Ný tíðindi - 06.11.1852, Blaðsíða 2

86
skylclna. Undirdómarinn, settur sýslumaftur
Jón Thoroddsen, feldi jmnn 23. sept. 1851 svo
látandi dóm á málið:
Dannebrogsmaður Eyólfur Einarsson á
Svefneyum á að borga sækjanda þessarar
sakar, kaupmanni Th. Thorsteinsen á Yatn-
eyri, 360 rbdd. 24-j4t skildinga, með leigum
4 af hundraði árlega frá 26. sept. 1839 til
26. sept. 1843, og frá 23. sept. 1850, j)ang-
að til skuldinni er lokið; svo borgi hann og
sækjanda í málskostnað 45 rikisbankadali.
Dómi j>essum skal fullnægju veita innan
15 daga, eptir að liann er löglega birtur,
unclir aðför að lögum.
Dannebrogsmaður Eyólfur skaut dómi
j>essum til atkvæða landsyfirrjettarins, hverj-
um ekki virtist að Eyólfur „hefði gjört sig
„sekan í neinni þeirri vangæzlu eða hirðuleysi,
„er honum gæti orðið tíl áf)yrgðar“, heldur
miklu fremur ,að liann hefði gjört allt j)að,
„sem eptir kringumstœðunum gat af honum
„rjettilega og með sanngirni orðið krafizt, og
Bog dæmdi því 26. júlí 1852.
Áfriandinn dannebrogsmaðurEyólfur Ein-
arsson á fyrir hins innstefnda kaupmanns
Th. Thorsteinsens ákærum í þessu máli sýkn
að vera. Málskostnaður fyrir báðuin rjett-
um falli niður. Verjanda, organista P.
Gudjohnsen, bera 10 rbdcl. i málsfærslulaun,
sem borgist úr opinberum sjóði.
Frj ettir. Norðan og vestanpóstarnir
komu hingað um mánaðamótin, og heyrist ei
annað frjettnæmara með þeim en árgæzka og
veðurblíða. I Reykjavík ber og fátt til tið-
inda, er frá sje segjandi. Hún er að vísu í
framför með byggingar og hús; því nú eru
þrjú hús í vændum austur við lækinn, og eru
þegar teknar undirstöður til tveggja þeirra.
Bjering kaupmaður hefur og látið liækka
skemmu (pakkhús) þá, er hann á frammi við
ströndina, um eitt gólf, og er það allhátt hús,
og þokkalegt tilsýndar. Já.er og í ráði, að
þeir Siemsen og Bjering ætli að byggja hús
eitt mikið og veglegt suður með Reykjavík-
urtjörn vestanverðri. Aptur á móti þykir oss
bær þessi ekki lýsa mikilli framför í sumu
éðru, t. a. m. gildaskálafjelaginu, sem ekki
hefur enn getað orðið ásátt um lög handa sjer,
og margir halcla að þegar muni klofna í sund-
ur, eins og verzlunar - og garðfjelagið forðum.
Eins virðist oss það og miður sómalegt, að
sjá mykjuhauga í fjörunni verða vallgróna af
elli, og vita helztu menn bæjarins deila og
fara i handalögmál úti á bersvæði, eins og nú
hefurviljað til fyrir nokkru. Jað hefði raun-
ar ekki þótt hjer setjandi ef einhverjir slæp-
ingar hefðu átt hlut að máli, því þeir hefðu
þá liklega verið settir i svartholið, og svo
hefði það verið búíð. En lijer er eptirdæmið,
sem mestu er vert. — Friðsemi og eindrægni
er og minni en vera skyldi milli sumra em-
bættismannanna, óg er það því lakara, sem
minní er rót óvildarinnar, og meira í húfi ef
hún helztvið eða þróast. En þetta jafnar sig
efalaust bráðum; því vjer ætlum, að hver
skynsamur og menntaður maður muni finna
það, hvílíkur óþarfi það er, að beyskja sjer
lífið um skör fram.
— Vjer höfum áður minnst á hestakaup Eng-
lendinga hjer við landið í sumar, og má bæta
því við, að síðan hefur W. Youny keypt hjer 36
hross fyrir 17 rbdd. hvert að meðaltali, og annar
Englendingur hjer um bil 75 hross fyrir viðlíka
verð. llafa því borizt inn í landið ærnir pen-
ingar fyrir hesta i sumar. — Jar að auki er
og nú með póstskipi birt, að einn Englend-
ingur hefur í sumar fengið leyfi til að fara
hingað upp og kaupa farm á 37 lesta skip af
hestum og nautpeningi. En vjer vitum ekki
til að hann sje neinstaðar kominn enn.
— íessi viðskipti Englendinga ættu að
verða Islendingum hvöt til þess að hefja
markað í Reykjavik á hentugum tímum, og
gjöra hann hljóðbæran, svo Englendingar gætu
komið á liann, til þess að kaupa hesta og
nautpening, eða hvað, sem þeir mættu. Slik
ráðstöfun gæti orðið hvorumtveggja hagur.
— Prentsmiðjan á Akureyri. jþað eina,
sem vjer vitum um liana er, að Helgi prent-
ari Helgason, fyrrverandi forstöðumaður stipts-
prentsmiðjunnar, er nú kominn til hennar, til
þess að verða forstöðumaður hennar. Ætlar
hann í vetur að reyna að koma lienni svo í
kring, að hún geti tekið til starfa að sumri.
Hefur það heyrst, að ýmsir sjeu farnir að rita
handa henni, einkum í Múlasýslum. Jar
kvað og prestarnir vera farnir að yrkja nýja
sálma, en vjer vituin ekki hvort þeir eiga að