Þjóðólfur - 01.10.1909, Blaðsíða 2

i6o
ÞJOÐOLFUR.
II vergi Betra né nýrra I rval!
II vergi Smekklegri Yörur!
II ve r gi Betra vei'ðl
Hinn 18. júlí héit »Roosevelt« af stað’
frá Sheridanhöfða, og frá Yorkhötða á
Grænlandi 26. ágúst, kom til Indian Har-
bour á Labrador 6. september, og þaðan
sendi Peary þráðlaust hraðskeyti til Ray-
höfða á New-Foundlandi og þaðan með sæ-
þræði til Nova Scotia. Meðal annars símaði
Peary til Tafts Bandaríkjaforseta;
NYTT
HATTAR,
mikið og fallegt úrval, frá
2,95—18,75.
•
BLÚSUR,
mikið úrval, nýjasta snið!
•
KÁPUR:
Vetrar, Ryk & Regn-, Water-
proof.
FYRIR
D0MLJR
VERZLVNIN
DAGSBRÚN
HVERFISGÖTU 4. TALSÍMI 142.
REYKJAVÍK.
IXYTT
/T\
MILLIPILS
Moreen, Ullar. Lasting, Silki,
frá 1,28—18,25.
•
HERÐASJÖL
og
TREFLAB
úr ull og silki.
LIFSTYKKI,
vel sniðin og þægileg, allar
stærðir.
HALSSKRAUT
(fyrir kjólbúning), mjög fjölbr. VEFNAÐARV0RUR!
SILKIBORÐAR, ulLlll 1 Blúsur>
af nýjustu gerðum, mjög fal- i-'jibbi 1 Ifjóla,
legir, frá 0,38—1,60 al. — Falleg og Ódýr! — Skinn, Silki, Ull og Bómullar.
HANSKAR:
KJÓLALEGGIMAR 09 SKRADT!
eftir NYJUSTU TISKU. MIKIÐ URYAL.
NÆRFOT
°g
SOKKAR.
og sleða og alist upp við is og kulda frá
barnæsku, og hefðu allir verið með hon-
um áður í norðurförum. En hinn 5. seg-
ir hann, að hafi verið ungur maður, er
ekki hafi verið með sér áður, en verið þó
I HERRA.
Bezt og smekk-
Hálslín, Slaufur, legast í
Skyrtur, Nærföt
og fl.
sHeimskautið loksins. Þriggja alda
keppikefli. Draumur minn og afreksmark
í 20 ár, loksins unnið. Eg get naumast
trúað mínum eigin augum. Þetta er allt
svo óbrotið og hversdagslegt. Þá er
Bartlett sneri við, var hann að tala um,
Ihversu einkennlegt væri að vera á þess-
lum afskekktu stöðvum, sem enginn dauð-
llegur maður hefði áður stigið fæti sín-
Jum á. En þetta er eins og hver annar
Jdagur. Vitanlega var svo mikið hugs-
Janahafrót í huga mínum, að um svefn
|var ekki að tala fyrstu 3 klukkustundirn-
einhver hinn áhugamesti, enda hafi hann
eins og hinir félagar hans, fengið loforð
' um góðar gjafir, ef þeir næðu pólnum, t.
d. bát, byssu, púður, hnífa o. s. frv., og
þessir hlutir, vissi ungi maðurinn, að
mundu verða til þess að mýkja föður stúlku
þeirrar, er pilturinn unni, en karl vildi
ekki gefa honum bát- og byssulausum.
Peary hafði lagt af stað úr veturset-
unni með 133 hunda í ágætu standi og
hélt nú hinum beztu þeirra eptir, er
hann skildi við Bartlett. Hatði hann
vistir til 40 daga, en reiknaði út, að hann
gæti látið þær endast 50 dögum lengur,
ef í hart færi og éta yrði hundana. Hinn
2. april fór hann yfir hið 88. mælistig og
4. s. m. yfir 89. stigið, og hafði þá far-
ið 7'/» danska mflu á dag. Kuldinn var
þá 40° (C.) og loptið var bítandi kalt og
hvasst, eins og frosið stál. Næsta dag
var kuldinn ekki nema -f-150 og þóttu
það hlýindi. Var þá mistur í lopti og
sá ekki til sólar.
Á heiraskautinu.
Hinn 6. aprfl sá snöggvast til sólar og
notaði Peary þá tækifærið til að ákveða
afstöðu sína og reyndist þá, að hann var
staddur á 89,57 mælist. Nokkrum klukku-
stundum sfðar ritaði hann f daghók sfna:
HATTAR
°g
HÚFUR
fyrir
HERRA.
Stærst úrval
og fjölbreytt-
ast í
ar, hvort sem það hefur stafað af of-
þreytu, eða ef til vill öllu fremur af
»spenningi« af því að hafa náð æfitak-
marki mínu«.
Peary staldraði 30 klukkustundir við
heimskatitið og gerði athuganir, tók
ljósmyndir, og reisti upp Bandaríkjafánann.
í sjónauka sá hann engin merki um
nokkurt fastaland, allt eintóm ísbreiða.
Hann gekk io enskar mflur út fyrir
heimskautið í sömu stefnu sem hann
hafði komið, og 8 mílur til hægri hand-
ar frá verustað sínum. 10 klukkustund-
um eptir að þeir kornu á heimskautið
birti í lopti og varð heiðríkt eptir það,
þangað til þeir lögðu af stað heimleiðis
aptur að kvöldi 7. apríl. Meðan þeir
dvöldu á heimskautinu var mestur kuldi
-í-330 C., en minstur —12°,
Heimferðin.
