Norðri - 16.11.1854, Qupperneq 2

82
50 rd. fyrir hverja af þessum þremur stdrjörí)-
um, þá, þegar litife er á hvah ögætilega þessum
göíiH þjöíieignum var fleygt í burt, ab kalla fyr-
ir ekkert, þá ætla jeg engum geti þött þab und-
arlegt, þ<5 amtmabur Havstein geti ekki þegjandi
og afskiptalaust, horft á þann umbobsmann kon-
ángssjdfcsins, sem þarna á ofan vilji draga og heim-
færa inn undir þetta kaup, ýmsa reka parta og
óbyggbar lendur klaustursins, sem skýlausir mál-
dagar þess eigna því, en sem ekki eru meb einu
orbi nefndir á nafn í afsalsbrjefi fyrir jörbunni
þíngeyrum, og sem gamli Olsen hafíti þar a&
auki, eptir inngengnum sátta skilmálum vife stjdrn-
ina, sleppt öllu tilkalli til, því þab má fullherma,
ab Grímur sál. amtmabur hafbi meb hörbum hötun-
um, bæbi um umbobsmissir og lögsdkn, gengib svo
hart og alvarlega ab gamla Olsen, a& hann sleppti
byrjubu tilkalli sínu, til allra klaustursins reka í
Húnavatnssýslu, nema ab eins þess reka parts,
sem nefnist Spákonuarfur, og var sá einasti, sem
máldagarnir sýndust má ske a& eigna J>íngeyra
kirkju, en rekar þeir, sem J>júbdlfur f neban-
málsgrein segir frá ab Olsen hafi keypt fyrir 100
rd., voru í Stranda, en ekki Húnavatnssýslu,
enda mun amtmaburinn ekki kreljast þeirra af
hinum ýngra Olsen, og þd ab hann — umbobs-
maburinn — hafi síban, þvert ofan í þá sátt
og skilmála, sem fabir hans gjörbi, haldib undir
sig sjálfan, en ekki þab honum fyrirtrúaba um-
bob, þessum ýmsu ítökum klaustursins, þá
sýnist sú abferb ekki hafa getab mælt svo fyrir
honum sem umbobsmanni, ab ekki gæti hann
eins vel vænt þess bobskapar: BJ>ú mátt ekki
lengur rábsmennsku hafa,“ eins og hins: „Á
þessari ndttu skulu þeir þína sálu frá þjer taka,“
þar ábyrgbarmabur J>jdbdlfs gjörir svo mikib úr
því, ab Olsen hafi getab átt von á dauba sfnum,
en aldeilis ekki uppsögn klaustur umbobsins,
enda þd erindisbrjef hans, bobi honum uppsögn-
ina, hvenær sem amtinu sje ekki Iengur þjent
meb hans rábsmennsku. Hvab Sigríbastaba sands
rekann út af fyrir sig snertir, þá virbist lög-
fræbíngnum dmögulegt ab svipta Olsen honum,
af því hann sje dæmdur eign hans, en af því
jeg er enginn lögfræbíngur, þá skilst mjer ekki
betur enn svo, ab fríkenníng Olsens gegn ákær-
um og kröfum Breibabdlstabar prests, sje allt ann-
ab enn þab, ab Olsen sje tildæmdur rekinn sem
eiginddmur hans, eba nokkur þribja persdna
meb þeim ddmi, svipt sínum rjetti aptur gegn
Olsen, hvab reka tilkallib snertir, þd ddmarinn
ab eins leibi þab í ljds í ddmi sínum, ab Breiba-
bdlstabar kirkja, ekki eigi sdkn á því máli mdti
t
Olsen, og hjer ab auki er ekki fallinn nema ab
eins hjerabsddmur f máli þessu, sem lögfræbíngn-
um hlýtur ab vera eins dljdst eins og mjer,
hvert stabfestur verbi vib abra ddmstdla; ekki
veitti heldur amtmabur Havstein Breibabdlstabar
kirkju gjafsdknina, og vissi lítib ebur ekkert
ab segja af málinu fyr enn honum var sendur
ddmurinn. Hvab Víbidalsfjallinu vib kemur, þá
er þab eign klaustur umbobsins, og sú ítala, sem
jörbin þíngeyrar eiga í þab, er ab eins eptir
jarbabdkunum selstaba, ásamt sjö öbrum klaust-
urjörbum, en þd eldri Olsen hafi notab þetta
fjall ab einhverju leyti til beitilands, þá varb hann
aldrei svo djarfur, ab byggja þar bæ, halda þar
stdrbú, og kalla þá jörb, sinn eiginddm, eins og
hinn ýngri Ólsen hefur ný byrjab á, nefnir hann
þetta nýbýli Búfdt, og fleytir þar nokkrum hundr-
ubum fjár, og þd þeir kalli beitlandib á J>íngeyrum
vera lítib, þá vita þd allir, ab þegar J>íngeyrar
voru seldir, fylgdu þeim sem hjáleigur Hnaus-
ar og Bjarnastabir, var þab því einúngis á valdi
J>íngeyra eiganda sjálfs, ab hvab miklu Ieyti hann
vildi tilleggja þeim beitlandib, ellegar hjáleig-*
unum, því fæstir munu ætla Hnausa sárlandlitla
jörb, þar sem árlega framfærist og tfundast fram
undir hundrab hundrub í lifandi peníngi. Hvab
snertir umbobsdugnab og skil Ólsens sjálfs, þá
trúi jeg því vel, og veit til þess, ab þegar frá
eru skilin þessi ýmsu ítök, þá semur hann gdba
og ljdsa reiknínga, og gjörir eptir þeim full skil
eins og hinir abrir umbobsmenn, þvf hann er
líka flugríkur mabur og getur þab; en hvab
kemur til, ef stjdrninni er svo mjög kunnugur
dugnabur hans meb uppörfanir til jarbabdta, ab
hún hefur ekki sæmt hann fyrir þab ? Jeg þckki
vel til landseta J>íngeyra klausturs, og eru þeir
aldeilis ekki í samburbi vib abra konúngsland-
seta f landinu, fleiri ab tiltölu þar enn annar-
stabar, sem sæmdir hafa verib verblaunum eba
heiburs teiknum, en þeir fáu sýna þab sjálfir
á öbrum dugnabar atvikum, ab þab muni ekki
síbur hafa verib þeirra eigin mebskapabar inn-
vortis hvatir til dugnabar og mannskapar, sem
hafi gjört þá verbuga verblaunauna, heldur enn
umtölur annara.
Eptir þessum hjer töldum kríngumstæbum,
ætla jeg engum þeim manni, sem ekki vill færa