Þjóðólfur - 12.11.1909, Síða 4

ÞJOÐOLKUK.
188
mætti eigi láta sínar eigin vörur ganga
fyrir annara, og eigi heldur hagnýta sér
meira en þriðjung af farrými skipanna.
Eg er mér þess sem sé meðvitandi, að eg
hafi jafnan, undantekningarlaust, látið
annara hagsmuni og annara vörur ganga
fyrir mínum, og tel eg slíkt vantraust ó-
þarft af hálfu stjórnarráðsins.
Það fyrirkomulag, sem stjórnarráðinu
heppnaðist að fá framgengt, er svo hag-
anlegt fyrir ísland, að mikla blindni þarf
til þess, að geta ekki séð það. Sérstak-
lega vil eg benda á, hver hagnaður það
er fyrir landið, að stjórnin he/ur hönd í
bagga með millilandaferðum beggja fé-
laganna, án pess að samkeppnin milli
félaganna hœtti, og að trygging er fyrir
þvi, að y>Thore« heldur íslandsferðunum
áfram í 10 ár, þar sem ella gat hugsazt,
að félagið sæi sér haganlegra, að taka að
sér aðrar siglingar, er betur horfðist á um
vöruflutninga.
Til þess að hægt væri að ætlast til, að
félögin gerðu nokkuð til að bæta ferð-
irnar, var óhjákvæmilegt að semja við
þau bæði fyrir io ár í senn. Eða mundi
nokkurt félag láta smíða tvö ný strand-
ferðaskip, og eiga svo á hættu, að samn-
ingnum yrði sagt upp eptir 2 ár og skip-
in ónýt.
Tillagið, sem „Thore", er lætur smíða
2 ný strandferðaskip, fær, er einmitt jafn-
hátt og það Sameinaða vildi hafa fyrir að
halda ferðunum áfram með gömlu skip-
unum. Það vildi hafa 100,000 kr. fyrir
allar ferðirnar — 40,000 kr. fyrir milli-
landaferðirnar, og 60,000 kr. var áskilið
fyrir strandferðirnar. — Fyrir síðari upp-
hæðina tekur „Thore“ eigi að eins að sér
strandferðirnar með nýjum skipum með
kælirúmi m. m., heldur veitir það einnig
tryggingu fyrir minnst 20 millilandaferð-
um, er stjórnarráðið hefur áhrif á, hversu
hagað verður, og tekur þar að auki að
sér Hamborgarferðirnar, en fyrir pœr
einar, og pað að eins tvœr á ári, áskildi
Sameinaða gufuskivafétagið sér 5000 kr.
aukreilis.
Hvað það snertir, að reynt hefur verið
að ráðast á stjórnarráðið fyrir það, að
„Thore“-félagið hefur í samningnum á-
skilið sér sömu þóknun sem að undan-
förnu fyrir póstflutninga út úr landinu
(að Hamborgarferðunum undanskildum)
sem sé 6000 kr. á ári — en þar af geng-
ur reyndar nálægt helmingnum til ábyrgð-
argjalds m. m. — þá lýsir þetta svo mik-
illi vanþekkingu á því, hvaða endurgjald
íslenzku póstlögin ákveða fyrir póstflutn-
ing með millilandaskipunum, að furðu
sætir.
Hin lögákveðna borgun er 10 aurar
fyrir hver 3 pd. fyrir hverjar 50 sjávar-
mílur (þ. I21/® mílu) af beinni fjarlægð,
og sé fjarlægðin talin 1200 sjávarmílur að
meðaltali, þá verður flutningsgjaldið um
80 aur. fyrir pundið. Milli ísatjarðar og
Kaupmannahafnar yrði það t. d. 1 kr.
fyrir pundið. A seinni árum hef eg ald-
rei látið fara minna en 40 póstferðir á
ári og póstflutningurinn hefur í einstök-
um ferðum verið yfir 7000 pund. Það
þarf ekki miklar gáfur til þess að sjá,
hversu óhæfilega lágt endurgjaldið er.
Oss skal því vera það hin stærsta á-
nægja, að taka við borgun eptir taxta, eða
að láta álveg vera að flytja póst, því að
þar sem vér fáum engan styrk til milli-
landaferðanna, (nema Hamborgarferðanna)
þá er oss það alveg í sjálfsvald sett, að
neita að flytja póstinn fyrir minni borg-
un. Eg gerði það 1 bezta tilgangi, til
að spara landinu stærri útgjöld, að sýna
þá ósérplægni, að láta mér nægja hina
sömu, alt of lágu borgun frá íslandi, sem
að undanförnu. En nú er er þetta einn-
ig notað til árása. Engin vopn virðast
of léleg, þegar um það er að gera, að
ráðast á félag, sem á 10 árum hefur tvö- j
faldað gufuskipaferðirnar styrklaust, og
forðað íslandi frá peirri ógcefu, að eiga
allar millilandaferðirnar undir einu fé-
lagi, með öðrum orðum, láta pað hafa
einokun á samgöngunum.
