Norðri - 01.08.1854, Blaðsíða 5

geti fremur enn er, veriö undirstafea til atvinnu-
vega fjölgunar í landinu og þessara eflíngar,
hvar vib fátæklíngarnir ekki einasta Öbluíiustfleiri
og betri lffsbjargar meböl enn áíiur, heldur þar
ab auki, gætu má ske orbib fjelagib styrkjandi
meÖIimir. Ab fjölgun bjargræÖisvega á Islandi,
ekki sízt norban og austan til, sje nauösynleg,
má ekki sízt rába af þreyngslura þeim, sem leib-
ir af því hversu ab hvert kotife, þ<5 ekki sje nema
2 og 3 hndr. a<b dýrleika, hefur 2 og stundum
fleyri fjölskyldumenn ab fram færa, hverjum þ<5
ekki fylgja vibunanlegir landkostir handa einum
auk heldur fleirum, og hrersu mikiö lífs vibur-
hald hefur þá hvor hinna, þegar margir þurfa
aíi nota? Mundi þá ekki hagfeldara, ab þeir
sem uppalast vib sjávarsíöu og mestu leiti venjast
sjávarstörfum, sömuleibis þurrabúSarmenn hefbu
abal uppheldi sitt af sjávarafla, heldur enn aí) gefa
sig ab ábatalausu landvinnugaufi, sem þeir kunna
lítib eba ekkert til? þ>á yr&u líka sjöferbirnar á
smærri og stærri skipum söktar meb miklu meira
kappi og dugnabi, þegar þær væru þeirra manna,
sem þær heföu ab stunda einasta lífs viburhald.
þ>ar á möti geta aldrei þeir sem jarbanna hafa ab
gæta gefib sig ab sjávarveiíium meb neinum dugn-
abi, nema til aí) afrækja landvinnuna sjer til skaÖa,
sem þeir allt aö einu ættu efla og endurbæta
jarbir sínar, þar til þær endurgildu þeim me&
ríkuglegum ávexti.
þiljuskipa eignin^ eins og líka færsla þeirra,
er nú aí> því leiti annmarka minni enn áftur, a?)
sjömannasköli er fengin í landib, svo lært verb-
ur ab færa þau nú meS sama hætti og erlendis.
|>ab sem nú lielzt til vantar, í tilliti til ab þilju-
skipin ekki tapist ab öllu, þeim sem kynnu ab
missa þau, er ab ábyrgbarsjöbur er enn ekki
stiptabur í landinu; en eins og þeir sem nú eiga
þiljuskip, ekki hafa Iátib ábyrgbarsjöbaleysib fæla
sig frá ab rábast í ab eignast þau, sjálfum sjer
og öbrum til uppbyggíngar, svo er líka vonandi og
öskandi, ab allir þeir sem vegna efnaskorts geta
gengib í hinna fötspor, hvorki láti skeytíngar-
leysi um almenna velfarnan nje of einstaklegt
sjersinni meb öbrum hætti hamla sjer frá ab fá
því sæbi, hvar af þeir uppskæru ríkuglega bless-
un í endurgjaldi kostnabar þess, er þeir legbu í
sölurnar, og síban heibur og þakklæti af allri
þjöbinni fyrir þab, ab þeir hafi verib föburlands-
ins sanna farsældar uppspretta. Jeg cfast licld-
ur ekki um ab þegar Islendíngar eru- sjálfir
búnir ab bæta úr þurfum sínum í framansögbu,
ab því Ieyti sem í þeirra valdi stendur, þá muni
líka Danmerkur stjörnin verba búin ab breyta
skobun sinni á verzlunarmálinu,- sto ab frjáls
verzlun fáist án tregbu, enda væri landinu þá
hib fyrsta sannarlegt gagn ab henni.
Vegna þess ab engin af þeim, sem þö rel
hafa vitab um landsins gagn og naubsynjar, hafa
orbib til ab vekja máls á því atribi sem hjer
ræbir um, þá hef jeg rábist í þab, ef ske kynni,
ab einhver sem betur enn jeg hefbi tök á ab
benda löndum sínum á þab sem þeim er áböta-
vant í þessu, og öbru því, sem til alþjöblegra
heilla horfir, kynni ab taka í strenginn, ab hvetja
þá til ab sameina anda og efni til ab fjölgainn-
lendum þiljuskipum allstabar vib ísland, hrar sem
því verbur vib komib. Og verba því vinsamleg
tilmæli mín um, ab Norbri frá Akureyri vildi hafa
línur þessar mebferbis þegar hann brigbi sjer
eitthvab til ferba.
]»íuglitffðafim<lurmn 16. d. mafm. 1854.
Arií) 1854, 16. d. maím. komu saman ur flestum hrepp-
um Norímrmúlasýslu, aí) })ínghöfí)a í Hróarstúngu, þar sem
Austfirí)íngar áttu leií)arþíng aí) fornu. J>ar Tar reist meftal
gamalla búí)atúpta, ný seglbú?) 14 álna laung, 7 álna brei?)
og rúmra 6álna há. I þessari nýju búh setti forseti hinna
fyrri vorfunda fund efca frjálslegt þínghakl eptir vorfunda-
lögunum, og skírí)i síban fundarmönuum frá atigjörftum
sínum liftna árií) í forsptadæmi Torfundarins, og búbútafje-
lagsius í Norí)urmúlasýslu. Síí)an voru kosnir embættis-
menn fundarins, og svo tekic) til aí) ræí)a jþau mál sem
fundarmenn vildu frambera.
Fyrst stakk forseti upp á þvf, eptir tilmælum nokkurra
manna, aí) búkaí) væri aí)al inntak úr ræí)um hvers fundar-
manns fyrir sig. En þa\5 þútti of mikil tímatöf. Yar því
af ráftií) a?) halda hinum fyrra sií), aí) rita í fundarbúkina
stutt inntak hvers máls sem rætt væri, og hversu þaí) lykt-
aí)i á fundi. J>á var lesin upp skrifleg uppástúnga, frá 2
mönnum, um þaft, aí) sýslubúar keyptu farmaskútu til aí)
flytja aí) sjer meb laudi fram ýmsar nauftsyujar, svo sem
fisk frá Norfcurlandi og trje af Lánganesi. J>essu voru allir
mehmæltir, því slíkt fyrirtæki væri mjög áríí)andi, og voru
framkvæmdarmenn vorfundarins og a£rir sem fundin súttu,
beí)nir afc hafa vakaudi huga á þessu málefní, og reyna a<5
búa sig undir þessa ráftagerb og koma framkvæmd á hana
þegar tiltækilegt sýndist. ílins vegar skírfti kunnugur mat)-
ur frá þvf, afc ekki væri aí) vænta gagns af trjáflutníngum
af Lánganesi, því gömlu rastatrjen þar væru fúin og eydd,
en ný rekatrje væru 6jaldan svo mikil, aí) þau hrykkju eig-
endum þeirra til þess, sem þeir þyrftu, sít)an húsabyggíngar
jukust, en trjárckinn nú miklu minni enn aft fornu, meí)an
skógar voru úruddir, og úbyggft löndin meft fram fljútunum í
Norí)ur Amoríku; samt væri núg annab som landsmönnum