Norðri - 01.03.1853, Blaðsíða 6

22
ill hákallsafli hinn megin Húnaflóa og þaban til
Langane§s, ncma hjer og hvar nokkuh meira, helzt í
Fljótitm, á Dölum, Siglufiríii og Siglunesi; þó hvergi
mikib. Hlaup kom af fiski, eptir miþjan þenna
mánub, hjer íiti í Eyjafirfeinum, og er sagt, aí>
hlutir hafi orbib liærstir eitthvab yfir 120. Sela-
afli hefur verib sárlítill í nattur vií) allt Noröur-
land: lijer um bil 5 —10—20 selir í veibistöbu
og minna, og lítife aflazt meí> bissum, nema hjer í
bænum, hvar þó munu vera komnir á land nær
því 100 sels, og þykir þó lítib. Fiskiaíli hafbi
verib kominn hib sybra í Suburmtíla sýslu.
Af öllum útkjálkum landsins vestra, nyrftra og
eystra, er ab frjetta fannfergju og jarbbannir;
aptur víöa til sveita komin upp nokkur jörb, eink-
um í Fljótsdal, á Jökuldal, í Uppsveit, í Keldu-
Iiverli, vib Mývatn, vestanvert í Eyjafirbi, og í Hörg-
árdal, þó bezt f Skagafirbi, og nokkur jörb hjer
og hvar um Iiúnavatnssýslu. Margir eru sagbir
komnir ab þrotum meb heyFóng sín, og skepnur
orbnar dregnar og farnar ab megrast. Sumir hafa
og getib peningi sínum korn og önnur matvæli.
þ>ab vofir því yfir, batni ekki því betur og »fyr,
minni og meiri fellir á peningi.
" Hreindýr hafa sótt venju framar í vetur til
byggba, helzt út á Sljettu og ab Mývatni; þab
hafa því á Sljettunni verib unnin 100 hreindýr, og
vib Mývatn 50; og þar ab auki er mælt, ab
þau hafi fvrir hungurs sakir fækkab mjög.
Hafís rak hjer ab Norburlandi, seinast í næst-
libnum mánubi, einkum fyrir Sljettu, og meb landi
fram til Sigluness, allt vestur um Skaga, svo ab
víba varb ekki eygt yfir hann af fjöllum. Engin
höpp fluttust meb honum, hvorki hvalur nje vibur.
Nokkru síbar hvarf ís þessi allur úr augsýn.
il v a 1 s a § a.
pait er elcki ininna vert, ad gœta fengins fjár
enn a/la þess.
Sunnudagsmorguninn hinn 25. dag júlímán.
í sumar sem leib, bar svo til, ab í Flatey áSkjálf-
andaflóa sáusttveirreibarfiskar, hjerumeins liundr-
abs eba tveggjahundraba lag undan landi, og höfbu
ekki mikla ferb, líkt og væru í síld eba hefbu
ótta af höfrungum. Eyjarmönnum kom því sam-
an, ásamt nokkrum öbrum, er komnir voru úr
landi til messu, ab reyna til ab koma stórfiskum
þessurn ab landi, og hrundu fram 3 ebu 4 skip-
um sínum, og reru fram fyrir þá meb grjótkasti
og háreysti, og fengu þegar öbrum þeirra snúib
vib og komib upp ab landi, svo lrnnn festi sig;
báru síban festar í hann og á land, lögbu hann,
og skáru býsna stór stykki úr Iionum, og meintu
ab honum, vib lagib og annan áverka, mundi fljótt
blæba til ólífis; gengu sfban frá lionum, nema
nokkrir menn, sem gæta áttu festanna, heim til
bæja sinna, sem allir ab kalla eru, utan einn, í
þorpi einu. Yar þá prestur og fleira fólk farib ab
koma ab kirkjunni; en ábur enn í kirkju var
gengib, kom til umtals, livernig skipta skyldi þess-
um tvftuga unghval, og urbu allir ekki á eitt sátt-
ir. þ>ab var þá afrábib, ab bezt mundi ab leyta
úrskurbar hlutabeiganda sýslumanns. Sumir lögbu
því af stab á leib til Húsavíkur, som er á 4. viku
sjávar þaban; en hinir, sem eptir voru, vilduþegar
byrja á ab skera upp hvalinn, en prestur hvatti þá
fyrst til ab ganga í kirkju og hlýba messu, sem þeim
ab vísu þótti sæmst, jafnvel þótt hræddir væru
um, ab hvalurínn kynni ab losnaámeban, þvíab-
fall var og' festarendarnir, sem á landi voru, ekki
svo ramlcga um búnir, sem vera þurfti, ef hval-
urinn brytist nokkub um, eba vebur gengi upp.
þ>ab varb orb og ab sönnu; því nokkru seinna var
hvalurinn farinn ab brjótast um og losna, og þótt
nú meb ýmsu móti væri reynt til ab festa hann
á ný, kom þab fyrir alls ekkert, heldur sleit hann
sig út úr höndum þeirra, og varb þeim fyrst
fyrir ab forba sjer, ab ekki lentu í festa flækj-
unni og grjótinu, er ruddist meb henni fram fjör-
una og í sjó út; settu því einn af bátunum fram,
sem í grellsköpum þessum varb sá Ijelegasti, og
ætlubu ab festa sig vib hvalinn; en þegar var
hann nær því búinn ab færa bátinn í kaf, bæbi
meb bobaföllum og rás þeirri, er hann nú var kominn
á, svo ab þeir hlutu ab láta laust og sjá happi
þessu og öllum festunum á bak, svo og hina lofs-
og eptirbreytnisverbu vibleitni sína og mannskap,
ab koma hvalnum ab landi, verba verri enn árang-
urslausa. Seinna var haldib, ab hvalur þessi sjezt
hefbi af mönnum af Tjörnnesi, sem voru vib fisk,
en meintu hvalinn lifandi, og þorbu því ekki ab
honum. Og þ>á kaupskipib þingeyri lagbi önd-
verblega í septembermánubi frá Húsavík, heim á
leib, hefur frjetzt hingab, ab hinn umræddi hval-
ur orÖib hafi á leib þess, 2—3 mílur í landnorb-
ur af Raubanúpi , þá daubur og fljótandi ofan á
sjónum meÖ festunum. Óskandi væri því, aÖhval
þenna liefbi rekib, eba ræki einhversstabar til
mannabyggba, þar sem honum hefur verib eba yrbi