Nú var um að gera að ná landi áður
en ísinn tæki að leysa um vorið oghertu
þeir því mjög á ferðinni, höfðu litlar hvlldir
og svefn af skornum skamti. Gekk ferð-
in og greiðlega, því að nú höfðu þeir
brautina, og þurftu ekki að reisa ný snjó-
skýli. Töfðust þeir þó allvíða við auðar
vakir í ísnum, og klöngruðust yfir sumar á
nýísi. Var það hættuför allmikil. Hafði einn
af féiögum Bartletts skipstjóra, Marvin
prófessor, drukknað 10. apríl, og var hann
eini maðurinn, er farist hafði í þessari
norðurför Peary’s. Um tfma misstu þeir
Peary af brautinni og vissu þá ekki, hvar
þeir voru staddir, en brátt komust þeir á
Isporin aptur. Hinn 23. apríl komustþeir
Lð Columbíuhöfða. Þá er Eskimóarnir
höfðu fast land undir fótum, ætluðu þeir
að ærast af fögnuði, hlógu, öskruðu og
Idönsuðu á vfxl, unz þeir voru orðnir lé-
magna, og einn þeirra komst svo að
lorði: »Djöfullinn er sofandi, eða hefur
REGNKÁPUR Vandaðar
°§ en ódýrar
VETRARKÁPUR i
fyrir Herra og
Unglinga.
verið að rítast við frúna sína, annars
hefðum við aldrei komist svona auðveld-
laga til baka«. Hinn 27. apríl komust
þeir að skipi sínu, »RooseveIt« við Sheri-
danhöfða og voru þá þrautirnar á enda.
»Aldrei mun eg gleyma þeim svefni«, seg-
ir Peary, ssífelidur svefn, og aptur svefn.
Að snúa sér á hina hliðina ogsofa, þurfa
ekkert að hugsa um morgundaginn, eða
þreytandi göngur, og þjást ekki framar á
næturnar af kveljandi höfuðpínu. Kalt
vatn í þurran háls og þyrstan, er ekkert
í samanburði við svefn fyrir örþreyttan
heila og lémagna líkama«.
»Eg hef þann heiður, að afhenda yður
norðurpólinn*.
Taft sfmaði aptur:
»Þakka yður fyrir hina einkennilegu og
vegiyndu gjöf. En mér er ekki fullkom-
lega ljóst, hvað eg gæti gert við hana«
o. s. frv.
Harokkó.
Fyrir skömmu var getið hér í blaðinu
fáheyrðra grimmdarverka og pyntinga, er
soldáninn í Marokkó, Mulai Hafid, beitti
gegn mótstöðumönnum sínum, er teknir
höfðu verið til fanga. Þá er stórveldin
fréttu um hryðjuverk þessi fólu þau kon-
súlum sínum f Marokkó að fara á fund
soldáns og lesa upp fyrir honum áminn-
ingarskjal frá stórveldunum um, að þau
lýstu gremju sinni yfir þessum grimmdar-
verkum soldáns, og að þaú mundu taka
alvarlega í taumana, ef slíkt kæmi optar
fyrir. Soldán reyndi að réttlæta atferli
sitt, og afsakaði sig með þvf, aðhannhefði
einmitt vægt uppreisnarmönnunum, því að
það væri þó betra að vera handhöggv-
inn eða fóthöggvinn, heldur en stein-
drepinn. Hann gat þess og, að Marokkó-
menn væru ekki í tölu menningarþjóð-
anna, og að hann væri því neyddur til
að refsa þeim á annan hátt, en nú væri
tíðkanlegt í Evrópu. En annars lofaði
hann því, að beita ekki eptirleiðis sams-
konar refsingum, enda mundi naumast
verða tækifæri til þess. Hversu vel hann
heldur þau loforð er eptir að vita. Það
var 11. f. m., sem konsúlar stórveldanna
afhentu honum þetta sameiginlega áminn-
ingar- og viðvörunarskjal þeirra.
Orikkland.
Enn hefur ekki gríski krónprinzinn form-
lega sagt af sér yfirstjórn gríska hersins.
Hann brá sér snöggva ferð til Þýzkalands
um miðjan f. rp, og kvaðst mundi koma
aptur til Grikklands 3. október, og mun
þá verða ákveðið, hvort hann segi af sér
herstjórninni eða ekki. Áður en hann
fór, neitaði hann að veita áheyrn nokkr-
um hershöfðingjum, af því að þeir væru
í »hernaðarklíku« þeirri, er gengist hefði
fyrir þessu uppþoti gegn konungssonum.
Hershöfðingjarnir urðu mjög æfir út af
þessu. F’yrverandi ráðherra, Theotokis,
foringi meiri hlutans í grlska þinginu,
ihefur lýst óánægju sinni yfir atferli hers-
[höfðingjanna í þessu uppþoti, og hefur
[sagt, að verði krónprinsinn að sleppa yfir-
Istjórn hersins, þá hefði Georg konungur
fastráðið að fara burt af Grikklandi með
[allt fólk sitt. Flokksmenn Theotokis eru
óánægðir yfir þessari afstöðu hans, en
hann hefur tilkynnt þeim aptur á móti,
að hann hafi fastráðið að segja af sér
formennsku flokksins og lofa honum að
leika lausum hala, og fylgja fram þeirri
pólitík, er honum sýndist. Geturvelver-