Þar sem „Thore" lætur nú langtum
meira í té fyrir tillagið, en mögulegt var
að fá hjá því Sameinaða, þá er óskiljan-
legt, að á það skuli vera ráðizt með
skömmum og vanþakklæti.
Eg fel það þó rólegur heilbrigðri dóm-
greind landa minna, að meta þessar árás-
ir að verðleikum, og skal eg jafnframt
taka það fram, að þetta verður í fyrsta
162
ekki, að hún var i rauninni kona hans. Við það að sjá hana styrktist grunur
minn um, að Avon lávarður leyndist á Kóngsklöpp, eg hljóp því niður úr vagn-
inutn yðar og veitti henni þegar eptirför til þess að segja henni frá málavöxt-
um og sýna henni fram á, hve nauðsynlegt væri, að eg gæti náð tali af Avon
lávarði".
»Jæja, eg fyrirgef yður strokið, Ambrosius", sagði frændi minn og bætti við:
„og svo þætti inér mjög vænt um, ef þér vilduð hnýta slifsið mitt fyrir mig“.
XXII.
S ö g n 1 0 k .
Vagn sir James Ovingtons beið fyrir utan dyrnar, og Avonfjölskyldan, sem
svo hörmulega hafði tvístrazt, en var nú á undursamlegan hátt aptur sameinuð,
ók nú í honum heim til hins gestrisna herramanns. Þegar þau voru farin steig
frændi miin upp í vagn sinn og ók með Ambrosíus og mig inn til þorpsins.
„Það er víst bezt, að eg tali undir eins við hann föður þinn, frændi", sagði
móðurbróðir minn. „Sir Lothian og stuðningsmaður hans óku af stað fyrir
nokkurri stundu. Mér þætti mjög leitt, ef fundur okkar skyldi farast fyrir".
Eg gat ekki annað en farið, að hugsa um hvílíkt orð fór af andstæðingi
okkar sem hólmgöngumanni, og eg ímynda mér, að frændi minn hafi getað
lesið hugsanir mínar út úr andlitinu á mér, því að hann fór að hlæja.
„Þú ert satt að segja álíka burðugur á svipinn, eins og þú gengir á eptir
líkkistunni minni, frændi", sagði hann. „Þetta er ekki fyrsta einvigið mitt og eg
þori að veðja um, að það verður ekki það síðasta. Þegar eg heyi einvígi í
nánd við borgina, er eg vanur að skjóta fyrst hundrað skotum á Montons skot-
velli til þess að æfa mig, en mun nú líklega geta fundið leiðina að vestinu hans
án þess. Eg verð nú samt að játa, að alt það sem fyrir okkur hetur borið, hef-
ur fengið töluvert á mig. Að hugsa sér, að gamli vinurinn skuli ekki að eins
vera lifandi, heldur Hka alveg saklaus! Og að slíkur garpur skuli vera sonur
hans og erfingi og eiga að halda uppi nafni ættarinnar. Það ríður Hume að
fullu, því að eg veit, að gyðingar hala lánað honum stórar fjárupphæðir í von
um arfinn. Og þér, Ambrósius, að þér skylduð getað strokið svona í burtu!
At öllum þeim furðuhlutum, sem fyrir okkur höfðu borið, virtist hon-
um hafa orðið einna mest um þetta, því að hann var aptur og aptur að
minnast á það. Að maður, sem hann hafði vanið sig á að skoða sem vél til
að hagnýta slifsi og elda súkkulaði, skyldi alt 1 einu sýna sterkar mannlegar
&letfmið eRRi
hinni afarmiklu útsölu
Jóriatari5 Þorsteirissoriar.
Stendur ad eins yíir þessa vikn.
og síðasta skiptið, sem eg tek þátt í
blaðadeilum ttm þetta mál.
Khöfn 1.—11.—1909.
Þórarinn Tulinius,
framkvæmdarstjóri Thorefélagsins.
„Vesta"
kom loks af Vestfjörðum í fyrra dag,
og fór samdægurs áleiðis til Hafnar. Með
henni tóku sér far Brillouin konsúll hinn
frakkneski og frú hans.
„Laura"
kom frá útlöndum í fyrra kvöld, en „Ster-
ling“ í gærmorgun. Fáir farþegar með
þeim skipum.
„Ofurefli"
saga Einars Hjörleifssonar er nú kom-
in út 1 danskri þýðingu á forlagi Gylden-
dalsbókaverzlunar í Höfn. Þýðandi bók-
arinnar, er nefnistá dönsku „Overmagt", er
Olaf Hansen adjunkt. Frágangurinn er
allur hinn vandaðasti.
