinn,
sem ber þau yfir ykkar lönd.
Og íslands heill og íslands gengi
sé ykkar fylgja vel og lengi,
og vísi ykkur veginn heim.
Að þvf búnu hófust hástökk og
langstökk og fengu verðlaun:
Fyrir hástökk:
1. Kristinn Pétursson,
2. Jón Halldórsson,
3. Hallgrímur Benediktsson.
Fyrir langstökk:
1. Kristinn Pétursson,
2. Theodór Árnason,
3. Guðbrandur Magnússon.
Kl. 4 flutti dr. JónÞorkelsson
m i n n i R e y k j a'v í k u r, og var sungið
kvæði það, er hér fer á eptir og Guðm.
Magnússon hafði ort:
Hér stóð upphaf okkar sögu
Ingólfs höfuðból;
fáar hendur fyrst hér reistu
frónskan veldisstól.
Einn hann tók, við engan deildi,
allt var landið hans.
Gjöful hönd með gestum skipti
gæðum þessa lands.
Ailt það hvarf — og ei skal rekja
alda myrkra spor.
Þá var opt sem ætti að gleymast
æðsta minning vor.
Loks var eins og einhver vera,
ókennd, vizkurík,
benti vorum blindu völdum
beint á Reykjavík,
Vöxtur hennar, heill og gengi,
hefir mórgun-brag.
Þá er eins og Island búist
undir betri dag.
Hér slær aptur hjarta landsins,
hér er lagt þess ráð;
helgi forna höfuðbólsins
heimtar nýja dáð.
Drottna skal hún — fjöllum föðmuð,
fögrum eyjum girt,
standa vörðinn, sterk og (tur
stór og mikilsvirt,
vera landsins háreist höfuð,
hreinlynd, rausnarfull,
meðan signir sólarlagið
sundsins kvika-gull.
Þá fóru fram á eptir íslenzkar