Norðri - 22.05.1855, Blaðsíða 1

3. ár.
15.
N 0 R Ð R
1855.
22. ínai*
(Aftsent).
Opt fær grimmur hundur rifið skinn.
(Framhald). Hinn ágæti höfundur vill þ<5 elcki
þreytast gott aíi gjöra; liann vill enn nú gefa á-
byrgþarmanninum nýtt heilræ&i, fyrst þessi notabi
sjer ekki betur enn hann gjörbi heilræbib í 161. bl.
NorSra f. á.; hann vill nefnilega rá&Ieggja hon-
úm, aíi smífea ekki fjúr&a hæbnis-, last-, rágs- og
hrakyrba-brjefib, undir "úvibkomandi og fjarlægra
sreita, sýslna eba staba nöfnum, því ábyrgbar-
maburinn hefur víst heyrt: „ab þrisvar reynt sje
fullreynt". — þrisrar — og hver veit hvafe opt —
hefur hann reynt, og lionum er ekki trúab; þab
rerbur því til einkis fyrir hann, aíi gjöra fleiri því-
líkar tilraunir. þetta aí) sönnu — þegar þab er
hugleitt og skobafe frá sjálfs höfundarins sjónarmibi
— mega valla kallast nema svona eins og önnur
barnabrek; en hitt, þegar hann í þjdbólfi 3. febrúar
þ. á. fer afe birta ráfeherrabrjefife til þeirra, amt-
mannsins og Olsens, þá kynni þafe afe virfeast svona
kokkufe meira enn mefeal ásvífni, afe gjöra stjórn-
inni upp þau orfe, sem hún hefur aldrei ritafe efea
talafe; orfein setur ábyrgfearmafeurinn mefe gisnum
stíl, í stutt-línum, og vill því aufesjáanlega mefe
þessum kænlega hætti koma alþýfeu til afe trúa,
afe þessi svona aufekennda grein, eins og hún þar
stendur, sjeu sjálfs ráfeherrans orfe; en því er ekki
þannig varife; orfein hljófea á allt annan veg, eins
og einhver hefur orfeife til afe skýra frá í 16. apríl
Norfera, og þarf hjer því ekki meira um þafe afe
tala. Ráfeherrann gat heldur hvorki nje reyndi, afe
taka yfirstjórn þíngeyraklausturs umbofes af amt-
manni, þótt hann legfei til mefe því, afe Olsen fengi
afe halda umbofeinu fyrst um sinn. Umbofesmennsk-
an er heldur eigi svo leifeis embætti, sem þurfi
efeur eigi vife afe taka af manni mefe Iögum og
dómi; hún er miklu fremur þjenusta, sem er inn-
gengin vife amtife mefe vissum og ákvefenum skil-
máluai, sem umbofesmafeurinn undirgengst, og hvar
í þafe er útþrykkilega til tekife, afe amtife megi segja
umbofesmanninum upp mefe tilteknum fyrirvara,
þegar því sje ekki lengur þjent mefe umbofes-
mennsku hans. þafe liggur því í ljósu rúmi, hvafe
ábyrgfearmafeurinn hefur þvert og beinlínis á móti
betri þekkíngu og samvizku — þafe er afe skilja,
ef hann hefur nokkra samvizku — borife amt-
manninum á brýn ránglæti, lagaleysi og ótilbæri-
lega brúkun á embættisvaldi sínu, mefe afe segja
Olsen upp umbofeinu, og svipta hann — sem hann
kallar — borgaralegum rjettindum, og geta allir
sannfærst hjer um, sem lesa eigin orfe ábyrgfear-
mannsins sjálfs í alþíngistífeindunum 1845 bls. 72,
því þá var hann umbofesmafeur (sællrar minníng-
ar) yíir Kirkjubæjarklausturs umbofei. Orfe hans
liljófea þannig: „Eg rnundi þafe vel, afe amtife
hefur áskilife sjer, og á frjálst á, afe svipta mig
umbofes sýsluninni eptir ^árs uppsögn“. Efea mundi
jafn hrokalegur mafeur og Jón Gufemundsson er hafa
gjört þessa játníngu, þarna í áheyrn allra þíng-
manna, ef hann heffei getafe varizt henni ? Efea hver
breytíng er komin á vald amtmanna efeur erind-
isbrjef umbofesmanna sífean? Ábyrgfearmafeurinn
ætti því miklu framar afe skýra alþýfeu frá því,
ef svo væri, heldur enn innbirla henni ýms ósann-
indi, og leifea hana á ýmsar villigötur mefe sínum
eigin rángsnúnu ályktunum og dómum; og hver
mun nú hjefean af þora afe trúa þjófeólfi til nokkurs
orfes, nema svona daginn og veginn, og í því eina,
sem litlu varfear, hvort er satt efea lýgi, þegar hann
ekki er vandari afe frásögnum sínum enn svona?
En hvafe snertir smánarummæli þau, sem á-
byrgfearmafeurinn brúkar, bæfei undir nafni sjálfs
síns, og afe öllum líkindum upplognu nafni ein-
hvers Sufeurþíngeyíngs,um þann tilkomandi umbofes-
mann þíngeyraklausturs umbofes, oghver, eptir öll-
um dylgjum þjófeólfs, skyldi vera hinn sami, sem
ritafei greinina í 16. nóvember í Norfera f. á.,
sem skýrfei þá nákvæmlega frá kríngurastæfeum