Látinn
er 10. f. m. Sigmundur Jónsson bóndi
á Vatnsenda í Villingaholtshrepp, bróðir
Jónasar þinghúsvarðar („Plausors") á 67.
aldursári (f. 6. apríl 1843). Hann hafði
bætt mjög ábúðarjörð sína, og var ágæt-
ur búmaður, bezti drengur og vinsæll.
Nýp dr. phil.
Olafur Dan Daníelsson kennari við
kennaraskólann hefur fengið doktorsnafn-
bót í heimspeki við Kaupmannahafnarhá-
skóla fyrir stærðfræðilega ritgerð er hann
varði 30. f. m. Hinn nýi doktor kom
hingað með „Sterling" í gær.
Lausn frá embætti
sakir heilsubilunar hefir fengið Olafur
Halldórsson forstjóri íslenzku stjórnarskrif-
stofunnar í Höfn og tekur Jón Haralds-
son Krabbe cand. jur. aðstoðarmaður á
skrifstofunni við því embætti.
«
Veitt embætti.
Skrifstofustjóri á 3. skrifstofu stjórnar-
ráðsins er nú skipaður Indriði Einarsson,
er þjónað hefur því embætti slðan 1. apríl
síðastl.
V eð iirskýrsluíigrip
frá (>. nóv. til 12. nóv. 1909.
nóv. Rv. íf. Bl. Ak. Gr. Sf.
6. -r- 1,0 -r- 1,0 + 2>5 + 65 + 6,8 0,0
7- + 5.0 + 6,8 + 4.5 + 5ó + 2,8 + 3,1
8. + 5.0 + 4-8 + 44 + 4,5 + °>5 + 6,1
9- + 2,2 + 0.7 -7- 1,0 -T 1.0 + 4-5 + °>6
IO -r* 2,0 +- 2,5 + 1,8 + 1 >3 + 6.5 -ý- 0,6
II. + 1,0 + 0,7 + 0,2 + 2.7 + 3.9 + 2,7
12. -4- 0,2 + 0,3 + >.3 + 0,7 -T- 4,0 + 0,6
„Piwiág RejljMif
heldur fund á Hótel ísland (í saln-
um a 1. lopti, gengið inn um vest-
urdyr) sunnudaginn 14. þ. m., kl.
4 siðdegis.
Reykjavík 11. nóv. 1909.
Jón rálsson.
p. t. form.
Skautar,
g þeir beztu og ódýrustu, 2r
* er nokkru sinni hafaj '1
BS P=r
B ------ *
sézt i Reykjavík áður, 13 g
eru nýkomnir í
S
C s
o
! ,Liverpool‘. 'í

íslenzka Iiagfsmuni í Itoregi
annast um land allt
C. M. Hansen, Heber & Heber
hæstaréttarmálfærslumenn.
Krisliania, Norge.
Einkasali.
Oskað er, eptir einka-umboðssölu fyrir
verzlun á Islandi, er kynni að vilja láta
selja ýms efnafræðisleg áhöld og læknislyf
með einkarétti. Tilboðin merkt 3761
veitir móttöku Sylester Hvids, Bureau
Nygade 7, Köbenhavn.
Til kanps
fæst nú jörðin Hliðsnes með Odds-
koti á Álptanesi, og ábúðar frá næstu
fardögum (1910). Jörðin hefur slétt,
stór tún, og mikla matjurtagarða, allt
afgirt og í góðri rækt. Þaðan er
dagleg mjólkursala til Reykjavíkur.
Miklar byggingar eru þar, að mestu
járnvarðar, útræði gott, fjörubeit góð.
Jörðin afarhæg.
Akbraut til Reykjavíkur og Hafnar-
fjarðar,
Semja ber um kaupin við herra
kaupmann
Gísla Popbjapiiarson,
Reykjavík.
Cggert (Blaassen
yflrréttarmálanutningSIDaöIir.
Póstliússtrætl 17. Venjulega heima kL
10—II og 4—Tals. 16
Til leigu
2 ibúðir á góðum stað og verzlunar-
búð.
Gísli Porbjarnarson.
Kennslubók i Esperanto
(alheimsmálinu, er allir þurfa að
læra) eptir Porstein Porsteinsson,
er nú þegar til sölu hjá öllum hók-
sölum og á afgreiðslu þjóðólfs.
Kostar 1,50 í handi.
cfiogi dirynjójfsson
yfirréttarmálaflutningsmaður.
Bankastræti 14.
lleima fcl. 12—1 or 4*/a—5‘/j.
Eigandi og ábyrgðarm.:
Hannes Þorsteinsson.
Prcntsmiéjan Gutenbcrg.